Bekijk Volledige Versie : Paus versoepelt standpunt van de katholieke kerk inzake abortus
Marsipulami
21-11-16, 18:56
Paus geeft priesters toestemming om vergeving te schenken bij abortus
Belga
ma 21/11/2016 - 12:33 Heidi Van Rompuy
Paus Franciscus heeft de toestemming gegeven aan alle Rooms-katholieke priesters om vergiffenis te schenken voor de "zware zonde" die vrouwen begaan, wanneer ze abortus plegen. Die macht was tot nu toe enkel voorbehouden voor bisschoppen en speciale biechtvaders.
De verklaring van paus Franciscus kwam er bij de afsluiting van het Jubileumjaar van de Barmhartigheid afgelopen zondag. Ter gelegenheid van dat heilige jaar, had hij de regels omtrent vergiffenis bij abortus al versoepeld, maar die zullen nu dus ook na de afsluiting blijven gelden.
Paus Franciscus schrijft dat er "geen enkele zonde is die Gods genade niet kan wegvegen, als de zondaar berouw toont." Toch benadrukt Franciscus dat abortus nog steeds een "zware zonde blijft, aangezien het een einde maakt aan een onschuldig leven."
knuppeltje
22-11-16, 10:06
Paus geeft priesters toestemming om vergeving te schenken bij abortus
Paus Franciscus heeft de toestemming gegeven aan alle Rooms-katholieke priesters om vergiffenis te schenken voor de "zware zonde" die vrouwen begaan, wanneer ze abortus plegen. Die macht was tot nu toe enkel voorbehouden voor bisschoppen en speciale biechtvaders.
De verklaring van paus Franciscus kwam er bij de afsluiting van het Jubileumjaar van de Barmhartigheid afgelopen zondag. Ter gelegenheid van dat heilige jaar, had hij de regels omtrent vergiffenis bij abortus al versoepeld, maar die zullen nu dus ook na de afsluiting blijven gelden.
Paus Franciscus schrijft dat er "geen enkele zonde is die Gods genade niet kan wegvegen, als de zondaar berouw toont."
Volgen mij is dit een ordinaire publiciteitsstunt.
Immers een zondaar - ook een zondares, al kun je de kerk niet echt een feministisch instituut noemen - die berouw betoont voor zijn zonden, heeft volgens de christelijke leer altijd recht op vergeving, en kan daarna dan ook naar dat zo mooi voorgespiegelde koninkrijk gods gaan. En zover ik heb geleerd kan elke priester iemand, ongeacht wie, na het berouwbetoon voor al zijn zonden de absolutie geven, hoe erg die zonden ook mogen zijn.
Het is dus eigenlijk een koekje van eigen deeg.
Sjuust wat ik zei, Mars. Een ordinaire publiciteitsstunt. :haha:
Ik, als ongelovige hond, had binnen een seconde na het lezen dezelfde conclusie getrokken als Knuppeltje.
Hoezo toestemming nodig van de paus om een zonde te mogen vergeven?
Of de paus moet de bijbel er nog even op nalezen of de betreffende journalist is slordig met zijn woordkeuze.
Marsipulami
22-11-16, 22:07
Immers een zondaar (...) heeft volgens de christelijke leer altijd recht op vergeving
Nee, nee, de uitdrukking 'recht op vergeving' is een contradictio in terminis. Vergeving is zowel in de humane als in de religieuze betekenis van het woord per definitie een gunst en nooit een recht.
Vb: Ik steel jouw auto. Is het dan mijn recht dat jij mij vergeeft ? Helemaal niet, in dat geval is mijn 'recht' dat ik een gepaste straf krijg en voor een tijd de gevangenis in vlieg. Bovendien is het dan jouw recht dat ik gedwongen wordt om aan jou een billijke schadevergoeding te betalen voor de auto die je kwijt bent.
Jij zou me kunnen vergeven (maar dat is niet mijn recht) als je zoveel goedheid in je hart had. Vergeving betekent dan dat je mij niet voor altijd vastspijkert op het kwaad dat ik jou heb aangedaan. Het kwaad dat ik jou heb gedaan verduistert bij vergeving niet langer mijn en jouw toekomst. Herbeginnen is mogelijk. Daarover gaat vergeving.
Dus vergeving is per definitie een gunst, een cadeau (evt. genade als je wil). Iets wat je krijgt zonder dat je het verdiend hebt en waarop je nooit recht hebt.
Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar van de hele wereld.
Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven.
knuppeltje
23-11-16, 08:27
Nee, nee, de uitdrukking 'recht op vergeving' is een contradictio in terminis. Vergeving is zowel in de humane als in de religieuze betekenis van het woord per definitie een gunst en nooit een recht.
Vb: Ik steel jouw auto. Is het dan mijn recht dat jij mij vergeeft ? Helemaal niet, in dat geval is mijn 'recht' dat ik een gepaste straf krijg en voor een tijd de gevangenis in vlieg. Bovendien is het dan jouw recht dat ik gedwongen wordt om aan jou een billijke schadevergoeding te betalen voor de auto die je kwijt bent.
Jij zou me kunnen vergeven (maar dat is niet mijn recht) als je zoveel goedheid in je hart had. Vergeving betekent dan dat je mij niet voor altijd vastspijkert op het kwaad dat ik jou heb aangedaan. Het kwaad dat ik jou heb gedaan verduistert bij vergeving niet langer mijn en jouw toekomst. Herbeginnen is mogelijk. Daarover gaat vergeving.
Dus vergeving is per definitie een gunst, een cadeau (evt. genade als je wil). Iets wat je krijgt zonder dat je het verdiend hebt en waarop je nooit recht hebt.
Tja, Mars, ons burgerlijk wetboek van strafrecht zit heel anders in elkaar dan de bijbel. Gelukkig maar.
Kortom, die beste Franciscus maakte er gewoon een potje van.
Paus Franciscus heeft de toestemming gegeven aan alle Rooms-katholieke priesters om vergiffenis te schenken voor de "zware zonde" die vrouwen begaan, wanneer ze abortus plegen. Die macht was tot nu toe enkel voorbehouden voor bisschoppen en speciale biechtvaders.
steeds maar weer van die griezelige mannetjes die denken dat ze vrouwen de les moeten lezen.
het is haar buik, haar zwangerschap. ze bepaalt zelf wel wat ze daar mee doet.
Rob Gosseling
23-11-16, 13:11
Die macht was tot nu toe enkel voorbehouden voor bisschoppen en speciale biechtvaders.
En god zag dat het goed was! God delegeert bepaalde taken en geeft deze aan biechtvaders en bischoppen. Wat een achterlijke religie!
Rob Gosseling
23-11-16, 13:11
steeds maar weer van die griezelige mannetjes die denken dat ze vrouwen de les moeten lezen.
het is haar buik, haar zwangerschap. ze bepaalt zelf wel wat ze daar mee doet.
De vader telt niet mee?
De vader telt niet mee?
Uiteindelijk ligt de beslissing bij de vrouw alleen.
In de praktijk zou er onder normale omstandigheden best overlegt worden maar de vader kan moeder niet dwingen.
Vraag blijft waarom een paus het recht heeft om toestemming te geven om iets wel of niet te mogen vergeven? Daar gaat de paus helemaal niet over.
Rob Gosseling
23-11-16, 16:58
Uiteindelijk ligt de beslissing bij de vrouw alleen.
In de praktijk zou er onder normale omstandigheden best overlegt worden maar de vader kan moeder niet dwingen.
Oh. Dat houdt dus in dat de zeggenschap van de vader minder relevant is. Maar als het om dokken gaat, mag de vader wel 100% voor het kroost opdraaien... Tja dat wordt dus kennelijk verstaan onder gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Samengevat: kinderen maak je samen, je bent er juridisch en moreel samen verantwoordelijk voor, maar als het om abortus gaat beslist alleen de moeder.
Oh. Dat houdt dus in dat de zeggenschap van de vader minder relevant is. Maar als het om dokken gaat, mag de vader wel 100% voor het kroost opdraaien... Tja dat wordt dus kennelijk verstaan onder gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Samengevat: kinderen maak je samen, je bent er juridisch en moreel samen verantwoordelijk voor, maar als het om abortus gaat beslist alleen de moeder.
Uiteindelijk wel. Het is haar lijf.
Volgens mij koppel je een aantal zaken aan elkaar die niet aan elkaar te koppelen zijn. Wellicht heb je emotioneel een punt maar verder niet.
In jouw voorbeeld zou je dus van je alimentatieplicht ontslagen kunnen worden met het argument dat jij het kind weg wilde laten halen, de moeder niet en dat zij nu dus maar naar de kinderalimentatie moet fluiten?
