Olive Yao
02-05-17, 21:08
.
'Bedrijfsleven geteisterd door onzichtbare regeldruk'
NU.nl maandag 10 april 2017 (http://www.nu.nl/ondernemen/4608495/bedrijfsleven-geteisterd-onzichtbare-regeldruk.html)
Bedrijven hebben last van een hoge administratieve lastendruk. De lastendruk, veroorzaakt door beleidsregels en andere algemene regels van ministeries, uitvoeringsinstanties en toezichthouders, wordt vaak niet in beeld gebracht terwijl dat wel verplicht is.
Dat schrijft (http://www.actal.nl/beleidsregels-veroorzaken-onzichtbare-maar-zeer-voelbare-regeldruk/) het Adviescollege toetsing regeldruk (Actal) aan de ministers van Veiligheid en Justitie en van Economische Zaken.
Volgens Actal is de regeldruk aanzienlijk: bij vijf onderzochte regels ging het om een onvoorziene, extra regeldruk van 500 miljoen euro per jaar.
Aanvullende verplichtingen
"In Nederland worden vele wetten, algemene maatregelen van bestuur en ministeriële regelingen gemaakt", aldus Actal. "Al deze regelingen zorgen voor regeldruk voor bedrijven en burgers". Ook rijksorganisaties stellen regels op.
Volgens Actal bevatten veel regels aanvullende verplichtingen voor bedrijven, zoals het registreren van nevenwerkzaamheden van werknemers. "Beleidsregels mogen geen algemene verplichtingen bevatten. Schrap daarom beleidsregels die dat toch doen", aldus Jan ten Hoopen, voorzitter van Actal. "En zorg voor toetsing van de regeldrukgevolgen van alle overige algemene regels van het Rijk".
'Bedrijfsleven is juist gebaat bij meer regelgeving'
Het Financieele Dagblad dinsdag 3 mei 2016, Joseph Zammit-Lucia (https://fd.nl/opinie/1150394/bedrijfsleven-is-juist-gebaat-bij-meer-regelgeving)
Volkswagen haalde vorig jaar de voorpagina’s met de sjoemelsoftware waarmee het de emissieresultaten manipuleerde. Nu geeft Mitsubishi ook toe dat het testgegevens heeft gemanipuleerd om de brandstofbesparing gunstiger voor te stellen. De aandelenkoers daalde met 20% voor de handel werd stilgelegd. En toen hadden we Kia, Hyundai en Ford al gehad. Vorige week bleek uit een door de Engelse autoriteiten uitgevoerde test dat bij alle van de 56 in Duitsland en 37 in Engeland onderzochte dieselvoertuigen de emissie van het schadelijke stikstofoxide hoger was dan de geldende EU-norm. Bij sommige modellen was de emissie twaalf maal zo hoog als de wettelijke norm. Is dat echt een verrassing?
Of het nu om emissies, belastingen, de verkoop van financiële of farmaceutische producten of om een heel scala aan andere dingen gaat, we vinden het al lang normaal dat veel bedrijven zich meestal wel aan de letter maar niet aan de geest van de wet houden. Nu lijkt het wel of er een groot aantal zijn die zelfs dat niet doen. Hinderlijke regels omzeilen is bij veel bedrijven een belangrijke factor in de bedrijfscultuur. Waarom?
Bedrijven en rechts-georiënteerde overheden zijn allemaal slaafs in het idee gaan geloven dat regulering zonder meer slecht voor het bedrijfsleven is. Regulering wordt nu gelijk gesteld aan bureaucratische rompslomp waardoor het concurrentievermogen van bedrijven wordt aangetast. Bedrijven besteden miljarden aan hun lobbyactiviteiten tegen regulering. Ook overheden en regelgevers zijn in de hele wereld in dat verhaal gaan geloven. Met trots verklaart de Tory-regering in Engeland de oorlog aan de bureaucratie. De Duitse regering probeerde alle regels te blokkeren die als schadelijk voor de auto-industrie werden beschouwd, alsof zij geen belang hechtte aan de reële schade die aan de gezondheid van haar eigen burgers en mensen in de rest van de wereld werd toegebracht. Zelfs als toezichthouders van overtredingen op de hoogte zijn, lijken ze stelselmatig de andere kant op te kijken.
Zowel op politiek als bedrijfsniveau gaat de oorlog tegen de regelgeving door. Voor eurosceptici is ‘excessieve regulering’ het favoriete retorische wapen. Bedrijven geven miljoenen aan de politieke partijen die deregulering in hun programma hebben staan, en zo zijn de pogingen om regulering tegen te houden of te vertragen waarschijnlijk de grootste bron van politieke corruptie in het ontwikkelde deel van de wereld.
