Bekijk Volledige Versie : Vergelijking Hitler gaat ambassadeur Marokko te ver
Vergelijking Hitler gaat ambassadeur Marokko te ver
Gepubliceerd: 2 apr 2014 09:03 Laatste update: 2 apr 2014 09:29 Algemeen
De ambassadeur van Marokko is het 'helemaal niet eens' met de vergelijkingen die zijn gemaakt tussen PVV-leider Geert Wilders en Adolf Hitler of diens propagandaminister Joseph Goebbels. "Je moet jezelf niet verlagen tot het niveau Wilders."
Dat zegt Abdelouahab Bellouki in een interview met de ochtendkranten van De Persdienst. Zelf herinnert de ambassadeur liever aan wat vooraf ging aan de massaslachtingen in Rwanda.
Genocide op Tutsi's
"Daar is de slachting begonnen met statements, uitlatingen waarbij een bevolkingsgroep, de Tutsi's, als gevaarlijk en minderwaardig werd weggezet. Daardoor kregen Hutu's een enorme haat tegen de Tutsi's, zelfs als ze buren waren."
Na de uitspraken van Wilders over minder Marokkanen reageerde Fouad Sidali van het partijbestuur van de PvdA woedend op Twitter. "Hitler is onder ons. In de gedaante van Geert Wilders", schreef hij. Een week later, nadat Wilders zijn toehoorders liet scanderen dat ze minder Marokkanen willen, herhaalde voormalig GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi de woorden van Sidali.
Huiveringwekkend
Wilders is volgens de ambassadeur 'huiveringwekkend'. "Hij zet mensen tegen elkaar op. Dat heb je goed kunnen zien na de overval in Deurne, waar twee groepen jongeren lijnrecht tegenover elkaar stonden. Dat is het laatste wat een beschaafde samenleving zou moeten willen."
De overval is volgens de ambassadeur slecht voor de Marokkaanse gemeenschap. "Het bevestigt het vooroordeel over de groep, maar slecht is slecht. Triest is wel dat als Marokkanen die hier wonen iets slechts doen, ze vaak Marokkanen genoemd worden, maar als ze iets goed doen, zijn het ineens Nederlanders."
Geen aangifte
De ambassadeur heeft zelf geen aangifte tegen Wilders gedaan, maar vindt het goed dat anderen dat wel doen. "Hij vertegenwoordigt een manier van denken en spreken waar je je tegen moet blijven verzetten. Marokkanen zijn geen masochisten, wij laten niet alles over ons heen komen. Maar je moet reageren volgens de regels van het spel, volgens de wettelijke mogelijkheden. Dan verdien je respect."
Vergelijking Hitler gaat ambassadeur Marokko te ver - Nieuws.nl (http://www.nieuws.nl/algemeen/20140402/Vergelijking-Hitler-gaat-ambassadeur-Marokko-te-ver)
Ik denk dat Wilders geen probleem heeft om de slachting in Ruwanda te vergelijken met de genocide van Hitler op de joden. Subtiel gedaan. Bravo.
Dus Marokkanen zijn de Tutsi's van Nederland, slachtoffer van wrede autochtonen.
Ik denk dat Wilders geen probleem heeft om de slachting in Ruwanda te vergelijken met de genocide van Hitler op de joden. Subtiel gedaan. Bravo.
Nu ja, Hitler had ook geen alleenrecht op genocide... hij is alleen een van de bekendste aanstichters. Ruanda, Balkan, Armenie, Kurdistan, Amerika ... ga zo maar door - de hele historie van de mensen zit vol met genocides ook al van voor Hitler.
Probleem is dat Wilders nu nog geen genocide heeft gepleegd maar waar trek je de grens om te voorkomen dat het zover komt?
knuppeltje
04-04-14, 10:12
Wat een zinloos gedoe al die vergelijkingen tussen Wilders en Hitler, terwijl de uitvinder en pleger van de allergrootste genocide ooit beschreven nog steeds dagelijks door vele miljoenen aanbeden wordt.
Ik begrijp niet waar ie heen wil. Wat is nou het verschil?
Tutsi's werden niet als 'minderwaardig' neergezet; de 'klacht' was juist dat ze een onderdrukkende elite waren.
"Hij zet mensen tegen elkaar op. Dat heb je goed kunnen zien na de overval in Deurne, waar twee groepen jongeren lijnrecht tegenover elkaar stonden. Dat is het laatste wat een beschaafde samenleving zou moeten willen."
Ik dacht niet dat het Wilders' schuld was dat dat groepje jongens ging demonstreren. En tegenwind kreeg.
