Bekijk Volledige Versie : Oligarchy, American Style
Oligarchy, American Style
Inequality is back in the news, largely thanks to Occupy Wall Street, but with an assist from the Congressional Budget Office. And you know what that means: It’s time to roll out the obfuscators!
Anyone who has tracked this issue over time knows what I mean. Whenever growing income disparities threaten to come into focus, a reliable set of defenders tries to bring back the blur. Think tanks put out reports claiming that inequality isn’t really rising, or that it doesn’t matter. Pundits try to put a more benign face on the phenomenon, claiming that it’s not really the wealthy few versus the rest, it’s the educated versus the less educated.
So what you need to know is that all of these claims are basically attempts to obscure the stark reality: We have a society in which money is increasingly concentrated in the hands of a few people, and in which that concentration of income and wealth threatens to make us a democracy in name only.
The budget office laid out some of that stark reality in a recent report, which documented a sharp decline in the share of total income going to lower- and middle-income Americans. We still like to think of ourselves as a middle-class country. But with the bottom 80 percent of households now receiving less than half of total income, that’s a vision increasingly at odds with reality.
In response, the usual suspects have rolled out some familiar arguments: the data are flawed (they aren’t); the rich are an ever-changing group (not so); and so on. The most popular argument right now seems, however, to be the claim that we may not be a middle-class society, but we’re still an upper-middle-class society, in which a broad class of highly educated workers, who have the skills to compete in the modern world, is doing very well.
It’s a nice story, and a lot less disturbing than the picture of a nation in which a much smaller group of rich people is becoming increasingly dominant. But it’s not true.
Workers with college degrees have indeed, on average, done better than workers without, and the gap has generally widened over time. But highly educated Americans have by no means been immune to income stagnation and growing economic insecurity. Wage gains for most college-educated workers have been unimpressive (and nonexistent since 2000), while even the well-educated can no longer count on getting jobs with good benefits. In particular, these days workers with a college degree but no further degrees are less likely to get workplace health coverage than workers with only a high school degree were in 1979.
So who is getting the big gains? A very small, wealthy minority.
The budget office report tells us that essentially all of the upward redistribution of income away from the bottom 80 percent has gone to the highest-income 1 percent of Americans. That is, the protesters who portray themselves as representing the interests of the 99 percent have it basically right, and the pundits solemnly assuring them that it’s really about education, not the gains of a small elite, have it completely wrong.
If anything, the protesters are setting the cutoff too low. The recent budget office report doesn’t look inside the top 1 percent, but an earlier report, which only went up to 2005, found that almost two-thirds of the rising share of the top percentile in income actually went to the top 0.1 percent — the richest thousandth of Americans, who saw their real incomes rise more than 400 percent over the period from 1979 to 2005.
Who’s in that top 0.1 percent? Are they heroic entrepreneurs creating jobs? No, for the most part, they’re corporate executives. Recent research shows that around 60 percent of the top 0.1 percent either are executives in nonfinancial companies or make their money in finance, i.e., Wall Street broadly defined. Add in lawyers and people in real estate, and we’re talking about more than 70 percent of the lucky one-thousandth.
But why does this growing concentration of income and wealth in a few hands matter? Part of the answer is that rising inequality has meant a nation in which most families don’t share fully in economic growth. Another part of the answer is that once you realize just how much richer the rich have become, the argument that higher taxes on high incomes should be part of any long-run budget deal becomes a lot more compelling.
The larger answer, however, is that extreme concentration of income is incompatible with real democracy. Can anyone seriously deny that our political system is being warped by the influence of big money, and that the warping is getting worse as the wealth of a few grows ever larger?
Some pundits are still trying to dismiss concerns about rising inequality as somehow foolish. But the truth is that the whole nature of our society is at stake.
Krugman -- NY Times
Hij / zij kan niet goed uitleggen wat het probleem is. Ik stel me tenminste voor dat de democratie niet zozeer wordt bedreigd door rijke individuen, maar door grote ondernemingen. Tis niet een rijke zonderling die beleid koopt voor privé-doeleinden.
