Bekijk Volledige Versie : Hoax en contra-hoax
Hoax en contra-hoax
Door Edge of Europe
Gepost op 11:00 donderdag 5 februari 2015
COLUMN - Wat mij betreft – maar misschien ben ik wel gek – ben je af als je jouw waarheid probeert te bewijzen met leugens. En wat wil het geval? Er gaan wagonladingen foto’s rond van verschrikkelijke gebeurtenissen die worden toegeschreven aan moslims. En pak ‘m beet 90 procent ervan is gewoon niet waar.
Zo is er de overbekende foto van een jochie dat bijna stikt onder de voeten van een volwassen man, liefst voorzien van een kadertje met de ironische tekst ISLAM IS LOVE. Het kadertje voorkomt dat je de foto snel door Google kunt trekken om de bron te ontdekken – je moet het er eerst af knippen en heel weinig mensen doen dat. Maar wie het wel doet, ontdekt dat het de voeten zijn van ‘Baba’ Jamun Yadav, die zichzelf als een hindoe-halfgod beschouwt. En misschien wist je dat nog niet, maar hindoes zijn dus geen moslims.
Gisteren dook er ineens een foto op van een kapot Madonnabeeldje in de bekende hoax-debunkstijl. Aan de ene kant een tweet of Facebookpost die het kapotte beeld aan moslims wijt, en aan de andere kant de zogenaamde “waarheid”: het waren evangelisten die het beeldje kapotgooiden. En er overheen pisten.
http://sargasso.nl/wp-content/uploads/2015/02/Intolerance-400x300.jpg
Nu heb ik toevallig zelf over dit Madonnabeeldje geschreven, in oktober 2011. Wat we zien is een foto uit dat jaar, gemaakt in de Via Labicana in Rome nadat anarchistische relschoppers een kerk binnen waren gedrongen. Hier is de link naar de foto op de website van de alleszins respectabele Corriere della Sera van die dag. Rome is geen hinterland, anarchisten zijn geen evangelische christenen of moslims, en van urine geen spoor op foto’s en in verslagen.
Ik begrijp sowieso niet dat iemand de boel moet hoaxen om zijn punt te bewijzen, want je wekt nogal de indruk dat je geen “echte” gruwelen hebt kunnen vinden om jouw mening te staven. En dat is toch raar, want ISIS levert elke week wel een paar schitterende propagandaplaatjes af die bedoeld zijn om de islamofobie flink op te stoken. Je hebt Baba Jamun Yadav helemaal niet nodig.
Maar als je een hoax debunkt met een tweede hoax, gericht tegen een andere religie, dan is het einde helemaal zoek. Evangelische christenen die een beeldje kapotgooien? Serieus? Dat gebeurde voor het laatst viereneenhalve eeuw geleden. Het is bijna alsof je wilt dat mensen je niet geloven – en dus die andere leugen, over moslims, voor waar aannemen.
Lou Reed zong: Don’t believe half of what you see and none of what you hear, een uitspraak die onder andere aan Benjamin Franklin, Edgar Allen Poe en Mark Twain wordt toegeschreven en dus zelf ook min of meer kapotgehoaxed is. Ik zou ervan willen maken: Don’t believe anything you see or hear.
Met uitzondering van wat ik op deze pagina’s schrijf, natuurlijk.
sargasso.nl (http://sargasso.nl/hoax-en-contra-hoax/#more-239298)
Je gelooft wat je geloven wilt
Wat mij betreft – maar misschien ben ik wel gek – ben je af als je jouw waarheid probeert te bewijzen met leugens.
Hij gaat over van mij en ik op je en jouw. Spreekt hij mij, de lezer, rechtstreeks aan? Zonee, wie is je? Al jaren vraag ik mij dat af. Ik betrap mijzelf ook altijd op 'je'. Valt niet mee om die, want zo lelijk, te vermijden.
Zo is er de overbekende foto van een jochie dat bijna stikt onder de voeten van een volwassen man, liefst voorzien van een kadertje met de ironische tekst ISLAM IS LOVE. Het kadertje voorkomt dat je de foto snel door Google kunt trekken om de bron te ontdekken – je moet het er eerst af knippen en heel weinig mensen doen dat. Maar wie het wel doet, ontdekt dat
Maar als je het wel doet, ontdek je dat. Je is wie maar niet helemaal.
het de voeten zijn van ‘Baba’ Jamun Yadav, die zichzelf als een hindoe-halfgod beschouwt. En misschien wist je dat nog niet, maar hindoes zijn dus geen moslims.
