super ick
11-08-13, 10:38
COLUMN Met kritiek op de islam hoef je niet te rekenen op de steun van seculiere Nederlanders, schrijft Jonathan van het Reve. 'God weet waarom, maar zij springen vol overtuiging op de bres om de tere zieltjes van duizenden moslims te beschermen.'
Blijkbaar is de Koran inmiddels grondig herschreven en is het sinds de moord op Theo van Gogh volkomen achterhaald om nog te vrezen voor boze extremisten.
Een columniste wordt bedreigd omdat ze schrijft over Mohammed. Een journaliste vertelt dat zij fysiek wordt geïntimideerd vanwege kritiek op de Moslimbroeders. Een cabaretier zegt dat hij op zijn woorden past, uit angst voor islamitisch geweld. Dit was allemaal de afgelopen weken. En dan is er ook nog een prominent Kamerlid dat al jaren in bunkers leeft omdat hij tegen de islam ageert.
Je zou verwachten dat heel seculier Nederland in opstand komt tegen zulke pogingen tot censuur en dat men deze angstaanjagende religie en haar overfanatieke aanhangers net zo lang analyseert en desgewenst belachelijk maakt tot zij al haar heilige glans heeft verloren.
Gaperig dedain
Maar nee: de onaanraakbaarheid van het onderwerp lijkt bij sommigen naadloos te zijn overgegaan in een gaperig dedain voor iedereen die zich erover opwindt. Schrijver Abdelkader Benali bijvoorbeeld, die op Joop.nl de zorgen van zomergast Hans Teeuwen afdeed als 'islamofobie' en 'borrelpraat'; volgens Benali is de cabaretier 'blijven steken in de periode tussen 11 september 2001 en de moord op Theo van Gogh'. Blijkbaar is de Koran inmiddels grondig herschreven en is het sinds die terreurdaad volkomen achterhaald om nog te vrezen voor boze extremisten.
Of Arnon Grunberg, die op de voorpagina van deze krant religiekritiek in Nederland 'een soort carnaval' noemde, en Teeuwen 'kleinburgerlijk' en 'onnozel', waarbij helaas onduidelijk bleef wat hij daar precies mee bedoelde. Op Twitter waren zelfs mensen (journalisten, columnisten) die zich uitspraken tegen het naar buiten brengen van bedreigingen en het uitspreken van angst voor geweld. Waarom? Omdat het voor onnodige polarisatie zorgt en 'neigt naar koketterie'.
Gelukkig klonk er ook een ander geluid: Ebru Umar en Hafid Bouazza schreven vlammende stukken in NRC Handelsblad, waarin ze precies vertelden wat ze vonden en duidelijk maakten dat ze geen millimeter willen buigen voor hysterische gelovigen die door middel van dreigementen proberen censuur en respect af te dwingen.
Maar toen Umar aan tafel bij Andries Knevel haar verhaal mocht doen, wilde Knevel het toch vooral hebben over haar kwetsende stijl en over zelfcensuur uit beleefdheid. Bouazza, op zijn beurt, kreeg gisteren de cryptische hoon van Grunberg over zich heen, die net als Knevel beleefdheid als een vorm van zelfcensuur bepleit - alsof dat te vergelijken is met zelfcensuur vanwege angst voor geweld.
Zelfcensuur
Volgens Grunberg horen Nederlanders die zich druk maken over de mogelijkheid om te kwetsen bij een 'socio-religieuze beweging' tegen zelfcensuur, die ontstaan is 'na de moord op Theo'. Het is bizar hoe vaak die slachtpartij wordt aangehaald in betogen tegen felle islamkritiek.
Nee, je krijgt in Nederland niet altijd een mes in je strot als je kwaadspreekt over de islam. Sterker nog: soms word je niet eens bedreigd. Maar de afgelopen dagen bleek weer dat je op één ding altijd kunt rekenen: dat er seculiere Nederlanders klaarstaan om iedere felle uithaal naar de islam te veroordelen, dan wel te smoren in luidruchtig gegaap. Argumenten hebben ze niet - ook zij kunnen moeilijk ontkennen dat de islam een remmende kracht is op emancipatie, onderwijs, vrije meningsuiting, et cetera - maar toch, God weet waarom, springen zij vol overtuiging op de bres om de tere zieltjes van duizenden moslims te beschermen tegen de 'toon' van een bedreigde kunstenaar of politicus.
