Marsipulami
15-05-14, 15:24
Jean-Luc Dehaene overleden
Vandaag om 15:51 door rvs
Voormalig premier Jean-Luc Dehaene (73) is overleden. Dat bevestigt zijn omgeving. Dehaene stierf na een val in Frankrijk.
Dehaene was begin maart nog geopereerd voor pancreaskanker, maar die operatie verliep toen goed. 'Het was een beginnend gezwel, zonder uitzaaiingen. Met preventieve chemo bestaat de kans dat ik er niets aan overhoud. Op mijn insuline-inspuitingen na ga ik dan vrij gewoon kunnen leven', zei Dehaene daarover in een interview met onze krant.
Dehaene werd op geboren werd op 7 augustus 1940 in Montpellier. Hij behaalde licentiaatsdiploma's in de rechten en economie. Via het ACW en de CVP-jongeren rolde Dehaene in de politiek. Vanaf 1971 werkte hij op verschillende ministeriële kabinetten als medewerker en later als kabinetschef.
In 1981 werd Dehaene onder premier Wilfried Martens voor het eerst minister, van Sociale en Institutionele Zaken. Van 1992 tot 1999 was hij premier van ons land. De dioxine-crisis en de zware verkiezingsnederlaag voor CVP betekende toen het einde van Dehaene in de nationale politiek.
Na zijn afscheid als eerste minister werd Dehaene in 1999 tot minister van Staat benoemd. Tussen 2000 en 2007 was hij burgemeester van Vilvoorde.
In 1965 trouwde Dehaene met Celie Verbeke. Samen kregen ze vier kinderen. Zoon Tom Dehaene stapte later ook in de politiek voor de christendemocraten. Ondertussen was Dehaene ook grootvader van tien kleinkinderen.
Marsipulami
16-05-14, 12:32
"Niet op het juiste moment" - Bart Maddens
Belga
vr 16/05/2014 - 12:02 Bart Maddens
“Hurricane Sandy did not come at the right time.” Die nogal ongelukkige uitspraak komt van voormalig presidentskandidaat Mitt Romney. Romney was uitstekend bezig in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen van 2012. Op het eerste debat had hij president Obama alle hoeken van de kamer laten zien. Romney schoot omhoog in de peilingen…
…en dan was er de vernietigende storm Sandy. Obama kreeg volop de kans om zijn rol te spelen als vader des vaderlands. Luttele dagen voor de verkiezingen sloegen hij en Chris Christie, de populaire Republikeinse gouverneur van New Jersey, de handen in elkaar om de crisis het hoofd te bieden. Een prachtig voorbeeld van het ‘bipartisanship’ dat Obama bepleitte tijdens zijn campagne. Christie had lovende woorden voor Obama’s aanpak van de crisis. Romney moest machteloos toekijken. Achteraf waren de analisten het erover eens dat Sandy het momentum van de Romney-campagne heeft gebroken. Zonder Sandy hadden de Verenigde Staten vandaag misschien een andere president.
Alsof verkiezingen belangrijker zijn dan de dood
Wellicht flitste gisteren iets soortgelijks door het hoofd van Bart De Wever : “Jean-Luc did not die at the right time”. Alleen is De Wever verstandig en fijngevoelig genoeg om dat niet ook te zeggen. Met een gebrek aan respect voor de doden win je geen stemmen.
Want het was inderdaad grof van Romney om te verklaren dat Sandy op het verkeerde moment kwam. Alsof er ook een goed moment bestaat voor een verwoestende storm met een paar honderd doden. Alsof het niet zo erg was geweest indien Dehaene de dag na de verkiezingen was overleden. Alsof verkiezingen belangrijker zijn dan de dood...
Bezig aan een stevige eindspurt
Maar toch. Net als Romney in 2012 was De Wever juist bezig aan een stevige eindspurt. Hij was duidelijk in topvorm de voorbije week. Het eerste debat met Kris Peeters (in de Zevende Dag) mag dan op een ex aequo zijn geëindigd, ‘s avonds in het VTM-nieuws was het duidelijk knock-out voor Peeters. CD&V en Peeters vonden maar niet hun draai in de campagne.
En dan was er dinsdag het druk bekeken nationale debat op VTM. De andere partijen moesten knarsetandend toekijken hoe een vlijmscherpe De Wever de ene goal na de andere scoorde in de ogen van de Vlaamse kijkers. “De campagne zit waar Bart De Wever ze gewild heeft” schreef Karel Verhoeven terecht in De Standaard. De veertig procent waar Geert Bourgeois ooit luidop van droomde leek ineens geen onbereikbare fata morgana meer…
…en dan overleed Jean-Luc Dehaene. Het is nu de beurt aan de N-VA-ers om machteloos en knarsetandend toe te kijken. De campagne wordt officieel on hold gezet. Maar dat is natuurlijk onzin. De campagne heeft geen pauzeknop. De campagnetrein raast onverbiddelijk verder naar 25 mei. Alleen wordt de center stage nu ineens ingenomen door heel andere personages : bezadigde oudere staatslieden die met een krop in de keel komen getuigen over de mens Dehaene, over hoe fijn het wel was om met hem samen te werken… Het is moeilijk om niet ontroerd te zijn daardoor, ongeacht je partijvoorkeur.
De onderliggende boodschap
Maar er is natuurlijk ook een geraffineerde politieke boodschap : Dehaene was de man van de verzoening en de compromissen, de man die de tegenstellingen kon overbruggen, die niet koos voor de brute confrontatie… “In de moeilijkheden die ons nu te wachten staan gaat men hem missen”, aldus Louis Tobback gisteren in Terzake.
Het subliminale signaal voor de kiezer is duidelijk : bespaar ons die moeilijkheden en stem niet voor de N-VA. Maar anderzijds is dat misschien ook onvermijdelijk. Hoe kun je Dehaene nu in herinnering brengen zonder het over zijn zin voor compromis te hebben en daardoor impliciet en misschien ongewild een electorale boodschap te brengen ?
Als een duiveltje uit een doosje
Hoe meticuleus de politici zich ook voorbereiden op de campagne, hoezeer ze ook alle mogelijke scenario’s proberen te voorzien, er kan altijd iets gebeuren waardoor alles anders wordt. That’s life. Velen hadden gehoopt of gevreesd dat de Rode Duivels de Joker zouden zijn in deze campagne. Maar de Rode Duivels spelen geen enkele rol.
De Belgische vlaggen en tricolore attributen liggen in de winkel te wachten totdat de hype losbarst, na de verkiezingen. Het is Jean-Luc Dehaene die als een duiveltje uit een doosje tevoorschijn is gesprongen om de laatste week van de campagne te domineren. Dit is niet meer de campagne van Bart De Wever maar wel die van Jean-Luc Dehaene. Het kan verkeren.
(Bart Maddens is politoloog aan de KULeuven.)