PDA

Bekijk Volledige Versie : Duikboot uit WO I gevonden in Noordzee, wellicht nog 23 lichamen aan boord



Marsipulami
19-09-17, 10:39
Duikboot uit WO I gevonden in Noordzee, wellicht nog 23 lichamen aan boord

In de Noordzee, in Belgisch zeegebied, is een wrak gevonden van een bijna intacte Duitse duikboot uit de Eerste Wereldoorlog. Wetenschappers gaan ervan uit dat de lichamen van alle 23 bemanningsleden nog aan boord zijn. Van de 11 bekende gezonken duikboten in de Belgische wateren is dit het best bewaarde exemplaar.
*
Katrien Boon

De duikboot ligt op een diepte van 30 meter, maar de exacte locatie in de Noordzee wordt niet bekendgemaakt, om avonturiers op een afstand te houden en te voorkomen dat het wrak beschadigd of geplunderd wordt. Het is voor het eerst dat duikers het wrak bereikt en beschreven hebben.

Alles wijst erop dat het een duikboot is van het type UB-II, een Duits vaartuig uit de Eerste Wereldoorlog. De onderzoekers vermoeden dat er 23 overleden bemanningsleden aan boord zijn. "In zo'n duikboot*zaten standaard 22 bemanningsleden en een commandant", zegt de West-Vlaamse gouverneur De Caluwe. "De duikboot is in zo'n goede staat dat we ervan uitgaan dat al die lichamen nog aan boord zijn."

Wellicht gezonken door een mijn

Hoewel de duikboot in heel goede staat is, zijn er wel beschadigingen over het hele het wrak te zien, vooral aan de boeg. Volgens de wetenschappers is het *bijna zeker dat er een contactmijn ontploft is aan de bovenzijde van de duikboot. *Een mogelijk scenario is dat een mijn die onder het wateroppervlak dreef aan een kabel, meegetrokken werd door de diepteroeren van de traag varende duikboot, en ergens aan het bovendek tot ontsteking gekomen is.

Nog minstens 1 duik nodig

Welke boot de gezonken duikboot precies is, is nog niet duidelijk. Daarvoor is nog minstens een extra duik nodig. Er zijn drie duikboten bekend die zouden kunnen matchen met het wrak. Om zekerheid te krijgen moet daarvoor het serienummer gecontroleerd worden op de schroef van de duikboot. De huidige camerabeelden zijn niet duidelijk genoeg om dat nummer te lezen.

nacht
19-09-17, 13:59
mars, ken jij de franse serie ainsi soient-ils?

Marsipulami
19-09-17, 14:01
De onbeperkte duikboten*oorlog, een fatale misrekening

Home | VRT.be (http://www.vrt.be)

De uitzonderlijke vondst in de Noordzee van een bijna intact bewaarde Duitse duikboot uit WO I: voor historici is dit om duimen en vingers van af te likken. Voor het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog waren duikboten immers een zeer belangrijk wapen. De legerleiding hoopte er zelfs de eindoverwinning mee af te dwingen. Dat werd een pijnlijke mislukking.*

Van bij het begin van de Eerste Wereldoorlog deden Duitse duikboten de marine- en de koopvaardijvloot van de Geallieerden pijn, en brachten veel schepen tot zinken. Het hoogtepunt werd bereikt van april tot juni 1917, toen vernietigden Duitse duikboten een recordaantal vrachtschepen, meer zelfs dan later in de Tweede Wereldoorlog.
Het doel, het verlammen van de bevoorrading van Groot-Brittannië om het land op de knieën te dwingen, leek een succes te worden. Maar de onbeperkte duikbotenoorlog werd uiteindelijk voor Duitsland een pijnlijke en dure mislukking.

Het Duitse leger had de veldslagen van 1916, Verdun en de Somme, niet echt verloren, maar de prijs was wel heel hoog geweest. Een beslissende overwinning leek ver weg.