Die laatste je lijkt bijna bedoeld als de normale aansprekende tweede persoonsvorm maar is het niet. Weer de rare ongekwalificeerde je.
Nu heb ik toevallig zelf over dit Madonnabeeldje geschreven, in oktober 2011. Wat we zien
je ziet. Je is we maar niet helemaal.
Ik begrijp sowieso niet dat iemand
dat je. Je is iemand maar niet helemaal. Het is gekmakend. Hij gaat nu over van iemand en zijn op je en jouw:
de boel moet hoaxen om zijn punt te bewijzen, want je wekt nogal de indruk dat je geen “echte” gruwelen hebt kunnen vinden om jouw mening te staven. En dat is toch raar, want ISIS levert elke week wel een paar schitterende propagandaplaatjes af die bedoeld zijn om de islamofobie flink op te stoken.
ISIS levert propagandaplaatjes af om de irrationele angst voor de islam flink op te stoken. De plaatjes van ISIS zijn dus nep.
Wat betekenen de dubbele kwoots rond echte? Geen echte gruwelen maar geënsceneerde nepgruwelen, bedoeld om een fobie aan te wakkeren? Zeker de zionisten weer.
.
Hoax en contra-hoax
Door Edge of Europe
Gepost op 11:00 donderdag 5 februari 2015
COLUMN - Wat mij betreft – maar misschien ben ik wel gek – ben je af als je jouw waarheid probeert te bewijzen met leugens. En wat wil het geval? Er gaan wagonladingen foto’s rond van verschrikkelijke gebeurtenissen die worden toegeschreven aan moslims. En pak ‘m beet 90 procent ervan is gewoon niet waar.
Of het nu 90% is of een ander percentage, laten we kritisch en wantrouwend zijn.
Je gelooft wat je geloven wilt
Godsamme jij ook al?
Godsamme jij ook al?
dat is gebruik in het nederlands.
dat heet ethisch datief. Ethische datief - Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ethische_datief)
knots71karel
06-02-15, 21:57
En toen werd het oorverdovend stil
Want het bewijs is geleverd:
er valt altijd wel een stok te vinden om en hond te slaan!
http://img.maroc.nl/forums/images/smilies/tongue.png
dat is gebruik in het nederlands.
dat heet ethisch datief. Ethische datief - Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ethische_datief)
Nope.
Je gelooft wat je geloven wilt
Twee maal nominatief. Niks datief.
De nominatief (Latijn casus nominativus, afgeleid van nominare = benoemen) is de naamval die onder andere wordt gebruikt voor het grammaticale onderwerp van een zin of zinsnede aangeeft. Anders gezegd: de nominatief geeft aan wie de handeling verricht die met het werkwoord uitgedrukt wordt.
Het betreft een ondergeschoven lijdende vorm:
Het voornaamwoord men kan alleen als onderwerp worden gebruikt. In een zin met men wordt de door het gezegde uitgedrukte handeling of werking centraal gesteld. Daarin komt het gebruik van men overeen met de lijdende vorm. Men geeft alleen vaag aan dat die handeling of werking wordt verricht of ondergaan door niet nader genoemde personen.
Het gebruik van men is beperkt tot formeel, meestal geschreven taalgebruik en is bovendien vaag en onpersoonlijk. Om de levendigheid van teksten te bevorderen bevelen verschillende naslagwerken daarom aan het gebruik van men zo veel mogelijk te beperken en in plaats daarvan naargelang van de context te kiezen voor één van de voornaamwoorden je, we of ze, of eventueel voor de lijdende vorm. Ze kan alleen maar gebruikt worden als spreker en hoorder niet mee inbegrepen zijn. Bij het gebruik van je en we zijn spreker en hoorder juist wel inbegrepen.
Dat laatste is wat mij (en denk ik ook Charlus) veelal stoort.
Ik word door de schrijver ongevraagd betrokken bij iets waarmee ik mogelijkerwijs niets te maken wens te hebben.
knots71karel
07-02-15, 00:27
En toen werd het oorverdovend stil
Want het bewijs is geleverd:
er valt altijd wel een stok te vinden om en hond te slaan!
http://img.maroc.nl/forums/images/smilies/tongue.png
s,vp dit stukje ook verwijderen want het slaat nu nergens meer op,nadat de lik op stuk ractie ook verwijderd is!
knots71karel
07-02-15, 00:30
.
