Protest in Marokko breidt zich uit na dood visverkoper

[Marsipulami]

Protest in Marokko breidt zich uit na dood visverkoper

zo 30/10/2016 - 20:46 - Update: zo 30/10/2016 - 22:11

Rik Arnoudt

In Marokko blijkt het protest uit te deinen na de dramatische dood van een visverkoper in de noordelijke stad Al Hoceima. Vandaag is onder meer betoogd in de hoofdstad Rabat, maar ook in Tetouan, Casablanca en Agadir. In een poging om olie op de golven te gieten heeft de minister van Binnenlandse Zaken een bezoek gebracht aan de familie van de visverkoper.

Mohsin Fikri, een 31-jarige visverkoper, kwam vrijdag om het leven toen hij zijn in beslag genomen koopwaar probeerde te recuperen uit een vuilniswagen. Hij raakte geplet door het mechanisme van de vuilniswagen. Over de exacte omstandigheden van het incident bestaat nog onduidelijkheid.

Fikri was naar verluidt tegengehouden met 500 kilogram zwaardvis in zijn vrachtwagen, wat verboden is in Marokko. Op sociale media circuleren geruchten dat hij niet zou zijn ingegaan op een vraag om smeergeld van de politie, als "oplossing" om zijn koopwaar te kunnen houden. Dat laatste is niet officieel bevestigd, maar de Marokkaanse politie bezondigt zich wel vaker aan corrupte praktijken.

Het incident leidde onmiddellijk tot straatprotest in Al Hoceima, en het lijkt erop dat het ongenoegen zich als een lopend vuurtje in heel het land heeft verspreid. Door de hoge werkloosheid en de grote armoede heerst onderhuids veel ongenoegen in Marokko,* en incidenten zoals in Al Hoceima zouden wel eens een katalysator voor een ware golf van sociaal protest kunnen zijn. De betogers van de afgelopen dagen houden de autoriteiten verantwoordelijk voor de dood van de visverkoper.

Koning Mohammed VI is momenteel op staatsbezoek in Tanzania, maar heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken opgedragen de hele zaak te onderzoeken en eventuele verantwoordelijken te straffen.

https://youtu.be/yEiaYHgzVPY

[Marsipulami]

De Marokkanen willen geen revolutie


ma 31/10/2016 - 14:51 Willemijn de Koning

Na het spontane protest van de afgelopen dagen in Marokko naar aanleiding van de dood van een visverkoper wordt her en der gevreesd dat er ook daar een revolutie zal uitbreken, net zoals dat in andere landen gebeurde tijdens de Arabische Lente. Maar de Marokkanen willen helemaal geen revolutie, meent correspondent Willemijn de Koning.

Willemijn de Koning is correspondente in Marokko, onder meer voor VPRO en NPO Radio 1.

De protesten die sinds zaterdag in veel grote steden in Marokko plaatsvinden, worden vergeleken met de protesten die volgden op de zelfverbranding van de Tunesische straatverkoper in 2011. Die protesten vormden het startsein voor de Arabische Lente. Net als de straatverkoper toen geeft de Marokkaanse Fikri een gezicht aan de werkloosheid en corruptie, twee vaak voorkomende problemen in deze twee landen.

Bij de dood van de visverkoper ging het echter niet om zelfmoord, zoals in Tunesië wel het geval was. Fikri werd vrijdag verpletterd door een vuilniswagen die volgens getuigen op aangeven van de lokale politie in werking zou zijn gezet. De man kwam in de vuilniswagen terecht nadat hij zijn vis achterna was gesprongen, die er door de lokale politie was ingegooid. Volgens geruchten mocht de verkoper zijn dagvangst enkel behouden als hij de agenten wat geld zou toeschuiven. Dit deed Fikri echter niet, waarop een politieagent zijn hand omhoog stak en zei: "Verpletter zijn moeder", waarop de vuilniswagen Fikri het leven ontnam.

Geen Arabische Lente in Marokko

Eerst waren het alleen zijn stadsgenoten in Al Hoceima, maar al snel betuigden Marokkanen in heel het land hun steun aan Fikri. In Casablanca zouden zondag zo'n twee- tot drieduizend mensen de straat zijn opgegaan en in Rabat zouden het er duizend tot tweeduizend zijn geweest.

