Bekijk Volledige Versie : Belg dient klacht in bij Europees Hof tegen euthanasie op zijn moeder
Marsipulami
02-02-15, 12:36
Belg dient klacht in bij Europees Hof tegen euthanasie op zijn moeder
ma 02/02/2015 - 13:16 Belga
Een Belg heeft een klacht ingediend bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in verband met de euthanasie die in een Brussels ziekenhuis werd uitgevoerd op zijn 64-jarige moeder. Dat bericht van The Sunday Telegraph is aan Belga bevestigd door de advocaat van de man.
"Een Belg trekt naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, nadat zijn depressieve moeder een dodelijke injectie kreeg toegediend in het kader van de euthanasiewetgeving in België", schrijft The Telegraph.
De moeder van de man kreeg de injectie in april 2012. Ze was toen 64 jaar. Hij zegt dat hij pas na de dood van zijn moeder door het ziekenhuis op de hoogte werd gebracht van de euthanasie. Volgens hem gaven de artsen een "onbehandelbare depressie" op als reden van de euthanasie.
"Als je een film zou maken over deze zaak, zou niemand het verhaal geloven", zegt de man aan de reporter van The Sunday Telegraph. "Een arts zou niet het recht mogen krijgen om iemand een dodelijke injectie te geven, zeker niet aan mensen die een psychische aandoening hebben of aan bejaarde mensen die het leven beu zijn."
De klacht bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is niet ingediend door de Belgische advocaat van de klager. "Ik ben op de hoogte van deze klacht, maar ik heb ze niet ingediend namens mijn cliënt. Dat is gebeurd door Roger Kiska van Alliance Defending Freedom (ADF)." Dat is een conservatieve organisatie die haar zetel in Wenen, Oostenrijk, heeft en die zegt op te komen voor "traditionele familiewaarden".
Eerder al had de Belg een klacht ingediend bij de Orde van Geneesheren tegen de behandelende arts, Wim Distelmans, die bekendstaat als een voorvechter van het recht op euthanasie. Ook diende de man een strafklacht in tegen onbekenden bij het parket van Brussel.
Dit is de betreffende arts.
Wim Distelmans (http://www.leif.be/teksten/wimDistelmans.html)
De kop is dus incorrect. Lezen ze bij Belga wel eens de persberichten die ze de wereld in sturen, voordat ze er een titel op plakken?
Veel succes met het achterhoedegevecht. De uitspraak zal zijn dat België een soeverein land is dat zelf zijn democratische wetten maakt, wat de een of andere Oostenrijkse tsjeef er ook van vindt.
Of anders wordt de zaak meteen afgewezen wegens 'frivolous'. Wat me waarschijnlijker lijkt, want die Kiska heeft geen enkel belang bij de zaak, en zo te zien is het Belgische rechtssysteem nog niet eh ten volle benut :cheefbek:
Een querulant met een blijkbaar erg slechte relatie met zijn moeder.
Of: duizend-en-één manieren om kostbaar overheidsgeld te verspillen.
Die stuip van gelovigen om over andermans leven te willen beschikken. Zelf met je wel of niet mag n********n.
Als een volwassene niet meer verder wil leven laat hem/haar daar dan zelf over beslissen.
De ethiek van euthanasie moet over zorgvuldigheid gaan en niet over principe.
Ik vermoed dat Mars de principiele benadering hanteert en dus moet hij mijn link naar behandelend arts Wim Distelmans nog maar eens lezen.
De ethiek van euthanasie moet over zorgvuldigheid gaan en niet over principe.
Ik vermoed dat Mars de principiele benadering hanteert en dus moet hij mijn link naar behandelend arts Wim Distelmans nog maar eens lezen.
Lezen? Waar is dat goed voor?
De therapeutische hardnekkigheid van artsen om te sollen met patiënten die geen enkel alternatief meer hebben schrijft Distelmans.
Komt dit voort uit angst of komt dit voort uit de levensovertuiging van de arts waar dan de patiënt onder moet lijden?
Een goed gesprek met de arts als de ziekte geconstateerd wordt over de mogelijkheid of onmogelijkheid van euthanasie zou verplicht moeten worden. Dat een patiënt vooraf weet wat hem te wachten staat als hij door een Marsupilami-arts behandeld wordt. Lijden tot het bittere einde omdat dat moet van de God van de arts.