Of het nu 90% is of een ander percentage, laten we kritisch en wantrouwend zijn.
vond ik ook maar kreeg een waarschuwing ! voor een ADREM contra stukje uit de zelfde bron
wegens .............. jawel trollen ?????
90%?
Tuuuuuuuuuuuurlijk. :hihi:
Hij gaat over van mij en ik op je en jouw. Spreekt hij mij, de lezer, rechtstreeks aan? Zonee, wie is je? Al jaren vraag ik mij dat af. Ik betrap mijzelf ook altijd op 'je'. Valt niet mee om die, want zo lelijk, te vermijden.
Dat komt alleen maar doordat 'we' :hihi: het woord 'men' te ouderwets zijn gaan vinden. Een alternatief is een zin in het passief te formuleren, maar dat wordt vaak lelijk gevonden :slaap:
dat is gebruik in het nederlands.
dat heet ethisch datief. Ethische datief - Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ethische_datief)
Er is hier geen sprake van een dativus (de naamval van degene of datgene aan wie iets gegeven wordt > aan of voor x)
Oh sorry, HP Pas had dat al uitgelegd.
Het is overigens een probleem dat in elke taal optreedt. Het Engelse 'one' geldt denk ik als net zo archaïsch als 'men'.
In het Frans is 'on' daarentegen (nog) heel gebruikelijk, ook in de spreektaal. Ik neem aan dat 'man' in het Duits gangbaarder is dan 'men' in het Nederlands, omdat de hele taal nog vormelijker is dan Nederlands en Engels.
(Turks gebruikt voor zo'n situatie standaard het passief. En soms 'ze' in het meervoud.)
Het probleem dat in dit topic ter sprake komt kan eenvoudig worden vermeden door twitter en viesboek links te laten liggen.
Overigens maken moslims zelf ook enthousiast gebruik van dit soort leugens.
Nope.
Twee maal nominatief. Niks datief.
Toch lijkt de omschrijving van ethisch datief (had ik nog nooit van gehoord) op Wiki wel aan te sluiten op het gebruik van 'je'. Kun je een voorbeeld geven van 'je' als ethisch datief?
Het betreft een ondergeschoven lijdende vorm:
Het voornaamwoord men kan alleen als onderwerp worden gebruikt. In een zin met men wordt de door het gezegde uitgedrukte handeling of werking centraal gesteld. Daarin komt het gebruik van men overeen met de lijdende vorm. Men geeft alleen vaag aan dat die handeling of werking wordt verricht of ondergaan door niet nader genoemde personen.
Het gebruik van men is beperkt tot formeel, meestal geschreven taalgebruik en is bovendien vaag en onpersoonlijk. Om de levendigheid van teksten te bevorderen bevelen verschillende naslagwerken daarom aan het gebruik van men zo veel mogelijk te beperken en in plaats daarvan naargelang van de context te kiezen voor één van de voornaamwoorden je, we of ze, of eventueel voor de lijdende vorm. Ze kan alleen maar gebruikt worden als spreker en hoorder niet mee inbegrepen zijn. Bij het gebruik van je en we zijn spreker en hoorder juist wel inbegrepen.
Dat laatste is wat mij (en denk ik ook Charlus) veelal stoort.
Ik word door de schrijver ongevraagd betrokken bij iets waarmee ik mogelijkerwijs niets te maken wens te hebben.
Ja. Het gebruik van 'je' als uitstulping. Vanuit het puur persoonlijke en subjectieve gaat de spreker/schrijver ineens dwingende uitspraken doen over wat mensen denken, hoe mensen handelen: 'zo is het'. De vervoeging bij 'je' is altijd de tegenwoordige tijd, ongeacht de tijd van de context waarin je gebruikt wordt.
Tat. kan voor je men ingevuld worden en vice verse maar daarmee is nog niets verklaard. Wie is/zijn men?
Je='iedereen'?
Ik begrijp sowieso niet dat iemand de boel moet hoaxen om zijn punt te bewijzen, want je wekt nogal de indruk dat je geen “echte” gruwelen hebt kunnen vinden om jouw mening te staven. En dat is toch raar, want ISIS levert elke week wel een paar schitterende propagandaplaatjes af die bedoeld zijn om de islamofobie flink op te stoken. Je hebt Baba Jamun Yadav helemaal niet nodig.