Jonathan van het Reve is columnist voor de Volkskrant.
Blijkbaar is de Koran inmiddels grondig herschreven en is het sinds de moord op Theo van Gogh volkomen achterhaald om nog te vrezen voor boze extremisten.
Een columniste wordt bedreigd omdat ze schrijft over Mohammed. Een journaliste vertelt dat zij fysiek wordt geïntimideerd vanwege kritiek op de Moslimbroeders. Een cabaretier zegt dat hij op zijn woorden past, uit angst voor islamitisch geweld. Dit was allemaal de afgelopen weken. En dan is er ook nog een prominent Kamerlid dat al jaren in bunkers leeft omdat hij tegen de islam ageert.
Je zou verwachten dat heel seculier Nederland in opstand komt tegen zulke pogingen tot censuur en dat men deze angstaanjagende religie en haar overfanatieke aanhangers net zo lang analyseert en desgewenst belachelijk maakt tot zij al haar heilige glans heeft verloren.
Gaperig dedain
Maar nee: de onaanraakbaarheid van het onderwerp lijkt bij sommigen naadloos te zijn overgegaan in een gaperig dedain voor iedereen die zich erover opwindt. Schrijver Abdelkader Benali bijvoorbeeld, die op Joop.nl de zorgen van zomergast Hans Teeuwen afdeed als 'islamofobie' en 'borrelpraat'; volgens Benali is de cabaretier 'blijven steken in de periode tussen 11 september 2001 en de moord op Theo van Gogh'. Blijkbaar is de Koran inmiddels grondig herschreven en is het sinds die terreurdaad volkomen achterhaald om nog te vrezen voor boze extremisten.
Of Arnon Grunberg, die op de voorpagina van deze krant religiekritiek in Nederland 'een soort carnaval' noemde, en Teeuwen 'kleinburgerlijk' en 'onnozel', waarbij helaas onduidelijk bleef wat hij daar precies mee bedoelde. Op Twitter waren zelfs mensen (journalisten, columnisten) die zich uitspraken tegen het naar buiten brengen van bedreigingen en het uitspreken van angst voor geweld. Waarom? Omdat het voor onnodige polarisatie zorgt en 'neigt naar koketterie'.
Gelukkig klonk er ook een ander geluid: Ebru Umar en Hafid Bouazza schreven vlammende stukken in NRC Handelsblad, waarin ze precies vertelden wat ze vonden en duidelijk maakten dat ze geen millimeter willen buigen voor hysterische gelovigen die door middel van dreigementen proberen censuur en respect af te dwingen.
Maar toen Umar aan tafel bij Andries Knevel haar verhaal mocht doen, wilde Knevel het toch vooral hebben over haar kwetsende stijl en over zelfcensuur uit beleefdheid. Bouazza, op zijn beurt, kreeg gisteren de cryptische hoon van Grunberg over zich heen, die net als Knevel beleefdheid als een vorm van zelfcensuur bepleit - alsof dat te vergelijken is met zelfcensuur vanwege angst voor geweld.
Zelfcensuur
Volgens Grunberg horen Nederlanders die zich druk maken over de mogelijkheid om te kwetsen bij een 'socio-religieuze beweging' tegen zelfcensuur, die ontstaan is 'na de moord op Theo'. Het is bizar hoe vaak die slachtpartij wordt aangehaald in betogen tegen felle islamkritiek.
Nee, je krijgt in Nederland niet altijd een mes in je strot als je kwaadspreekt over de islam. Sterker nog: soms word je niet eens bedreigd. Maar de afgelopen dagen bleek weer dat je op één ding altijd kunt rekenen: dat er seculiere Nederlanders klaarstaan om iedere felle uithaal naar de islam te veroordelen, dan wel te smoren in luidruchtig gegaap. Argumenten hebben ze niet - ook zij kunnen moeilijk ontkennen dat de islam een remmende kracht is op emancipatie, onderwijs, vrije meningsuiting, et cetera - maar toch, God weet waarom, springen zij vol overtuiging op de bres om de tere zieltjes van duizenden moslims te beschermen tegen de 'toon' van een bedreigde kunstenaar of politicus.
Jonathan van het Reve is columnist voor de Volkskrant.