De ethiek van euthanasie moet over zorgvuldigheid gaan en niet over principe.
Ik weet niet of dat de enige twee aspecten zijn. Waar valt het uitbreiden van de 'scope', hoe heet dat in het Nederlands, reikwijdte?, onder, in jouw tweedeling?
Zoals, nieuw in het theater, ondraaglijk psychisch lijden, inclusief voor onbepaalde tijd opgesloten gedetineerden, euthanasie voor mensen die die wens niet kunnen uitspreken: Alzheimerpatiënten, net wel of niet geborenen, kinderen...
Daar mag best over gepraat worden.
Ik weet niet of dat de enige twee aspecten zijn. Waar valt het uitbreiden van de 'scope', hoe heet dat in het Nederlands, reikwijdte?, onder, in jouw tweedeling?
Zoals, nieuw in het theater, ondraaglijk psychisch lijden, inclusief voor onbepaalde tijd opgesloten gedetineerden, euthanasie voor mensen die die wens niet kunnen uitspreken: Alzheimerpatiënten, net wel of niet geborenen, kinderen...
Daar mag best over gepraat worden.
Yep, scope, bandbreedte, is een goeie.Daar zitten de delicate gevallen, niet bij de degene die overduidelijk bij hun volle heldere verstand zijn.
Yep, scope, bandbreedte, is een goeie.Daar zitten de delicate gevallen, niet bij de degene die overduidelijk bij hun volle heldere verstand zijn.
En tegenstanders van euthanasie tout court maken bezwaar tegen de gang van zaken, en ik vind dat ze gelijk hebben dat de praktijk wel erg soepel wordt aangepast nu, vaak tegen de wet in.
Dat verbaast me. Begrijp me goed, ik ben erg vóór euthanasie, maar een ordentelijk debat gevolgd door wetgeving lijkt me toch wel aangewezen. Maar ik begrijp dat zowel in Nederland als in België momenteel de wet stilzwijgend is opgerekt tot 'psychische' gevallen. In België is het geval 'kinderen' nu wel wettelijk geregeld; in Nederland schijnt dat al zo te zijn, ik ken de details niet.
Verder is er het perinatale (al of niet geboren vruchten :lachu:) Groningenprotocol (http://nl.wikipedia.org/wiki/Groningen-protocol), maar dat is dacht ik niet in de wet ingepast. Het wordt blijkbaar gewoon stilzwijgend geaccepteerd als een door de medische stand zelf geregelde zaak. Die destijds tot Vaticaanreacties van het soort 'Hollandse nazi's!' leidde.
Zelfs als 'enthousiaste' voorstander van euthanasie vind ik de ongecontroleerde, nauwelijks bediscussieerde, niet in wetten gevatte uitbreiding tamelijk vreemd.
Marsipulami
05-02-15, 14:43
Dit is de betreffende arts.
Wim Distelmans (http://www.leif.be/teksten/wimDistelmans.html)
De held van de zelfbeschikking of een fundamentalistisch gedachtengoed?
Op één oktober 2013 kreeg de Vlaamse euthanasie-arts Wim Distelmans opnieuw nationale én internationale media-aandacht. De krant ‘Het Laatste Nieuws’ kwam die dag met het bericht dat de 44-jarige Nathan Verhelst, die was geboren als Nancy, de dag voordien was geëuthanaseerd onder diens ‘medische’ begeleiding.
Distelmans stelt de dood van Nathan vast.
De door de media opgevoerde euthanasiepionier én grondlegger van de Belgische euthanasiewetgeving was enigszins verwonderd dat Nathan zijn verhaal had gedaan aan Het Laatste Nieuws. Desalniettemin zei de oncoloog dat zijn patient voldeed aan ‘alle’ voorwaarden uit de euthanasiewetgeving. Distelmans deelde tijdens een interview op Radio 1 mee dat ondraaglijk lijden volgens de euthanasiewet zowel fysisch als psychisch kan zijn. In dit specifiek geval ging het over psychisch lijden en stelde Distelmans dat het helemaal niet zo uitzonderlijk is dat patiënten met psychische problemen worden geëuthanaseerd. Op de vraag wat dan wel de voorwaarden van de euthanasiewet waren, antwoordde Distelmans laconiek dat er een bijkomend advies moest worden gevraagd aan twee artsen waarvan bij niet-terminaal lijden zeker één arts een psychiater moet zijn. Bovendien moet er een maand zijn verstreken tussen de schriftelijke aanvraag van de patiënt om geëuthanaseerd te worden en de effectieve uitvoering ervan. Toch stelt de wetgeving dat de adviezen van de twee andere artsen helemaal niet bindend zijn en een euthanasie-arts negatieve adviezen dus gewoon naast zich neer kan leggen. In principe moet je als patiënt dus enkel een bereidwillige euthanasie-arts vinden die vervolgens twee al dan niet bindende schriftelijke rapporten in het medisch dossier van de patiënt moet bewaren.
