Bekijk Volledige Versie : De vergeten kant van orgaandonatie
AgressieveTurk
02-05-13, 03:55
Sinds 1998 worden we jaarlijks ondergedompeld in de ‘week van de donor’. Onze aandacht wordt getrokken door slechts één vraag: ben jij al donor?
Vervolgens zie je alleen maar mensen die ja zeggen. Faliekante onzin, want als je inderdaad donor bent, verschijn je met deze boodschap niet meer voor de camera.
In deze campagne wordt onmiddellijk de zwakte van al die zich herhalende campagnes blootgelegd. Je bent geen donor door voor een camera te roepen dat je het bent. Je bent zelfs geen donor door je te laten registreren als zodanig. Zelfs dán heb je minder dan een half procent kans donor te worden. Valt er niet iets meer over te zeggen dan die ene vraag? Zou het niet wat netter zijn er ook wat inhoudelijke informatie aan toe te voegen?
De Wet op de orgaandonatie biedt ons aan ons als orgaandonor te laten registreren. Dit aanbod mogen we afslaan en veel Nederlanders doen dit ook. Ongeveer twee derde heeft zich totaal niet laten registreren en van die andere groep heeft iets meer dan de helft ‘ja’ laten registreren. Kennelijk valt dat tegen, want waarom worden we anders steeds opnieuw met campagnes overgoten? Ook een actie als ‘twee miljoen handtekeningen’ heeft bij lange na geen twee miljoen handtekeningen opgeleverd, ondanks de inzet van bekende Nederlanders als Paul de Leeuw, Hanneke Groenteman, Giel Beelen, Femke Halsema en Fatma Koser Kaya.
ADR
Eind 2012 kwam Pia Dijkstra namens D66 met de aankondiging een nieuw wetsontwerp te gaan maken voor een dwingender systeem, een systeem van ‘Actieve Donor Registratie’ (ADR). Dit houdt in dat ik automatisch als orgaandonor word geregistreerd als ik niet aangeef dit niet te willen. Klinkt sympathiek als we al die mensen in gedachte nemen die op een orgaan wachten en die met een zekere regelmaat in beeld worden gebracht. Het is werkelijk een heftige opgave om met falende organen te moeten leven en de wens naar een orgaantransplantatie is vanuit het perspectief van een potentiële ontvanger heel begrijpelijk. Echter, zijn wij wel voldoende en juist geïnformeerd over wat een orgaandonor is? Dachten we aanvankelijk simpelweg dat een orgaandonor dood is, nu blijkt dit geenszins het geval te zijn. Vanuit de medische wereld in binnen- en buitenland komen steeds meer aanwijzingen dat een orgaandonor nog leeft.
De Braziliaanse hoogleraar klinische neurologie en neurochirurgie Cicero Coimbra claimt elders in dit nummer dat hij met een juiste behandeling enige potentiële orgaandonoren die hersendood verklaard waren weer tot bewustzijn heeft gebracht. Dit heeft verstrekkende consequenties. Dit betekent namelijk dat organen verwijderd worden uit een levend mens van wie wij denken dat hij niet meer bij bewustzijn is, maar de werkelijkheid zou wel eens heel anders kunnen zijn. Welke ervaring moet een dergelijke ingreep voor de betrokkene zijn?
Dood? Levend!
Zijn onze politici en campagnevoerders van deze informatie op de hoogte? En al die partijen die zich sterk maken voor orgaandonatie? ‘Hersendood’ vormt de basis voor orgaandonatie, maar het is opvallend dat dit begrip in geen enkele campagne wordt genoemd en uitgelegd. De Wet op de orgaandonatie spreekt over ‘stoffelijke overschotten’ die beademd worden. Velen van ons hebben hier nooit van gehoord. Hersendood en stoffelijk overschot in de context van orgaandonatie zijn niets meer en niets minder dan bedrog. Hoe zit het met de kennis hiervan bij onze politici? Weten zij dat er medisch specialisten en operatieassistenten zijn die weigeren nog langer aan orgaantransplantaties mee te werken omdat naar hun waarneming de donor niet dood is? Is bij hen het verhaal bekend van de hersendood verklaarde neuroloog die na een bijna-doodervaring weer bij bewustzijn kwam?