Begin januari 1917 beslisten de Duitse leiders hun laatste kaart op tafel te gooien en een onbeperkte duikbotenoorlog te gaan voeren. Half 1915 was een eerste poging tot onbeperkte duikbotenoorlog gestopt, onder druk van de Verenigde Staten en andere neutrale landen. Vooral de ramp met het grote passagiers*schip Lusitania had gezorgd voor een storm van anti-Duits protest.

Duitse duikboten bleven, na de Lusitania, wel koopvaardijschepen tot zinken brengen, maar hielden zich aan de geldende internationale spelregels: vrachtschepen van de Geallieerden werden altijd tot zinken gebracht, maar de bemanning mocht zich eerst in veiligheid brengen, vrachtschepen uit neutrale landen werden alleen tot zinken gebracht als duidelijk was dat de lading voor de Geallieerden bestemd was.

Onbeperkte duikbotenoorlog betekende dat die spelregels wegvielen en elk schip, zonder enige waarschuwing, tot zinken gebracht mocht worden.

De Duitse kanselier von Bethman-Hollweg had zich daar altijd tegen verzet, omdat hij bang was voor de gevolgen. Een hervatting van de onbeperkte duikbotenoorlog verhoogde vooral de kans dat de Verenigde Staten in de oorlog zouden stappen.

Maar de druk om toch de stap te zetten werd almaar groter: vanuit de Keizerlijke Duitse Marine, van rechtse parlementsleden en nationalistische verenigingen. Ook een deel van de publieke opinie was voor, om zo het valse Groot-Brittannië, dat Duitsland met zijn zeeblokkade uithongerde, een koekje van eigen deeg te geven.

Een duikboot neemt een reddingsloep van een schip, dat het net heeft doen zinken, op sleeptouw, om het zo dicht mogelijk bij het vaste land te brengen. Zelfs na de invoering van de totale duikbotenoorlog, lieten duikbootkapiteins zich opmerken door hun 'ridderlijk' optreden, zelfs al hadden ze instructies om dat niet te doen.

Een “wetenschappelijke” beslissing

Doorslaggevend was een rapport dat de Duitse Admiraliteit liet maken. Die had een grote groep experten, uit de bankenwereld, industrie, handel en landbouw, laten onderzoeken hoe Groot-Brittannië op de knieën kon worden gebracht.

Het zwakke punt in de Britse economie, was hun stelling, was vooral de graanbevoorrading. Het land produceerde zelf bijna geen graan en was afhankelijk van invoer, vooral uit Noord- en Zuid-Amerika.

Als vijf maanden lang voor 600.000 ton schepen tot zinken zou worden gebracht, zou de Britse graanaanvoer bijna halveren en ook de aanvoer van andere grondstoffen (vetten, hout, ijzererts, …), stelden de experten. De Britten zouden uithongeren en panikeren, sociale onrust zou uitbreken, het land zou wel vrede moeten sluiten.

Dat kon wel alleen door een onbeperkte duikbotenoorlog en dan lag de eindoverwinning binnen handbereik!
Eind december 1916 legde de Duitse marine dit rapport op tafel. Deze keer moest kanselier von Bethmann zijn verzet opgeven. De keizer, de legertop met Hindenburg en Ludendorff en de marine waren eensgezind voor, en in het parlement kreeg het plan niet alleen meer steun van de nationalisten, maar nu ook van de Katholieke Centrumpartij.
Duitsland kondigde de onbeperkte duikbotenoorlog aan vanaf 1 februari 1917.

Een groot succes, zo lijkt het

De eerste resultaten leken spectaculair. Zoals de grafiek laat zien steeg het aantal tot zinken gebrachte schepen sterk: in april 1917 tot een recordcijfer boven de 800.000 ton, in mei en juni 600.000 of net iets meer.

In de gecensureerde Duitse pers verschenen zelfs nog hogere, vervalste cijfers, die tot een derde hoger lagen. De onbeperkte duikbotenoorlog leek op te leveren wat was beloofd! Maar dat was maar schijn. Niet het wegvallen van de oude spelregels zorgden in de eerste plaats voor de hogere cijfers.