De antireguleringsmentaliteit gaat diep. In een dergelijke zakelijke en politieke cultuur mag het eigenlijk geen verbazing wekken dat bij veel bedrijven op alle niveaus het omzeilen van regels normaal gedrag is geworden. Als de directie probeert de schuld voor zulke schandalen op personen op lagere niveaus in de organisatie af te schuiven, verraadt dat een ongelooflijke blindheid voor de cultuur die zij zelf hebben geschapen en waardoor deze gevallen van fraude mogelijk waren.
Regulering is juist een publiek goed. Zij leidt tot hogere normen en is een essentieel element van een goed functionerende samenleving. Met regulering wordt het concurrentievermogen van bedrijven niet kapot gemaakt maar kan het juist worden bevorderd.
Juist de landen met de zwaarste regelgeving leveren de topbedrijven die de beste producten van de wereld maken, waar andere bedrijven met moeite tegen op kunnen. Regulering zit wel in de weg als we concurrentie als een ‘race naar de bodem’ opvatten en niet als een strijd wie de beste is. Ontwikkelde economieën hebben echter niets aan een race naar de bodem.
Natuurlijk is het zo dat geen enkele regel perfect is, net zo min als andere bedrijfs- of overheidsactiviteiten. Het blijft tenslotte mensenwerk. We moeten de regelgeving verbeteren. Afschaffing is niet aan de orde, evenmin als medeplichtigheid van regelgevers aan het omzeilen van de regels. Want wie van ons denkt nou werkelijk dat onze landen door de dereguleringskoorts in de jaren ’80 en ’90 een beter banksysteem hebben gekregen?
Er wordt veel gepleit voor beter bestuur of beter toezicht vanuit het management om een einde te maken aan deze schijnbaar eindeloze reeks schandalen. Dat zal allemaal geen effect hebben. Bedrijven hebben een leiderschapsprobleem, niet een managementprobleem. Zolang de hoogste zakelijke en politieke leiders regulering niet als een legitieme en wenselijke zaak zien — en die zowel in de politiek als bij de grote bedrijven een onderdeel van de cultuur maken — kan zelfs het strengste bestuur niet voorkomen dat het publiek aan de lopende band met misstanden wordt geconfronteerd en dat aandeelhouders steeds weer aandeelhouderswaarde zien verdampen.
Vertaling: Hans Moerbeek
'Bedrijfsleven geteisterd door onzichtbare regeldruk'
NU.nl maandag 10 april 2017 (http://www.nu.nl/ondernemen/4608495/bedrijfsleven-geteisterd-onzichtbare-regeldruk.html)
Bedrijven hebben last van een hoge administratieve lastendruk. De lastendruk, veroorzaakt door beleidsregels en andere algemene regels van ministeries, uitvoeringsinstanties en toezichthouders, wordt vaak niet in beeld gebracht terwijl dat wel verplicht is.
Dat schrijft (http://www.actal.nl/beleidsregels-veroorzaken-onzichtbare-maar-zeer-voelbare-regeldruk/) het Adviescollege toetsing regeldruk (Actal) aan de ministers van Veiligheid en Justitie en van Economische Zaken.
Volgens Actal is de regeldruk aanzienlijk: bij vijf onderzochte regels ging het om een onvoorziene, extra regeldruk van 500 miljoen euro per jaar.
Aanvullende verplichtingen
"In Nederland worden vele wetten, algemene maatregelen van bestuur en ministeriële regelingen gemaakt", aldus Actal. "Al deze regelingen zorgen voor regeldruk voor bedrijven en burgers". Ook rijksorganisaties stellen regels op.
Volgens Actal bevatten veel regels aanvullende verplichtingen voor bedrijven, zoals het registreren van nevenwerkzaamheden van werknemers. "Beleidsregels mogen geen algemene verplichtingen bevatten. Schrap daarom beleidsregels die dat toch doen", aldus Jan ten Hoopen, voorzitter van Actal. "En zorg voor toetsing van de regeldrukgevolgen van alle overige algemene regels van het Rijk".
'Bedrijfsleven is juist gebaat bij meer regelgeving'
Het Financieele Dagblad dinsdag 3 mei 2016, Joseph Zammit-Lucia (https://fd.nl/opinie/1150394/bedrijfsleven-is-juist-gebaat-bij-meer-regelgeving)
Volkswagen haalde vorig jaar de voorpagina’s met de sjoemelsoftware waarmee het de emissieresultaten manipuleerde. Nu geeft Mitsubishi ook toe dat het testgegevens heeft gemanipuleerd om de brandstofbesparing gunstiger voor te stellen. De aandelenkoers daalde met 20% voor de handel werd stilgelegd. En toen hadden we Kia, Hyundai en Ford al gehad. Vorige week bleek uit een door de Engelse autoriteiten uitgevoerde test dat bij alle van de 56 in Duitsland en 37 in Engeland onderzochte dieselvoertuigen de emissie van het schadelijke stikstofoxide hoger was dan de geldende EU-norm. Bij sommige modellen was de emissie twaalf maal zo hoog als de wettelijke norm. Is dat echt een verrassing?
