PDA

Bekijk Volledige Versie : Mijn Charlie



mellouki
15-04-15, 10:03
Ik ben Charlie. Met deze gedachte woon ik begin maart een dialoogbijeenkomst van de Meevaart bij, een buurthuis in Amsterdam-Oost. Aanwezige moslima onderdrukken een snik als zij vertellen hoe zij discriminatoir bejegend zijn in de dagen na de terroristische aanslag op de Charlie Hebdo-redactie. Alsof hun religie, hun identiteit vies is. Wat is er aan de hand met Charlie?

De aanslag tegen Charlie zal in onze hedendaagse geschiedenis opgetekend staan. Dit is een van de momenten waarvan je altijd zal herinneren wat je aan het doen was toen je hierover hoorde. En vooral wat je voelde: wij zijn allemaal Charlie! Dat was de emotie, het antwoord op de terreur. De grootste volksdemonstratie in de geschiedenis van Frankrijk. Vele duizenden op de been in Nederland. Anonieme en bekende Nederlanders, buurtbewoners en regeringsleiders, secularisten en religieuze leiders. Allemaal solidair. Een nationaal gevoel van eenheid tegen intolerantie. In verdediging van Charlie, dus van onze democratie. De moslima van het buurthuis demonstreerde met mij en vele anderen tegen terreur en ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting, in herdenking van de twaalf slachtoffers. Na de wanhoop kwam de hoop. Bij mij ontstond stiekem de verwachting van een vooruitstrevende ommekeer in het collectieve bewustzijn: van uitsluiting en discriminatie naar acceptatie en inclusie.

Maar in dit ons land zijn moslims niet allemaal Charlie. Er gebeurt namelijk iets beangstigends in de dagen na de aanslag: Nederlandse moslims worden direct aangesproken op hun moslim-zijn én de terreurdaad waarmee zij niets te maken hebben, weliswaar in mindere mate dan na 9/11. Maar de islam keert wel weer terug als centraal onderwerp op de politieke agenda. Het lijkt namelijk voor de publieke opinie alsof moslims zich dienen te excuseren en verantwoorden voor de bloedbad bij Charlie. Deze houding sluit de islamitische bevolkingsgroep van de nationale eenheid uit. De sfeer is vijandig. Moslimdiscriminatie groeit, verbaal en fysiek, tegen moskeeën, mensen en vooral tegen vrouwen met een hoofddoek. Het gaat van racistische bedreigingen op social media tot openlijke geweldsplegingen. De ontplooiing van politionele kracht op straat versterkt het idee van een permanent en omnipresent gevaar. Ik voel me verdrietig, angstig en boos. Fanatici hebben de islam gegijzeld. Moslims zijn de eerste slachtoffers van Charlie’s moordenaars. Zij zijn allemaal niet Charlie.

Wat verklaart dat de publieke opinie namens Charlie mensen op hun geloof vastpint en aan dit geloof negatieve eigenschappen toekent? Ik denk dat Nederland besmet is met radicale ideeën. Wij polariseren. Steeds meer middelen gaan naar repressie. Publieke vrijheden worden beknot. Een sluipende meerderheid zoekt een zondebok. In een radicale paradox ontkent dit gedrag de religieuze vrijheid van minderheden. De vrijheid is niet meer van ons allemaal. Namens Charlie.

Wie is mijn Charlie? Mijn Charlie is niet een Charlie die negentig procent van de beschikbare middelen in repressie investeert tegen tien procent voor preventie. Hij stelt niet dat de hoofddoek de beste voorspeller is voor moslimfundamentalisme. En doet geen ‘minder minder’-uitspraken. Voor mijn Charlie hebben gemeentes bij preventie van radicalisering niet als grootste opgave het ontwikkelen van signaleringsystemen om in een vroeg stadium informatie te verzamelen en daar vervolgens repressief op te reageren. En hij ziet niet liever jonge Nederlandse jihadisten sneuvelen in Syrië dan terugkeren.

Wie mijn Charlie wel is? Mijn Charlie heeft moreel leiderschap. Hij erkent dat wij collectief polariseren, radicaliseren en discrimineren. Voor mijn Charlie zijn het de meest effectief interventies die gericht zijn op de deradicalisering van de algehele samenleving. Hij gaat voor superdiversiteit, bestrijding van discriminatie, vergroting van verdraagzaamheid en acceptatie. Mijn Charlie investeert in integratie, preventie, (ver)binding en waardering, streetwise jongerenwerkers à la Said Bensellam, ouders en opvoeding, en geeft islamitische tweede en derde generatie ruimte en toekomst op de arbeidsmarkt.

Op Charlie Hebdo heb ik een abonnement genomen.

Maar mijn Charlie, waar ben jij?

Deze blog is verschenen op het Platformkennis Integratie en Samenleving van het Verwey-Jonker Instituut en Movisie.

Karin.N
15-04-15, 10:09
Euh, ik dacht eigenlijk helemaal niets, las het hier op maroc en vond en vind het erg voor de nabestaanden. Magoed, van het neergeschoten vliegtuig vond ik het ook heel erg voor de nabestaanden, maar voelde me niet extra geraakt omdat ik toevallig nederlandse ben. weet niet, zal wel een bepaald gen missen of zo :verward: zo heb ik ook niets met ramptoerisme, ik haat het! en al dat gereutel en gekeutel erom heenals er iets gebeurd, opeens heeft iedereen een mening, worden er blikken vol 'deskundigen' opengetrokken, nee niet mijn ding

nee ben dus geen charlie, voel me geen charlie, heb overigens wel een 4 jaar oude kat die charlie heet :engel:

super ick
15-04-15, 17:11
Euh, ik dacht eigenlijk helemaal niets, las het hier op maroc en vond en vind het erg voor de nabestaanden. Magoed, van het neergeschoten vliegtuig vond ik het ook heel erg voor de nabestaanden, maar voelde me niet extra geraakt omdat ik toevallig nederlandse ben. weet niet, zal wel een bepaald gen missen of zo :verward: zo heb ik ook niets met ramptoerisme, ik haat het! en al dat gereutel en gekeutel erom heenals er iets gebeurd, opeens heeft iedereen een mening, worden er blikken vol 'deskundigen' opengetrokken, nee niet mijn ding

nee ben dus geen charlie, voel me geen charlie, heb overigens wel een 4 jaar oude kat die charlie heet :engel:

Ik ben ook gen Charlie en ik heb ook geen boodschap aan een jankverhaal alsof ineens de moslima's bijna niet meer over straat kunnen. Beter de prinsjes eens beter in toom houden tov Hollandse meisjes. De omgedraaide wereld.