PDA

Bekijk Volledige Versie : Er zit geen goede kant aan een militaire interventie in Syrië



Marsipulami
14-09-15, 10:08
Zowel militair als politiek en diplomatiek zit er geen goede kant aan het idee van militaire interventie

Realiteitszin geboden in Syrië

Willy Claes is minister van staat en gewezen secretaris-generaal van de NAVO

14 september 2015



De dramatische golf aan politieke vluchtelingen waarmee Europa geconfronteerd wordt, leidt tot een politieke koortsaanval van irrationele en gevaarlijke voorstellen. Er moet militair afgerekend worden met IS, meer bepaald in Syrië, klinkt het.

Of terrorisme met puur militaire middelen uitgeschakeld kan worden, is hoogst twijfelachtig. De ervaringen van de voorbije decennia in meerdere regio's wijzen eerder in tegengestelde richting. Syrië bovendien, waar men IS meerdere jaren straffeloos heeft laten betijen, is verworden tot een onontwarbare militaire heksenketel.

Allerhande facties bevechten elkaar: het 'officiële' leger van Assad, bewapend door Rusland en gesteund door Iran en Hezbollah; IS, dat in wreedheid niet onderdoet voor de 'presidentiële strijdkrachten' (sic) van het regime; Jabhat al Nusra, de Al Qaida-dochterorganisatie in Syrië; het Islamitisch Front, een coalitie van islamitische rebellengroepen waartoe Al Qaida niet behoort; de democratische opposanten van Assad, hoewel erg verzwakt, en de Koerdische vrijheidsstrijders, die hopen een onafhankelijke staat uit de brand te slepen, dit tot ontzetting van Turkije.

Enkel IS pogen uit te schakelen komt neer op de versterking van de Assad-schurkenstaat. De janboel opkuisen zou veel aantrekkelijker perspectieven openen én voor de zwaar beproefde bevolking én voor de stabiliteit in de regio.

Hoe dan ook, elk scenario vereist de aanwezigheid van een groot aantal zwaar bewapende grondtroepen. Zij zullen geruime tijd ter plaatse moeten blijven, wil men een herhaling van de jammerlijk ontspoorde interventie in Libië vermijden. Bovendien moet er met ernstige verliezen rekening gehouden worden. De inzet van chemische wapens en andere lieflijkheden zijn realistische scenario's.

Wie zal deze troepenmacht leveren? Eerdere ervaringen, onder andere in ex-Joegoslavië, leren ons dat Europa op zijn eentje deze uitdaging niet aankan. Zowel op het vlak van 'intelligence' als voor meerder logistieke onderdelen moeten belangrijke bijdragen elders gezocht. Op de Arabische staten moet niet erg gerekend worden. Iran en Saudi-Arabië, met acolieten, verkiezen hun godsdienstoorlog uit te vechten. Dan zijn er nog de VS, al tegen IS actief met luchtaanvallen in Irak en Syrië. Niets wijst erop dat president Obama, die wijze lessen getrokken heeft uit het lamentabel Bush-avontuur in Irak, zich opnieuw dieper wil wagen in het wespennest van het Midden-Oosten in het algemeen en van Syrië in het bijzonder.


Om kort te gaan: voor een massale militaire interventie is de coalition of the willing nog mijlenver van huis. Diplomatiek ligt de kwestie al even ingewikkeld en delicaat. Met welk mandaat interveniëren? Op de Veiligheidsraad moet niet gerekend worden. Rusland, bondgenoot van Syrië, zal niet aarzelen het zoveelste veto uit te spreken. Assad zelf zal evenmin via de VN een beroep doen op buitenlandse militaire steun.

Blijft de 'elastische' interpretatie van art. 51 van het Handvest dat stelt dat een land bij gewapende aanval het recht heeft zichzelf te verdedigen. Voorwenden dat de VS of EU-landen rechtstreeks bedreigd worden, is een juridische spielerei, die Poetin later weleens als precedent zou durven inroepen.

Samengevat, zowel militair als politiek en diplomatiek zit er geen goede kant aan het idee van militaire interventie. Betekent dit dat geen einde kan worden gemaakt aan de onmenselijke moordpartijen, die een heuse volksverhuizing op gang hebben gebracht?

Toch niet! De EU moet een politiek proces op gang brengen waarbij de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad, de EU, Iran, Irak, Turkije en de Golfstaten een vredesplan uitwerken. Gezien de tegenstrijdige inzichten en belangen van de betrokken partijen, wordt dit een aartsmoeilijke opdracht. De toekomst van Assad en zijn regime vormt hierbij zeker niet het gemakkelijkste onderdeel van het na te streven akkoord.

Eén punt delen alle actoren: de vrees en afkeer voor IS, een terreurorganisatie die geen enkele regel eerbiedigt en zo de wereldorde fundamenteel bedreigt. Uit deze gemeenschappelijke noemer moet een vergelijk gepuurd worden. Inmiddels moet de EU in een evidente beweging van solidariteit de politieke vluchtelingen opvangen, de nodige bijstand verlenen, en de hulp opdrijven bij landen als Jordanië, Libanon en Turkije, die dreigen te bezwijken onder de druk van de vluchtelingen.

België doet er het best aan de militaire trom niet te roeren met een leger waarvan de militaire capaciteiten ver onder de nulgrens dreigen weg te zakken en zich te concentreren op de vluchtelingenhulp en EU-diplomatieke initiatieven.

super ick
15-09-15, 08:20
Ik moet er bijna om lachen zo dom. 'De janboel opkuisen'. Jaja. Natuurlijk wordt er verder niet ingegaan op hoe, wanneer, wie, wat, waar.

Nee, we kuisen de boel op en ze leefden nog lang en gelukkig.

De steden innemen en hoofdwegen 'relatief' veilig maken. Verder kom je niet. Zeker als westerse troepen zich daar gaan vertonen gaat het aanslagen 'regenen'.

Ik stel voor om de mensen van Groen Links, D66 en de PvdA er maar eens naartoe te sturen. Zij zijn degene die altijd voorop hebben gestaan om de legeronderdelen zo ver uit te kleden dat er nu niet eens meer kogels zijn en zij zijn ook degene die kirrend de Arabische Lente bewierookten in diverse media. (Nu hoor je er geen 1 meer over. De wereld bleek toch weer eens niet zo maakbaar als deze luchtfietsers dachten)

Ik stel voor een paar vacatures te plaatsen: gevraagd dictators voor diverse regio's in het MO.