Of het nu om emissies, belastingen, de verkoop van financiële of farmaceutische producten of om een heel scala aan andere dingen gaat, we vinden het al lang normaal dat veel bedrijven zich meestal wel aan de letter maar niet aan de geest van de wet houden. Nu lijkt het wel of er een groot aantal zijn die zelfs dat niet doen. Hinderlijke regels omzeilen is bij veel bedrijven een belangrijke factor in de bedrijfscultuur. Waarom?
Bedrijven en rechts-georiënteerde overheden zijn allemaal slaafs in het idee gaan geloven dat regulering zonder meer slecht voor het bedrijfsleven is. Regulering wordt nu gelijk gesteld aan bureaucratische rompslomp waardoor het concurrentievermogen van bedrijven wordt aangetast. Bedrijven besteden miljarden aan hun lobbyactiviteiten tegen regulering. Ook overheden en regelgevers zijn in de hele wereld in dat verhaal gaan geloven. Met trots verklaart de Tory-regering in Engeland de oorlog aan de bureaucratie. De Duitse regering probeerde alle regels te blokkeren die als schadelijk voor de auto-industrie werden beschouwd, alsof zij geen belang hechtte aan de reële schade die aan de gezondheid van haar eigen burgers en mensen in de rest van de wereld werd toegebracht. Zelfs als toezichthouders van overtredingen op de hoogte zijn, lijken ze stelselmatig de andere kant op te kijken.
Zowel op politiek als bedrijfsniveau gaat de oorlog tegen de regelgeving door. Voor eurosceptici is ‘excessieve regulering’ het favoriete retorische wapen. Bedrijven geven miljoenen aan de politieke partijen die deregulering in hun programma hebben staan, en zo zijn de pogingen om regulering tegen te houden of te vertragen waarschijnlijk de grootste bron van politieke corruptie in het ontwikkelde deel van de wereld.
De antireguleringsmentaliteit gaat diep. In een dergelijke zakelijke en politieke cultuur mag het eigenlijk geen verbazing wekken dat bij veel bedrijven op alle niveaus het omzeilen van regels normaal gedrag is geworden. Als de directie probeert de schuld voor zulke schandalen op personen op lagere niveaus in de organisatie af te schuiven, verraadt dat een ongelooflijke blindheid voor de cultuur die zij zelf hebben geschapen en waardoor deze gevallen van fraude mogelijk waren.
Regulering is juist een publiek goed. Zij leidt tot hogere normen en is een essentieel element van een goed functionerende samenleving. Met regulering wordt het concurrentievermogen van bedrijven niet kapot gemaakt maar kan het juist worden bevorderd.
Juist de landen met de zwaarste regelgeving leveren de topbedrijven die de beste producten van de wereld maken, waar andere bedrijven met moeite tegen op kunnen. Regulering zit wel in de weg als we concurrentie als een ‘race naar de bodem’ opvatten en niet als een strijd wie de beste is. Ontwikkelde economieën hebben echter niets aan een race naar de bodem.
Natuurlijk is het zo dat geen enkele regel perfect is, net zo min als andere bedrijfs- of overheidsactiviteiten. Het blijft tenslotte mensenwerk. We moeten de regelgeving verbeteren. Afschaffing is niet aan de orde, evenmin als medeplichtigheid van regelgevers aan het omzeilen van de regels. Want wie van ons denkt nou werkelijk dat onze landen door de dereguleringskoorts in de jaren ’80 en ’90 een beter banksysteem hebben gekregen?
Er wordt veel gepleit voor beter bestuur of beter toezicht vanuit het management om een einde te maken aan deze schijnbaar eindeloze reeks schandalen. Dat zal allemaal geen effect hebben. Bedrijven hebben een leiderschapsprobleem, niet een managementprobleem. Zolang de hoogste zakelijke en politieke leiders regulering niet als een legitieme en wenselijke zaak zien — en die zowel in de politiek als bij de grote bedrijven een onderdeel van de cultuur maken — kan zelfs het strengste bestuur niet voorkomen dat het publiek aan de lopende band met misstanden wordt geconfronteerd en dat aandeelhouders steeds weer aandeelhouderswaarde zien verdampen.
Vertaling: Hans Moerbeek