Marsipulami
10-04-13, 10:26
‘Belkacem heeft onze jongens weggeplukt'
woensdag 10 april 2013, 03u00
Moslimgemeenschap in Vilvoorde wanhopig nu al 20 jongeren naar Syrië trokken
Mimoun Aquichouch: ‘De achtergebleven ouders zijn gebroken, kapot.' Pol De Wilde
BRUSSEL - Al twintig jongeren zijn de afgelopen maanden uit Vilvoorde vertrokken om te vechten in Syrië, tot grote wanhoop van hun ouders en de moslim- gemeenschap in de stad. ‘We voelen ons vreselijk schuldig. We hebben niet genoeg gedaan om hen op te vangen.'
Alle twintig zijn ze de afgelopen maanden stiekem uit Vilvoorde weggeslopen, om in een auto, via het vliegtuig of per boot naar Syrië te reizen. Allemaal tieners of jonge twintigers – de jongste amper zestien – die er de wapens opnamen tegen Assad.
In moskee Masgid Annasr in Vilvoorde kennen ze het merendeel van de jongens bij naam. Hun ouders komen hier voor het vrijdaggebed, want de jongens zelf zagen ze hier de afgelopen jaren niet. ‘Veel jongens die geradicaliseerd zijn, hadden vroeger geregeld problemen met de politie en het gerecht. Diefstallen bijvoorbeeld. Misschien daarom dat ze over het hoofd werden gezien.'
Mimoun Aquichouch, de voorzitter en spreekbuis van de moskee, zegt dat de moslimgemeenschap nu weet dat dat verkeerd was. ‘Omdat ze ouder werden, kwamen veel van die kerels de afgelopen jaren tot het besef dat ze op het rechte pad moesten. Ze zochten zingeving, een richting in hun leven. En die vonden ze niet bij ons, maar bij Sharia4Belgium.'
Fouad Belkacem
Hoe het eerste contact er kwam, weet hij niet. ‘Maar vorig jaar tijdens de ramadan stond Fouad Belkacem plots aan de moskee. Hij was gekleed als een Saudiër. Van ons mocht hij meebidden, maar we hebben niet toegestaan dat hij hier preekte. Daarom is hij naar de Grote Markt van Vilvoorde getrokken om daar tegen de massa te prediken. Stel je voor.' Aquichouch lacht, maar zijn gezicht betrekt snel. ‘Want onze jongens luisterden naar hem.'
Verscheidene Vilvoordse tieners trokken in de weken daarop naar Antwerpen, om naar Belkacem te luisteren en om cursussen te volgen. ‘Daar zijn ze geradicaliseerd. Zij hebben hun broers, hun neven en hun vrienden beïnvloed. Op dat moment hadden we moeten ingrijpen. Die jongens waren leeg. Ze hadden geen religieuze basis, want de meesten waren nooit in de Koranschool geweest. Wij hadden hen moeten opvangen, en met hen moeten praten. Maar we hebben niets gedaan.'
De groep jongeren sloot zich na verloop van tijd steeds meer af. ‘Omdat we kritiek hadden op Sharia4Belgium, keerden ze zich tegen ons. Wij waren verraders, nog erger dan ongelovigen. Tegen elk argument dat wij aanbrachten, had Belkacem hen vooraf al een antwoord ingefluisterd. Alleen zij kenden het ware geloof. Wij noemen Sharia4Belgium een sekte.'
‘Anderhalve maand geleden deelden enkele jongens na het vrijdaggebed pamfletten uit aan de poort, waarin ze schreven dat we gevaarlijk waren. De spanning liep op, en het kwam tot een handgemeen.'
‘In november is een eerste groep van vier jongens naar het front getrokken. De dag voordien zijn ze nog bij de imam geweest. Hij heeft hen met handen en voeten uitgelegd dat het om een burgeroorlog gaat, en dat zij er geen rol in hebben. Niemand kent Syrië beter dan de imam, want hij heeft er gestudeerd. Ze luisterden, maar ze zeiden niks. Een dag later waren ze verdwenen. Nog enkele dagen later kregen hun ouders telefoon, uit Syrië.'
Wanhopige ouders
Er zijn sindsdien nog verschillende groepjes vertrokken. ‘Zij die in Syrië zitten, zetten filmpjes op YouTube. Daar wordt de oorlog als een videospel voorgesteld. Rambo's, die tegen het regeringsleger vechten. Dat trekt anderen aan.'
‘De achtergebleven ouders zijn de wanhoop nabij. Ze zijn gebroken, kapot. Sommige moeders raken al weken hun bed niet uit. Eén vader is vorige maand helemaal tot in het trainingskamp in Syrië getrokken waar zijn zoon zat. Die wilde hem maar op één voorwaarde ontvangen: als de vader niet zou proberen om hem mee naar huis te nemen. De man heeft ingestemd, het was misschien de laatste keer dat hij zijn zoon zou zien. Hij is terug in Vilvoorde, maar hij is er nog het ergst aan toe van allemaal.'
Bij veel ouders leeft de vrees nu dat hun kind ook zal vertrekken. ‘Iedereen houdt zijn kinderen veel beter in de gaten: hoe kleden ze zich, hoe is hun gedrag? En we letten vooral op wat ze zeggen. Als er iets van radicaal taalgebruik doorsijpelt, worden ze meteen gecorrigeerd.'
De moskee zegt dat ze geleerd heeft uit haar fouten. ‘We hebben veel meer aandacht voor onze jongeren. Er wordt gepraat en gedebatteerd met hen. We hebben ook enkele jonge twintigers gevraagd om weer aansluiting met die radicale groep te zoeken.' Ook als er straks jongens terugkeren.