"Triest is wel dat als Marokkanen die hier wonen iets slechts doen, ze vaak Marokkanen genoemd worden, maar als ze iets goed doen, zijn het ineens Nederlanders."
Daar doet Marokko ergens dapper aan mee, met zijn standpunt dat Marokkanen voor eeuwig Marokkanen blijven. Vooral ook om die geldstroom op gang te houden. Ik geloof niet dat de ambassadeur wil dat het Nederlanders worden.
Ik denk dat Wilders geen probleem heeft om de slachting in Ruwanda te vergelijken met de genocide van Hitler op de joden. Subtiel gedaan. Bravo.
Wat een zinloos gedoe al die vergelijkingen tussen Wilders en Hitler, terwijl de uitvinder en pleger van de allergrootste genocide ooit beschreven nog steeds dagelijks door vele miljoenen aanbeden wordt.
Twee zoekplaatjes. Of ligt dat aan mij? :)
knuppeltje
04-04-14, 12:10
Twee zoekplaatjes. Of ligt dat aan mij? :)
Met twee zo kort achter elkaar en uit verschillende hoek...moet wel. :hihi:
Wat een zinloos gedoe al die vergelijkingen tussen Wilders en Hitler, terwijl de uitvinder en pleger van de allergrootste genocide ooit beschreven nog steeds dagelijks door vele miljoenen aanbeden wordt.
wie is dat dan?
wie is dat dan?
Ja hij wil blijkbaar de spanning opvoeren. Stalin? Djenghiz Khan? Gordon?
Daar doet Marokko ergens dapper aan mee, met zijn standpunt dat Marokkanen voor eeuwig Marokkanen blijven. Vooral ook om die geldstroom op gang te houden. Ik geloof niet dat de ambassadeur wil dat het Nederlanders worden.
Marokkanen buiten Marokko hebben werkelijk geen moer aan de Marokkaanse overheid. Marokkaanse overheid komt ze werkelijk nergens in tegemoet dan alleen ergernis. Marokkanen buiten Marokko zijn voor Marokko niks anders dan melkkoe. Het begint al bij staatsbedrijf Royal Air Maroc. Niet moeders mooiste luchtvaartmaatschappij, die Marokkanen al voordat ze een voet op Marokkaanse bodem zetten al finaal hebben leeggezogen om vervolgens de laatste druppels over te laten aan de inheemse bevolking.
zo zie je maar dat Marokko zelfs geen nageltje voor haar zogenaamde geliefde onderdanen in het buitenland uitsteekt. Naast een enkel overbodig woordje van een nietszeggende ambtenaartje en een enkel nieuwsberichtje op de nationale zender kunnen vervolgens alle exodus Marokkanen weer de pot op. Marokko is bij wijze van spreken geen Poetin die zelfs een heel stuk land annexeert omwille van haar volk.
Oh wacht, het ging over Noach.
Oh wacht, het ging over Noach.
vanaf 10 april in het trianon: Noah | trianon Leiden (http://www.bioscopenleiden.nl/Trianon/Verwacht/Noah/252)
zo zie je maar dat Marokko zelfs geen nageltje voor haar zogenaamde geliefde onderdanen in het buitenland uitsteekt. Naast een enkel overbodig woordje van een nietszeggende ambtenaartje en een enkel nieuwsberichtje op de nationale zender kunnen vervolgens alle exodus Marokkanen weer de pot op. Marokko is bij wijze van spreken geen Poetin die zelfs een heel stuk land annexeert omwille van haar volk.
ja bizar is dat he. het kan ze geen drol schelen. zolang ze maar wat aan ze kunnen verdienen in de zomermaanden en via de opgezadelde papierwinkel. zwakzinnige gepeupel.
knuppeltje
05-04-14, 08:26
Ja hij wil blijkbaar de spanning opvoeren. Stalin? Djenghiz Khan? Gordon?
Hallo makker, waar staat nu de grootste genocide ooit beschreven, en ook wie dat event uitvond? Laat de grijze cellen eens werken.
Twee zoekplaatjes. Of ligt dat aan mij? :)
Knuppeltje......praaaaaat me er niet van.. :hihi:
Net nu de storm wat geluwd is lijkt deze ambassadeur een duit in het zakje te doen. Perfecte timing.