Veel demonstranten hielden borden en spandoeken vast met de tekst 'Wij zijn Mohsin Fikri'. De mensen scandeerden, maar bleven rustig, zoals hen ook van tevoren was gevraagd door de organisatoren van de protesten.
De demonstranten willen geen revolutie zoals die in Tunesië, maar wel verandering.

De gevolgen van de Arabische Lente in sommige landen staan die laatsten ongetwijfeld nog op het netvlies gegrift. Dit is niet wat zij voor Marokko willen. De demonstranten willen steun betuigen, geen rellen veroorzaken.

In de menigte gaven de demonstranten keer op keer aan vooral geen revolutie te willen zoals die in Tunesië, maar wel verandering. Meer werk en minder corruptie, zijn vaak genoemde slogans. Volgens de demonstranten liggen die problemen aan de basis van de dood van Fikri. Met hun karig loon kunnen veel verkopers zich namelijk geen handelsvergunning veroorloven. Veel agenten maken daar misbruik van en eisen steekpenningen om een oogje dicht te knijpen.

Corruptie en werkloosheid

Al sinds 2011 vraagt de Marokkaanse bevolking haar leiders om meer werk te creëren en de corruptie te bestrijden. In navolging van de demonstraties in Tunesië en Egypte, trekken sindsdien regelmatig Marokkanen de straat op om deze eisen af te dwingen.

Organisatoren van deze demonstraties waren ook afgelopen weekend aanwezig. Zij kunnen zich goed herinneren hoe de protesten toen verandering veroorzaakten.

Grondwethervormingen

In andere Noord-Afrikaanse landen werd de regering ontbonden of kwam het tot een burgeroorlog. In Marokko echter liet koning Mohammed VI op tijd veranderingen toe. Hij kondigde grondwetshervormingen aan, waardoor er meer macht bij het parlement en minder bij de koning kwam te liggen. Als gevolg hiervan keerde de rust in het land terug.

Ondertussen beloofde zowel de koning als de regering hard te zullen werken aan de bestrijding van werkloosheid en corruptie. Deze punten stonden hoog op de agenda van de PJD, de partij die zowel in 2013 als in 2016 de verkiezingen won. De partij die de minister-president Benkirane voortbracht, geeft aan nu dubbel zoveel gevallen van corruptie te registreren en aan te pakken. Ook dragen agenten in Casablanca en Rabat nu camera's om zo corruptie tegen te gaan.

"Belofte koning lijkt Marokkanen rustiger te stemmen"

Deze maatregelen kwamen echter te laat voor de visverkoper uit El Hoceima. De koning heeft aangegeven een onderzoek in te zullen stellen om erachter te komen of er in dit geval echt sprake was van corruptie en of zijn dood echt te wijten is aan de lokale politie. Deze belofte lijkt de Marokkanen wat rustiger te stemmen.

Toch zullen ze vanavond in verschillende steden waarschijnlijk weer de straat optrekken in een poging om verandering af te dwingen. De koning verblijft echter nog op Zanzibar, wat aangeeft dat hij erop vertrouwt dat de protesten niet uit de hand zullen lopen. Mogelijk heeft hij gelijk. De organisatoren roepen ook nu weer op om de komende demonstraties vreedzaam te laten verlopen. Marokko staat immers bekend als het meest stabiele land van Noord-Afrika en dat willen de Marokkanen graag zo houden.

[Marsipulami]

https://youtu.be/o34aHQPFEyw

https://youtu.be/r3c8Ia4sxrA

[Marsipulami]

De tragische dood van een visverkoper: Marokkaanse autoriteiten doodsbang voor uitbreiding protest


Sinds zaterdag wordt er in verschillende Marokkaanse steden waaronder Tanger, Tetouan, Rabat, Agadir, Al Hoceima, Casablanca en Marrakesh geprotesteerd. Aanleiding is de tragische dood van een visverkoper.


Mohamed El Khalfioui

maandag 31 oktober 2016


De 31-jarige Mohsin Fikri, vader en een visverkoper uit de havenstad Al Hoceima werd vrijdagvond verpletterd in een vuilniswagen. De politie had zijn visvangst – 500 kilogram zwaardvis – weggegooid. De man probeerde zijn waren te redden, maar de pletwalsen van de vuilniswagen werden plots weer aangezet.

Er gaan geruchten dat de aanwezige politie 'Vermaal hem!' riep toen ze zagen dat de man met twee vrienden in de vuilniswagen klom. Hij zou ook geweigerd hebben om het gebruikelijke smeergeld te betalen.

