super ick
08-11-14, 14:49
De economieën van de eurozone zitten muurvast. De druk op de ECB om in navolging van de FED en de Bank of Japan om de geldkraan wagenwijd open te zetten is immens. De vraag is of dat enige zin heeft.
Het is weekend. Eigenlijk zou je dan een opwekkend stuk moeten schrijven, dat de mensen weer wat hoop geeft, dat niet alles waar ze waarde aan hechten achteruit boert. Maar helaas geven de feiten daar geen enkele aanleiding toe. Immers, je zal maar een aardig kapitaaltje op de bank hebben staan. Nog los van de vraag of dat geld daar nog wel veilig staat, is het triest om te moeten constateren, dat je spaargeld tegenwoordig alleen maar minder waard wordt, dat je toekomstig pensioen wordt uitgehold en dat het monetaire beleid in de eurozone er op gericht is de rente langdurig laag te houden met alle negatieve gevolgen voor spaarder en pensioen van dien. Sterker, instituten als het IMF hebben reeds gepleit voor een extra belasting van tien procent op spaargeld en in Duitsland is al een eerste bank gesignaleerd, die kosten rekent als u boven een bepaald bedrag uw kwartjes wilt parkeren bij die bank. Het is de omgekeerde wereld: de spaarder wordt gestraft en de schuldenmaker wordt beloond. Dat geldt niet alleen voor u als particulier, maar ook voor landen die deel uitmaken van de eurozone.
Structurele fouten in Eurozone
Griekenland moest worden ‘gered’ met een pakket ter waarde van 240 miljard euro en nog lijkt dat onvoldoende. Voor het landje met een BBP van krap 200 miljard. De Portugese economie is kapotgemaakt door het gevoerde beleid, de Spaanse bankensector is met oneigenlijke steun van de directe ondergang gered, Italië wankelt en ook Frankrijk staat er beroerd voor. Dit alles wordt veroorzaakt door structurele weeffouten van de eurozone. Als je zulke divergente economieën als die van de eurozone op één hoop gooit zónder dat er een flexibel monetair-economisch beleid kan worden gevoerd dan vráág je om problemen. En problemen zijn er, gelooft u mij.
DE ECB IS AAN HET EIND VAN HAAR LATIJN EN KAN NIETS MEER DOEN
De ECB is aan het eind van haar latijn en kan niets meer doen. Meer monetaire stimulus lost bovendien niks op. Het target 2 stelsel bedreigt zowel activa als passiva in alle eurozone landen. Het is ronduit een drama. Men heeft deze gok destijds willens en wetens genomen, vanuit de overtuiging dat een politieke Europese unie, één Europa, het beste zou zijn voor iedereen. Maar daarmee heeft men de nationalistische gevoelens van landen schromelijk onderschat. Tot op de dag van heden. Want de verschillen zijn te groot. Niet alleen economisch, maar ook sociaal-cultureel. En al zou de volledig geïntegreerde begrotingsunie een feit zijn, dan nog biedt dat geen oplossing voor de grote verschillen in economische concurrentiekracht tussen de diverse lidstaten. Het gevoerde beleid is niet alleen dom, het is misdadig. Het is misdadig, omdat volkomen onnodig grote delen van samenlevingen in ellende zijn gestort.
Een omgekeerde wereld
Als je er even goed over nadenkt is wat er gebeurt de omgekeerde wereld: de goeden worden bestraft, de kwaden beloond. Landen die er een potje van hebben gemaakt worden gered met belastinggeld van derden, spaarders en pensionado’s lijden zwaar onder het rentebeleid van de ECB. Ja, ook spaarders in de zuidelijke periferie. Dat heeft niets meer met rechtvaardigheid te maken, maar uitsluitend met het blind blijven najagen van een politieke droom. Maar de gekozen route drijft juist een wig tussen de landen in plaats van dat de euro hen verbindt. Nochtans lijkt het er niet op dat de Europese leiders een andere koers zullen bewandelen. Terwijl de realiteit toch overduidelijk is: de eurozone wordt geplaagd door massale werkloosheid, geen of geringe groei en een verarming van de middenklasse. Bezuinigen in een krimpende economie werkt niet, maar het alternatief voor Merkel’s Duitsland is toegeven dat zondaars worden beloond en hard werken wordt bestraft. Politieke zelfmoord met een AfD hijgend in de nek. Maar niet de elite van de zondaars is de dupe, dat is de gewone man.