Criminelen het land uit willen zetten wordt vergeleken met de Rwandese genocide. Laat ik er maar 1 wat verder van huis pakken lijkt hij te denken. Vergelijking gaat altijd mank. Iemand op een dergelijke positie moet dat toch weten zou je denken.....Alsof er twee onschuldige Marokkaanse voorbijgangers omgelegd zijn omdat ze Marokkaan waren. Volgens mij waren ze in eerste instantie overvallers, criminelen en zijn ze daarom neergeschoten. Die vrouw had ook geschoten als het autochtonen waren of Chinezen. Het doodschieten van een overvaller vergelijken met volkerenmoord. Dan ben je behoorlijk van het padje.
Ik vind ook dat die man op het matje geroepen moet worden. Er zijn al wat onlusten en juist nu moet hij niet proberen Marokkanen in Nederland negatief te beïnvloeden. Gewoon zijn mond dicht houden.
Natuurlijk mag hij iedereen oproepen om aangifte tegen GW te doen maar waarom zwijgen dergelijke mensen over de overlast die de jongeren veroorzaken in de grote steden, het aantal overvallen, het bedreigen van een eigenaresse van een wijnbar? Zeg dan ook eens wat!
knuppeltje
05-04-14, 08:48
vanaf 10 april in het trianon: Noah | trianon Leiden (http://www.bioscopenleiden.nl/Trianon/Verwacht/Noah/252)
De vijf zonden
DOOR − 03/04/14, 00:00
Zelden kreeg een film zo veel kritiek te verduren als het bijbelse epos Noah. En dat nog voordat iemand de film had gezien. Wat deed de maker dat toekomstige bijbelverfilmers beter niet doen?
Nog voordat iemand ook maar een shot had gezien, kreeg Darren Aronofsky's bijbelse epos Noah een zondvloed van kritiek over zich heen. In islamitische landen als de Verenigde Arabische Emiraten en Indonesië werd de film verboden, omdat het volgens de Koran taboe is profeten als Noach af te beelden. In de VS vreesden veel conservatieve christenen dat Noach door Aronofsky zou worden neergezet als een alcohol drinkende milieuactivist, die met de bijbelfiguur niets meer te maken heeft.
Inmiddels draait Noah met commercieel succes in de Amerikaanse bioscopen en is de storm geluwd tot een overzichtelijke stroom aan voornamelijk positieve of redelijke reacties, zelfs vanuit christelijke hoek. Welke lessen vallen er voor toekomstige bijbelverfilmers uit dit relaas te leren?
1 Niet van tevoren de ongelovige milieuactivist uithangen
'De minst bijbelse bijbelfilm aller tijden', zo werd Noah herhaaldelijk omschreven door maker Darren Aronofsky (Requiem for a Dream, Black Swan). Globaal gezien houdt het epos zich aan het verhaal van Noach, zoals dat in het bijbelboek Genesis is opgetekend. Profeet Noach (Russell Crowe) krijgt visioenen van een overspoelde wereld en begrijpt dat God een plan met hem heeft: hij bouwt een gigantisch schip als schuilplaats voor een handvol mensen en voor alle diersoorten (van alle 'onreine' dieren kan er per soort één paar op het schip terecht en van de 'reine' dieren zeven). Vanuit deze Ark aanschouwt hij hoe de mensheid ten onder gaat.
Dat hij in de film hulp krijgt van zesarmige reuzen (gevallen engelen) was nog tot daar aan toe. Maar wat veel conservatieve christenen echt tegen de borst stuitte, was de manier waarop Aronofsky 21ste-eeuwse milieukwesties als klimaatverandering in het Noachverhaal wilde verwerken. Dat Noach het dierenrijk van de zondvloed redt, maakt hem volgens Aronofsky 'de eerste milieuactivist ter wereld'.
Een belachelijke interpretatie, vindt bijvoorbeeld de gezaghebbende christelijke creationist Ken Ham, een van Aronofsky's hardst schreeuwende critici en zelf de oprichter van een omvangrijk bijbelpretpark waar Adam en Eva vrolijk tussen de dinosaurussen lopen. Een echte milieuactivist zou volgens Ham nooit een woud kappen voor de bouw van een schip ('zeker niet zonder herplantingsproject!') en al helemaal geen zeldzame dieren aan boord slepen. Het Noachverhaal draait volgens Ham om zonde en het geloof als redding; uiterst kwalijk vindt hij het, wanneer een atheïst als Aronofsky zich dit gegeven toe-eigent voor een misplaatst staaltje ecopropaganda.
Aronofsky had ook makkelijk voor een heel ander imago kunnen kiezen: dat van de goed ingelichte amateur. Aronofsky en scenarist Ari Handel deden bijzonder veel research: ze raadpleegden allerhande wetenschappers, plozen de Dode Zeerollen uit en waar mogelijk volgden ze het geschreven woord. Zo moest production-designer Mark Friedberg zich bij het ontwerp van de Ark houden aan de beschrijving en afmetingen die de Bijbel beschrijft.