De wazige maar schokkende beelden van zijn tragische dood werden massaal gedeeld op sociale media. Fikri werd heel snel een symbool voor Marokkaanse burgers die als vuilnis behandeld worden door een autoritaire overheid. In heel het land kwamen mensen op straat.

De heersende machten proberen de gemoederen te bedaren. De pro-koningsgezinde partij Parti Authenticité et Modernité (PAM) roept de regering op om snel en grondig onderzoek te voeren naar de dood van de visverkoper. De Marokkaanse koning Mohammed VI, momenteel op bezoek in Tanzania, heeft de minister van Binnenlandse Zaken Mohamed Hassad naar de familie van de overleden visverkoper gestuurd om duidelijk te maken dat de koning zich persoonlijk met de zaak gaat bezighouden. De Marokkaanse premier Benkirane heeft zijn medeleven betuigd aan de familie van de overledene maar roept expliciet zijn partijleden op om niet te participeren aan de manifestaties.

In 2011 kwam het ook tot grote betogingen maar deze bleven beperkt tot het noorden van Marokko. Waarom zorgt de dood van een visverkoper voor grote protesten in een aantal steden? Om deze vraag goed te kunnen beantwoorden moeten we terug gaan in de geschiedenis.

De geboorte van een collectief geheugen

Het is 26 mei 1926, na een vijfjarige bevrijdingsoorlog tegen Frankrijk en Spanje - dat laatste land bezette toen Noord- en Zuid-Marokko - geeft Abd el-Karim El-Khattabi, de leider van het verzet, zich over. Abd el-Karim El-Khattabi had succesvol de vele Riffijnse (Berbers uit het noorden van Marokko) stammen uit de Rif onder de vlag van het antikoloniaal verzet weten te verenigen. Hij wordt gedeporteerd naar Réunion waar hij tot 1947 verblijft. In dat jaar krijgt hij toestemming om in Zuid-Frankrijk te gaan wonen. Tijdens zijn reis weet hij te ontsnappen naar Egypte waar tot aan zijn dood in 1963 zijn politiek verzet tegen het kolonialisme zal verder zetten.

Het is in deze periode dat de Rif een modern collectief geheugen krijgt. Een geheugen dat is gebaseerd op eer, verzet en trots. Ook de eigen Berberse taal, het Tamazight en de speciale ligging van de regio dragen bij tot dit particulier collectief geheugen. Marokko wordt in 1955/1956 onafhankelijk van Frankrijk en Spanje. De regio Rif in het noorden van Marokko is onder Spaans bestuur heel zwaar verwaarloosd.

Deze verwaarlozing viel ook het diepe zuiden (Westelijke Sahara) ten beurt waar Spanje ook de plak zwaaide. Deze onderontwikkeling zorgde ervoor dat bij de onafhankelijkheid de Rif veel eisen had tegenover het centrale gezag in Rabat. In 1958 komt het tot een grote opstand in de regio. De opstand was zo bedreigend voor het monarchistisch regime dat de toekomstige koning Hassan II deze zelf kwam neerslaan.

Deze bloedige gebeurtenissen staan diep gegriefd in het collectief geheugen van de gemiddelde Riffijn. Een markant detail: Koning Hassan II heeft na deze opstand geen voet meer gezet in de Rif.

Het neoliberale Marokko

Na de onafhankelijkheid van Marokko in 1955 probeert de monarchie via sociale programma’s de bevolking aan zich te binden. De infrastructuur- vooral wegen - wordt in het binnenland zeer sterk uitgebreid. De publieke sector groeide uit tot de belangrijkste werkgever. Het onderwijs is dan ook volledig gratis. Er worden ook meerjarenplannen ingevoerd om de voedselproductie in rurale gebieden te moderniseren. Er worden in de grote steden van het binnenland grote industrieën opgezet.

Maar het noorden en vooral de Rif worden aan hun lot overgelaten. Het is niet toevallig dat er uit deze regio een grote migratiegolf op gang kwam naar Europa. Kortom, het waren goede tijden voor een groot deel van de Marokkaanse bevolking tot aan de begin jaren ’80. In die jaren belandt de wereldeconomie in grote problemen. Marokko moet onder druk van het IMF haar schulden afbouwen en besparen op de publieke sector.

