mark61
17-12-13, 16:07
Zelfs de Iraanse opperste leider ayatollah Khamenei liet vorige week met een videofilmpje op zijn illegale Twitter zien dat hij wijlen Nelson Mandela had ontmoet in jeugdiger tijden (getuige een nóg grotere grote vierkante bril, toen in de mode, dan hij tegenwoordig op heeft). „Hi leader”, hoor je Mandela zeggen als hij naar Khamenei toeloopt om hem te omhelzen, „het is me een eer”.
Even uitleggen: illegaal, want Iraniërs mogen helemaal niet op Twitter of Facebook. De sociale media zijn immers niets anders dan virtuele paarden van Troje die westerse verdorvenheid binnenbrengen, en de Iraanse ziel is gevoelig voor westerse verdorvenheid. Khamenei waarschuwde de Iraniërs eveneens vorige week nog uitdrukkelijk voor die westerse culturele invasie. Maar zelf is hij daar natuurlijk wel tegen bestand. Hoewel het feit dat hij illegaal twittert mij daaraan weer doet twijfelen.
Terug naar waar ik heen wilde: heiligenverering. Als zelfs Khamenei het nodig vindt zo’n filmpje op zijn illegale Twitter aan de wereld te tonen, moet Mandela toch werkelijk een heilige zijn geweest. Echt de enige die niet meedeed aan zijn verering (behalve een enkele zure analist die meldde dat heiligen niet bestaan of een beetje laf zo’n opmerking retweette) was de Israëlische premier Netanyahu. Ik vond het opmerkelijk dat hij geen acceptabel excuus had als hij dan geen zin had om naar de herdenkingsdienst te gaan, maar publiekelijk zei dat de reis naar Zuid-Afrika te duur was. Te duur? Zou het om Mandela’s steun voor de Palestijnen zijn geweest? Is dat niet kleinzielig? Aan de andere kant, misschien heeft Israël wel echt geen geld meer.
De vraag is nu: zijn met Mandela de heiligen op? Of zijn er nog heiligen-in-aanbouw? Moeilijke vraag. Er zijn natuurlijk wel kleine heiligen, op buurtniveau en zo, maar een beetje internationaal gezien? Iemand van Mandela’s statuur bedoel ik, dat wil zeggen met een grote zaak.
Een tijdje geleden kon je misschien denken aan Aung San Suu Kyi, maar sinds de generaals in Birma, zeg ik maar ouderwets, iets hebben toegegeven, is haar ster minder gaan stralen. Ze heeft bijvoorbeeld weinig problemen met het grove geweld vanuit de boeddhistische meerderheid tegen de kleine moslimminderheid. Hm. Geen heilige. Birma is eigenlijk als zaak ook niet Zaak genoeg. Die van de Palestijnen wel, maar daar is weer niemand die voor heilige in de wieg is gelegd. President Abbas? De vraag stellen is haar beantwoorden.
Syrië had in theorie de potentie een heilige te produceren. Bashar al-Assad deed zich een tijdje voor als het Kwaad, en dat veronderstelde aan de andere zijde een Goede. Maar in werkelijkheid heeft de tegenpartij tot dusverre voornamelijk griezelige types geproduceerd. Waardoor Assad nu ook niet meer het alleenrecht op het Kwaad heeft.
Misschien zie ik ergens een heilige, eventueel beginnend, over het hoofd. Maar anders is het precies hetzelfde als met politieke leiders. We zitten in een onproductief tijdperk.
Heiligen gezocht (eventueel beginnend) - nrc.nl (http://www.nrc.nl/carolien/2013/12/17/heiligen-gezocht-eventueel-beginnend/)
Even uitleggen: illegaal, want Iraniërs mogen helemaal niet op Twitter of Facebook. De sociale media zijn immers niets anders dan virtuele paarden van Troje die westerse verdorvenheid binnenbrengen, en de Iraanse ziel is gevoelig voor westerse verdorvenheid. Khamenei waarschuwde de Iraniërs eveneens vorige week nog uitdrukkelijk voor die westerse culturele invasie. Maar zelf is hij daar natuurlijk wel tegen bestand. Hoewel het feit dat hij illegaal twittert mij daaraan weer doet twijfelen.
Terug naar waar ik heen wilde: heiligenverering. Als zelfs Khamenei het nodig vindt zo’n filmpje op zijn illegale Twitter aan de wereld te tonen, moet Mandela toch werkelijk een heilige zijn geweest. Echt de enige die niet meedeed aan zijn verering (behalve een enkele zure analist die meldde dat heiligen niet bestaan of een beetje laf zo’n opmerking retweette) was de Israëlische premier Netanyahu. Ik vond het opmerkelijk dat hij geen acceptabel excuus had als hij dan geen zin had om naar de herdenkingsdienst te gaan, maar publiekelijk zei dat de reis naar Zuid-Afrika te duur was. Te duur? Zou het om Mandela’s steun voor de Palestijnen zijn geweest? Is dat niet kleinzielig? Aan de andere kant, misschien heeft Israël wel echt geen geld meer.
De vraag is nu: zijn met Mandela de heiligen op? Of zijn er nog heiligen-in-aanbouw? Moeilijke vraag. Er zijn natuurlijk wel kleine heiligen, op buurtniveau en zo, maar een beetje internationaal gezien? Iemand van Mandela’s statuur bedoel ik, dat wil zeggen met een grote zaak.
Een tijdje geleden kon je misschien denken aan Aung San Suu Kyi, maar sinds de generaals in Birma, zeg ik maar ouderwets, iets hebben toegegeven, is haar ster minder gaan stralen. Ze heeft bijvoorbeeld weinig problemen met het grove geweld vanuit de boeddhistische meerderheid tegen de kleine moslimminderheid. Hm. Geen heilige. Birma is eigenlijk als zaak ook niet Zaak genoeg. Die van de Palestijnen wel, maar daar is weer niemand die voor heilige in de wieg is gelegd. President Abbas? De vraag stellen is haar beantwoorden.
Syrië had in theorie de potentie een heilige te produceren. Bashar al-Assad deed zich een tijdje voor als het Kwaad, en dat veronderstelde aan de andere zijde een Goede. Maar in werkelijkheid heeft de tegenpartij tot dusverre voornamelijk griezelige types geproduceerd. Waardoor Assad nu ook niet meer het alleenrecht op het Kwaad heeft.
Misschien zie ik ergens een heilige, eventueel beginnend, over het hoofd. Maar anders is het precies hetzelfde als met politieke leiders. We zitten in een onproductief tijdperk.
Heiligen gezocht (eventueel beginnend) - nrc.nl (http://www.nrc.nl/carolien/2013/12/17/heiligen-gezocht-eventueel-beginnend/)