Is bij hen bekend dat deze stoffelijke overschotten voeding en medicijnen krijgen en hierop reageren? Dat ze vaak hoge koorts ontwikkelen? Dat mannelijke stoffelijke overschotten een erectie kunnen krijgen? Waarom wordt door politici en in campagnes met geen woord gerept over de twaalf hersendood verklaarde zwangere vrouwen die allemaal na ongeveer een maand een levend kind ter wereld hebben gebracht? Wat houdt dood in als zich in deze vrouwen een levend mens ontwikkelt? Weten ze ook dat deze stoffelijke overschotten plotseling afwerende armgebaren maken als de uitname-operatie gaat beginnen? En dat de bloeddruk en hartfrequentie op dat moment aanzienlijk stijgen?
Stoffelijke overschotten? Welk echt stoffelijk overschot kan beademd worden? Of plotseling weer tot leven komen? Uit de vele gesprekken die ik met artsen heb gehad, heb ik begrepen dat een stoffelijk overschot onmogelijk beademd kan worden, geen kind kan voortbrengen en zeker niet opnieuw tot leven kan komen. Waarom wordt deze informatie door onze politieke beleidsmakers voor ons achtergehouden?
Fabeltjes:
Onder hersendood wordt verstaan het volledig en onherstelbaar verlies van de functies van de hersenen, inclusief de hersenstam en het verlengde merg. De persoon kan niet meer zelfstandig ademhalen en het lichaam kan de bloeddruk en lichaamstemperatuur niet meer regelen.
AgressieveTurk
02-05-13, 13:19
http://www.spiegelbeeld.nl/orgaandonatie/intro_special.pdf
AgressieveTurk
02-05-13, 13:35
Fabeltjes:
Onder hersendood wordt verstaan het volledig en onherstelbaar verlies van de functies van de hersenen, inclusief de hersenstam en het verlengde merg. De persoon kan niet meer zelfstandig ademhalen en het lichaam kan de bloeddruk en lichaamstemperatuur niet meer regelen.
Onder hersendood wordt verstaan het volledig en onherstelbaar verlies van de functies van de hersenen, inclusief de hersenstam en het verlengde merg. De persoon kan niet meer zelfstandig ademhalen en het lichaam kan de bloeddruk en lichaamstemperatuur niet meer regelen. (Wel kan bij beademing het hart blijven kloppen, zie hartprikkel. Ook kunnen via het ruggenmerg verlopende reflexen nog aanwezig zijn.) Deze toestand is juridisch gelijkgesteld aan de dood.
Als de eventuele beademing van een hersendode wordt gestopt, zullen alle weefsels snel beginnen af te sterven.
Een jonge hersendode is een ideale orgaandonor, omdat de organen bij kloppend hart (en met beademing) in goede toestand blijven tot ze kunnen worden uitgenomen. De meeste gevallen treden op na ongevallen met schedelletsel of na een hersenbloeding.
Op een intensivecareafdeling kan het lichaam van een hersendode nog maximaal enkele dagen blijven functioneren door het toepassen van kunstmatige ademhaling. Wanneer iemand hersendood wordt verklaard, kan dat voor nabestaanden een moeilijk te verwerken mededeling zijn. Door de kunstmatige beademing ziet de hersendode er niet dood uit; lijkt te slapen, heeft een normale huidkleur en voelt nog warm aan. Op de monitor is de hartslag te zien. Op basis van de eerder genoemde criteria wordt deze persoon door artsen toch als overleden beschouwd.
Er zijn praktijkvoorbeelden van patiënten die uit een zogeheten 'hersendode toestand' ontwaakten en herstelden. Zo overleefde Jan Kerkhoffs (1939-) uit Melick na een coma een klinische hersendoodverklaring in 1992. Een week nadat nabestaanden orgaandonatie weigerden na de hersendoodverklaring, ontwaakte Kerkhoffs uit zijn coma en herstelde bijna volledig.
AgressieveTurk
02-05-13, 13:37
"Raad negeert hersendoodonderzoek"
17-03-1998 14:21 | Door W. van Hengel
Niet in alle gevallen dat patiënten hersendood zijn verklaard, is sprake van volledige uitval van alle hersenfuncties. Bij ongeveer 20 tot 30 procent van de hersendood verklaarde patiënten is nog sprake van enige restfuncties. Het is inconsequent dat de Gezondheidsraad in het rapport "Hersendoodcriteria" gegevens hierover uit diverse onderzoeken, gepubliceerd in toonaangevende tijdschriften, negeert.
