Marsipulami
12-02-12, 20:39
RTBF helpt België verdampen
11/02/12, 10u27
Jan Callebaut is communicatieadviseur en marktonderzoeker. Hij kijkt tweewekelijks naar mens, samenleving, media en politiek.
Het beeld dat men zich van België vormt, wordt in Wallonië en Brussel stevig en in toenemende mate beïnvloed door Parijs
Heel lang geleden voor vtm bestond, deden de Vlamingen het ook. Nu kunnen we het ons niet meer voorstellen. Massaal dagelijks naar de Nederlandse televisie kijken. Wie van de acht? Met Mies Bouwman, De Berend Boudewijnshow, Wedden dat? Voor de vuist weg met Willem Duys en goudvis, TiTaTovenaar, Toppop met Ad Visser, Koot en Bie, Johnny en Rijk, André Van Duyn,... Veel Vlamingen bleven er voor thuis. Op de trein werd erover gepraat.
Die tijd is grondig voorbij. De gemiddelde Vlaming kan voor de vuist weg geen drie programma's van de Nederlandse televisie meer opnoemen, laat staan dat hij er naar kijkt. Als u het precies wilt weten: het gezamenlijke marktaandeel in Vlaanderen van de Nederlandse zenders, àlle Nederlandse zenders, beloopt geen 3 procent. En toch hebben we het over programma's in onze taal maar we hebben er weinig boodschap aan.
Televisie bepaalt in onze samenleving in grote mate ons omgevingsbeeld. Het reflecteert de context waarin we leven. Tv-kijken creëert door de interactie met programma's en presentatoren een eigen samenlevingscultuur. Niet alleen nieuws en duiding doen dat, ook andere programma's zoals Thuis, Het leven zoals het is, Familie en zelfs Komen eten doen dat. VRT, vtm, VT4 en VIJFTV samen helpen de mensen die op dit grondgebied wonen de wereld te begrijpen vanuit het complexe gegeven Vlaanderen, Brussel en België.
De prioriteiten vanuit dit grondgebied bekeken, de nood aan bijstelling en verandering, wordt zo gezamenlijk ervaren en besproken. Samen zorgen de Vlaamse zenders voor een evoluerend samenlevingsbeeld bij 82 procent van de Vlamingen. Ze tonen België als een land dat nood heeft aan verandering vertrekkende vanuit kennis en aanvoelen van de problemen maar vooral uit een groot zelfrespect en zelfbewustzijn.
En dat ligt even anders bezuiden onze taalgrens. Bij onze vrienden de Walen en de Franstalige Brusselaars, in WalloBrux dus, geeft TF1 (22 procent) La Une (16 procent) moeiteloos het nakijken. Globaal genomen is het marktaandeel van de Parijse zenders 36,5 procent. Dat van de Belgische Franstalige zenders is grotendeels dankzij de cijfers van RTL toch nog 42 procent. Ze redden het dus allemaal samen nog wel, maar met moeite.
Het beeld dat men zich van 'België' vormt, wordt daarginds dus stevig en in toenemende mate beïnvloed door Parijs. De Wallobruxers bekijken de wereld in grote mate door een Franse bril. In Wallobrux haalt 1 op de 10 mensen dagelijks de mosterd in Parijse journaals. In Vlaanderen gaat 1 op de 100 wel eens in Amsterdam uit een tv-nieuwsvaatje tappen. Bij de Vlaamse zenders staat het eerste buitenlandse programma pas op nummer 25. Het is Dublin Zoo, op Eén.
In de top 25 van Wallobrux tel je vijf Amerikaanse programma's zoals Desperate Housewives naast Parijse producties. Er zijn erg weinig Bekende Walen.Wie zijn de Waalse BV's? Welke zijn de Waalse kijkcijferkanonnen?
Vlaanderen heeft een eigen media-identiteit opgebouwd, Wallonië veel minder. Dat is geen pluspunt, want net bij uitstek helpen televisiezenders mensen zich een beeld te vormen van het land waarin ze leven. Derhalve zal het Belgiëbeeld van Vlamingen en Walen onderling extra gaan verschillen. Niet alleen omwille van politiek inhoudelijke aspecten maar vooral door de contextuele wereld die door de poriën binnendringt. Er wordt een dubbele minderheidspositie gesuggereerd: als Franstalige in een België met een meerderheid aan Vlamingen en Wallobrux als subregio in de grote Parijs-francofone wereld.
Dit geeft aanleiding tot overdreven angstig gedrag. De Walen hebben geen cultuur opgebouwd van bekende Walen of Brusselaars of bekende Belgen. En daardoor schuiven ze zich op het vlak van hun media-identiteit naar een tweederangsrol. Dat is een gemiste kans. Eigenlijk kan ik het nog scherper stellen: RTBF draagt bij tot de verdamping van België - sommigen niet ongelegen, maar in het geval van de RTBF wellicht allerminst intentioneel - door de Belgische Franstalige gemeenschap niet te tonen als een dynamische, actieve en autonoom en specifiek denkende gemeenschap. De RTBF speelt tweede viool ten aanzien van Parijs en cultiveert daardoor het concept van een Bokrijk-België dat alleen in stand moet worden gehouden, omwille van de angst dat het zou verdwijnen. Zowel Parijs als de Vlamingen bedreigen hen onderhuids met een evolutieve identiteit waar de Franstalige Belgen alleen hun heimwee naar het verleden kunnen tegenover zetten.