Iemand en zijn in bovenstaande kunnen door je vervangen worden onder behoud van betekenis. Ik vind dit dus lichtelijk gekmakend.
Ik begrijp sowieso niet dat je de boel moet hoaxen om je punt te bewijzen, want je wekt nogal de indruk dat je geen “echte” gruwelen hebt kunnen vinden om jouw mening te staven. En dat is toch raar, want ISIS levert elke week wel een paar schitterende propagandaplaatjes af die bedoeld zijn om de islamofobie flink op te stoken. Je hebt Baba Jamun Yadav helemaal niet nodig.
Hier bedoelt hij in de eerste zin niet ook zichzelf, alleen zij die een punt willen bewijzen door de boel te hoaxen.
Bij het gebruik van je en we zijn spreker en hoorder juist wel inbegrepen.
Oh ja?
Dat komt alleen maar doordat 'we' :hihi: het woord 'men' te ouderwets zijn gaan vinden. Een alternatief is een zin in het passief te formuleren, maar dat wordt vaak lelijk gevonden :slaap:
Jouw 'we' kan niet vervangen worden door 'je'.
Hier is iets eigenaardigs aan de hand, valt me nu pas op. Bij 'men' is de spreker niet ingesloten, bij 'je' meestal wel. Vervang 'we' in jouw zin maar eens door men. Men is dus geen synoniem van je.
Ja precies, 'je' kan vermeden worden maar dat is nog een heel gedoe. Ik denk dan ook niet zozeer vanwege de lelijkheid alswel de omslachtigheid. Je rolt er helemaal vanzelf uit (nee: 'je' rolt er helemaal vanzelf uit) en iedereen snapt het intuïtief, hoewel ik ervan overtuigd ben dat niemand desgevraagd kan uitleggen wie 'je' is in de zin die hij/zij even ervoor uitgesproken heeft.
Jouw 'we' kan niet vervangen worden door 'je'.
Hier is iets eigenaardigs aan de hand, valt me nu pas op. Bij 'men' is de spreker niet ingesloten, bij 'je' meestal wel. Vervang 'we' in jouw zin maar eens door men. Men is dus geen synoniem van je.
Ja precies, 'je' kan vermeden worden maar dat is nog een heel gedoe. Ik denk dan ook niet zozeer vanwege de lelijkheid alswel de omslachtigheid. Je rolt er helemaal vanzelf uit (nee: 'je' rolt er helemaal vanzelf uit) en iedereen snapt het intuïtief, hoewel ik ervan overtuigd ben dat niemand desgevraagd kan uitleggen wie 'je' is in de zin die hij/zij even ervoor uitgesproken heeft.
Men.
Ik doe het ook vaak. Volgens mij maakt men zich daar niet zo druk om.
Jouw 'we' kan niet vervangen worden door 'je'.
Hier is iets eigenaardigs aan de hand, valt me nu pas op. Bij 'men' is de spreker niet ingesloten, bij 'je' meestal wel. Vervang 'we' in jouw zin maar eens door men. Men is dus geen synoniem van je.
Ja precies, 'je' kan vermeden worden maar dat is nog een heel gedoe. Ik denk dan ook niet zozeer vanwege de lelijkheid alswel de omslachtigheid. Je rolt er helemaal vanzelf uit (nee: 'je' rolt er helemaal vanzelf uit) en iedereen snapt het intuïtief, hoewel ik ervan overtuigd ben dat niemand desgevraagd kan uitleggen wie 'je' is in de zin die hij/zij even ervoor uitgesproken heeft.
Waarom zou de spreker niet onder 'men' vallen? Dat hangt er maar helemaal van af. Je verzint hier iets.
'Je' is gewoon de moderne versie van 'men'.
Er zijn trouwens talen waarin er twee verschillende woorden zijn voor 'wij'. Het ene sluit de aangesprokene in, de andere niet. Mongools bijvoorbeeld. Magoed, das weer wat anders :hihi:
Waarom zou de spreker niet onder 'men' vallen? Dat hangt er maar helemaal van af. Je verzint hier iets.
'Je' is gewoon de moderne versie van 'men'.