Dat stelt intensive-care-verpleegkundige drs. Erwin J. O. Kompanje. Hij werkt inmiddels achttien jaar op de neurochirurgische intensive care in he t Academisch Ziekenhuis Dijkzigt in Rotterdam en zag in die periode zo'n 150 hersendoden. Daarnaast is Kompanje docent ethiek aan de Hogeschool Rotterdam. In mei hoopt hij te promoveren. Zijn 400 pagina's tellende proefschrift krijgt als titel "Geven en nemen, een kritische beschouwing van postmortale orgaandonatie". Afgelopen zaterdag was Kompanje een van de sprekers tijdens het symposium "Orgaandonor? Weet wat je kiest" van de Stichting Bezinning Orgaandonatie (SBO) in Amersfoort.
Kompanje heeft kritiek op de werkwijze van de Commissie Hersendoodcriteria van de Gezondheidsraad. Het jongste rapport daarover verscheen eind november 1996. Het bevat onder meer een voor artsen bindend protocol voor de wijze waarop zij de diagnose hersendood moeten stellen.
Kompanje heeft kritiek op de manier waarop de commissie literatuuronderzoek heeft gedaan naar de wetenschappelijke feiten rond hersendood. De commissie gaat volgens hem voorbij aan een aantal belangwekkende onderzoeken waarvan de resultaten zijn verschenen in buitenlandse medische literatuur. "Uit die publicaties blijkt dat bij ongeveer 20 tot 30 procent van de patiënten die als hersendood wordt aangemerkt, in de hersenen nog sprake is van enige lagere restfuncties. Hieruit volgt dat bij deze patiënten de hersenen nog niet volledig dood zijn".
Deze categorie patiënten schaart de commissie, net als de overige hersendoden, onder de noemer "totaal hersendood". Dat is volgens Kompanje wetenschappelijk aanvechtbaar en "niet eerlijk".
Dr. A. A. W. Op de Coul, neuroloog, adviseur van minister Borst van volksgezondheid inzake orgaandonatie en lid van de commissie hersendoodcriteria, laat in een reactie weten de buitenlandse publicaties waarop Kompanje wijst, niet te kennen. Overigens zijn de uitkomsten daarvan volgens hem ook niet relevant. De commissie van de Gezondheidsraad stelt dat deze restfuncties niet terzake doen omdat ze geen verband houden met de voor het mens-zijn kenmerkende hogere functies van de hersenen. Om de diagnose hersendood te mogen stellen, hoeft men volgens de commissie niet aangetoond te hebben dat álle cellen van het binnen de schedel gelegen deel van het centrale zenuwstelsel afgestorven zijn.
Als voorbeeld van nog resterende hersenactiviteit noemt Kompanje de bloeddrukregulatie en de uitscheiding van diverse hormonen door de hypothalamus, een onderdeel van de hersenen dat een belangrijke rol speelt bij de hormoonhuishouding in het lichaam. "Bij sommige hersendoden zie je dat die regulatiemechanismen nog steeds werken. Zij hebben onder meer een volledig normale urineproductie".
Zwangere vrouw
Een bekend voorbeeld was ook de Zuid-Duitse Marion Ploch, de hersendode zwangere jonge vrouw die enkele jaren geleden door artsen 'in leven' werd gehouden om de foetus te laten overleven. "Zij was wel degelijk hersendood volgens de klassieke criteria, maar haar hormoonregulatie, voor het juiste verloop van de zwangerschap uiteraard onmisbaar, werkte nog prima".
Vooral uit Japan zijn volgens Kompanje veel wetenschappelijke gegevens over hersendood afkomstig. Dat komt omdat in Japan hersendood niet gelijk gesteld wordt aan de echte dood, zoals in Nederland en andere westerse landen. "Zulke patiënten worden daar gewoon behandeld en overleven soms heel lang. De Japanners hadden dus de tijd om onderzoek te doen waar ze hier niet meer aan toekomen omdat de patiënt dan al is overleden".