Het is opvallend dat Wim Distelmans zich als euthanasie-arts in België zoveel ‘vrijheid’ kan permitteren en zich heeft opgewerkt als een mediafiguur die voortdurend zijn fundamentalistisch gedachtengoed propageert in verschillende kranten en tijdschriften. Zijn geïnstitutionaliseerde achterban heeft hem bovendien gelauwerd als een laureaat “Helden van de euthanasiewet”. Hij is jarenlang voorzitter geweest van de Federale euthanasiecommissie en hij heeft zijn eigen ideologische vereniging opgericht. Vanuit de Federale euthanasiecommissie ziet Distelmans dus toe dat ‘zijn’ euthanasiewetgeving wordt nageleefd, maar hij kan het duidelijk niet laten om zelf vele lethale injecties toe te dienen na het advies ingewonnen te hebben van bevriende artsen waarvan de wettelijk vereiste onafhankelijkheid in vraag kan gesteld worden. Daarenboven haalt de Vlaamse held van de zelfbeschikking regelmatig de wereldpers met zijn primeurs. Het is toch bizar dat Distelmans een aangifte gaat doen van de door hem zelf uitgevoerde euthanasiegevallen die hij vervolgens via de Federale euthanasiecommissie zelf moet gaan beoordelen. Als belangrijkste euthanasie-arts is Distelmans bijgevolg zowel rechter als uitvoerder.
Vinden we het nu werkelijk een goede zaak dat we in onze samenleving steeds opnieuw worden geconfronteerd met dergelijke schrijnende euthanasieberichtgevingen? Als de euthanasiewetgeving in België ons iets heeft geleerd, dan is het wel dat er door deze wet euthanasie-artsen zijn ontstaan die hun handelingen uitsluitend toetsen aan hun eigen interpretatie van de wet en vinden dat ze geen morele verantwoording verschuldigd zijn aan de maatschappij.
Dr. Sc. Tom Mortier & Dr. Med. Steven Bieseman, departement Gezondheidszorg en Technologie, Katholieke Hogeschool Leuven
Dr. Med. Georges Casteur, huisarts, Oostende
Dit opiniestuk werd gepubliceerd in Artsenkrant op vrijdag 11 oktober 2013.
laconiek
zich als euthanasie-arts in België zoveel ‘vrijheid’ kan permitteren
fundamentalistisch
geïnstitutionaliseerde achterban
“Helden van de euthanasiewet”.
Vanuit de Federale euthanasiecommissie ziet Distelmans dus toe
‘zijn’ euthanasiewetgeving
hij kan het duidelijk niet laten
vele lethale injecties
Vlaamse held van de zelfbeschikking
bizar
via de Federale euthanasiecommissie zelf moet gaan beoordelen. Als belangrijkste euthanasie-arts is Distelmans bijgevolg zowel rechter als uitvoerder.
Vinden we het nu werkelijk een goede zaak dat we in onze samenleving steeds opnieuw worden geconfronteerd met dergelijke schrijnende euthanasieberichtgevingen?
die hun handelingen uitsluitend toetsen aan hun eigen interpretatie van de wet en vinden dat ze geen morele verantwoording verschuldigd zijn aan de maatschappij.
Wat een leugenachtig, manipulatief, suggestief broddelwerkje. Die lui moesten zich schamen.
Wetgeving
De commissie bestaat uit 16 leden, genoemd met inachtneming van de taalpariteit, waarvan er 8 leden dokter in de geneeskunde zijn, 4 hoogleraar in de rechten aan een Belgische universiteit of advocaat en 4 leden komen uit kringen die belast zijn met de problematiek van ongeneeslijke zieke patiënten.
...
Taak van de commissie
De commissie komt één keer per maand samen en onderzoekt dan het volledig ingevulde registratiedocument dat werd ingevuld en opgestuurd door de behandelende arts.