De regering introduceert in 1984 inschrijvingsgelden voor het hoger onderwijs. Er breken protesten uit in heel Marokko. In steden zoals Marrakesh, Tanger en Casablanca komen de mensen massaal op straat. Ook in de twee grootste steden van de Rif, Al Hoceima en Nador, worden er grote demonstraties gehouden. Dit sociaal verzet wordt bloedig onderdrukt maar de introductie van het inschrijvingsgeld wordt geannuleerd.

Het IMF probeert Marokko ook te dwingen tot het beëindigen van subsidies voor gas, olie, brood, suiker en andere basisbehoeften. De Marokkaanse monarchie weerstaat aan de druk maar zal vanaf het begin van de jaren 1990 heel veel staatsbedrijven privatiseren. Deze privatiseringsgolf zal ervoor zorgen ervoor dat de tewerkstelling heel snel gaat terugvallen. Er ontstaat in Marokko een onderklasse van hoger opgeleide mensen. Deze privatiseringen hebben een heel grote invloed in de steden en rurale gebieden.

Een autoritair politiek systeem

Marokko is geen dictatuur maar een autoritair politiek systeem. Er zijn talloze politieke partijen, bewegingen, vakbonden en andere organisaties die mogen deelnemen aan het publieke leven. In 1998 liberaliseert de koning Hassan II de politieke scène in Marokko. Het is wel geen echte democratisering van het systeem maar de sociaaldemocratische oppositiepartij Union socialiste des forces populaire (USFP) mag de premier leveren na de verkiezingen.

Koning Mohammed VI komt na de dood van zijn vader in 1999 aan de macht en hij liberaliseert het land verregaander. De Berbertaal krijgt erkenning, het familierecht wordt ten voordele van de vrouwen gemoderniseerd en er wordt ook een (zwakke) waarheidscommissie ingesteld naar de heerschappij van zijn overleden vader. Het wegennet in het noorden van Marokko wordt heel sterk uitgebreid. Er vinden grote infrastructuurwerken plaats maar op vlak van politieke inspraak blijft alles het zelfde.

Er is ook geen echte ‘rule of law’ aanwezig in Marokko wat ervoor zorgt dat de veiligheidsdiensten kunnen doen wat ze willen. Tijdschriften en kranten die de koning bekritiseren krijgen megaboetes opgelegd.

De Arabische lente komt naar Marokko

In 2011 breekt de Arabische Lente uit. Zine El Abidine Ben Ali, president van Tunesië moet onder druk van de straat vluchten naar Saudi-Arabië. De Egyptische president Mubarak moet ook het veld ruimen. De Libische leider Khaddafi wordt na een bloedige opstand en oorlog gedood. De Jemenitische president Ali Abdullah Saleh wordt gedwongen om ontslag te nemen.

Marokko ontsnapt ook niet aan deze protesten en krijgt zijn eigen Arabische lente. Onafhankelijke activisten, marxisten, islamisten, Berber-activisten en andere actoren sluiten zich bij de 20 februari-beweging aan. De eerste betogingen vinden plaats op 20 februari 2011 en brengen vooral mensen in de grote urbane centra op de been.

Het blijft opvallend stil in de rurale gebieden. De betogers eisen niet het vertrek van de Marokkaanse koning maar willen hervormingen. Ze vragen de invoering van een minimumloon, een nieuwe grondwet, erkenning van de Berbertaal en een einde aan de corruptie. De monarchie trekt het initiatief naar zich toe en belooft grondwettelijke hervormingen en willigt een aantal eisen in. De grootste oppositiepartij Parti de la justice et du développement (PJD) steunt de hervormingen van de monarchie. De 20 februari-beweging valt na een jaar uit elkaar.

Kleine hervormingen, grote veranderingen

De belangrijkste veranderingen afgelopen decennia vonden plaats in de economische sfeer. Marokko probeert veel buitenlands kapitaal aan te trekken door luxeprojecten uit te bouwen zoals het neerzetten van grote shoppingcentra. De vastgoedsector groeit uit haar voegen en de gemiddelde Marokkaan kan zonder problemen een lening krijgen bij een bank. Dit en de grote werkloosheid onder de jongeren zijn de ingrediënten voor sociale en politieke problemen. Ongeveer 90 procent van de jonge vrouwen en 40 procent van de jonge mannen is werkloos. De ongelijkheid in het land is ontzettend groot.