Met 'immoreel' moet je in de VS niet aankomen natuurlijk :hihi:
Making rich people richer doesn't make the rest of us richer
What they tell you
We have to create wealth before we can share it out. Like it or not, it is the rich people who are going to invest and create jobs. The rich are vital to both spotting market opportunities and exploiting them. In many countries, the politics of envy and populist policies of the past have put restrictions on wealth creation by imposing high taxes on the rich. This has to stop. It may sound harsh, but in the long run poor people can become richer only by making the rich even richer. When you give the rich a bigger slice of the pie, the slices of the others may become smaller in the short run, but the poor will enjoy bigger slices in absolute terms in the long run, because the pie will get bigger.
What they don't tell you
The above idea, known as “trickle-down economics”, stumbles on its first hurdle. Despite the usual dichotomy of “growth-enhancing pro-rich policy” and “growth-reducing pro-poor policy”, pro-rich policies have failed to accelerate growth in the last three decades. So the first step in this argument – that is, the view that giving a bigger slice of the pie to the rich will make the pie bigger – does not hold.
The second part of the argument – the view that greater wealth created at the top will eventually trickle down to the poor – does not work either. Trickle down does happen, but usually its impact is meagre if we leave it to the market.
Ha-Joon Chang, 23 things they don't tell you about capitalism
Het bovenstaande is een samenvatting van ding 13
“Supply side economics is de theorie die luidt dat arme mensen niet werken omdat ze teveel geld krijgen en rijke mensen niet werken omdat ze te weinig geld krijgen” – J. K. Galbraith
.
Herken het argument!
Plan miljonairsbelasting VS geblokkeerd
NU.nl 21 oktober 2011
WASHINGTON - Republikeinen in de Amerikaanse Senaat hebben het plan geblokkeerd voor een extra belasting op inkomsten van meer dan 1 miljoen dollar per jaar. Alle 47 Republikeinse senatoren en twee Democraten en een onafhankelijke senator stemden tegen het Democratische voorstel.
De Republikeinen vinden een miljonairsbelasting een hinderpaal voor banenscheppende investeringen. Het plan was een speerpunt van president Barack Obama's banenplan. De opbrengst was bedoeld voor het creëren of beschermen van vele banen.
De Democraten blokkeerden op hun beurt een Republikeins plan om een wet in te trekken waardoor 3 procent wordt bezuinigd op betalingen aan contractanten.
De verhoudingen tussen Republikeinen en Democraten staan op scherp door campagnes voor de presidentsverkiezingen in november 2012.
What they tell you: (…) it is the rich people who are going to invest and create jobs. (…) giving a bigger slice of the pie to the rich will make the pie bigger.
De Republikeinen vinden een miljonairsbelasting een hinderpaal voor banenscheppende investeringen.
Krugman: Who’s in that top 0.1 percent? Are they heroic entrepreneurs creating jobs? No (...)
What they don't tell you: pro-rich policies have failed to accelerate growth in the last three decades.
.
Hij / zij
Krugman (http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Krugman), inderdaad niet zo bekend :hihi:
Making rich people richer doesn't make the rest of us richer
Making rich people poorer doesn't make poor people richer either, zou ik dan zeggen.
Krugman (http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Krugman), inderdaad niet zo bekend :hihi:
Dat wist ik wel maar ik vind dat jij meer informatie had moeten geven :ego:
Making rich people poorer doesn't make poor people richer either, zou ik dan zeggen.
Nou … ik heb een keer 4 personen genomen, 2 toptennissers die geld kregen voor 1 keer figureren in reclames, 1 topfotomodel voor 1 fotosessie en 1 beroemde operazanger voor 1 optreden, en uitgerekend dat van het geld dat zij daar met zn vieren voor kregen, alle nederlanders die van het miminumloon leven een nieuw paar schoenen konden kopen van ongeveer € 80. Voor mensen die van het minimumloon leven kan dat een belangrijke uitgave zijn.
En zulke tennissers, fotomodellen en musici behoren niet tot de echt rijken. De rijkste 0,1% schijnt zo'n $ 45 triljard te bezitten (maar dat cijfer zou ik nog wel willen nagaan).
