Bekijk Volledige Versie : Duizenden mensen zitten vast in de GAZA STROOK !
knots71karel
03-11-14, 21:50
AZA-STAD (ANP) - Nu Israël en Egypte alle grensovergangen naar de Gazastrook hebben gesloten, zitten duizenden buitenlanders en studenten vast in de Palestijnse enclave. Een van hen is de Berlijnse bankemployé Nabel El Shorafa. Hij kwam half oktober met zijn twee zoons over voor familiebezoek. Het was de bedoeling op 29 oktober weer huiswaarts te trekken. ,,Wij kunnen er niet uit, ik voel mij machteloos'', aldus de bankbediende tegen persbureau DPA.
Israël heeft beide grensovergangen gesloten na een mortieraanval. Egypte heeft de enige grensovergang gesloten na een terreuraanslag. In de Gazastrook, van slechts 360 vierkante kilometer, wonen 1,8 miljoen Palestijnen
knots71karel
03-11-14, 21:52
Dit is toch idioot !
Zelfs bezoekers kunnen niet meer naar huis !
:kwaad:
Dit is toch idioot !
Zelfs bezoekers kunnen niet meer naar huis !
:kwaad:
zo gaat dat met sisi het is een keiharde dictator die neergezet is door het westen. je bent je leven niet zeker met zo een man in egypte en nu ook in de gaza.:boos:
knots71karel
03-11-14, 23:10
zo gaat dat met sisi het is een keiharde dictator die neergezet is door het westen. je bent je leven niet zeker met zo een man in egypte en nu ook in de gaza.:boos:
eindelijk begin je het te begrijpen de MOSLIMS HEBBEN EEN KEIHARDE DICTATOR NODIG .
Kijk maar naar KHADAFI en Sadam HOESSEIN
het volk krijgt waar het om vraagt en dan wordt er geklaagd , en volgt een beroep op het ''gehate WESTEN
om de massamoordenaar weg te ..pesten !
:stout:
eindelijk begin je het te begrijpen de MOSLIMS HEBBEN EEN KEIHARDE DICTATOR NODIG .
Kijk maar naar KHADAFI en Sadam HOESSEIN
het volk krijgt waar het om vraagt en dan wordt er geklaagd , en volgt een beroep op het ''gehate WESTEN
om de massamoordenaar weg te ..pesten !
:stout:
Het is net als met een gasvormige stof, in een gasfles kan je het tot een bepaalde druk goed onder controle houden, wordt de druk te hoog dan leidt dit tot een explosie, maar zet de gasfles open en laat het stromen dan gaat het hele vreemde vormen aannemen en niet meer beheersbaar
knots71karel
07-11-14, 19:03
Het is net als met een gasvormige stof, in een gasfles kan je het tot een bepaalde druk goed onder controle houden, wordt de druk te hoog dan leidt dit tot een explosie, maar zet de gasfles open en laat het stromen dan gaat het hele vreemde vormen aannemen en niet meer beheersbaar
Ben het met je eens , en dan krijgt alles en iedereen de schuld , en degene die de gasfles zo vol propte blijft buiten schot ,en wijst met z,n vingertje de andere kant op .
knots71karel
07-11-14, 19:58
Einde TOPIC !
Want hier valt elk commentaar weg .
:stout:
ook sisi zal verdwijnen net als ben ali van tunesie .
knots71karel
18-11-14, 12:59
ook sisi zal verdwijnen net als ben ali van tunesie .
SISI was toen het op de markt kwam ,een frisdrank op sinaasappelsap basis voor de jeugd !
Maar op den duur verdwijnen ze allemaal behalve het Internationale drankje uit...... jawel Amerika !
COKA-COLA is niet weg te branden en wordt over de hele wereld gedronken.
Dus zo gek is het niet als ben ali uit Tunesie (nooit van gehoord overigens) verdwijnt.
:cola::lekpuh: :watte?:
Loubnalulu
18-11-14, 13:00
Zo gaat dat Karel.
israel kan doen en laten wat het wil.
Niemand is machtiger.
En dan die schijthonden van een egyptenaren. Pfffff
Maar ja, zo gaat dat, zo gaat dat.
knots71karel
18-11-14, 13:39
Zo gaat dat Karel.
israel kan doen en laten wat het wil.
Niemand is machtiger.
En dan die schijthonden van een egyptenaren. Pfffff
Maar ja, zo gaat dat, zo gaat dat.