Sinds het stilvallen van investeringen in de publieke sector begin jaren ’80 in grote delen van Marokko gecombineerd met regio’s als de Rif en het diepe zuiden van Marokko waar de publieke sector nooit de grootste werkgever was, kennen we dezelfde sociale problemen in het hele land. De politieke scene in Marokko is heel gefragmenteerd. Ideologische verschillen tussen de seculieren en islamisten worden al jaren uitgespeeld door de Marokkaanse monarchie.

Strategische verschillen tussen de verschillende actoren spelen ook een grote rol. Het feit dat de linkse tendensen organisatorisch niet veel voorstellen is te danken aan de vele interne ruzies. Maar toch is de politieke elite heel zenuwachtig. Dat bewijst de snelle reactie van verschillende koningsgezinde politieke partijen op het overlijden van de visverkoper. In de context van de grote politieke en sociale onrust in de Arabische wereld kan de elite van Marokko sociale onrust in eigen land als kiespijn missen.

De Marokkaanse autoriteiten hebben nog een ander probleem. Binnen precies een week start de klimaattop – de zogenaamde COP22 – in Marrakesh. De ogen van de hele wereld zullen dan tien dagen lang gericht zijn op Marokko. Op zo’n moment kunnen Mohammed VI en zijn entourage betogingen en wild om zich heen slaande politieagenten missen als kiespijn.

[Wizdom]

Het laatste nieuws is dat het onderzoek in volle gang is en dat het drama nog erger is dan het in eerste instantie lijkt. De visverkoper had de vis al in april besteld en daar voor een kapitale bedrag voor betaalt. Nu blijkt dat de politie agent onder 1 hoedje speelde met nog 11 andere individuen van de visserij die zich verrijkten met het belazeren van naieve visverkopers. De politie agent figureerde als strenge ambenaar die verboden vis confisceerde maar in werkelijkheid werd de partij vis waarvoor was betaald nooit geleverd. De vis die in de shredder werd gegooid in afgesloten bakken was rotte vis en niet de vis waar de man voor had betaald. De vis waar voor was betaald zou door de 11 koppige maffia nogmaals worden door verkocht aan een 3e bedrijf. Dit is de manier waarop deze verdorven mensen hun geld verdienen. De reden van vermaling was om het bewijs te verdoezelen en de slachtoffers in de waan te laten dat hun vis daadwerkelijk werd vernietigt door een strenge ambtenaar. Allah (SWT) heeft de praktijken van deze walgelijke monsters/bloedzuigers/parasieten blootgelegd... Geen straf is zwaar genoeg voor deze criminelen...

[Marsipulami]

Ruim 300 mensen betogen aan Marokkaanse ambassade in Brussel

di 01/11/2016 - 16:46 Gianni Paelinck

In Brussel zijn ruim 300 mensen samengekomen aan de Marokkaanse ambassade. Ze betoogden er tegen de gewelddadige dood van een visverkoper in Marokko.

In enkele Marokkaanse steden kwam het de afgelopen dagen al tot grote demonstraties tegen het incident van vorige vrijdag waarbij de visverkoper om het leven kwam. Intussen zijn elf mensen gearresteerd.

Het voorval houdt ook de Marokkaanse gemeenschap in ons land bezig. In Brussel kwamen vanmiddag tot 350 mensen samen. Ze riepen er slogans aan de ambassade van Marokko.*De politie hield een oogje in het zeil, maar het bleef rustig.

De meeste manifestanten zijn van Marokkaanse origine. Sommigen betoogden tegen de Marokkaanse koning, anderen kwamen hun medeleven en verontwaardiging betuigen.

"Onze verontwaardiging uiten"

Bij de groep was ook Ali Salhi, onafhankelijk gemeenteraadslid in Sint-Niklaas en achterneef van de visverkoper. "We komen hier bij de ambassade om onze verontwaardiging te uiten. We hebben onze achterneef en broeder verloren."

Voor Sahli was het vooral belangrijk dat ze wisten wat er met hun familielid gebeurd is. En dat was in het begin niet duidelijk. "We krijgen heel harde feiten voorgeschoteld via de sociale media, maar wat is daar van waar? Hetgeen we willen weten van de directe omgeving is of het inderdaad zo is dat zijn waar in beslag is genomen, dat dat in de vuilkar werd gekieperd en dat hij dat onrechtvaardig vond. Hij is er dan achterna gegaan en liep zo zijn dood in."