Marsipulami
23-11-16, 23:06
De vader telt niet mee?
Waarom zou de vader moeten meetellen als zelfs het kind dat wordt geaborteerd niet meetelt?
Marsipulami
23-11-16, 23:32
En god zag dat het goed was! God delegeert bepaalde taken en geeft deze aan biechtvaders en bischoppen. Wat een achterlijke religie!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet wist (tot voor het lezen van het berichtje bovenaan deze thread) dat de zonde van abortus niet kon vergeven worden door een priester.
Maar goed, ten gronde kan een priester geen enkele zonde vergeven als God dat niet wil. Een priester is slechts de postbode die de brief (waarin God getuigt van zijn barmhartigheid en de vrijspraak jegens deze of gene zonde en/of zondaar) aan de bestemmeling overhandigt middels een symbolisch gebaar/ritueel.
Als die brief verloren geraakt op de posterijen en nooit ter bestemming geraakt dan blijft de inhoud toch nog altijd van kracht jegens betrokkene. Omgekeerd als die brief vals is of in de verkeerde bus is gedropt door de postbode dan heeft hij geen waarde voor degene die hem ontvangt.
Dus: Enkel God (niet een priester of andere religieuze functionaris) kan zonden vergeven en als wij elkaar vergeven, dan is het God in ons die de ander vergeeft.
Marsipulami
23-11-16, 23:38
Vraag blijft waarom een paus het recht heeft om toestemming te geven om iets wel of niet te mogen vergeven? Daar gaat de paus helemaal niet over.
Vraag blijft waarom een super ick het recht heeft om te zeggen wat de paus moet zeggen, doen of laten.
Marsipulami
24-11-16, 00:06
Tja, Mars, ons burgerlijk wetboek van strafrecht zit heel anders in elkaar dan de bijbel. Gelukkig maar.
De verschillen zijn minder groot dan je op het eerste zicht zou denken. Het wetboek van strafrecht zegt dat een straf in verhouding moet zijn met de gepleegde misdaad.
De bijbel zegt hetzelfde. Iedereen kent immers de bijbelse uitspraak "Een oog voor een oog en een tand voor een tand." Dat betekent dat als een ander jou een tand uit slaat, dat jij ook één tand (dus geen twee tanden) mag uitslaan bij wijze van straf of vergelding. Dat is dus het recht van het slachtoffer, de straf die de dader moet ondergaan, die moet in verhouding staan tot de ernst van de begane misdaad jegens het slachtoffer. De bijbel zegt dus hetzelfde als het wetboek van strafrecht.
Anderzijds overstijgt de bijbel het strafrecht, in de zin dat het slachtoffer wordt uitgenodigd om de dader te vergeven. Het slachtoffer kan dus zijn recht als slachtoffer overstijgen. Met de notie 'vergeving' kan een rechter in een rechtbank weinig doen. Die notie behoort niet tot zijn juridisch begrippenkader en bijhorende logica.
Rob Gosseling
24-11-16, 03:20
Uiteindelijk wel. Het is haar lijf.
Volgens mij koppel je een aantal zaken aan elkaar die niet aan elkaar te koppelen zijn. Wellicht heb je emotioneel een punt maar verder niet.
In jouw voorbeeld zou je dus van je alimentatieplicht ontslagen kunnen worden met het argument dat jij het kind weg wilde laten halen, de moeder niet en dat zij nu dus maar naar de kinderalimentatie moet fluiten?
Exact!
En ja 'haar' lijf, maar met daarin een leven dat niet van 'haar' is. Waarom mag een vrouw exclusief beslissen over een abortus en de vader alleen zijn mening geven, terwijl de "vader" financiëel aansprakelijk wordt gesteld voor als de baby er toch zou komen? Wel een comfortabele positie hoor. Eigenlijk zijn vaders daarmee niet meer dan spermadonoren en financiers. En natuurlijk babysitter voor als het vrouwtje er even genoeg van heeft.
.
Vraag blijft waarom een super ick het recht heeft om te zeggen wat de paus moet zeggen, doen of laten.
Och, ga je weer trollen als je geen antwoord hebt?
Ik doe nog 1 serieuze poging...
a) Ik vertegenwoordig alleen mijzelf,
b) Ik pretendeer niet de morele maatstaf der dingen te zijn,
c) Mijn mening heeft geen impact op een grote groep aanhangers.