Dat Aronofsky, zelf van joodse komaf, het Noachverhaal beter kent dan menig religieus persoon, bleek toen veel christenen tijdens testscreenings vielen over de scène waarin Noach zich in zijn blootje laveloos drinkt met zelf verbouwde wijn. Iets wat in de Bijbel staat, maar vaak door meneer pastoor, de dominee of catecheseleraar wordt overgeslagen. 'Dit is geen kleuterschoolverhaaltje', zei Aronofsky tegen de LA Times. 'Het is het einde van de wereld.'
2 Laat je script niet voortijdig aan anderen lezen
De heibel rond Noah begon al in 2012, toen auteur Brian Godawa het uitgelekte script in handen kreeg. In zijn online-bespreking Darren Aronofsky's Noah: Environmentalist Wacko liet Godawa geen spaan heel van het script. Aronofsky's film schetst de 'prehistorische wereld van Genesis 6 als een verschroeide woestijn en een sombere hemel waaruit geen druppel regen valt, dit alles veroorzaakt door het menselijke gebrek aan respect voor het milieu. Kortom, een anachronistisch doemscenario over de opwarming van de aarde.' Op basis van het script voorspelde Godawa dat Noah 'een oninteressante en onbijbelse verspilling van 150 miljoen dollar (108 miljoen euro, red.)' zou worden.
Daarmee was de toon gezet: Aronofsky's Noah kon prima worden beoordeeld voordat ook maar iemand de film had gezien. De streng-christelijke organisatie Faith Driven Consumer hield een enquête onder haar leden, die uitwees dat 98 procent van de deelnemers 'niet tevreden is met de manier waarop Hollywood religieuze verhalen als Noach behandelt.' Filmblad Variety nam de uitslag over in een tendentieus stuk, dat buiten beschouwing liet dat al die Faith Driven Consumers de film niet hadden gezien; waarop studio Paramount door middel van een eigen onderzoek beweerde dat 83 procent van de 'zeer religieuze' filmtoeschouwers geïnteresseerd is in de film, terwijl '86 procent van de christelijke respondenten de film aan vrienden zou aanraden'.
Aronofsky had trouwens allang zelf een versie van het script uitgebracht: de prachtige strip die hij met Ari Handel en tekenaar Niko Henrichon had gemaakt om studio's te kunnen tonen wat zijn bedoelingen met Noah waren, lag half 2011 in de Europese boekwinkels. In het Frans uitgebracht en daarmee goeddeels buiten het bereik van Aronofsky's Amerikaanse criticasters.
3 Niet de eindmontage uit handen geven
Aronofsky moest het bij Noah oorspronkelijk doen met 90 miljoen euro, maar dat vond hij te weinig. Alleen al om de twee massieve, houten sets van de Ark te kunnen bouwen, had hij meer geld nodig. Uiteindelijk bleek studio Paramount bereid het budget tot 116 miljoen euro op te schroeven, maar dan moest Aronofsky wel zijn recht op de eindmontage afstaan. Alleen al voor zijn gemoedsrust had hij dat beter niet kunnen doen.
Toen de controverse rond Noah losbarstte, besloot Paramount het zekere voor het onzekere te nemen en de nog niet afgewerkte film opnieuw te monteren. Zonder medeweten van Aronofsky. In de hoop dat Noah daarmee aan de wensen van religieuze toeschouwers tegemoet zou komen, schijnen er liefst zes versies van de film te zijn getest. Die moesten bijvoorbeeld duidelijk maken dat Noachs zoon Shem (Douglas Booth) en diens geliefde Ila (Emma Watson) met elkaar zijn getrouwd, iets wat in de oorspronkelijke versie van Noah blijkbaar niet evident is. 'Dat losten we makkelijk op door een extra zinnetje dialoog toe te voegen, maar andere problemen waren een stuk lastiger', aldus Paramount-vicevoorzitter Rob Moore in The Hollywood Reporter.
De nieuwe montages schijnen erbarmelijk te zijn geweest. Zo werd Noah in een versie van 135 minuten tot een speelduur van krap anderhalf uur teruggebracht, om te eindigen met een bombastische christelijke rocksong. Gelukkig voor Aronofsky haalden zowel de religieuze als de 'neutrale' testpublieken hun neus op voor deze hermontages, waarop Paramount uiteindelijk toch voor Aronofsky's oorspronkelijke visie koos. 'Ze probeerden wat ze wilden proberen en ten slotte kwamen ze daarop terug', zei de regisseur tegen The Hollywood Reporter. 'Maar ik was er wel behoorlijk door van slag.'
