MoStar
09-05-14, 21:02
18901
Met name Marokkaanse ouders hebben moeite met het begrijpen en constateren van geestelijke problemen met hun kinderen. Dat blijkt uit een promotie onderzoek dat onlangs is uitgevoerd door Esmée Verhulp.
In Nederland ligt het percentage Marokkaanse en Turkse jongeren in de geestelijke gezondheidszorg dan Nederlandse jongeren. Verhulp besloot haar onderzoek te richten op het vinden van een oorzaak van deze statistische anomalie.
De crux blijkt vooral te liggen aan het feit dat Marokkaanse (en Turkse) ouders niet zien wanneer hun kinderen kampen met geestelijke problemen. Marokkaanse kinderen zijn niet anders dan andere kinderen, waardoor er in principe dan ook uiteindelijk een gelijk percentage van Marokkaanse kinderen als niet-Marokkaanse kinderen in de geestelijke gezondheidszorg zou moeten eindigen.
Het is niet de eerste keer dat deze conclusie getrokken wordt. De Nederlandse Gezondheidszorg trok al na een onderzoek in 2012 een soortgelijke conclusie. Een mogelijke verklaring is het feit dat voor Marokkaanse ouders de drempel om hulp te zoeken hoger ligt en dat zij niet goed bekend zijn met de werking van de Nederlandse geestelijke gezondheidszorg en dus niet vertrouwen.
In het geval van jongeren met geestelijke problemen die in aanraking met Justitie komen, kan de rechter een geestelijke hulp verplicht stellen. Dit gebeurt relatief vaker met Marokkaanse jongeren dan Nederlandse jongeren maar dit kan dus voorkomen worden.
Foto: Jettero Heller (https://www.flickr.com/photos/scientology/1516218149)
Met name Marokkaanse ouders hebben moeite met het begrijpen en constateren van geestelijke problemen met hun kinderen. Dat blijkt uit een promotie onderzoek dat onlangs is uitgevoerd door Esmée Verhulp.
In Nederland ligt het percentage Marokkaanse en Turkse jongeren in de geestelijke gezondheidszorg dan Nederlandse jongeren. Verhulp besloot haar onderzoek te richten op het vinden van een oorzaak van deze statistische anomalie.
De crux blijkt vooral te liggen aan het feit dat Marokkaanse (en Turkse) ouders niet zien wanneer hun kinderen kampen met geestelijke problemen. Marokkaanse kinderen zijn niet anders dan andere kinderen, waardoor er in principe dan ook uiteindelijk een gelijk percentage van Marokkaanse kinderen als niet-Marokkaanse kinderen in de geestelijke gezondheidszorg zou moeten eindigen.
Het is niet de eerste keer dat deze conclusie getrokken wordt. De Nederlandse Gezondheidszorg trok al na een onderzoek in 2012 een soortgelijke conclusie. Een mogelijke verklaring is het feit dat voor Marokkaanse ouders de drempel om hulp te zoeken hoger ligt en dat zij niet goed bekend zijn met de werking van de Nederlandse geestelijke gezondheidszorg en dus niet vertrouwen.
In het geval van jongeren met geestelijke problemen die in aanraking met Justitie komen, kan de rechter een geestelijke hulp verplicht stellen. Dit gebeurt relatief vaker met Marokkaanse jongeren dan Nederlandse jongeren maar dit kan dus voorkomen worden.
Foto: Jettero Heller (https://www.flickr.com/photos/scientology/1516218149)