Dus nogmaals de vraag:
Vraag blijft waarom een paus het recht heeft om toestemming te geven om iets wel of niet te mogen vergeven? Daar gaat de paus helemaal niet over.
Oh. Dat houdt dus in dat de zeggenschap van de vader minder relevant is. Maar als het om dokken gaat, mag de vader wel 100% voor het kroost opdraaien... Tja dat wordt dus kennelijk verstaan onder gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Samengevat: kinderen maak je samen, je bent er juridisch en moreel samen verantwoordelijk voor, maar als het om abortus gaat beslist alleen de moeder.
het zeggenschap vd man over zwangerschap is minder relevant ja. de man doet immers geen hol voor het zwangerschap behalve zn kwakkie lozen. de vrouw daarentegen draagt letterlijk alle last van het zwangerschap. het is haar lijf, het is haar buik, het is haar zelfbeschikking wat daar mee gebeurt. dat zou jij als libertariër als geen ander moeten weten.
knuppeltje
25-11-16, 10:10
De verschillen zijn minder groot dan je op het eerste zicht zou denken. Het wetboek van strafrecht zegt dat een straf in verhouding moet zijn met de gepleegde misdaad.
De bijbel zegt hetzelfde. Iedereen kent immers de bijbelse uitspraak "Een oog voor een oog en een tand voor een tand." Dat betekent dat als een ander jou een tand uit slaat, dat jij ook één tand (dus geen twee tanden) mag uitslaan bij wijze van straf of vergelding. Dat is dus het recht van het slachtoffer, de straf die de dader moet ondergaan, die moet in verhouding staan tot de ernst van de begane misdaad jegens het slachtoffer. De bijbel zegt dus hetzelfde als het wetboek van strafrecht.
Anderzijds overstijgt de bijbel het strafrecht, in de zin dat het slachtoffer wordt uitgenodigd om de dader te vergeven. Het slachtoffer kan dus zijn recht als slachtoffer overstijgen. Met de notie 'vergeving' kan een rechter in een rechtbank weinig doen. Die notie behoort niet tot zijn juridisch begrippenkader en bijhorende logica.
Een wel heel mooi staaltje jezuïtisch denken Mars. Maar er valt wel het een en ander tegen in te brengen. Dat is volgens mij meestal zo als er jezuïeten aan het redeneren gaan, Maar toch.
Een duidelijk verschil tussen de bijbel en ons Wetboek van Strafrecht, is sowieso dat het Wetboek van Strafrecht niet zoiets als het primitieve eigen rechter spelen erkent, maar dat het zoiets zelfs als strafbaar stelt. En daar gaan rechters zeer streng mee om. Gelukkig maar, zou ik zeggen.
Dus erkent het Wetboek ook niet het recht van iemand om als vergelding bij een dader evenveel tanden uit te slaan, ogen uit te krabben, of wat voor barbaarsheid dan ook.
Je bewering dat de bijbel en het Wetboek van Strafrecht niet veel verschillen, is alleen hierom al een zeer boude bewering.
Hoe mooi en verheven toch van de bijbel, Mars. Maar heb jij al ergens gehoord of gelezen dat het Wetboek van Strafrecht zoiets verbiedt?
Bovendien wordt ook in onze rechtspraak vaak aangedrongen dat partijen in een geschil tot overeenstemming komen, om zo een proces te voorkomen. Justitie sluit legaal met belastingfraudeurs en andere witte boorden criminelen overeenkomsten waarbij vaak heel coulant wordt omgesprongen met dergelijke sujetten.
Je kunt dus niet beweren dat ons strafsysteem geen kwijtschelding kent.
Daarnaast vind ik het uitslaan van evenveel tanden of andere vormen van verminking, meer met het uitleven van primitieve wraakgevoelens hebben, dan met de door jou zo geprezen vergevingsgezindheid. Maar de hoeveelheid aan waarlijk orgastische uitleving van uiterst primitieve wraakgevoelens die de bijbelgod op zijn geweten heeft, in ogenschouw nemend, sta ik er niet van te kijken dat een dergelijke tekst over dat gedoe met ogen in de bijbel als rechtvaardig wordt afgeschilderd.
