mark61
06-11-14, 12:06
Twitter verschaft mij een weelde aan nieuws (over het Midden-Oosten vanzelfsprekend) en doorwrochte analyses. Maar ook onverwachte feiten die helemaal niks met kaliefs en andere regionale ellende te maken hebben.
Zo kwam ik vorige week te weten dat in 2013 in Frankrijk 569.000 mensen waren gestorven. Gewoon gestorven, aan van alles. Mijn eerste gedachte was: veel. Maar op zo’n 66 miljoen inwoners is het natuurlijk normaal. Het aantal Franse doden groeit wel, als u het weten wilt, wegens de vergrijzing.
Meteen even Nederland opgezocht (is erin gestampt door mijn hoofdredacteuren): 141.245, op ruim 16.800.000 inwoners. Of de sterfte in Frankrijk groter is dan in Nederland en (zo ja/nee: waarom) zoekt u zelf maar uit.
Nu mijn tweede gedachte: dat één Canadese islamitische bekeerling met een verleden van drugsgebruik, kleine criminaliteit en angst voor de duivel er toch weer in is geslaagd een aardig deel van de wereld de stuipen op het lijf te jagen met een aanslag die één militair het leven heeft gekost. Begrijp me niet verkeerd: het zou niet moeten gebeuren en het is heel erg. Maar is het zó erg dat het overal, nou ja, in het Westen, groot nieuws is?
U heeft het volgens mij niet kunnen missen, maar voor alle zekerheid: het gaat over Michael Zehaf-Bibeau, die vorige week woensdag een militair bij het oorlogsmonument in Ottawa doodschoot, erin slaagde het parlement binnen te dringen en daar zelf werd doodgeschoten. De impact was wel groter doordat twee dagen eerder een andere bekeerling met zijn auto op twee militairen was ingereden, waarbij één van hen de dood vond. Dus in totaal twee doden. De Canadese premier, Stephen Harper, zwoer dat „wij ons niet laten intimideren”.
Door twee prutsaanslagen?
De autoriteiten laten zich natuurlijk wél intimideren door de kalief, want dat is de grote boze man op de achtergrond. Hier mochten militairen al niet meer in uniform de straat op nadat één Nederlandse jihadist in Syrië de broeders in Nederland per video had opgeroepen „een sterke stevige daad” te stellen als wraak voor Amerikaanse luchtaanvallen. The New York Times kwam, zoals dat hedendaagse media past, meteen met een ‘Groeiende Lijst van Aanslagen in het Westen Verbonden met Extremisten’. Tien in totaal, inclusief de twee Canadese, teruggaand tot 2009, in het pre-kalief tijdperk. In totaal 31 doden, exclusief daders. Ik zou zeggen: als dit alles is wat de kalief ons kan voorzetten, valt het nogal mee. Denk maar eens aan de bommen die dagelijks in Bagdad afgaan. Dertig doden per dag.
Ik beken schuld aan demagogie, maar ik meld toch dat er tussen 1 juli 2013 en 30 juni 2014 256.721 Canadezen zijn overleden, op ongeveer 35,5 miljoen. De kalief zit zich wild te lachen daar in die kelder in Mosul waar hij schuilt tegen de Amerikaanse of misschien wel Nederlandse raketten. Dat zou wat zijn als die eens raak waren.
Bang voor prutswerk van de kalief? - nrc.nl (http://www.nrc.nl/carolien/2014/10/29/bang-voor-prutswerk-van-de-kalief/)
Zo kwam ik vorige week te weten dat in 2013 in Frankrijk 569.000 mensen waren gestorven. Gewoon gestorven, aan van alles. Mijn eerste gedachte was: veel. Maar op zo’n 66 miljoen inwoners is het natuurlijk normaal. Het aantal Franse doden groeit wel, als u het weten wilt, wegens de vergrijzing.
Meteen even Nederland opgezocht (is erin gestampt door mijn hoofdredacteuren): 141.245, op ruim 16.800.000 inwoners. Of de sterfte in Frankrijk groter is dan in Nederland en (zo ja/nee: waarom) zoekt u zelf maar uit.
Nu mijn tweede gedachte: dat één Canadese islamitische bekeerling met een verleden van drugsgebruik, kleine criminaliteit en angst voor de duivel er toch weer in is geslaagd een aardig deel van de wereld de stuipen op het lijf te jagen met een aanslag die één militair het leven heeft gekost. Begrijp me niet verkeerd: het zou niet moeten gebeuren en het is heel erg. Maar is het zó erg dat het overal, nou ja, in het Westen, groot nieuws is?
U heeft het volgens mij niet kunnen missen, maar voor alle zekerheid: het gaat over Michael Zehaf-Bibeau, die vorige week woensdag een militair bij het oorlogsmonument in Ottawa doodschoot, erin slaagde het parlement binnen te dringen en daar zelf werd doodgeschoten. De impact was wel groter doordat twee dagen eerder een andere bekeerling met zijn auto op twee militairen was ingereden, waarbij één van hen de dood vond. Dus in totaal twee doden. De Canadese premier, Stephen Harper, zwoer dat „wij ons niet laten intimideren”.
Door twee prutsaanslagen?
De autoriteiten laten zich natuurlijk wél intimideren door de kalief, want dat is de grote boze man op de achtergrond. Hier mochten militairen al niet meer in uniform de straat op nadat één Nederlandse jihadist in Syrië de broeders in Nederland per video had opgeroepen „een sterke stevige daad” te stellen als wraak voor Amerikaanse luchtaanvallen. The New York Times kwam, zoals dat hedendaagse media past, meteen met een ‘Groeiende Lijst van Aanslagen in het Westen Verbonden met Extremisten’. Tien in totaal, inclusief de twee Canadese, teruggaand tot 2009, in het pre-kalief tijdperk. In totaal 31 doden, exclusief daders. Ik zou zeggen: als dit alles is wat de kalief ons kan voorzetten, valt het nogal mee. Denk maar eens aan de bommen die dagelijks in Bagdad afgaan. Dertig doden per dag.
Ik beken schuld aan demagogie, maar ik meld toch dat er tussen 1 juli 2013 en 30 juni 2014 256.721 Canadezen zijn overleden, op ongeveer 35,5 miljoen. De kalief zit zich wild te lachen daar in die kelder in Mosul waar hij schuilt tegen de Amerikaanse of misschien wel Nederlandse raketten. Dat zou wat zijn als die eens raak waren.
Bang voor prutswerk van de kalief? - nrc.nl (http://www.nrc.nl/carolien/2014/10/29/bang-voor-prutswerk-van-de-kalief/)