Zo machtig had Israel niet hoeven te zijn, als destijds de ARABISCHE LANDEN het beter met elkaar eens waren geweest , en niet op eigen belang uit waren geweest.
Dan was de staat Israel er nooit van gekomen!
r.
Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948
Daags na de oprichting van de staat Israël, op 15 mei 1948, vielen legers van Libanon, Syrië, Jordanië, Irak en Egypte Palestina binnen. Ze voerden een halfslachtige oorlog. De Arabische coalitie was verdeeld en slecht georganiseerd. Er woedde een concurrentiestrijd tussen koning Farouk van Egypte en de leiders van de Hashemite-dynastie in Jordanië en Irak. Syrië en Libanon vreesden dat de Jordaanse koning Abdullah hun landen wilde bezetten. En iedereen had een hekel aan Al Huseini, die zijn eigen weg ging en nauwe samenwerking met zowel de Britten, Arabieren als Joden afwees.
Zestig jaar geleden werd de staat Israël opgericht. Pas veertig jaar later ontdekten de Nieuwe Historici dat dit gepaard ging met bloedbaden en gruwelijkheden aan Joodse zijde. Maar over de hamvraag, of er een vooropgezet plan was om de Palestijnse Arabieren uit het land te verdrijven, verschillen zij van mening.
. (http://www.historischnieuwsblad.nl/jodendom/index.html)
Op 14 mei 1948 proclameerde David Ben Goerion, de nieuwe Israëlische premier, in het overvolle Tel Aviv Museum de onafhankelijkheid van de Joodse staat Israël. De aanwezige Joodse leiders stonden op en zongen spontaan Ha tikva, het Israëlische volkslied. Het Britse mandaat over Palestina, dat 28 jaar eerder door de Volkenbond was toegekend, was beëindigd.
Een dag later, net voor zonsopgang, werden de bewoners van Tel Aviv gewekt door een oorverdovend lawaai. Vier Egyptische Spitfires bombardeerden de stad. De Arabisch-Israëlische oorlog – die eigenlijk nog steeds voortduurt – was begonnen.
Jarenlang legde de traditionele zionistische visie de schuld van die oorlog en de consequenties ervan – het vertrek van de Palestijnse Arabieren – bij de Arabische kant. Volgens deze zienswijze zou Palestina tot de komst van de Joodse kolonisten nauwelijks bevolkt zijn geweest. De Arabieren die er woonden waren na de Israëlische onafhankelijkheid gevlucht op aandrang van hun leiders. En vervolgens moest het kleine Israël als een David vechten tegen Goliath – de Arabische miljoenenovermacht. Dit zionistische beeld werd eigenlijk pas veertig jaar later serieus aan de kaak gesteld.
.
Morris ontdekte dat Israël in 1948 een serie gruwelijkheden – massamoorden, vernietigingen en verkrachtingen – tegen de Palestijnse Arabieren had begaan. Hem werd de toegang tot de archieven ontzegd, maar datzelfde jaar werden geheime documenten uit de Israëlische staatsarchieven vrijgegeven en bijna tien jaar later militaire archieven, die zijn bevindingen bevestigden.
Tot die tijd, vertelt Morris, wisten niet alleen de gewone burgers, maar ook historici in Israël nauwelijks wat er gebeurd was. In de beginjaren van de jonge staat waren er wel incidentele kritische publicaties en polemieken over zijn ontstaansgeschiedenis, maar de Israëlische overheid hield gegevens geheim, en Joden die bij de acties betrokken waren geweest hielden hun mond of hun was verzocht te zwijgen.
Zionistische burgeroorlog
Het zionistische project had eigenlijk vanaf het begin een koloniaal karakter, menen de Nieuwe Historici, dat werd gevoed door een soort romantisch nationalisme. De zionisten wisten dat Palestina bevolkt was. Ze wilden zoveel mogelijk Joden naar Palestina halen, en dat kon alleen als ze de Palestijnse Arabieren die er al woonden al dan niet vrijwillig het land uit zetten. Morris legt uit: 'In 1947 maakte de zionistische beweging plannen om 800.000 Joden - de meesten oorlogsslachtoffers - binnen vier jaar in Palestina op te nemen. Maar er woonden al zo'n 1,25 miljoen Arabieren, die hun land niet wilden opgeven.