4 Ga niet in zee met een godvrezende studio
Het gesukkel met de montage van Noah mag dan voor Aronofsky goed zijn afgelopen, het werpt toch een negatief licht op de film. Wéér zo'n immens dure productie die door het onderlinge geharrewar van de studio en de makers dreigt te eindigen als een onooglijke hutspot van artistieke, commerciële en (in dit geval) religieuze belangen. Waarom neem je als Hollywoodstudio überhaupt een eigenzinnige auteur als Aronofsky in dienst als je hem vervolgens, onder druk van de publieke opinie, op zijn knieën probeert te dwingen? Iedereen die zijn onafhankelijk gemaakte, compromisloze films als Requiem for a Dream (2000), The Fountain (2006) of Black Swan (2010) heeft gezien, kan weten dat Aronofsky een filmmaker is die zich door niemand de les laat lezen.
Toch kozen de Paramountbazen voor Aronofsky. En ook nadat Aronofsky's eindmontage de beste was gebleken, bleef de studio konkelen met religieuze belangenorganisaties. Na overleg met National Religious Broadcasters, een conservatieve, christelijke club die erop is gericht de 'bijbelse waarheid' via de media uit te dragen, werd Noah van een disclaimer voorzien: 'De film is geïnspireerd op het verhaal van Noach', valt nu voorafgaand aan de film te lezen. 'Terwijl er sprake is van artistieke vrijheid, geloven we dat deze film trouw is aan de essentie, waarden en integriteit van een verhaal dat de hoeksteen is van het geloof van miljoenen mensen wereldwijd. Het bijbelverhaal van Noach staat in het boek Genesis.'
In Amerika reageerden commentatoren met ongeloof en afgrijzen op de disclaimer. Sommigen zagen het als een terugkeer naar de zelfcensuur van het klassieke Hollywood, toen onder druk van christelijke lobbyisten filmmakers met allerlei fatsoensregels aan banden werden gelegd. Aronofsky had in elk geval niets te beslissen over de disclaimer van Noah.
Overigens zal het waarschuwingstekstje in Nederland niet aan de film voorafgaan. Hier moeten we het dan wel weer doen met een naar 3D opgewaardeerde versie van Noah, terwijl de productie in Amerika, Engeland en Frankrijk in het oorspronkelijke 2D-formaat te zien zal zijn. Alleen in die landen vertrouwt Paramount genoeg op de aanzuigende werking van 'de naam van de regisseur en de cast en de dramatische aspecten van het verhaal'.
5 Nooit het geloof in je eigen visie verliezen
Al op zijn 12de raakte Darren Aronofsky gefascineerd door Noach: vaak vroeg hij zich af of hij wel braaf genoeg zou zijn om op de Ark te mogen. Op school won hij een opstelwedstrijd met een gedicht (zie boven aan deze pagina) over de duif die zijn weg naar de Ark probeert te vinden; een gedicht dat hij later ook aan de Verenigde Naties mocht voordragen.
'Die ervaring gaf me de moed en kracht om schrijver te worden', zei hij tegen The Hollywood Reporter. 'Dus Noach is voor mij een patroonheilige die me door mijn creatieve beproevingen gidst.' De mensen die tegen zijn film protesteren, zien volgens hem niet in dat hij een persoonlijke passie voor het Noach-verhaal heeft en dertig jaar heeft gebroed op de verfilming van dat verhaal.
Bovendien moeten mensen beseffen dat het geen zin heeft naar een al te letterlijke bewerking van de Bijbel te streven, zei de regisseur tegen het tijdschrift The Atlantic. Fantastisch, hoe Michelangelo in de Sixtijnse Kapel de vingertoppen van God die van Adam laat raken, 'maar in de Bijbel staat nergens een E.T.-achtige beschrijving van dat moment. Als kunstenaar wil je de woorden van de tekst eren, maar ze ook nieuw leven inblazen en artistiek tot uitdrukking brengen.'
Geen gemakkelijk streven, als je een blockbuster moet maken. Maar toen Paramount met de montage begon te rotzooien, wist Aronofsky dat hij het gelijk aan zijn kant had. De scènes van Noah zijn volgens hem zo met elkaar verweven, dat de boel automatisch instort als je gaat schuiven en knippen. 'Ik geef geen zak om testscores. Mijn films staan daar boven.' (Volkskrant.nl)
De vijf zonden
DOOR − 03/04/14, 00:00
Zelden kreeg een film zo veel kritiek te verduren als het bijbelse epos Noah. En dat nog voordat iemand de film had gezien. Wat deed de maker dat toekomstige bijbelverfilmers beter niet doen?