Het registratiedocument moet binnen de 4 werkdagen nadat de euthanasie werd uitgevoerd, opgestuurd worden naar de commissie.
De commissie gaat na of de euthanasie is uitgevoerd onder de voorwaarden en volgens de procedure bepaald door de wet van 28 mei 2002 betreffende de euthanasie.
Zij publiceert tweejaarlijks een rapport aan de wetgevende kamers. Het eerste rapport werd gepubliceerd in september 2004. Het tweede rapport werd gepubliceerd in de loop van oktober 2006. Het derde rapport werd gepubliceerd in juli 2008. Het vierde rapport werd geplubliceerd in juli 2010.
Euthanasie (http://health.belgium.be/eportal/Healthcare/Consultativebodies/Commissions/Euthanasia/index.htm?fodnlang=nl)
1) De commissie bestaat dus uit 16 leden, niet uit één, zoals wordt gesuggereerd. Distelmans beslist niets in zijn eentje, ongecontroleerd.
2) Die commissie legt verantwoording af aan de Kamers. Er wordt dus wel degelijk 'morele verantwoording afgelegd'. Hoe durven ze zo te liegen?
3) Een van de auteurs, Casteur, diende samen met de zoon van een geëuthanaseerde een klacht in tegen Distelmans. Had hij er wel even bij mogen zeggen. Een totaal onzinnige klacht die juridisch nergens op gebaseerd is.
De auteurs mogen tevens even uitleggen waarom er, als het allemaal zo'n drama is, er in 12 jaar euthanasie in België slechts één klacht is ingediend. Door een van die auteurs. Achterbakse honden.
Vinden we het nu werkelijk een goede zaak dat we in onze samenleving steeds opnieuw worden geconfronteerd met dergelijke schrijnende euthanasieberichtgevingen?
Wat betekent deze zin überhaupt?
Marsipulami
06-02-15, 12:49
De auteurs mogen tevens even uitleggen waarom er, als het allemaal zo'n drama is, er in 12 jaar euthanasie in België slechts één klacht is ingediend. Door een van die auteurs. Achterbakse honden.
Zorgwekkender nog vind ik dat die controlecommissie zelf na twaalf jaar euthanasiepraktijk nog geen enkel geval van euthanasie heeft doorverwezen naar de rechtbank. Dat lijkt me zo'n beetje op een batterij verkeerspolitie-agenten, die op twaalf jaar tijd geen enkele verkeersovertreding hebben kunnen vaststellen.
Zorgwekkender nog vind ik dat die controlecommissie zelf na twaalf jaar euthanasiepraktijk nog geen enkel geval van euthanasie heeft doorverwezen naar de rechtbank. Dat lijkt me zo'n beetje op een batterij verkeerspolitie-agenten, die op twaalf jaar tijd geen enkele verkeersovertreding hebben kunnen vaststellen.
Je bent al volkomen gestoord als je artsen die een zorgvuldige procedure moeten volgen die naderhand door een zware commissie vervolgens zorgvuldig getoetst wordt gaat vergelijken met iemand die zijn richtingaanwijzer vergeet aan te zetten.
Marsipulami
06-02-15, 18:18
Je bent al volkomen gestoord als je artsen die een zorgvuldige procedure moeten volgen die naderhand door een zware commissie vervolgens zorgvuldig getoetst wordt gaat vergelijken met iemand die zijn richtingaanwijzer vergeet aan te zetten.
Ik vergelijk niks. Wat denk je zelf over een controle-orgaan dat in 12 jaar tijd geen enkele overtreding vast heeft gesteld ?
Ik vergelijk niks. Wat denk je zelf over een controle-orgaan dat in 12 jaar tijd geen enkele overtreding vast heeft gesteld ?
Dat de procedures zorgvuldig worden gevolgd.
Marsipulami
06-02-15, 20:10
Dat de procedures zorgvuldig worden gevolgd.
Andere mogelijkheden zijn:
- de controlecommissie doet haar werk niet zorgvuldig genoeg.
- de controlecommissie kan haar werk niet zorgvuldig doen.
- de controlecommissie moet dienen als smoes om aan te tonen dat er zogezegd iets gecontroleerd wordt.
- De zorgvuldigheidsvereisten zijn zo ruim en soepel dat het niet mogelijk is om ze te overtreden.