Er zijn trouwens talen waarin er twee verschillende woorden zijn voor 'wij'. Het ene sluit de aangesprokene in, de andere niet. Mongools bijvoorbeeld. Magoed, das weer wat anders :hihi:
'Je' wordt gebruikt in zijn algemeenheid. Volgens mij is het meer spreektaal. Als iemand zegt: je zou er maar voor komen staan, dan is dat niet voor de persoon bedoelt waarmee hij op dat moment in gesprek is maar meer in het algemeen.
In het Mongools ligt dat natuurlijk weer anders dan in het Swahili.
'Je' wordt gebruikt in zijn algemeenheid. Volgens mij is het meer spreektaal.
Ja, dat hadden we dus vastgesteld. Wij. Men. Sommigen onder ons :hihi:
Ik wilde het even noemen om de zinnen te verzetten. Vind je het geen gek idee? Ik was hoogst verbaasd toen ik dat leerde. Vroeg me ook af wat het nut was, want meestal zal je uit de context begrijpen of jij als aangesprokenen bij die 'wij' hoort.
Men.
Ik doe het ook vaak. Volgens mij maakt men zich daar niet zo druk om.
Waarom zou de spreker niet onder 'men' vallen? Dat hangt er maar helemaal van af. Je verzint hier iets.
'Je' is gewoon de moderne versie van 'men'.
Er zijn trouwens talen waarin er twee verschillende woorden zijn voor 'wij'. Het ene sluit de aangesprokene in, de andere niet. Mongools bijvoorbeeld. Magoed, das weer wat anders :hihi:
Ik moet jullie beiden tegenspreken. Overwegend wordt de spreker ingesloten door 'je', hoewel volgens mij soms niet maar dat is een andere (veels te groot woord) discussie.
Men kan ook 'zij' betekenen, de spreker wordt dan niet ingesloten en 'men' is daarmee niet synoniem van 'je'. Stel een politiek commentator bespreekt een wetsvoorstel dat door de 1e kamer wordt behandeld. Hij kan zeggen: "Men (Ch.: zij, de leden van de 1e kamer) vindt het maar een gek wetsvoorstel". Hij bedoelt daarmee noch zichzelf noch de luisteraar. Hij kan niet zeggen: "Je vindt het maar een gek wetsvoorstel". Naja kan maar is kul.
Toegegeven, meestal kan 'je' wel vervangen worden door 'men' maar zelfs dan. Wie is men?
Dit opschrijvend, Mark61, bedenk ik mij dat een spreker met 'men' standaard juist niet zichzelf aanduidt maar zij, anderen. Men schept afstand, staat haaks op je (men en je hiervoor tussen enkele kwoots).
Toch lijkt de omschrijving van ethisch datief (had ik nog nooit van gehoord) op Wiki wel aan te sluiten op het gebruik van 'je'. Kun je een voorbeeld geven van 'je' als ethisch datief?
't Is me wat.
Dat geleuter gaat je niet in de koude kleren zitten.
IDit opschrijvend, Mark61, bedenk ik mij dat een spreker met 'men' standaard juist niet zichzelf aanduidt maar zij, anderen. Men schept afstand, staat haaks op je (men en je hiervoor tussen enkele kwoots).
Eensch.
Men is over het algemeen erg geneigd achter allerlei hoaxes aan te rennen.
Men reageert tegenwoordig zo hysterisch op dat zogenaamde terrorisme.
Je bent toch geneigd om wat verder te kijken, of het geen hoax is.
Je wordt niet goed van die hysterie van tegenwoordig.
Ja, dat hadden we dus vastgesteld. Wij. Men. Sommigen onder ons :hihi:
Ik wilde het even noemen om de zinnen te verzetten. Vind je het geen gek idee? Ik was hoogst verbaasd toen ik dat leerde. Vroeg me ook af wat het nut was, want meestal zal je uit de context begrijpen of jij als aangesprokenen bij die 'wij' hoort.
Heeft men het tegen je? :maf:
Heeft men het tegen je? :maf:
Precies. Je (wie is je?) hebt de spreker, de luisteraar(s) en een derde partij 'men'. Over men worden uitspraken gedaan die de spreker noch op zichzelf noch de luisteraar(s) van toepassing acht. Het negatief van 'je'. Anti-'je'.
Vaak zijn de uitspraken over 'men' negatief. In die gevallen omvat men niet ons (spreker, luisteraar) soort mensen met onderscheidingsvermogen maar de grote gemene deler. Zie voorbeelden Tomas.