PDA

Bekijk Volledige Versie : Waarom is het eigenlijk al zo lang vrede in West-Europa?



Marsipulami
03-05-15, 08:33
Waarom is het eigenlijk al zo lang vrede in West-Europa?

02-05-15, 21.38u - Maarten Keulemans - Bron: De Volkskrant

"Mijn vader verloor zijn huis in het bombardement van Rotterdam, mijn moeder zat in een Jappenkamp en ik - nou, ik heb mij weleens gesneden bij het scheren", schrijft Maarten Keulemans, wetenschapsredacteur, verslaggever en columnist bij De Volkskrant.

Zeventig jaar geleden is de oorlog nu en ik heb het eens nagerekend: van alle Nederlanders die als volwassene de oorlog meemaakten, zijn er nu nog maar zo'n 84.000 over. Zo wordt dé oorlog langzaam een van de vele, niet te verwarren met de Eerste Wereldoorlog of de Coalitieoorlogen tegen Napoleon. Hoe je oorlog schopt, dát weten we nu zo onderhand wel.

Onder politicologen en historici woedt al enige jaren een merkwaardig debat: waarom blijft er in West-Europa, nu de herinnering vervaagt, eigenlijk vrede? Waarom gaan Fransen, Duitsers en de anderen elkaar niet gewoon weer te lijf, zoals ze in de eeuwen daarvoor voortdurend deden? Zeker nu de Koude Oorlog voorbij is, is er weinig wat Merkel belet om de Elzas weer eens van Frankrijk af te pakken of Denemarken binnen te vallen.

Maar dat gebeurt niet. En hoe vanzelfsprekend dat ook lijkt, wetenschappers hebben moeite de vinger te leggen op het waarom. Het komt door de Verenigde Staten, beweert een stroming denkers (met als ondertoon dat het reuzegoed is voor de vrede als Amerika een land binnenvalt). Nee, het komt door de Europese Unie, beweren anderen. Of wacht: het komt doordat Duitsland zich zo pro-Europees opstelt.

Maar in een lijvig artikel maakte politicoloog Douglas Webber onlangs van al die argumenten brandhout: in andere gebieden en tijdvakken wisten Amerikanen, landenunies en zich joviaal gedragende grootmachten oorlog ook nooit te voorkomen. Toch "weigert" een nieuwe Europese oorlog "te materialiseren", noteert hij een beetje onhandig. Kijk eens naar al die Poetins, Wildersen en Grexitgrage Grieken, hoor je hem haast denken; wie weet wat er nog dreigt.

Vredige wereld

Gelukkig is er nog een verklaring voor de langdurige Europese rust: de wereld als geheel wordt steeds vrediger. Wie kijkt naar Syrië of Afrika zou het niet zeggen, maar minder en kortere oorlogen met minder doden zijn volgens de kille statistieken wel degelijk de trend. Door de efficiëntere internationale diplomatie, door de VN-vredesmissies, en misschien doordat burgers hoger opgeleid, wereldwijzer en empathischer zijn geworden.

En de ervaring van vroeger? Als kind van een gebombardeerde en een kampgevangene mag ik graag denken dat de nare ervaringen van de generatie vóór ons iets aan onze betere zelfbeheersing bijdragen. Hoe de vrede standhoudt mag dan een raadsel zijn - hoe je oorlog schopt, dát weten we nu zo onderhand wel.

mark61
03-05-15, 12:02
Gelukkig is er nog een verklaring voor de langdurige Europese rust: de wereld als geheel wordt steeds vrediger. Wie kijkt naar Syrië of Afrika zou het niet zeggen, maar minder en kortere oorlogen met minder doden zijn volgens de kille statistieken wel degelijk de trend. Door de efficiëntere internationale diplomatie, door de VN-vredesmissies, en misschien doordat burgers hoger opgeleid, wereldwijzer en empathischer zijn geworden.


Het wordt geen oorlog meer omdat er minder oorlogen zijn. Logica van lik-me-vestje.

Het antwoord lijkt me niet zo moeilijk: na WOII waren er twee blokken in Europa, met de al dan niet ingebeelde dreiging van het andere blok als bindmiddel binnen het blok. Oost-Europa werd gewoon overheerst door één grootmacht; daar konden ze dus geen oorlog voeren. West-Europa was in de ban van de Vreselijke Communistische Dreiging en was dus heel saamhorig.

Ten tweede nam de welvaart snel toe, wat mensen minder rancuneus, wraakzuchtig en bereid tot geweld maakte.

Ten derde vochten die twee blokken hun conflicten elders uit; proxy wars in Korea, Vietnam en Afrika, want in Europa zelf, daar was de inzet te hoog voor.

Ten vierde blijkt 'oorlog' als 'conflict tussen staten' een ouderwets concept; we leven in de tijd van interne en internationale conflicten, danwel oorlogszuchtige initiatieven van particuliere organisaties, NGO's zogezegd :cheefbek: Een zekere democratisering, kan je wel zeggen. Burgers nemen het heft in eigen handen. De grenzen vervagen; wanneer is een binnenlands conflict een burgeroorlog? Of telt dat niet als oorlog?

Hoeveel doden zijn er nodig om van oorlog te spreken?

De aantallen slachtoffers zijn vaak kleiner dan bij de goed georganiseerde, technologische WOI en II, dat is wel duidelijk.

Ik zou wel eens willen zien hoe men tot de conclusie is gekomen 'dat er minder oorlog is'. In het westen, bedoelen ze zeker.

We hebben nu al 15 jaar oorlog in DR Congo; waaronder een pan-Afrikaanse episode waar zeker 10 landen bij betrokken waren. Even in willekeurige volgorde, na WOII:

Biafra, Ethiopië-Eritrea, Darfoer, Liberia, Sierra Leone, Algerije, Libië, Angola, Mozambique, Namibië, Marokko-Westelijke Sahara, Mali, Tsjaad, CAR, Nigeria, Rwanda, Burundi.

Afghanistan, Irak (2x plus IS), Koeweit, Iran, Syrië, Jemen, de permanente semi-oorlog Israël-Palestina (waaronder 1948, 1967, 1973 tussen staten).

Tsjetsjenië, Turkije-Koerden, Armenië-Azerbeidjan, Georgië-Rusland (inclusief Abchazië en Zuid-Ossetië), Oekraïne, Joegoslavië, Cyprus.

China-India, Oost-Timor, Cambodja, Laos, Korea, Vietnam.

Nicaragua, El Salvador, Grenada, Guatemala, Colombia, Falklands.

Minder oorlog? Vergeleken bij welke periode? Korter?

super ick
03-05-15, 15:18
Waarom de wereld minder gewelddadig is geworden - Elsevier.nl (http://www.elsevier.nl/Buitenland/achtergrond/2014/8/Zaterdagse-beschouwing-waarom-de-wereld-minder-gewelddadig-is-1582911W/)