Wat zijn de zorgvuldigheidsvereisten bij euthanasie ?
a) Er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk (psychisch) lijden.
b) De patiënt moet zelf toestemming geven.
c) Het advies van twee andere artsen moet worden ingewonnen.
Commentaar:
a) Uitzichtloos lijden: Dat criterium is sowieso juridisch oncontroleerbaar en bovendien zo ruim gesteld dat deze zorgvuldigheidsvereiste per definitie onovertreedbaar is.
b) Toestemming patiënt: Euthanasie moet gemeld worden binnen de 4 dagen na het overlijden van de patiënt. Aangezien de patiënt al overleden is op het moment van de melding kan hem of haar nooit meer gevraagd worden of dat die werkelijk toestemming gegeven heeft. Deze zorgvuldigvereiste gaat dus ook nergens over.
c) Handtekening 2 andere dokters: Er moet zogezegd advies gevraagd worden aan 2 andere artsen, maar dat advies is niet bindend. Er kan ook niet nagegaan worden of die handtekeningen er kwamen voor of na het overlijden van de patiënt. Het volstaat dus dat een arts enkele bevriende collega's vraagt op de gang van het ziekenhuis (evt na overlijden patiënt) om wat krabbels te plaatsen op een formuliertje en het is in orde.
Verder:
- Het is geen wettelijke vereiste dat familieleden betrokken worden bij een euthanasie. Dus familieleden hebben niks in de pap te brokken als een arts beslist om een euthanasiespuit te geven.
Nog verder:
- Het is ook mogelijk dat er geen twee bijkomende artsen gevonden werden die een handtekening wilden plaatsen. Of nog, de patiënt gaf zelf helemaal geen toestemming. Dat is ook geen enkel probleem, in dat geval wordt het aankruisformuliertje helemaal niet opgesteld of doorgezonden en is er geen sprake van euthanasie maar van een natuurlijk overlijden. (In NL was er minstens 1 arts die verklaarde dat hij wel wat beters te doen had dan zijn tijd verliezen aan dat soort onzinnig papierwerk.)
Tenslotte:
Het controle-orgaan inzake euthanasie staat onder leiding van een fervent voorstander van euthanasie. Hij wordt in zijn controlerende taak bijgestaan door een clubje dat dezelfde visie deelt.
Conclusie:
SuperIck sprak hoger over 'Marsipulami-artsen' en zou als patiënt niet graag aan zulke artsen zijn overgeleverd. Volgens mij heeft SuperIck 100% gelijk en stelt hij volkomen terecht dat een patiënt niet mag worden overgeleverd aan de willekeurige inzichten en overtuiging van een arts.
Jammer genoeg zijn in de huidige situatie patiënten 100% overgeleverd aan de overtuiging van hun arts (evt fervent voorstander van willekeurige euthanasie). Die artsen worden niet gecontroleerd en kunnen ook niet worden gecontroleerd.
De controle op zorgvuldigheidsvereisten op euthanasie en de zorgvuldigheidsvereisten zelf zijn een lege doos.
Marsipulami
13-12-15, 21:03
Positie van Distelmans zou elders onhoudbaar zijn
Theo Boer is hoogleraar ethiek van de zorg aan de Theologische Universiteit Kampen. Voor de Nederlandse ministeries van Volks-gezondheid en Justitie toetste hij bijna tien jaar euthanasiemeldingen in Nederland.
13 december 2015
Met aandacht volg ik al jaren het Belgische euthanasiedebat. Als ethicus zat ik bijna tien jaar lang in een van de vijf Nederlandse toetsingscommissies Euthanasie, de pendant van de Federale Evaluatie- en Controlecommissie in België. In de jaren 2005-2014 zag ik in totaal vierduizend dossiers. Elke commissie heeft regionale autonomie; zodra sprake is van een mogelijk baanbrekend oordeel, buigen vier andere commissies zich over hetzelfde dossier alvorens tot een definitief oordeel te komen. Uiteraard zijn er binnen en tussen de commissies discussies.