.
Nou … ik heb een keer 4 personen genomen, 2 toptennissers die geld kregen voor 1 keer figureren in reclames, 1 topfotomodel voor 1 fotosessie en 1 beroemde operazanger voor 1 optreden, en uitgerekend dat van het geld dat zij daar met zn vieren voor kregen, alle nederlanders die van het miminumloon leven een nieuw paar schoenen konden kopen van ongeveer € 80. Voor mensen die van het minimumloon leven kan dat een belangrijke uitgave zijn.
En zulke tennissers, fotomodellen en musici behoren niet tot de echt rijken. De rijkste 0,1% schijnt zo'n $ 45 triljard te bezitten (maar dat cijfer zou ik nog wel willen nagaan).
Dat soort herverdeling verandert niets. Blinde inkomensoverdracht leidt niet tot minder armen,of minder arme armen, maar alleen tot meer afhankelijkheid.
Ik begrijp ook niet hoe het belasten van personen iets verandert aan de wereld. Het belasten van bedrijven, dat is wat anders.
Ik voor mij heb alleen een moreel probleem met absurde salarissen. Maar als iemand geld verdient door te ondernemen of op de beurs zie ik niet goed wat daar onrechtvaardig aan is.
Dit artikel suggereert dat rijke mensen de politiek beďnvloeden, maar ik denk dat niet zozeer individuen daar behoefte aan hebben als wel bedrijven.
Hij / zij kan niet goed uitleggen wat het probleem is. Ik stel me tenminste voor dat de democratie niet zozeer wordt bedreigd door rijke individuen, maar door grote ondernemingen. Tis niet een rijke zonderling die beleid koopt voor privé-doeleinden.
Dit artikel suggereert dat rijke mensen de politiek beďnvloeden, maar ik denk dat niet zozeer individuen daar behoefte aan hebben als wel bedrijven.
Dit thema is ook interessant.
.
Dit artikel suggereert dat rijke mensen de politiek beďnvloeden, maar ik denk dat niet zozeer individuen daar behoefte aan hebben als wel bedrijven.
De top 10% heeft 80% van de aandelen in handen, dus de bedrijven zijn grotendeels de top 10% (de top 1% heeft 43%).
Grote bedrijven betalen weinig belasting, rijken betalen weinig belasting, armen betalen weinig belasting, dus: Jan Modaal betaalt het hele verhaal.
Alleen Jan Modaal ziet zijn baan veelal naar lage lonen landen verhuizen omdat de rijken nog meer winst willen.
Meer Krugman over "job creators"
All the G.O.P.’s Gekkos
Paul Krugman New York Times thursday december 8 2011
Almost a quarter of a century has passed since the release of the movie “Wall Street”, and the film seems more relevant than ever. The self-righteous screeds of financial tycoons denouncing President Obama all read like variations on Gordon Gekko’s famous “greed is good” speech, while the complaints of Occupy Wall Street sound just like what Gekko says in private: “I create nothing. I own”, he declares at one point; at another, he asks his protégé, “Now you’re not naďve enough to think we’re living in a democracy, are you, buddy?”
Yet, with the benefit of hindsight, we can see that the movie went a little off at the end. It closes with Gekko getting his comeuppance, and justice served thanks to the diligence of the Securities and Exchange Commission. In reality, the financial industry just kept getting more and more powerful, and the regulators were neutered.
And, according to the prediction market Intrade, there’s a 45 percent chance that a real-life Gordon Gekko will be the next Republican presidential nominee.
I am not, of course, the first person to notice the similarity between Mitt Romney’s business career and the fictional exploits of Oliver Stone’s antihero. In fact, the labor-backed group Americans United for Change is using “Romney-Gekko” as the basis for an ad campaign. But there’s an issue here that runs deeper than potshots against Mr. Romney.
For the current orthodoxy among Republicans is that we mustn’t even criticize the wealthy, let alone demand that they pay higher taxes, because they’re “job creators”. Yet the fact is that quite a few of today’s wealthy got that way by destroying jobs rather than creating them. And Mr. Romney’s business history offers a very good illustration of that fact.