Duikboten werden minder lang of niet onderhouden, waren zo langer op zee en maakten overuren. De duikbootkapiteins namen ook meer risico’s: om de Atlantische Oceaan te bereiken namen ze niet meer de tijdrovende route rond Schotland, maar gingen ze door het meer risicovolle Kanaal.

Duikbootbemanningen raakten langzaam uitgeput, en de vijand vond na een tijd betere antwoorden op het duikbootgevaar. Vanaf augustus 1917 bleef het tonnage gezonken schepen hoog, maar de verhoopte 600.000 ton werd nooit meer bereikt.

De nieuwe helden, met een zeer riskante job

Insiders wisten wat er echt aan het gebeuren was, maar voor de publieke opinie werden de kapiteins en bemanning van de duikboten de nieuwe helden.

Piloten uit de Eerste Wereldoorlog, zoals de Rode Baron Manfred von Richthofen, zijn tot vandaag bekend, maar collega’s duikbootkapiteins waren toen in Duitsland minstens even beroemd. Over de avonturen van kapitein Lothar von Arnauld de la Perrière, die een record van 453.716 ton schepen tot zinken bracht, werd een film gemaakt.

In de lente van 1917 werd de zesde Duitse oorlogslening gelanceerd en in de advertentiecampagne werden de duikboten voluit uitgespeeld. Meer dan 7 miljoen mensen schreven in op de lening, of twee keer zoveel als bij de vorige lening een half jaar eerder, en dat na een demoraliserende hongerwinter.

Posters voor de zesde Duitse oorlogslening uit 1917
Het bewijst dat de onbeperkte duikbootoorlog inspeelde op de hoop bij de bevolking op een snelle overwinning en vrede.

De bemanning van de duikboten vormde een soort van elite. Om hun speciale werk te kunnen uitvoeren kregen ze een veel langere training dan andere militairen en ze werden ook beter verzorgd. Ze kregen een hoger loon en veel grotere rantsoenen. Tegen eind 1917 was het een van de zeldzame groepen die nog echte koffie kregen.
Werken op duikboten was wel heel dodelijk: 5.132 of de helft van de mannen die op een Duitse duikboot dienden tijdens de oorlog kwamen om het leven! Als een schip zonk, kwam meestal de hele bemanning om het leven.

Vanaf juli 1917 begonnen de Geallieerden met het invoeren van begeleide konvooien op de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee. Groepen van 30 vrachtschepen en meer voeren samen en werden begeleid door oorlogsschepen.
Dat gebeurde al met troepenschepen en schepen die militaire voorraden aanvoerden, maar de top van de Britse marine geloofde eerst niet dat het voor koopvaardijschepen haalbaar was. Er waren er te veel, dachten ze, en te weinig oorlogsschepen om te begeleiden. Onder politieke druk werd het toch ingevoerd, en het bleek snel een succes. De VS hielpen door extra begeleidende schepen te leveren.

De Duitse Admiraliteit had met die reactie in haar rapport rekening gehouden, en het risico weggelachen: veel schepen bij elkaar zou de jacht voor de duikboten alleen maar makkelijker maken. Maar in de praktijk viel dat tegen.

Duikboten die zich bij een konvooi lieten opmerken, moesten ervoor zorgen snel weg te zijn. De dieptemijnen die de begeleidende oorlogsschepen op hen loslieten, werden steeds effectiever.

Het vinden van een schip in de onmetelijke zee was voor duikboten ook bijna het spreekwoordelijke zoeken naar een speld in de hooiberg, als de schepen in groep gingen varen veranderde dat niet, integendeel.

Na een tijdje gingen de kapiteins daarom weer meer dicht tegen de kusten op zoek naar prooien, maar daar was dan weer het risico groter dat ze door vliegtuigen werden opgemerkt.