Kompanje heeft er overigens geen moeite mee dat hersendode patiënten die nog enige restfuncties hebben, door de commissie van de Gezondheidsraad en door vrijwel alle artsen als overleden worden beschouwd. "Hun toestand is medisch gezien onomkeerbaar. Het deel van de hersenen waar het bewustzijn zetelt, is verloren. Sterven moet je zien als een proces. Dat is bij deze patiënten in ieder geval zeer ver voortgeschreden".
Hartstilstand
De stelling van dr. Op de Coul dat hersendoden ook bij maximale behandeling binnen 48 uur een hartstilstand krijgen, noemt Kompanje overigens achterhaald. "Met de moderne behandelingsmethoden kun je zulke patiënten tegenwoordig veel langer in leven houden. De intensive-care-afdeling wordt dan als het ware de hersenstam van de patiënt". Op de Coul laat weten het daar niet mee eens te zijn.
Kompanje wijst op merkwaardige verschillen in het tijdstip van sterven dat wordt ingevuld op overlijdensverklaringen van hersendood verklaarde patiënten. Als zij geen orgaandonor willen zijn, zetten artsen de apparatuur uit. De ademhaling valt dan uit en binnen korte tijd stopt ook het hart met kloppen. Artsen zien dat moment dan als het tijdstip van overlijden. Bij hersendoden die wel orgaandonor zijn, wordt het moment waarop de hersendood is vastgesteld als overlijdenstijdstip op de verklaring ingevuld.
Angiografie
De enige echt betrouwbare methode om de hersendood vast te stellen, is volgens Kompanje de hersenangiografie. Daarbij wordt contrastvloeistof ingespoten. Als geen bloedcirculatie in de hersenvaten meer waarneembaar is doordat deze vaten door sterke oedeemvorming in het hoofd worden dichtgedrukt, is dat het zekerste teken van hersendood. De Gezondheidsraad ziet echter geen been in deze methode van diagnostiek omdat eventueel nog aanwezige functionerende hersencellen door de inspuiting van contrast even zonder zuurstof komen en daardoor beschadigd kunnen raken.
Kompanje verwacht dat dit bezwaar in de nabije toekomst zal vervallen als met behulp van MRI-onderzoek zonder contrastmiddelen toch een scan van de hersenvaten kan worden gemaakt. "Als er weer een rapport over hersendoodcriteria komt, zal een MRI-scan deel uitmaken van het onderzoeksprotocol, dat is wel zeker. Er moet nu alleen nog voldoende ervaring mee worden opgedaan", aldus Kompanje.
Hij noemt het overigens een sterke verbetering dat de diagnostiek van hersendood tegenwoordig is vastgelegd in een protocol dat elk ziekenhuis moet hanteren. Het gaat echter om een moeilijke diagnose die veel ervaring vereist. Niet alle neurologen beschikken over die ervaring omdat ze te weinig van zulke patiënten onder ogen krijgen.
Levend
Jan Kerkhoffs (59) uit het Limburgse plaatsje Melick kan daarover meepraten. Hij werd in augustus 1992 hersendood verklaard na complicaties die zich voordeden na afloop van een operatie aan een hersentumor. Mocht hij toch nog bijkomen, dan zou hij slechts als plant vegeteren. Vervolgens werd de familie gevraagd of ze toestemming gaven voor het afstaan van organen. Gelukkig voor Kerkhoffs wilden zijn vrouw en kinderen dit niet.
En wat gebeurt? Na een week komt hij bij kennis, precies een dag nadat hij van de apparatuur is gehaald in de verwachting dat het snel met hem zal zijn afgelopen. Jan blijft echter leven. Als broer Minus die dag op bezoek komt, vraagt deze hem of Jan hem kan horen. Tot ontsteltenis van Minus krijgt hij een bevestigend antwoord. De verpleegkundigen en artsen willen dit eerst niet geloven, maar de volgende dag is het overduidelijk: Jan Kerkhoffs ontwaakt uit zijn coma. Hij herstelt vrijwel volledig.
Afgelopen zaterdag liet Kerkhoffs de bezoekers van het SBO-symposium delen in zijn aangrijpende ervaringen. Het vertrouwen in de artsenstand heeft bij de Limburger een knauw gekregen, mede door de slechte communicatie in het ziekenhuis na het incident dat hem bijna het leven kostte. Er is weliswaar een hersendoodprotocol, maar dit zegt Kerkhoffs weinig. "Ook ten aanzien van abortus en euthanasie zijn er strikte regels. Toch meldt 60 procent van de artsen euthanasie niet, terwijl ze dat wel verplicht zijn. Het is mijn grote zorg dat er ondanks alle regels rond hersendood toch dingen fout gaan". Kerkhoffs zegt dan ook geen donor te willen zijn van organen die alleen kunnen worden uitgenomen na vaststelling van de hersendood.
