Marsipulami
25-04-14, 15:23
Vermeersch: "Mijn vrouw mocht van mij vreemdgaan, behalve met Filip Dewinter"
Hugo Camps − 25/04/14, 12u21
© Karel Duerinckx. Etienne Vermeersch laat in zijn ziel kijken door Hugo Camps
"Ik heb altijd tegen mijn vrouw gezegd: wil je vreemdgaan, doe maar. Alleen niet met Filip Dewinter." Dat zegt moraalfilosoof en opiniemaker Etienne Vermeersch in gesprek met Hugo Camps. Het interview verschijnt morgen in de weekendkrant van De Morgen. .
In de reeks 'Graafwerken' woelt columnist en interviewer Hugo Camps voortaan in de ziel van zijn geïnterviewden. De eerste die aan de beurt komt is Etienne Vermeersch.
"Ik heb altijd tegen mijn vrouw gezegd: wil je vreemdgaan, doe maar. Alleen niet met Filip Dewinter", zo begint het fragment over seks en vreemdgaan. "Als ik een partner had gehad die van de vrije liefde was geweest, zou ik dat zonder problemen aanvaard hebben. Ook van mezelf, ja. Maar alleen als mijn partner daar ook mee kon leven."
"U noemt dat 'verdraagzaamheid'. Maar daar heeft het niets mee te maken", zegt Vermeersch. "Ik ken mensen die zeer verdraagzaam zijn, maar vergaan in jaloezie. Dan wordt vreemdgaan natuurlijk moeilijk. Jaloersheid ken ik niet. Ik ben nooit afgunstig geweest op mensen die rijker of intelligenter zijn dan ik. Prestige heb ik nooit nagestreefd, daar ben ik ook te lui voor. Een beetje ijdel ben ik natuurlijk wel, maar werken heeft bij mij altijd te maken met dingen die ik graag toe." .
Chaos
Vermeersch woont residentieel, op de grens tussen Wetteren en Melle. In een halvelings geblindeerd huis, zonder ramen met uitzicht op de straat. De gedachte aan een bunker wordt versterkt door de opgestapelde dozen aan de voordeur. Een halve vrachtwagen vol oude kranten en tijdschriften, knipsels en cahiers. Binnen in zijn woonkamer is de papieren chaos al even groot. Boeken en dossiers grijpen je naar de keel. In die mate dat de heer des huizes - toch al niet van de grootsten - bijna onzichtbaar wordt. Ik verdenk Etienne Vermeersch ervan dat hij thuis zijn eigen onzichtbaarheid probeert te creëren, anders dan in zijn publieke bestaan. Hij is graag alleen, zegt hij. Vandaag is mevrouw Vermeersch naar een voorstelling van de opera La Bohème. "Als ik alleen ben, voel ik me altijd prettig."
Op 2 mei wordt de professor tachtig. Vier overbruggingen en twee stents hebben hem mede aan die gezegende leeftijd geholpen. Geen mens die het gelooft, maar op zijn verjaardag staat de geleerde een bal populaire te wachten. Ik vraag hem nu of hij dat beslist heeft in een vlaag van zinsverbijstering. Quasi verontwaardigd: "Verjaardagen zeggen mij niets, ik vergeet ze ook altijd. Ik heb met dat hele feestgedruis niets te maken. Mijn medewerkers en vrienden hebben beslist tot een academische zitting en een feest. Er zijn sprekers genodigd. Onder hen ook Mieke Van Hecke. Daar keek ik van op. Als ik het goed begrepen heb, gaat zij iets over vriendschap zeggen. Ik had altijd wel een goed contact met haar, maar vriendschap is wel heel zwaar aangedikt. Enfin, het is allemaal beslist buiten mij om."
"Dansen? Dat kan ik als de beste. Toen ik uit het klooster was getreden, kreeg ik bij de minst aanraking met een meisje een erectie. Niet te doen, natuurlijk. Om me te leren beheersen ben ik danslessen gaan volgen. Zuid-Amerikaanse en Europese dansen, chachacha, tango, paso doble... Alsof het op mijn lijf was geschreven. Ik kon ook goed jiven, zoals ze dat in Antwerpen zeggen. En walsen, natuurlijk." .