The Los Angeles Times recently surveyed the record of Bain Capital, the private equity firm that Mr. Romney ran from 1984 to 1999. As the report notes, Mr. Romney made a lot of money over those years, both for himself and for his investors. But he did so in ways that often hurt ordinary workers.
Bain specialized in leveraged buyouts, buying control of companies with borrowed money, pledged against those companies’ earnings or assets. The idea was to increase the acquired companies’ profits, then resell them.
But how were profits to be increased? The popular image — shaped in part by Oliver Stone — is that buyouts were followed by ruthless cost-cutting, largely at the expense of workers who either lost their jobs or found their wages and benefits cut. And while reality is more complex than this image — some companies have expanded and added workers after a leveraged buyout — it contains more than a grain of truth. One recent analysis of “private equity transactions” — the kind of buyouts and takeovers Bain specialized in — noted that business in general is always both creating and destroying jobs, and that this is also true of companies that were buyout or takeover targets. However, job creation at the target firms is no greater than in similar firms that aren’t targets, while “gross job destruction is substantially higher (http://www.chicagobooth.edu/pdf/PrivateEquityandEmployment.pdf)”.
So Mr. Romney made his fortune in a business that is, on balance, about job destruction rather than job creation. And because job destruction hurts workers even as it increases profits and the incomes of top executives, leveraged buyout firms have contributed to the combination of stagnant wages and soaring incomes at the top that has characterized America since 1980.
Now I’ve just said that the leveraged buyout industry as a whole has been a job destroyer, but what about Bain in particular? Well, by at least one criterion, Bain during the Romney years seems to have been especially hard on workers, since four of its top 10 targets by dollar value ended up going bankrupt. (Bain, nonetheless, made money on three of those deals.) That’s a much higher rate of failure than is typical even of companies going through leveraged buyouts — and when the companies went under, many workers ended up losing their jobs, their pensions, or both.
So what do we learn from this story? Not that Mitt Romney the businessman was a villain. Contrary to conservative claims, liberals aren’t out to demonize or punish the rich. But they do object to the attempts of the right to do the opposite, to canonize the wealthy and exempt them from the sacrifices everyone else is expected to make because of the wonderful things they supposedly do for the rest of us.
The truth is that what’s good for the 1 percent, or even better the 0.1 percent, isn’t necessarily good for the rest of America — and Mr. Romney’s career illustrates that point perfectly. There’s no need, and no reason, to hate Mr. Romney and others like him. We do, however, need to get such people paying more in taxes — and we shouldn’t let myths about “job creators” get in the way.
NYT (http://www.nytimes.com/2011/12/09/opinion/krugman-all-the-gops-gekkos.html?src=me&ref=general)
.
“Job creation?”
Bedrijven kunnen aandelen terugkopen van aandeelhouders. Een meerderheid van aandeelhouders kan daar zelf toe beslissen.
Gedurende meer decennia besteedden VS bedrijven jaarlijks gemiddeld 5% van de winst aan het terugkopen van aandelen. Sinds 1980 (rara …) stijgt dat percentage. In 2007 kochten VS bedrijven gemiddeld voor 90% van de winst aan aandelen terug. In 2008 voor 280% – grotendeels ten koste van het eigen vermogen dus.
Daarbij blijft de koers van de aandelen op peil.
In wiens belang is dit?
.
.
Mitt Romney and Paul Ryan
The Go Back Team
Romney and Ryan want to take us back to the failed, top-down economic ideas of the past.
video (http://www.barackobama.com/romney/ryan/source=FiveThingsYouNeedToKnowAboutPaulRyan-20120811-misc-HQB&icn=20120811-FiveThingsYouNeedToKnowAboutPaulRyan-misc-HQB)
Obama / Bidens text is "Forward". De republikeinen proberen daar nu een communistisch imago aan te verbinden. De democraten riposteren met "Go back". De lay out van die banner van the go back team op de home page past er goed bij.
homepage (http://www.barackobama.com/)
Ja, het eerste wat Romney als de wiedeweerga deed was roepen dat ie niks met Ryan's budget te maken heeft. Maar waarom heeft ie hem dan als running mate gekozen?