Nog voordat iemand ook maar een shot had gezien, kreeg Darren Aronofsky's bijbelse epos Noah een zondvloed van kritiek over zich heen. In islamitische landen als de Verenigde Arabische Emiraten en Indonesië werd de film verboden, omdat het volgens de Koran taboe is profeten als Noach af te beelden. In de VS vreesden veel conservatieve christenen dat Noach door Aronofsky zou worden neergezet als een alcohol drinkende milieuactivist, die met de bijbelfiguur niets meer te maken heeft.
Inmiddels draait Noah met commercieel succes in de Amerikaanse bioscopen en is de storm geluwd tot een overzichtelijke stroom aan voornamelijk positieve of redelijke reacties, zelfs vanuit christelijke hoek. Welke lessen vallen er voor toekomstige bijbelverfilmers uit dit relaas te leren?
1 Niet van tevoren de ongelovige milieuactivist uithangen
'De minst bijbelse bijbelfilm aller tijden', zo werd Noah herhaaldelijk omschreven door maker Darren Aronofsky (Requiem for a Dream, Black Swan). Globaal gezien houdt het epos zich aan het verhaal van Noach, zoals dat in het bijbelboek Genesis is opgetekend. Profeet Noach (Russell Crowe) krijgt visioenen van een overspoelde wereld en begrijpt dat God een plan met hem heeft: hij bouwt een gigantisch schip als schuilplaats voor een handvol mensen en voor alle diersoorten (van alle 'onreine' dieren kan er per soort één paar op het schip terecht en van de 'reine' dieren zeven). Vanuit deze Ark aanschouwt hij hoe de mensheid ten onder gaat.
Dat hij in de film hulp krijgt van zesarmige reuzen (gevallen engelen) was nog tot daar aan toe. Maar wat veel conservatieve christenen echt tegen de borst stuitte, was de manier waarop Aronofsky 21ste-eeuwse milieukwesties als klimaatverandering in het Noachverhaal wilde verwerken. Dat Noach het dierenrijk van de zondvloed redt, maakt hem volgens Aronofsky 'de eerste milieuactivist ter wereld'.
Een belachelijke interpretatie, vindt bijvoorbeeld de gezaghebbende christelijke creationist Ken Ham, een van Aronofsky's hardst schreeuwende critici en zelf de oprichter van een omvangrijk bijbelpretpark waar Adam en Eva vrolijk tussen de dinosaurussen lopen. Een echte milieuactivist zou volgens Ham nooit een woud kappen voor de bouw van een schip ('zeker niet zonder herplantingsproject!') en al helemaal geen zeldzame dieren aan boord slepen. Het Noachverhaal draait volgens Ham om zonde en het geloof als redding; uiterst kwalijk vindt hij het, wanneer een atheïst als Aronofsky zich dit gegeven toe-eigent voor een misplaatst staaltje ecopropaganda.
Aronofsky had ook makkelijk voor een heel ander imago kunnen kiezen: dat van de goed ingelichte amateur. Aronofsky en scenarist Ari Handel deden bijzonder veel research: ze raadpleegden allerhande wetenschappers, plozen de Dode Zeerollen uit en waar mogelijk volgden ze het geschreven woord. Zo moest production-designer Mark Friedberg zich bij het ontwerp van de Ark houden aan de beschrijving en afmetingen die de Bijbel beschrijft.
Dat Aronofsky, zelf van joodse komaf, het Noachverhaal beter kent dan menig religieus persoon, bleek toen veel christenen tijdens testscreenings vielen over de scène waarin Noach zich in zijn blootje laveloos drinkt met zelf verbouwde wijn. Iets wat in de Bijbel staat, maar vaak door meneer pastoor, de dominee of catecheseleraar wordt overgeslagen. 'Dit is geen kleuterschoolverhaaltje', zei Aronofsky tegen de LA Times. 'Het is het einde van de wereld.'
2 Laat je script niet voortijdig aan anderen lezen
De heibel rond Noah begon al in 2012, toen auteur Brian Godawa het uitgelekte script in handen kreeg. In zijn online-bespreking Darren Aronofsky's Noah: Environmentalist Wacko liet Godawa geen spaan heel van het script. Aronofsky's film schetst de 'prehistorische wereld van Genesis 6 als een verschroeide woestijn en een sombere hemel waaruit geen druppel regen valt, dit alles veroorzaakt door het menselijke gebrek aan respect voor het milieu. Kortom, een anachronistisch doemscenario over de opwarming van de aarde.' Op basis van het script voorspelde Godawa dat Noah 'een oninteressante en onbijbelse verspilling van 150 miljoen dollar (108 miljoen euro, red.)' zou worden.