Foute diagnose
Volgens drs. A. Bos, huisarts in Amsterdam en onder meer betrokken bij de begeleiding van getransplanteerde patiënten, was er in dit geval sprake van een "volledig foute diagnose".
Bos heeft overigens moeite met een diagnostiek die het al of niet aanwezig zijn van leven en bewustzijn laat afhangen van onder meer een elektro-encefalogram (EEG) van de hersenen. "Alsof we een soort sidderaal zijn. Als de elektrische activiteit afwezig is, houdt het bewustzijn op. Of is het leven meer?"
Is bewustzijn slechts een product van de hersenen? Volgens Bos is dat maar de vraag. Hij wijst op de ervaringen van ontwaakte comapatiënten, die later vertellen dat ze zichzelf tijdens hun coma in bed hebben zien liggen. "Misschien is het bewustzijn niet zo vast verbonden aan de hersenen als we denken".
Volgens Bos stoelt het hersendoodconcept op het idee dat wij mensen niet meer zijn dan onze hersenen. In de huidige wetenschap kan niet van bewustzijn worden gesproken buiten het lichaam. Dat zou in strijd zijn met het materialistische denken. "Ik maak me echter zorgen over een mensbeeld dat de mens reduceert tot een machine die levenstekenen produceert. Zijn die tekenen niet meer meetbaar, dan wordt de mens doodverklaard".
Beste AT,
Graag wil ik een paar zaken toevoegen aan je verhaal/klacht. Om te beginnen mis je in de donor-campagne de informatie over hoe het allemaal werkt zeg je. En de mensen die nee zeggen. Wanneer je kijkt op transplantatiestichting.nl vind je zowel de uitputtende informatie over alle mogelijke onderwerpen, ook de interviews met mensen die twijfelen, of gewoon Nee zeggen. De campagne heet niet voor niks JaofNee, ja is prima, maar ook nee wordt uiteraard als keuze gerespecteerd.
Wat betreft je bewering dat hersendood niet dood is, en dat daar steeds meer bewijzen voor komen, ook uit het buitenland, dat is een loze bewering. Hersendood is over de hele wereld geaccepteerd als definitief en onomkeerbaar. Iemand waarvan de hersendood zorgvuldig en procedureel is vastgesteld, is nog nooit weer 'teruggekeerd uit de dood'. Dat is echt een fabel.
Fulanadetal
03-05-13, 11:09
Interessant. Ik blijf toch maar potentieel donor.
Je vergat trouwens de bron weer te geven. Dat is Niburu. Niet geheel onbelangrijk.
De vergeten kant van orgaandonatie (http://niburu.nl/gezondheid/4772-de-vergeten-kant-van-orgaandonatie)
Interessant. Ik blijf toch maar potentieel donor.
Je vergat trouwens de bron weer te geven. Dat is Niburu. Niet geheel onbelangrijk.
De vergeten kant van orgaandonatie (http://niburu.nl/gezondheid/4772-de-vergeten-kant-van-orgaandonatie)
Die knotsgekke site? Das een lekkere aanbeveling :hihi:
Ik blijf ook vrolijk donor.
Je gaat zien dat mensen die zo'n heisa maken meestal verborgen motieven hebben. Steile christenen, sensatiezoekers, whatever.
Zo zijn er ook mensen die denken dat Ariel Sharon en prins Friso nog leven.
Zo zijn er ook mensen die denken dat Ariel Sharon en prins Friso nog leven.
Als je niet beademd hoeft te worden dan sturen je hersenen deze functies nog aan en is er altijd een kans dat iemand bij komt.
Hersendood wordt nauwkeurig vast gesteld. Uiteraard kan er wel eens een fout gemaakt worden maar dit lijkt mij een hoge uitzondering. Tenminste............in de moderne landen.
Het lijkt nu alsof je op moet passen. Voor je het weet trekken ze de organen uit je lijf terwijl je alleen een griepje hebt.