Het volledige gesprek tussen Etienne Vermeersch en Hugo Camps leest u morgen in Zeno, in de weekendkrant van De Morgen.
Hugo Camps − 25/04/14, 12u21
© Karel Duerinckx. Etienne Vermeersch laat in zijn ziel kijken door Hugo Camps
"Ik heb altijd tegen mijn vrouw gezegd: wil je vreemdgaan, doe maar. Alleen niet met Filip Dewinter." Dat zegt moraalfilosoof en opiniemaker Etienne Vermeersch in gesprek met Hugo Camps. Het interview verschijnt morgen in de weekendkrant van De Morgen. .
In de reeks 'Graafwerken' woelt columnist en interviewer Hugo Camps voortaan in de ziel van zijn geïnterviewden. De eerste die aan de beurt komt is Etienne Vermeersch.
"Ik heb altijd tegen mijn vrouw gezegd: wil je vreemdgaan, doe maar. Alleen niet met Filip Dewinter", zo begint het fragment over seks en vreemdgaan. "Als ik een partner had gehad die van de vrije liefde was geweest, zou ik dat zonder problemen aanvaard hebben. Ook van mezelf, ja. Maar alleen als mijn partner daar ook mee kon leven."
"U noemt dat 'verdraagzaamheid'. Maar daar heeft het niets mee te maken", zegt Vermeersch. "Ik ken mensen die zeer verdraagzaam zijn, maar vergaan in jaloezie. Dan wordt vreemdgaan natuurlijk moeilijk. Jaloersheid ken ik niet. Ik ben nooit afgunstig geweest op mensen die rijker of intelligenter zijn dan ik. Prestige heb ik nooit nagestreefd, daar ben ik ook te lui voor. Een beetje ijdel ben ik natuurlijk wel, maar werken heeft bij mij altijd te maken met dingen die ik graag toe." .
Chaos
Vermeersch woont residentieel, op de grens tussen Wetteren en Melle. In een halvelings geblindeerd huis, zonder ramen met uitzicht op de straat. De gedachte aan een bunker wordt versterkt door de opgestapelde dozen aan de voordeur. Een halve vrachtwagen vol oude kranten en tijdschriften, knipsels en cahiers. Binnen in zijn woonkamer is de papieren chaos al even groot. Boeken en dossiers grijpen je naar de keel. In die mate dat de heer des huizes - toch al niet van de grootsten - bijna onzichtbaar wordt. Ik verdenk Etienne Vermeersch ervan dat hij thuis zijn eigen onzichtbaarheid probeert te creëren, anders dan in zijn publieke bestaan. Hij is graag alleen, zegt hij. Vandaag is mevrouw Vermeersch naar een voorstelling van de opera La Bohème. "Als ik alleen ben, voel ik me altijd prettig."
Op 2 mei wordt de professor tachtig. Vier overbruggingen en twee stents hebben hem mede aan die gezegende leeftijd geholpen. Geen mens die het gelooft, maar op zijn verjaardag staat de geleerde een bal populaire te wachten. Ik vraag hem nu of hij dat beslist heeft in een vlaag van zinsverbijstering. Quasi verontwaardigd: "Verjaardagen zeggen mij niets, ik vergeet ze ook altijd. Ik heb met dat hele feestgedruis niets te maken. Mijn medewerkers en vrienden hebben beslist tot een academische zitting en een feest. Er zijn sprekers genodigd. Onder hen ook Mieke Van Hecke. Daar keek ik van op. Als ik het goed begrepen heb, gaat zij iets over vriendschap zeggen. Ik had altijd wel een goed contact met haar, maar vriendschap is wel heel zwaar aangedikt. Enfin, het is allemaal beslist buiten mij om."
"Dansen? Dat kan ik als de beste. Toen ik uit het klooster was getreden, kreeg ik bij de minst aanraking met een meisje een erectie. Niet te doen, natuurlijk. Om me te leren beheersen ben ik danslessen gaan volgen. Zuid-Amerikaanse en Europese dansen, chachacha, tango, paso doble... Alsof het op mijn lijf was geschreven. Ik kon ook goed jiven, zoals ze dat in Antwerpen zeggen. En walsen, natuurlijk." .
Het volledige gesprek tussen Etienne Vermeersch en Hugo Camps leest u morgen in Zeno, in de weekendkrant van De Morgen.