Ik begrijp dat Distelmans de bespreking van zijn eigen euthanasieën weliswaar niet leidt, maar er wel bij aanwezig is. Dat staat elke objectieve beoordeling in de weg
Ik sta op het standpunt dat de Nederlandse en de Belgische euthanasiewet een verworvenheid is. Maar dan wel op voorwaarde dat bij de uitvoering van de wet waar nodig ook aanpassingen kunnen plaatsvinden. Om die reden is het van belang om geluiden uit de praktijk serieus te nemen. De open brief van Bazan, Lemmens, Van de Vijver en anderen (DM 8/12) trok mijn aandacht omdat het me een nieuw en interessant gegeven lijkt in de maatschappelijke discussie. In die brief vragen de schrijvers zich namens een groep hulpverleners uit de psychiatrie af of de euthanasiewet wel passend is bij psychiatrische gevallen.
De toetsing van euthanasie in België lijkt op de slager die zijn eigen vlees keurt
Zowel in Nederland als België zijn psychiaters huiverig om iemand te euthanaseren die nog jaren, soms zelfs decennia zou kunnen leven. De dood is immers definitief, euthanasie aan deze patiënten aanbieden kan een aanzuigende werking hebben en kan de therapietrouw ondermijnen. En elke euthanasie bij iemand die nog kansen op herstel en hervonden levenszin had, is er een te veel. De Nederlandse psychiater Boudewijn Chabot, die in 1994 zijn nek uitstak met de euthanasie op een depressieve vrouw en daarvoor veroordeeld werd, zegt grote moeite te hebben met de vanzelfsprekendheid waarmee bij deze patiëntengroep thans euthanasie wordt bepleit. Tekenend is dat in Nederland vorig jaar voor het eerst het aantal euthanasiegevallen bij psychische aandoeningen omlaag ging.
Wie schetst mijn verbazing dat het uitgerekend de voorzitter van de Federale Evaluatie- en Controlecommissie in België is die al op de dag van verschijning van de open brief in diverse media verklaarde dat de briefschrijvers ongelijk hebben. Ik neem hier niet alleen met droefenis kennis van - een relevant debat wordt zo in de kiem gesmoord - maar ook met bevreemding. Niet dat de mens, de burger en de oncoloog Wim Distelmans zich niet zou mogen profileren als voorvechter van het recht op euthanasie, maar deze Distelmans is nu eenmaal ook en vooral voorzitter van de Controlecommissie. Een rechtsprekende instantie, want dat is de Commissie, behoort zich te beperken tot de beoordeling van dossiers binnen de wet en niet tot het voeren van discussies over de wet.
Wim Distelmans, strijder van het recht op euthanasie, moet zich beperken tot de beoordeling van dossiers binnen de wet
De Belgische en de Nederlandse euthanasiewet zien euthanasie als buitengewoon medisch handelen, waarbij onder voorwaarden de strafbaarheid wordt opgeheven. Met zijn pleidooi voor een 'recht op euthanasie' en zijn afwijzing van de genoemde brief gaat Distelmans zijn mandaat te buiten. De aftredende voorzitter van de Nederlandse commissies, Willie Swildens, vertoonde zich uitsluitend in de media om het beleid van de toetsingscommissies uiteen te zetten. Politieke en ethische discussies liet zij aan anderen over. Daarmee gaf zij burgers en artsen, van welke politieke kleur ook, een ondubbelzinnig signaal dat commissies objectief werken en zich niet voor de kar van welke lobby ook laten spannen.
Nog opmerkelijker is het dat de commissie waarvan Distelmans voorzitter is de dossiers waar hij de uitvoerend arts is in behandeling neemt. Het is dezelfde Distelmans die onlangs in opspraak was vanwege een door hem verrichte euthanasie bij een psychiatrische patiënte. In Nederland is zoiets uitgesloten: een arts mag nooit commissielid zijn in de regio waar hij zijn praktijk voert. Ik heb in Nederland meegemaakt dat een arts-lid van een commissie een berisping van een andere commissie kreeg. En is de meldende arts van een van de leden een goede bekende, dan wordt dat lid van de zaak afgehaald. Zo anders gaat het in België. Uit mediaberichten begrijp ik dat Distelmans de bespreking van zijn eigen euthanasieën weliswaar niet leidt, maar er wel bij aanwezig is. Dat staat elke objectieve beoordeling in de weg. En zelfs al zou Distelmans de ruimte verlaten, dan nog weet iedereen dat het om een dossier van zijn hand gaat.