De internationale wereld, vertegenwoordigd in de kersverse Verenigde Naties, zat met de kwestie in zijn maag. Er waren toenemende wrijvingen tussen Joden en Arabieren in Palestina. De Britse pogingen om zowel de Joodse als de Arabische bevolking te vriend te houden mislukten. In de Verenigde Naties stelde het United Nations Special Committee on Palestine (UNSCOP), dat in Palestina een onderzoek had ingesteld en beide partijen had gehoord, voor om Palestina in twee staten te verdelen.
Het idee om Palestina in tweeën te delen werd op 29 november 1947 in VN-resolutie 181 aanvaard. Het was een wat slordig plan, waarbij 55 procent van het land naar de Joodse minderheid zou gaan en de Arabische meerderheid 45 procent kreeg. Jeruzalem zou een corpus separatum onder controle van de Verenigde Naties blijven. Azzam Pasha, secretaris-generaal van de in 1945 opgerichte Arabische Liga, die de interesses van de Arabische lidstaten behartigde, reageerde profetisch: 'Deze verdeellijn wordt niets anders dan een lijn van vuur en bloed.'
'Deze verdeellijn wordt niets anders dan een lijn van vuur en bloed'
En inderdaad volgde op de resolutie van de Verenigde Naties een golf van Arabische en Joodse terreur en bloedvergieten, die leidde tot een regelrechte burgeroorlog. Tussen december 1947 en maart 1948 vielen er gemiddeld 100 doden en 200 gewonden per week - aan zowel Joodse als Arabische kant - op een bevolking van 2 miljoen inwoners.
Al Huseini, leider van de Arabieren in Palestina en moefti - religieus leider - van Jeruzalem, vocht tegen de Joodse gemeenschap. Overal in het land braken onlusten uit, maar het meest kritiek was de strijd om Jeruzalem. Met een paar duizend vrijwilligers blokkeerde Al Huseini de Joodse wijk in de stad. De geïsoleerde Joodse bewoners konden alleen nog met gepantserde vrachtwagens via de Jeruzalem-corridor (een smalle kloof in het destijds grotendeels door Arabieren bevolkte berggebied) bevoorraad worden.
De Joodse staat in gevaar
Maar de konvooien werden stelselmatig onderschept door de Arabieren, en honderden Haganah-leden werden gedood. In maart 1948 waren bijna alle gepantserde voertuigen van de Haganah vernietigd en zag de toekomst van Joods Jeruzalem er somber uit. De Joodse autoriteiten vreesden dat de oprichting van de Joodse staat door de vijandigheden in gevaar kwam. Bovendien bereidden de naburige Arabische landen zich voor op een aanval.
In april 1948 stelde de Haganah daarom voortijdig Tochniet Dalet (Plan D) in werking, dat zij had ontwikkeld om de Joodse staat in wording tegen Arabische aanvallen en vijandelijkheden van lokale Palestijnse Arabieren te beschermen, nadat de Britten zich hadden teruggetrokken uit Palestina. Het gaf elke brigade de bevoegdheid om 'in de strijd om dorpen in uw zone te beslissen om hen te zuiveren of te vernietigen; dit in overleg met uw adviseurs van Arabische zaken en de Haganah-officieren', aldus de tekst van het plan. 'Het was een carte blanche om de Arabieren te verdrijven,' aldus Morris. 'Het gaf de commandanten rugdekking voor hun acties.'
Tijdens de militaire operaties in Arabische dorpen en stadsdelen die volgden werden in deze beginfase, nog voor de onafhankelijkheid, tussen de 280.000 en 400.000 Arabische Palestijnen verdreven. Een van de meest controversiële acties was de vernietiging van het dorp Deir Yassin op 8 april 1948. Het dorpje had een niet-aanvalsverdrag getekend met de Haganah. Maar de rechtse Joodse organisaties Irgoen en Lechi, die beide ondergronds tegen de Britten vochten, trokken zich daar niets van aan en vielen het plaatsje binnen. Toen de goed bewapende Palmach zich bij hen voegde, vluchtten de Arabische troepen.
'Plan D was een carte blanche om de Arabieren te verdrijven'
'Daarna begon het drama,' vertelt Pappe. 'De Joodse troepen begonnen ongewapende burgers stelselmatig te vermoorden. De milities plunderden het dorp. Er werden die dag ongeveer 245 mannen, vrouwen en kinderen - onder wie 30 baby's - gedood. De rest werd door de straten van Jeruzalem geleid en het Arabische gedeelte van de stad in gedreven.'