Van onze redacteur Cedric Lagast
woensdag 10 april 2013, 03u00
Moslimgemeenschap in Vilvoorde wanhopig nu al 20 jongeren naar Syrië trokken
Mimoun Aquichouch: ‘De achtergebleven ouders zijn gebroken, kapot.' Pol De Wilde
BRUSSEL - Al twintig jongeren zijn de afgelopen maanden uit Vilvoorde vertrokken om te vechten in Syrië, tot grote wanhoop van hun ouders en de moslim- gemeenschap in de stad. ‘We voelen ons vreselijk schuldig. We hebben niet genoeg gedaan om hen op te vangen.'
Alle twintig zijn ze de afgelopen maanden stiekem uit Vilvoorde weggeslopen, om in een auto, via het vliegtuig of per boot naar Syrië te reizen. Allemaal tieners of jonge twintigers – de jongste amper zestien – die er de wapens opnamen tegen Assad.
In moskee Masgid Annasr in Vilvoorde kennen ze het merendeel van de jongens bij naam. Hun ouders komen hier voor het vrijdaggebed, want de jongens zelf zagen ze hier de afgelopen jaren niet. ‘Veel jongens die geradicaliseerd zijn, hadden vroeger geregeld problemen met de politie en het gerecht. Diefstallen bijvoorbeeld. Misschien daarom dat ze over het hoofd werden gezien.'
Mimoun Aquichouch, de voorzitter en spreekbuis van de moskee, zegt dat de moslimgemeenschap nu weet dat dat verkeerd was. ‘Omdat ze ouder werden, kwamen veel van die kerels de afgelopen jaren tot het besef dat ze op het rechte pad moesten. Ze zochten zingeving, een richting in hun leven. En die vonden ze niet bij ons, maar bij Sharia4Belgium.'
Fouad Belkacem
Hoe het eerste contact er kwam, weet hij niet. ‘Maar vorig jaar tijdens de ramadan stond Fouad Belkacem plots aan de moskee. Hij was gekleed als een Saudiër. Van ons mocht hij meebidden, maar we hebben niet toegestaan dat hij hier preekte. Daarom is hij naar de Grote Markt van Vilvoorde getrokken om daar tegen de massa te prediken. Stel je voor.' Aquichouch lacht, maar zijn gezicht betrekt snel. ‘Want onze jongens luisterden naar hem.'
Verscheidene Vilvoordse tieners trokken in de weken daarop naar Antwerpen, om naar Belkacem te luisteren en om cursussen te volgen. ‘Daar zijn ze geradicaliseerd. Zij hebben hun broers, hun neven en hun vrienden beïnvloed. Op dat moment hadden we moeten ingrijpen. Die jongens waren leeg. Ze hadden geen religieuze basis, want de meesten waren nooit in de Koranschool geweest. Wij hadden hen moeten opvangen, en met hen moeten praten. Maar we hebben niets gedaan.'
De groep jongeren sloot zich na verloop van tijd steeds meer af. ‘Omdat we kritiek hadden op Sharia4Belgium, keerden ze zich tegen ons. Wij waren verraders, nog erger dan ongelovigen. Tegen elk argument dat wij aanbrachten, had Belkacem hen vooraf al een antwoord ingefluisterd. Alleen zij kenden het ware geloof. Wij noemen Sharia4Belgium een sekte.'
‘Anderhalve maand geleden deelden enkele jongens na het vrijdaggebed pamfletten uit aan de poort, waarin ze schreven dat we gevaarlijk waren. De spanning liep op, en het kwam tot een handgemeen.'
‘In november is een eerste groep van vier jongens naar het front getrokken. De dag voordien zijn ze nog bij de imam geweest. Hij heeft hen met handen en voeten uitgelegd dat het om een burgeroorlog gaat, en dat zij er geen rol in hebben. Niemand kent Syrië beter dan de imam, want hij heeft er gestudeerd. Ze luisterden, maar ze zeiden niks. Een dag later waren ze verdwenen. Nog enkele dagen later kregen hun ouders telefoon, uit Syrië.'
Wanhopige ouders
Er zijn sindsdien nog verschillende groepjes vertrokken. ‘Zij die in Syrië zitten, zetten filmpjes op YouTube. Daar wordt de oorlog als een videospel voorgesteld. Rambo's, die tegen het regeringsleger vechten. Dat trekt anderen aan.'
‘De achtergebleven ouders zijn de wanhoop nabij. Ze zijn gebroken, kapot. Sommige moeders raken al weken hun bed niet uit. Eén vader is vorige maand helemaal tot in het trainingskamp in Syrië getrokken waar zijn zoon zat. Die wilde hem maar op één voorwaarde ontvangen: als de vader niet zou proberen om hem mee naar huis te nemen. De man heeft ingestemd, het was misschien de laatste keer dat hij zijn zoon zou zien. Hij is terug in Vilvoorde, maar hij is er nog het ergst aan toe van allemaal.'
Bij veel ouders leeft de vrees nu dat hun kind ook zal vertrekken. ‘Iedereen houdt zijn kinderen veel beter in de gaten: hoe kleden ze zich, hoe is hun gedrag? En we letten vooral op wat ze zeggen. Als er iets van radicaal taalgebruik doorsijpelt, worden ze meteen gecorrigeerd.'
De moskee zegt dat ze geleerd heeft uit haar fouten. ‘We hebben veel meer aandacht voor onze jongeren. Er wordt gepraat en gedebatteerd met hen. We hebben ook enkele jonge twintigers gevraagd om weer aansluiting met die radicale groep te zoeken.' Ook als er straks jongens terugkeren.
Van onze redacteur Cedric Lagast