Wat is het toch een draaikont. Retroactively.
Making rich people poorer doesn't make poor people richer either, zou ik dan zeggen.
Daar zitwel iets in ,maar de echte arme bevolking zal toch wel blij zijn als een extraat,je opdeze manier krijgen.
Nou … ik heb een keer 4 personen genomen, 2 toptennissers die geld kregen voor 1 keer figureren in reclames, 1 topfotomodel voor 1 fotosessie en 1 beroemde operazanger voor 1 optreden, en uitgerekend dat van het geld dat zij daar met zn vieren voor kregen, alle nederlanders die van het miminumloon leven een nieuw paar schoenen konden kopen van ongeveer € 80. Voor mensen die van het minimumloon leven kan dat een belangrijke uitgave zijn.
En zulke tennissers, fotomodellen en musici behoren niet tot de echt rijken. De rijkste 0,1% schijnt zo'n $ 45 triljard te bezitten (maar dat cijfer zou ik nog wel willen nagaan).
.
Ja die TOP salarissen zijn ook van de zotte ,maar dat geld hier ook al kijk maar wat sommige voetballers verdienen en bij verdienen ,en hun niet alleen ook de zgn ''oprot'' premie,s zijn bespottelijk.
Making rich people poorer doesn't make poor people richer either, zou ik dan zeggen.
If the rich people would pay their due taxes & care for society as a whole , there would be less poverty
It is certainly & absolutely not ok that a minority of people are extremely stinking rich while the majority of people are struggling with their basic needs or are even below that poverty line
.
Mitt Romney and Paul Ryan
The Go Back Team
Romney and Ryan want to take us back to the failed, top-down economic ideas of the past.
video (http://www.barackobama.com/romney/ryan/source=FiveThingsYouNeedToKnowAboutPaulRyan-20120811-misc-HQB&icn=20120811-FiveThingsYouNeedToKnowAboutPaulRyan-misc-HQB)
Obama / Bidens text is "Forward". De republikeinen proberen daar nu een communistisch imago aan te verbinden. De democraten riposteren met "Go back". De lay out van die banner van the go back team op de home page past er goed bij.
homepage (http://www.barackobama.com/)
...Bush , Obama, Romney ....zijn allemaal 1 pot nat : ze zijn niet de echte rulers bovendien , de oligarchie wel : De VS is juist geen democratie dus
knuppeltje
12-08-12, 08:51
Making rich people poorer doesn't make poor people richer either, zou ik dan zeggen.
Maar dat niet alleen.
Op 26 september 1945 kregen alle Nederlanders tien gulden tijdens de grote geldzuivering die Lieftinck op touw zette. Alle mensen hadden daarmee officieel evenveel geld in de portemonnee. Maar aangezien de ene mens veel slimmer is dan de andere, was dat maar voor heel korte tijd.
Het komt dus op de kwaliteit van de overheid aan. Maar de overheid, dat zijn wij zelf. Wij beslissen eens in de vier jaar, soms iets eerder, of Jantje of Pietje voor ons de kas mag bijhouden. Jantje en Pietje belazeren beide natuurlijk meteen de boel, want wij, zo lui als we zijn, letten alleen maar of Jantje of Pietje een leuke babbel heeft met vooral veel simpele oneliners, en niet of hij wel capabel genoeg geacht mag worden.
Nu gaat dat bij ons er nog vrij redelijk naar toe en als de hervormingen van de EU weer een stuk verder zijn gevorderd, zijn we weer een stuk verder op de goede weg.
In Amerika wordt de tent al járen geleid door een junta geformeerd vanuit Amerikaanse multinationals op het terrein van wapens, hightech, gas en olie, en is de media er zo blind als een mol voor de realiteit buiten Amerika, bijvoorbeeld.
Dat verklaart dan ook waarom Amerika in de laatste jaren als geen enkel ander land zoveel oorlogen heeft gevoerd.