Daarmee was de toon gezet: Aronofsky's Noah kon prima worden beoordeeld voordat ook maar iemand de film had gezien. De streng-christelijke organisatie Faith Driven Consumer hield een enquête onder haar leden, die uitwees dat 98 procent van de deelnemers 'niet tevreden is met de manier waarop Hollywood religieuze verhalen als Noach behandelt.' Filmblad Variety nam de uitslag over in een tendentieus stuk, dat buiten beschouwing liet dat al die Faith Driven Consumers de film niet hadden gezien; waarop studio Paramount door middel van een eigen onderzoek beweerde dat 83 procent van de 'zeer religieuze' filmtoeschouwers geïnteresseerd is in de film, terwijl '86 procent van de christelijke respondenten de film aan vrienden zou aanraden'.
Aronofsky had trouwens allang zelf een versie van het script uitgebracht: de prachtige strip die hij met Ari Handel en tekenaar Niko Henrichon had gemaakt om studio's te kunnen tonen wat zijn bedoelingen met Noah waren, lag half 2011 in de Europese boekwinkels. In het Frans uitgebracht en daarmee goeddeels buiten het bereik van Aronofsky's Amerikaanse criticasters.
3 Niet de eindmontage uit handen geven
Aronofsky moest het bij Noah oorspronkelijk doen met 90 miljoen euro, maar dat vond hij te weinig. Alleen al om de twee massieve, houten sets van de Ark te kunnen bouwen, had hij meer geld nodig. Uiteindelijk bleek studio Paramount bereid het budget tot 116 miljoen euro op te schroeven, maar dan moest Aronofsky wel zijn recht op de eindmontage afstaan. Alleen al voor zijn gemoedsrust had hij dat beter niet kunnen doen.
Toen de controverse rond Noah losbarstte, besloot Paramount het zekere voor het onzekere te nemen en de nog niet afgewerkte film opnieuw te monteren. Zonder medeweten van Aronofsky. In de hoop dat Noah daarmee aan de wensen van religieuze toeschouwers tegemoet zou komen, schijnen er liefst zes versies van de film te zijn getest. Die moesten bijvoorbeeld duidelijk maken dat Noachs zoon Shem (Douglas Booth) en diens geliefde Ila (Emma Watson) met elkaar zijn getrouwd, iets wat in de oorspronkelijke versie van Noah blijkbaar niet evident is. 'Dat losten we makkelijk op door een extra zinnetje dialoog toe te voegen, maar andere problemen waren een stuk lastiger', aldus Paramount-vicevoorzitter Rob Moore in The Hollywood Reporter.
De nieuwe montages schijnen erbarmelijk te zijn geweest. Zo werd Noah in een versie van 135 minuten tot een speelduur van krap anderhalf uur teruggebracht, om te eindigen met een bombastische christelijke rocksong. Gelukkig voor Aronofsky haalden zowel de religieuze als de 'neutrale' testpublieken hun neus op voor deze hermontages, waarop Paramount uiteindelijk toch voor Aronofsky's oorspronkelijke visie koos. 'Ze probeerden wat ze wilden proberen en ten slotte kwamen ze daarop terug', zei de regisseur tegen The Hollywood Reporter. 'Maar ik was er wel behoorlijk door van slag.'
4 Ga niet in zee met een godvrezende studio
Het gesukkel met de montage van Noah mag dan voor Aronofsky goed zijn afgelopen, het werpt toch een negatief licht op de film. Wéér zo'n immens dure productie die door het onderlinge geharrewar van de studio en de makers dreigt te eindigen als een onooglijke hutspot van artistieke, commerciële en (in dit geval) religieuze belangen. Waarom neem je als Hollywoodstudio überhaupt een eigenzinnige auteur als Aronofsky in dienst als je hem vervolgens, onder druk van de publieke opinie, op zijn knieën probeert te dwingen? Iedereen die zijn onafhankelijk gemaakte, compromisloze films als Requiem for a Dream (2000), The Fountain (2006) of Black Swan (2010) heeft gezien, kan weten dat Aronofsky een filmmaker is die zich door niemand de les laat lezen.
