Marsipulami
18-10-11, 21:33
Moeder met kanker offert eigen leven op voor haar baby
Weigert chemo en sterft als baby 23 dagen oud is
Een Amerikaanse was na jaren proberen eindelijk zwanger maar lang duurde haar geluk niet. Ze werd ziek en haar wereld stortte in toen ze haar diagnose kreeg. De moeder in wording had kanker en moest chemo krijgen. Ze weigerde want ze wilde haar baby niet in gevaar brengen. Drie dagen na de enige ontmoeting met haar boorling stierf ze. De baby was toen 23 dagen oud. Vandaag zorgt haar broer samen met zijn vrouw voor Dottie Mae.
Een moeder kiest altijd voor haar kind. Het lijkt vanzelfsprekend maar dat was het zeker niet voor Stacie Crimm. De Amerikaanse werd voor ultieme keuze gesteld: haar leven of dat van haar ongeboren kind. Ze offerde haar kansen op herstel op en koos voor haar baby. De 41-jarige maakte de moedige keuze toen de behandelende artsen haar vertelden dat chemo nefast kon zijn voor het ongeboren leven. Stacie leefde nog vijf maanden en zette haar dochter, Dottie Mae op de wereld. 23 dagen na de geboorte van haar kind stierf ze. "Haar baby was alles voor haar", zegt haar broer Ray Phillips.
Kortstondig geluk
De vrouw beleefde haar mooiste moment toen ze alsnog zwanger werd. Na jaren proberen had ze haar droom opgegeven. Ze had zich neergelegd bij de gedachte dat ze onvruchtbaar was. Maar plots was ze dan toch zwanger. Lang duurde haar geluk niet. Na het kopen van de eerste babyspulletjes werd ze steeds vaker en harder geplaagd door aanhoudende hoofdpijn en een troebel zicht. Wat ze toen nog niet wist, was dat de tumoren zich ontwikkelden in haar lichaam. Toen ze de diagnose kreeg, stortte haar wereld in. Haar bezorgdheid ging meteen uit naar haar baby. "Ik hoop dat ik nog lang genoeg mag leven voor mijn baby", zei ze tegen haar broer en ze hoopte dat hij voor het kind zou zorgen. Dat was een vurige wens van Stacie die opnieuw single was.
De kankercellen bleven woekeren in haar lichaam en toen de moeder in elkaar stortte, voerden de dokters een keizersnede uit. Dottie Mae was een pluimpje van een baby en werd naar neonatale gebracht. Haar moeder werd naar de spoed op een andere afdeling gevoerd. "Ze was stervende, haar adem stokte". En toch gaf ze niet meteen op. Ze herstelde en er was opnieuw hoop maar de kanker was al uitgezaaid en een oog wou niet meer mee. Haar keelspieren waren verlamd en spreken ging nog amper. De Amerikaanse verloor vaak het bewustzijn en kon de geboorteakte van haar dochtertje niet meer tekenen.
Stacie was ook te zwak geworden om haar baby op de arm te nemen en de boorling zelf was ook te zwak om bij haar moeder te zijn. "We toonden haar foto's van haar baby en ze huilde. Ze wou zo graag haar kind vasthouden", vertelt haar broer Ray aan NewsOK. "Het was verschrikkelijk en ik voelde me zo machteloos. Ik wou haar helpen, ik wou dat iets voor haar kon doen maar haar kind was te zwak."
Onvergetelijke ontmoeting
Stacie ging snel achteruit en de kans dat ze ooit haar baby zou zien werd steeds kleiner. Een verpleegster die zelf ook moeder was, kon niet langer aanzien hoe de vrouw aan het lijden was. Er was de pijn van de kanker en de pijn van het grote gemis. Ze besloot om iets te doen, ze kon en wou niet langer lijdzaam toezien. Ze pleegde overleg met collega's om een speciaal transport te organiseren zodat Stacie, Dottie Mae toch een keer zou zien. "Ik wist dat er plannen waren om een 'ontmoeting' te regelen maar ik hield de lippen op elkaar. Ook al omdat ik haar geen valse hoop wou geven", aldus Ray.
Pas op de dag zelf, toen alles al geregeld was, vroeg hij zijn zus wat ze er zou van vinden om haar baby te zien. Ze opende haar ogen en begon zoekend te kijken. Even later arriveerden verpleegsters met haar wolkje. Ze legden de baby op haar borst. Het werd een emotioneel moment. Moeder en dochter keken elkaar voor het eerst aan. "We konden niets uitbregen, het was een emotioneel moment", aldus Ray. "Ik vertelde mijn zus dat ze een prachtige prestatie geleverd had." Drie dagen na de onvergetelijke ontmoeting stierf Stacie. Het meisje leeft nu bij haar broer en zijn vrouw Jennifer. Samen met hun vier kinderen wonen ze in Oklahoma City. "Ze is een mirakeltje en ik wil voor haar zorgen zoals Stacie me gevraagd heeft om te doen." (vsv)
18/10/11 17u25
Weigert chemo en sterft als baby 23 dagen oud is
Een Amerikaanse was na jaren proberen eindelijk zwanger maar lang duurde haar geluk niet. Ze werd ziek en haar wereld stortte in toen ze haar diagnose kreeg. De moeder in wording had kanker en moest chemo krijgen. Ze weigerde want ze wilde haar baby niet in gevaar brengen. Drie dagen na de enige ontmoeting met haar boorling stierf ze. De baby was toen 23 dagen oud. Vandaag zorgt haar broer samen met zijn vrouw voor Dottie Mae.