DE BURGER, DE GEWONE ONDERNEMER EN DE DEMOCRATIE HEBBEN HET NAKIJKEN
De grote vraag is echter: hoe lang durft Duitsland de hamvraag nog uit de weg te gaan? Op enig moment zal zij de vraag dienen te beantwoorden: blijven we dit betalen of trekken we de stekker eruit? Want de reële situatie is simpelweg deze: het geld is op, de ECB heeft geen munitie meer, de markten blijven nerveus en, wellicht het allerbelangrijkste, er is geen economische groei. Beleggers en investeerders verdienen goud geld met financial assets (aandelenhandel, vastgoed en derivatenproducten). Waarom zouden ze risico nemen met onzekere avonturen in de reële economie als ze het geld ook easy kunnen verdienen op de beurs? Er komt dus geen substantiële groei vanuit de reële economie. Zelfs de EC schat de groei niet meer op een schamele 1 á 1,5 procent voor de komende jaren. Intussen bulken multinationals van het geld. Geld dat zij kunnen aanwenden om goedkoop gezonde Europese familiebedrijven op te kopen. De Chinezen doen het al. Op grote schaal. En op deze manier wordt het grote MKB om zeep geholpen, creëren we verdergaande schaalvergroting met bijbehorende werkloosheid. En vooral: geestelijke en materiële verarming. Het zijn gouden tijden voor de multinationals, venture capitalists en hedge funds. Again. En de burger, gewone ondernemer en de democratie hebben het nakijken.
Alternatieve route
Het ziet er dus niet zo goed uit voor de eurozone, de EU en de mondiale economische groei. Het is voor dat laatste belangrijk dat de economieën in Europa op zullen bloeien, ook al ziet het daar bij voortzetting van het huidige beleid niet naar uit. Maar alle hoop is nog niet verloren. Er is een manier om het tij te keren, en wel op een zodanige wijze dat dit ook politiek haalbaar is. Met The Matheo Solution wordt de kool en de geit gespaard, terwijl binnen het huidige Euro Pact tóch de broodnodige monetaire flexibiliteit wordt gecreëerd. In een interview met DFT zei oud Nobelprijswinnaar economie Joseph Stiglitz dat de euro ‘inherent instabiel’ is.
DE MUNTUNIE LEIDT ERTOE DAT STERKE LANDEN STERKER WORDEN EN ZWAKKE LANDEN ZWAKKER
Een citaat op de vraag of de euro een houdbaar project is:
“Het zou houdbaar kunnen zijn, maar niet onder de huidige omstandigheden. Er moeten fundamentele en structurele hervormingen komen van de structuur van de eurozone. Het huidige mantra van structurele hervormingen van de individuele economieën mist totaal wat volgens mij het echte probleem is: de structuur van de muntunie.”
Hij voegde daar nog aan toe:
“Het systeem leidt ertoe dat sterke landen sterker worden en zwakke landen zwakker. De keus voor de muntunie is gemaakt. Dus: óf je komt erop terug en erkent dat het een fout was en gaat terug naar de tijd voor de euro. Ook goed, want de interne markt is al een belangrijke prestaties. Je hoeft niet per se ook nog een gezamenlijke munt te hebben.”
En Stiglitz heeft gelijk: óf je kapt met deze muntunie óf je maakt haar af. Dat laatste betekent een begrotingsunie, die neerkomt op een permanente transferunie van daar waar het geld verdiend wordt naar daar waar het geld verbrast wordt. Het is echter maar de vraag of de burgers uit de landen waar het geld verdiend wordt bereid zijn zich solidair te verklaren met de landen waar het geld verbrast wordt. Hun mening daarover zou tenminste gevraagd kunnen worden, mits het eerlijke verhaal wordt verteld en niet het gekleurde en afgezaagde pro-euro en pro-EU verhaal. De kans dat dit gebeurt acht ik vrijwel nihil en zo modderen we door. Totdat de wal het schip keert.