Onmisbaar voor een objectieve beoordeling van euthanasiedossiers is een scheiding van machten. De toetsing van euthanasie in België lijkt op de slager die zijn eigen vlees keurt. Dat is niet alleen binnen de Benelux niet te verkopen, ook internationaal is het een aanslag op de reputatie van de rechtspraak in de Lage Landen. Laat men die onverkwikkelijke rolverwarring aan de kaak stellen. Men kan nu eenmaal niet rechter en partij zijn, evenmin als dat men tegelijk kan toetsen en actievoeren.
Andere mogelijkheden zijn:
- de controlecommissie doet haar werk niet zorgvuldig genoeg.
- de controlecommissie kan haar werk niet zorgvuldig doen.
- de controlecommissie moet dienen als smoes om aan te tonen dat er zogezegd iets gecontroleerd wordt.
- De zorgvuldigheidsvereisten zijn zo ruim en soepel dat het niet mogelijk is om ze te overtreden.
Wat zijn de zorgvuldigheidsvereisten bij euthanasie ?
a) Er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk (psychisch) lijden.
b) De patiënt moet zelf toestemming geven.
c) Het advies van twee andere artsen moet worden ingewonnen.
Commentaar:
a) Uitzichtloos lijden: Dat criterium is sowieso juridisch oncontroleerbaar en bovendien zo ruim gesteld dat deze zorgvuldigheidsvereiste per definitie onovertreedbaar is.
b) Toestemming patiënt: Euthanasie moet gemeld worden binnen de 4 dagen na het overlijden van de patiënt. Aangezien de patiënt al overleden is op het moment van de melding kan hem of haar nooit meer gevraagd worden of dat die werkelijk toestemming gegeven heeft. Deze zorgvuldigvereiste gaat dus ook nergens over.
c) Handtekening 2 andere dokters: Er moet zogezegd advies gevraagd worden aan 2 andere artsen, maar dat advies is niet bindend. Er kan ook niet nagegaan worden of die handtekeningen er kwamen voor of na het overlijden van de patiënt. Het volstaat dus dat een arts enkele bevriende collega's vraagt op de gang van het ziekenhuis (evt na overlijden patiënt) om wat krabbels te plaatsen op een formuliertje en het is in orde.
Verder:
- Het is geen wettelijke vereiste dat familieleden betrokken worden bij een euthanasie. Dus familieleden hebben niks in de pap te brokken als een arts beslist om een euthanasiespuit te geven.
Nog verder:
- Het is ook mogelijk dat er geen twee bijkomende artsen gevonden werden die een handtekening wilden plaatsen. Of nog, de patiënt gaf zelf helemaal geen toestemming. Dat is ook geen enkel probleem, in dat geval wordt het aankruisformuliertje helemaal niet opgesteld of doorgezonden en is er geen sprake van euthanasie maar van een natuurlijk overlijden. (In NL was er minstens 1 arts die verklaarde dat hij wel wat beters te doen had dan zijn tijd verliezen aan dat soort onzinnig papierwerk.)
Tenslotte:
Het controle-orgaan inzake euthanasie staat onder leiding van een fervent voorstander van euthanasie. Hij wordt in zijn controlerende taak bijgestaan door een clubje dat dezelfde visie deelt.
Conclusie:
SuperIck sprak hoger over 'Marsipulami-artsen' en zou als patiënt niet graag aan zulke artsen zijn overgeleverd. Volgens mij heeft SuperIck 100% gelijk en stelt hij volkomen terecht dat een patiënt niet mag worden overgeleverd aan de willekeurige inzichten en overtuiging van een arts.
Jammer genoeg zijn in de huidige situatie patiënten 100% overgeleverd aan de overtuiging van hun arts (evt fervent voorstander van willekeurige euthanasie). Die artsen worden niet gecontroleerd en kunnen ook niet worden gecontroleerd.
De controle op zorgvuldigheidsvereisten op euthanasie en de zorgvuldigheidsvereisten zelf zijn een lege doos.
Opvallend hoe weinig vertrouwen jij hebt in de procedure rondom euthanasie. Hoe weing vertrouwen je hebt in de artsen. Allemaal niet gebaseerd op feiten maar op, door jou geschetste waandenkbeelden.
Opvallend hoeveel vertrouwen je hebt in de katholieke kerk en haar zwaar achterhaalde standpunten hier te vuur en te zwaar probeert te verdedigen. Dit terwijl deze organisatie BEWEZEN in en in rot is. Dat hier achterdocht niet op de onderbuik gebaseerd is maar op feiten.
Katholieken hebben hun patent op moraal verspeeld.