Misschien moeten we de bijbel toch maar niet verbieden, omdat anders de herinnering aan al het verschrikkelijke kwaad dat de bijbelgod op zijn geweten heeft, verloren dreigt te gaan. Oeps, ik lijk wel bij jou in de leer te zijn geweest, Mars. :fpotver:
Marsipulami
26-11-16, 00:04
Een duidelijk verschil tussen de bijbel en ons Wetboek van Strafrecht, is sowieso dat het Wetboek van Strafrecht niet zoiets als het primitieve eigen rechter spelen erkent, maar dat het zoiets zelfs als strafbaar stelt. En daar gaan rechters zeer streng mee om. Gelukkig maar, zou ik zeggen.
Dus erkent het Wetboek ook niet het recht van iemand om als vergelding bij een dader evenveel tanden uit te slaan, ogen uit te krabben, of wat voor barbaarsheid dan ook.
Je bewering dat de bijbel en het Wetboek van Strafrecht niet veel verschillen, is alleen hierom al een zeer boude bewering.
Ja, ja, dat weet ik ook wel. Mijn punt was dat volgens de bijbel misdaad en straf/vergelding in verhouding moeten staan met elkaar. Vandaar dus de uitdrukking: "een oog voor een oog en een tand voor een tand". Dat is een eerste (ethische) inperking van de wraak, het meest primitieve antwoord op het kwaad dat mensen elkaar aandoen.
Later groeide in de bijbel het inzicht dat het beoordelen van een bestraffing best uit handen gegeven werd aan een derde neutrale partij. Tegenwoordig is enkel de staat bevoegd om conflicten te beslechten en straffen uit te spreken. Dat vind je ook in de bijbel. Vergelijk bijvoorbeeld met het optreden van koning Salomon (cfr. Salomons (https://nl.wikipedia.org/wiki/Salomonsoordeel)oordeel). Daarnaast bestaat er ook een Bijbelboek met de titel 'Rechters' (https://nl.wikipedia.org/wiki/Rechters). Het uit handen geven van de wraak aan de overheid staat dus ook al duidelijk in de bijbel. Dat is ook het geval in het rechtssysteem van moderne staten anno 2016.
Het kan helpen als je de bijbel in zijn geheel leest en in zijn (historische) context leest en daarbij een aantal evoluties inzake ethisch en theologisch denken in de bijbel leert ontdekken. Het alternatief is een bijbelbenadering die fundamentalisten en atheïsten met elkaar gemeen hebben. Met name: pluk er een half zinnetje uit en zeg 'dat is wat in de bijbel staat en dat is eeuwigdurend en in alle situaties geldig'.
Hoe mooi en verheven toch van de bijbel, Mars. Maar heb jij al ergens gehoord of gelezen dat het Wetboek van Strafrecht zoiets verbiedt?
Bovendien wordt ook in onze rechtspraak vaak aangedrongen dat partijen in een geschil tot overeenstemming komen, om zo een proces te voorkomen. Justitie sluit legaal met belastingfraudeurs en andere witte boorden criminelen overeenkomsten waarbij vaak heel coulant wordt omgesprongen met dergelijke sujetten.
Je kunt dus niet beweren dat ons strafsysteem geen kwijtschelding kent.
Nee, nee, er bestaan natuurlijk wel gevallen van minnelijke schikking, en fraudeurs hebben regelmatig de mogelijkheid om een vonnis te voorkomen/af te kopen. En als er teveel volk in de gevangenis zit kan de koning of de president of wie dan ook wel gratie geven om de begroting van justitie opnieuw in orde te krijgen. Maar dat heeft niets met vergeving te maken. Een slachtoffer dat een dader vergeeft is in ons rechtssysteem volstrekt irrelevant.
knuppeltje
26-11-16, 08:27
Ja, ja, dat weet ik ook wel. Mijn punt was dat volgens de bijbel misdaad en straf/vergelding in verhouding moeten staan met elkaar.
Nee, nee, er bestaan natuurlijk wel gevallen van minnelijke schikking, en fraudeurs hebben regelmatig de mogelijkheid om een vonnis te voorkomen/af te kopen. En als er teveel volk in de gevangenis zit kan de koning of de president of wie dan ook wel gratie geven om de begroting van justitie opnieuw in orde te krijgen. Maar dat heeft niets met vergeving te maken. Een slachtoffer dat een dader vergeeft is in ons rechtssysteem volstrekt irrelevant.
Gelukkig maar weer. Verder is het ook volgens het Wetboek ook de bedoeling dat beide zaken in verhouding tot elkaar staan.
Met uw permissie, maar dat dat geld evenzeer voor de bijbel. Ook die hebben we daarvoor niet nodig.