11/02/12, 10u27
Jan Callebaut is communicatieadviseur en marktonderzoeker. Hij kijkt tweewekelijks naar mens, samenleving, media en politiek.
Het beeld dat men zich van België vormt, wordt in Wallonië en Brussel stevig en in toenemende mate beïnvloed door Parijs
Heel lang geleden voor vtm bestond, deden de Vlamingen het ook. Nu kunnen we het ons niet meer voorstellen. Massaal dagelijks naar de Nederlandse televisie kijken. Wie van de acht? Met Mies Bouwman, De Berend Boudewijnshow, Wedden dat? Voor de vuist weg met Willem Duys en goudvis, TiTaTovenaar, Toppop met Ad Visser, Koot en Bie, Johnny en Rijk, André Van Duyn,... Veel Vlamingen bleven er voor thuis. Op de trein werd erover gepraat.
Die tijd is grondig voorbij. De gemiddelde Vlaming kan voor de vuist weg geen drie programma's van de Nederlandse televisie meer opnoemen, laat staan dat hij er naar kijkt. Als u het precies wilt weten: het gezamenlijke marktaandeel in Vlaanderen van de Nederlandse zenders, àlle Nederlandse zenders, beloopt geen 3 procent. En toch hebben we het over programma's in onze taal maar we hebben er weinig boodschap aan.
Televisie bepaalt in onze samenleving in grote mate ons omgevingsbeeld. Het reflecteert de context waarin we leven. Tv-kijken creëert door de interactie met programma's en presentatoren een eigen samenlevingscultuur. Niet alleen nieuws en duiding doen dat, ook andere programma's zoals Thuis, Het leven zoals het is, Familie en zelfs Komen eten doen dat. VRT, vtm, VT4 en VIJFTV samen helpen de mensen die op dit grondgebied wonen de wereld te begrijpen vanuit het complexe gegeven Vlaanderen, Brussel en België.
De prioriteiten vanuit dit grondgebied bekeken, de nood aan bijstelling en verandering, wordt zo gezamenlijk ervaren en besproken. Samen zorgen de Vlaamse zenders voor een evoluerend samenlevingsbeeld bij 82 procent van de Vlamingen. Ze tonen België als een land dat nood heeft aan verandering vertrekkende vanuit kennis en aanvoelen van de problemen maar vooral uit een groot zelfrespect en zelfbewustzijn.
En dat ligt even anders bezuiden onze taalgrens. Bij onze vrienden de Walen en de Franstalige Brusselaars, in WalloBrux dus, geeft TF1 (22 procent) La Une (16 procent) moeiteloos het nakijken. Globaal genomen is het marktaandeel van de Parijse zenders 36,5 procent. Dat van de Belgische Franstalige zenders is grotendeels dankzij de cijfers van RTL toch nog 42 procent. Ze redden het dus allemaal samen nog wel, maar met moeite.
Het beeld dat men zich van 'België' vormt, wordt daarginds dus stevig en in toenemende mate beïnvloed door Parijs. De Wallobruxers bekijken de wereld in grote mate door een Franse bril. In Wallobrux haalt 1 op de 10 mensen dagelijks de mosterd in Parijse journaals. In Vlaanderen gaat 1 op de 100 wel eens in Amsterdam uit een tv-nieuwsvaatje tappen. Bij de Vlaamse zenders staat het eerste buitenlandse programma pas op nummer 25. Het is Dublin Zoo, op Eén.
In de top 25 van Wallobrux tel je vijf Amerikaanse programma's zoals Desperate Housewives naast Parijse producties. Er zijn erg weinig Bekende Walen.Wie zijn de Waalse BV's? Welke zijn de Waalse kijkcijferkanonnen?
Vlaanderen heeft een eigen media-identiteit opgebouwd, Wallonië veel minder. Dat is geen pluspunt, want net bij uitstek helpen televisiezenders mensen zich een beeld te vormen van het land waarin ze leven. Derhalve zal het Belgiëbeeld van Vlamingen en Walen onderling extra gaan verschillen. Niet alleen omwille van politiek inhoudelijke aspecten maar vooral door de contextuele wereld die door de poriën binnendringt. Er wordt een dubbele minderheidspositie gesuggereerd: als Franstalige in een België met een meerderheid aan Vlamingen en Wallobrux als subregio in de grote Parijs-francofone wereld.
Dit geeft aanleiding tot overdreven angstig gedrag. De Walen hebben geen cultuur opgebouwd van bekende Walen of Brusselaars of bekende Belgen. En daardoor schuiven ze zich op het vlak van hun media-identiteit naar een tweederangsrol. Dat is een gemiste kans. Eigenlijk kan ik het nog scherper stellen: RTBF draagt bij tot de verdamping van België - sommigen niet ongelegen, maar in het geval van de RTBF wellicht allerminst intentioneel - door de Belgische Franstalige gemeenschap niet te tonen als een dynamische, actieve en autonoom en specifiek denkende gemeenschap. De RTBF speelt tweede viool ten aanzien van Parijs en cultiveert daardoor het concept van een Bokrijk-België dat alleen in stand moet worden gehouden, omwille van de angst dat het zou verdwijnen. Zowel Parijs als de Vlamingen bedreigen hen onderhuids met een evolutieve identiteit waar de Franstalige Belgen alleen hun heimwee naar het verleden kunnen tegenover zetten.