Toch kozen de Paramountbazen voor Aronofsky. En ook nadat Aronofsky's eindmontage de beste was gebleken, bleef de studio konkelen met religieuze belangenorganisaties. Na overleg met National Religious Broadcasters, een conservatieve, christelijke club die erop is gericht de 'bijbelse waarheid' via de media uit te dragen, werd Noah van een disclaimer voorzien: 'De film is geïnspireerd op het verhaal van Noach', valt nu voorafgaand aan de film te lezen. 'Terwijl er sprake is van artistieke vrijheid, geloven we dat deze film trouw is aan de essentie, waarden en integriteit van een verhaal dat de hoeksteen is van het geloof van miljoenen mensen wereldwijd. Het bijbelverhaal van Noach staat in het boek Genesis.'
In Amerika reageerden commentatoren met ongeloof en afgrijzen op de disclaimer. Sommigen zagen het als een terugkeer naar de zelfcensuur van het klassieke Hollywood, toen onder druk van christelijke lobbyisten filmmakers met allerlei fatsoensregels aan banden werden gelegd. Aronofsky had in elk geval niets te beslissen over de disclaimer van Noah.
Overigens zal het waarschuwingstekstje in Nederland niet aan de film voorafgaan. Hier moeten we het dan wel weer doen met een naar 3D opgewaardeerde versie van Noah, terwijl de productie in Amerika, Engeland en Frankrijk in het oorspronkelijke 2D-formaat te zien zal zijn. Alleen in die landen vertrouwt Paramount genoeg op de aanzuigende werking van 'de naam van de regisseur en de cast en de dramatische aspecten van het verhaal'.
5 Nooit het geloof in je eigen visie verliezen
Al op zijn 12de raakte Darren Aronofsky gefascineerd door Noach: vaak vroeg hij zich af of hij wel braaf genoeg zou zijn om op de Ark te mogen. Op school won hij een opstelwedstrijd met een gedicht (zie boven aan deze pagina) over de duif die zijn weg naar de Ark probeert te vinden; een gedicht dat hij later ook aan de Verenigde Naties mocht voordragen.
'Die ervaring gaf me de moed en kracht om schrijver te worden', zei hij tegen The Hollywood Reporter. 'Dus Noach is voor mij een patroonheilige die me door mijn creatieve beproevingen gidst.' De mensen die tegen zijn film protesteren, zien volgens hem niet in dat hij een persoonlijke passie voor het Noach-verhaal heeft en dertig jaar heeft gebroed op de verfilming van dat verhaal.
Bovendien moeten mensen beseffen dat het geen zin heeft naar een al te letterlijke bewerking van de Bijbel te streven, zei de regisseur tegen het tijdschrift The Atlantic. Fantastisch, hoe Michelangelo in de Sixtijnse Kapel de vingertoppen van God die van Adam laat raken, 'maar in de Bijbel staat nergens een E.T.-achtige beschrijving van dat moment. Als kunstenaar wil je de woorden van de tekst eren, maar ze ook nieuw leven inblazen en artistiek tot uitdrukking brengen.'
Geen gemakkelijk streven, als je een blockbuster moet maken. Maar toen Paramount met de montage begon te rotzooien, wist Aronofsky dat hij het gelijk aan zijn kant had. De scènes van Noah zijn volgens hem zo met elkaar verweven, dat de boel automatisch instort als je gaat schuiven en knippen. 'Ik geef geen zak om testscores. Mijn films staan daar boven.' (Volkskrant.nl)
terecht kritiek, Noach is geen comic marvel.
knuppeltje
05-04-14, 16:53
terecht kritiek, Noach is geen comic marvel.
Vooral van die Amerikaanse schijnheilige patjepeeërs. Een spiernaakte Noah die zich met zijn zelf gemaakte wijn laveloos zuipt, tja, dat vinden die zeikerts niet leuk. Maar zo staat het wel in de bijbel
ja bizar is dat he. het kan ze geen drol schelen. zolang ze maar wat aan ze kunnen verdienen in de zomermaanden en via de opgezadelde papierwinkel. zwakzinnige gepeupel.
het voordeel wat je aan Marokko hebt als Marokkaanse Nederlander is bitter weinig. Doet kennelijk haar naam eer aan, het land waar de zon verdwijnt.
het voordeel wat je aan Marokko hebt als Marokkaanse Nederlander is bitter weinig. Doet kennelijk haar naam eer aan, het land waar de zon verdwijnt.
Wat verwacht je van welke overheid dan ook?
Wat verwacht je van welke overheid dan ook?
van overheden die elders grote belangen hebben, verwacht ik een iets actievere rol. Maar je hebt gelijk, van overheden als die van Marokko valt überhaupt niks te verwachten.