Een moeder kiest altijd voor haar kind. Het lijkt vanzelfsprekend maar dat was het zeker niet voor Stacie Crimm. De Amerikaanse werd voor ultieme keuze gesteld: haar leven of dat van haar ongeboren kind. Ze offerde haar kansen op herstel op en koos voor haar baby. De 41-jarige maakte de moedige keuze toen de behandelende artsen haar vertelden dat chemo nefast kon zijn voor het ongeboren leven. Stacie leefde nog vijf maanden en zette haar dochter, Dottie Mae op de wereld. 23 dagen na de geboorte van haar kind stierf ze. "Haar baby was alles voor haar", zegt haar broer Ray Phillips.
Kortstondig geluk
De vrouw beleefde haar mooiste moment toen ze alsnog zwanger werd. Na jaren proberen had ze haar droom opgegeven. Ze had zich neergelegd bij de gedachte dat ze onvruchtbaar was. Maar plots was ze dan toch zwanger. Lang duurde haar geluk niet. Na het kopen van de eerste babyspulletjes werd ze steeds vaker en harder geplaagd door aanhoudende hoofdpijn en een troebel zicht. Wat ze toen nog niet wist, was dat de tumoren zich ontwikkelden in haar lichaam. Toen ze de diagnose kreeg, stortte haar wereld in. Haar bezorgdheid ging meteen uit naar haar baby. "Ik hoop dat ik nog lang genoeg mag leven voor mijn baby", zei ze tegen haar broer en ze hoopte dat hij voor het kind zou zorgen. Dat was een vurige wens van Stacie die opnieuw single was.
De kankercellen bleven woekeren in haar lichaam en toen de moeder in elkaar stortte, voerden de dokters een keizersnede uit. Dottie Mae was een pluimpje van een baby en werd naar neonatale gebracht. Haar moeder werd naar de spoed op een andere afdeling gevoerd. "Ze was stervende, haar adem stokte". En toch gaf ze niet meteen op. Ze herstelde en er was opnieuw hoop maar de kanker was al uitgezaaid en een oog wou niet meer mee. Haar keelspieren waren verlamd en spreken ging nog amper. De Amerikaanse verloor vaak het bewustzijn en kon de geboorteakte van haar dochtertje niet meer tekenen.
Stacie was ook te zwak geworden om haar baby op de arm te nemen en de boorling zelf was ook te zwak om bij haar moeder te zijn. "We toonden haar foto's van haar baby en ze huilde. Ze wou zo graag haar kind vasthouden", vertelt haar broer Ray aan NewsOK. "Het was verschrikkelijk en ik voelde me zo machteloos. Ik wou haar helpen, ik wou dat iets voor haar kon doen maar haar kind was te zwak."
Onvergetelijke ontmoeting
Stacie ging snel achteruit en de kans dat ze ooit haar baby zou zien werd steeds kleiner. Een verpleegster die zelf ook moeder was, kon niet langer aanzien hoe de vrouw aan het lijden was. Er was de pijn van de kanker en de pijn van het grote gemis. Ze besloot om iets te doen, ze kon en wou niet langer lijdzaam toezien. Ze pleegde overleg met collega's om een speciaal transport te organiseren zodat Stacie, Dottie Mae toch een keer zou zien. "Ik wist dat er plannen waren om een 'ontmoeting' te regelen maar ik hield de lippen op elkaar. Ook al omdat ik haar geen valse hoop wou geven", aldus Ray.
Pas op de dag zelf, toen alles al geregeld was, vroeg hij zijn zus wat ze er zou van vinden om haar baby te zien. Ze opende haar ogen en begon zoekend te kijken. Even later arriveerden verpleegsters met haar wolkje. Ze legden de baby op haar borst. Het werd een emotioneel moment. Moeder en dochter keken elkaar voor het eerst aan. "We konden niets uitbregen, het was een emotioneel moment", aldus Ray. "Ik vertelde mijn zus dat ze een prachtige prestatie geleverd had." Drie dagen na de onvergetelijke ontmoeting stierf Stacie. Het meisje leeft nu bij haar broer en zijn vrouw Jennifer. Samen met hun vier kinderen wonen ze in Oklahoma City. "Ze is een mirakeltje en ik wil voor haar zorgen zoals Stacie me gevraagd heeft om te doen." (vsv)
18/10/11 17u25