'Sparen is een zonde, schulden maken een deugd' - Follow the Money (http://www.ftm.nl/column/sparen-een-zonde-schulden-maken-een-deugd/)
Het is weekend. Eigenlijk zou je dan een opwekkend stuk moeten schrijven, dat de mensen weer wat hoop geeft, dat niet alles waar ze waarde aan hechten achteruit boert. Maar helaas geven de feiten daar geen enkele aanleiding toe. Immers, je zal maar een aardig kapitaaltje op de bank hebben staan. Nog los van de vraag of dat geld daar nog wel veilig staat, is het triest om te moeten constateren, dat je spaargeld tegenwoordig alleen maar minder waard wordt, dat je toekomstig pensioen wordt uitgehold en dat het monetaire beleid in de eurozone er op gericht is de rente langdurig laag te houden met alle negatieve gevolgen voor spaarder en pensioen van dien. Sterker, instituten als het IMF hebben reeds gepleit voor een extra belasting van tien procent op spaargeld en in Duitsland is al een eerste bank gesignaleerd, die kosten rekent als u boven een bepaald bedrag uw kwartjes wilt parkeren bij die bank. Het is de omgekeerde wereld: de spaarder wordt gestraft en de schuldenmaker wordt beloond. Dat geldt niet alleen voor u als particulier, maar ook voor landen die deel uitmaken van de eurozone.
Structurele fouten in Eurozone
Griekenland moest worden ‘gered’ met een pakket ter waarde van 240 miljard euro en nog lijkt dat onvoldoende. Voor het landje met een BBP van krap 200 miljard. De Portugese economie is kapotgemaakt door het gevoerde beleid, de Spaanse bankensector is met oneigenlijke steun van de directe ondergang gered, Italië wankelt en ook Frankrijk staat er beroerd voor. Dit alles wordt veroorzaakt door structurele weeffouten van de eurozone. Als je zulke divergente economieën als die van de eurozone op één hoop gooit zónder dat er een flexibel monetair-economisch beleid kan worden gevoerd dan vráág je om problemen. En problemen zijn er, gelooft u mij.
DE ECB IS AAN HET EIND VAN HAAR LATIJN EN KAN NIETS MEER DOEN
De ECB is aan het eind van haar latijn en kan niets meer doen. Meer monetaire stimulus lost bovendien niks op. Het target 2 stelsel bedreigt zowel activa als passiva in alle eurozone landen. Het is ronduit een drama. Men heeft deze gok destijds willens en wetens genomen, vanuit de overtuiging dat een politieke Europese unie, één Europa, het beste zou zijn voor iedereen. Maar daarmee heeft men de nationalistische gevoelens van landen schromelijk onderschat. Tot op de dag van heden. Want de verschillen zijn te groot. Niet alleen economisch, maar ook sociaal-cultureel. En al zou de volledig geïntegreerde begrotingsunie een feit zijn, dan nog biedt dat geen oplossing voor de grote verschillen in economische concurrentiekracht tussen de diverse lidstaten. Het gevoerde beleid is niet alleen dom, het is misdadig. Het is misdadig, omdat volkomen onnodig grote delen van samenlevingen in ellende zijn gestort.
Een omgekeerde wereld
Als je er even goed over nadenkt is wat er gebeurt de omgekeerde wereld: de goeden worden bestraft, de kwaden beloond. Landen die er een potje van hebben gemaakt worden gered met belastinggeld van derden, spaarders en pensionado’s lijden zwaar onder het rentebeleid van de ECB. Ja, ook spaarders in de zuidelijke periferie. Dat heeft niets meer met rechtvaardigheid te maken, maar uitsluitend met het blind blijven najagen van een politieke droom. Maar de gekozen route drijft juist een wig tussen de landen in plaats van dat de euro hen verbindt. Nochtans lijkt het er niet op dat de Europese leiders een andere koers zullen bewandelen. Terwijl de realiteit toch overduidelijk is: de eurozone wordt geplaagd door massale werkloosheid, geen of geringe groei en een verarming van de middenklasse. Bezuinigen in een krimpende economie werkt niet, maar het alternatief voor Merkel’s Duitsland is toegeven dat zondaars worden beloond en hard werken wordt bestraft. Politieke zelfmoord met een AfD hijgend in de nek. Maar niet de elite van de zondaars is de dupe, dat is de gewone man.