De hele wereld, inclusief de Haganah en de Jewish Agency, keurde de actie af. In elk geval formeel; in de praktijk brachten de horrorverhalen die in de Arabische wereld werden verspreid een massale vlucht van Arabieren op gang, die de binnenkort op te richten Joodse staat goed van pas kwam.
Vertrek van de Arabieren
Zo kwam het dat een deel van de Arabieren - het is onduidelijk hoeveel - inderdaad op advies van haar leiders vertrok, zoals wordt gesteld in de zionistische versie van Israëls ontstaansgeschiedenis. De Arabische dorpen en steden die zij achterlieten zouden tijdelijk worden bewoond door Arabische milities. Ook vluchtten vele burgers uit angst voor de Joodse troepen.
In deze periode werd de Arabische gemeenschap in Palestina gedecimeerd en in de chaos die ontstond desintegreerde die. Er was weliswaar geen Palestijns volk, maar wel degelijk een Arabische samenleving, die bestond uit verschillende gemeenschappen en werd bestuurd door een aantal aristocratische families - de Ayan. De Ayan waren vaak ook eigenaar van de grond, die ze weer verpachtten aan de kleine boeren - de felachien. Maar nu sloegen veel leiders en vooraanstaande Arabieren op de vlucht en werden de bewoners van hun gronden verdreven. Tegen de tijd dat de staat Israël in mei 1948 gesticht werd, waren de Palestijnse Arabieren geen politieke of militaire factor van betekenis meer.
.
Waarom dan toch een oorlog? 'De buurlanden zagen dat de Palestijnse Arabieren geen politieke of militaire betekenis meer hadden en vreesden het gebied aan de zionisten te verliezen,' aldus Pappe. 'Ze hoopten dat oorlogsdreiging voldoende was om de Joden ervan te weerhouden heel Palestina over te nemen. Ze gooiden kleine eenheden in de strijd, maar die kwamen te laat en waren te zwak om de Palestijnse Arabieren te helpen. Abdullah vocht uiteindelijk met de andere Arabieren mee, maar hij probeerde een frontale botsing met de Joden te vermijden.'
De commandant die de dorpen moest innemen was Yitzhak Rabin, de latere premier van Israël. In zijn memoires schreef Rabin dat hij Ben Goerion had gevraagd wat hij met al die mensen moest doen. Ben Goerion maakte een vegend gebaar, dat zo goed als zei: 'Verdrijf ze allemaal.' Vijftigduizend burgers werden daarna verdreven.
Wapenstilstand tussen Israël en Egypte, Syrië, Jordanië en Libanon
Op 10 maart 1949 werd de oorlog in Palestina beëindigd. Israël had 6373 mensen verloren, van wie zo'n 4000 soldaten. Men schat het aantal Arabische doden tussen de 10.000 en 15.000, hoewel het exacte aantal onbekend is. 700.000 tot 750.000 Palestijnse Arabieren werden verdreven, 400 dorpen vernield en 11 stadsdelen vernietigd.
Loubnalulu
18-11-14, 13:44
Het zou ook heel snel afgelopen zijn als alle Arabische landen zich eens zouden verenigen en wat ruggengraat zouden tonen.
Maar er spelen teveel belangen mee.
Ik kan er tot de dag van vandaag niet bij dat de gehele Arabische wereld dit, en nog een boel andere problemen links laat liggen.
Ik kan er tot de dag van vandaag niet bij dat de gehele Arabische wereld dit, en nog een boel andere problemen links laat liggen.
Meerendeel van de Arabische wereld is een dictatuur en die dictators worden met dollars in het zadel gehouden. Die gaan echt niet het risico lopen die dollarstroom te zien verminderen of verdwijnen.
knots71karel
18-11-14, 13:56
Het zou ook heel snel afgelopen zijn als alle Arabische landen zich eens zouden verenigen en wat ruggengraat zouden tonen.
Maar er spelen teveel belangen mee.
Ik kan er tot de dag van vandaag niet bij dat de gehele Arabische wereld dit, en nog een boel andere problemen links laat liggen.
precies ! MAAR laten we ook eerlijk blijven , tot op heden ten dage bestrijden Moslims elkaar en die bestaan toch voor het merendeel uit Arabische landen afkomstige mensen.
Als Soennieten en Sjiieten samen in een Moskee konden zitten , dan had je geen oorlogen meer .
En zouden wrede afscheidingen zoals IS , Boko Haram enz niet eens bestaan!