DE BURGER, DE GEWONE ONDERNEMER EN DE DEMOCRATIE HEBBEN HET NAKIJKEN
De grote vraag is echter: hoe lang durft Duitsland de hamvraag nog uit de weg te gaan? Op enig moment zal zij de vraag dienen te beantwoorden: blijven we dit betalen of trekken we de stekker eruit? Want de reële situatie is simpelweg deze: het geld is op, de ECB heeft geen munitie meer, de markten blijven nerveus en, wellicht het allerbelangrijkste, er is geen economische groei. Beleggers en investeerders verdienen goud geld met financial assets (aandelenhandel, vastgoed en derivatenproducten). Waarom zouden ze risico nemen met onzekere avonturen in de reële economie als ze het geld ook easy kunnen verdienen op de beurs? Er komt dus geen substantiële groei vanuit de reële economie. Zelfs de EC schat de groei niet meer op een schamele 1 á 1,5 procent voor de komende jaren. Intussen bulken multinationals van het geld. Geld dat zij kunnen aanwenden om goedkoop gezonde Europese familiebedrijven op te kopen. De Chinezen doen het al. Op grote schaal. En op deze manier wordt het grote MKB om zeep geholpen, creëren we verdergaande schaalvergroting met bijbehorende werkloosheid. En vooral: geestelijke en materiële verarming. Het zijn gouden tijden voor de multinationals, venture capitalists en hedge funds. Again. En de burger, gewone ondernemer en de democratie hebben het nakijken.
Alternatieve route
Het ziet er dus niet zo goed uit voor de eurozone, de EU en de mondiale economische groei. Het is voor dat laatste belangrijk dat de economieën in Europa op zullen bloeien, ook al ziet het daar bij voortzetting van het huidige beleid niet naar uit. Maar alle hoop is nog niet verloren. Er is een manier om het tij te keren, en wel op een zodanige wijze dat dit ook politiek haalbaar is. Met The Matheo Solution wordt de kool en de geit gespaard, terwijl binnen het huidige Euro Pact tóch de broodnodige monetaire flexibiliteit wordt gecreëerd. In een interview met DFT zei oud Nobelprijswinnaar economie Joseph Stiglitz dat de euro ‘inherent instabiel’ is.
DE MUNTUNIE LEIDT ERTOE DAT STERKE LANDEN STERKER WORDEN EN ZWAKKE LANDEN ZWAKKER
Een citaat op de vraag of de euro een houdbaar project is:
“Het zou houdbaar kunnen zijn, maar niet onder de huidige omstandigheden. Er moeten fundamentele en structurele hervormingen komen van de structuur van de eurozone. Het huidige mantra van structurele hervormingen van de individuele economieën mist totaal wat volgens mij het echte probleem is: de structuur van de muntunie.”
Hij voegde daar nog aan toe:
“Het systeem leidt ertoe dat sterke landen sterker worden en zwakke landen zwakker. De keus voor de muntunie is gemaakt. Dus: óf je komt erop terug en erkent dat het een fout was en gaat terug naar de tijd voor de euro. Ook goed, want de interne markt is al een belangrijke prestaties. Je hoeft niet per se ook nog een gezamenlijke munt te hebben.”
En Stiglitz heeft gelijk: óf je kapt met deze muntunie óf je maakt haar af. Dat laatste betekent een begrotingsunie, die neerkomt op een permanente transferunie van daar waar het geld verdiend wordt naar daar waar het geld verbrast wordt. Het is echter maar de vraag of de burgers uit de landen waar het geld verdiend wordt bereid zijn zich solidair te verklaren met de landen waar het geld verbrast wordt. Hun mening daarover zou tenminste gevraagd kunnen worden, mits het eerlijke verhaal wordt verteld en niet het gekleurde en afgezaagde pro-euro en pro-EU verhaal. De kans dat dit gebeurt acht ik vrijwel nihil en zo modderen we door. Totdat de wal het schip keert.
'Sparen is een zonde, schulden maken een deugd' - Follow the Money (http://www.ftm.nl/column/sparen-een-zonde-schulden-maken-een-deugd/)