En voor eind 1917 slaagden de Britten er ook in om het Kanaal effectief te sluiten voor de duikboten.
In de eerste helft van 1917 werden maar 20 Duitse duikboten tot zinken gebracht, in de tweede helft 43 en in 1918 zelfs 102. De Duitsers slaagden er wel in door nieuwbouw om het totaal aantal duikboten steeds rond 128 te houden, maar kregen het wel alsmaar moeilijker om voldoende, goed opgeleid personeel te vinden.

Dazzle-camouflage, een ingewikkeld patroon van geometrische patronen op de boeg, was een van de eerste technieken die de Britten en Amerikanen uitprobeerden om hun schepen te beschermen.*Het zou het moeilijker maken voor een duikboot om te mikken, maar daar is nooit overtuigend bewijs voor geleverd.

De Britse economie bleek ook veel veerkrachtiger dan de Duitsers hadden verwacht of verhoopt.
De Britten begonnen massaal weides om te zetten in akkerland. De vleesproductie verlaagde wel, maar, veel belangrijker, de productie van graan en aardappelen steeg met 40 % in vergelijking met voor de oorlog.
De Duitsers hadden ook gehoopt dat door de onbeperkte oorlog veel neutrale schepen niet meer zouden uitvaren. Maar de Britten antwoordden met een eigen vorm van terreur.

Ze waarschuwden de neutrale landen dat als ze hun schepen in de havens lieten, ook hun bevoorrading zou worden afgesloten. En ze gijzelden neutrale schepen in hun havens: die mochten alleen uitvaren als een ander schip hun plaats innam. Veel neutralen bleven varen!

De Britten voerden ook hun scheepsproductie op, van 53.000 ton per maand in 1916, naar 102.000 ton in 1917. De Amerikanen deden een nog veel grotere inspanning: hun handelsvloot groeide van 2,75 miljoen ton in april 1917, naar 9,5 miljoen ton in september 1918.

Even hadden de Geallieerden in 1918 een tekort aan schepen, maar dat kwam omdat het overbrengen van de Amerikaanse soldaten naar Europa en hun bevoorrading zeer veel scheepsruimte vereiste, en had niets te maken met de impact van de Duitse duikboten.

2.078.880 Amerikaanse soldaten kwamen veilig aan in Europa, amper 314 kwamen om het leven door een duikbootactie. Dat hadden de Duitse leiders zich in januari 1917 wel helemaal anders voorgesteld.

Tegen de zomer van 1917 was het voor veel Duitsers duidelijk dat de onbeperkte duikbotenoorlog een mislukking was. De leider van de Katholieke Centrumpartij, Mathias Erzberger, die aanvankelijk een voorstander was, was de eerste die het met zoveel woorden zei in de Reichstag begin juli. Maar een weg terug was er niet meer.

Iedereen die eerder in februari mee besliste om over te gaan tot een onbeperkte duikbotenoorlog, besefte toen dat dit betekende dat de Verenigde Staten nu ook snel Duitsland de oorlog zouden verklaren. Maar dat risico vond men aanvaardbaar: het zou zeker een jaar duren voor de VS de Geallieerden echt kon versterken, geloofde men, en Groot-Brittannië zou al lang voordien de strijd moeten opgeven.

Militair klopte dit, maar economisch werden de VS veel sneller een belangrijke steun voor de Geallieerden. De Russische Revolutie en het einde van de oorlog in het Oosten gaven Duitsland nog even respijt, maar vanaf de zomer van 1918 maakten de Amerikanen ook militair het verschil.

Het rapport van de Duitse marine, dat van de onbeperkte duikbotenoorlog een geloofwaardige piste maakte, bleek uiteindelijk vol te staan met dwaze en foute veronderstellingen en veel ‘wishfull thinking’. De gevaarlijke gok bleek uiteindelijk een fatale misrekening.
*
Meer over de onbeperkte duikbootoorlog en de Eerste Wereldoorlog gezien vanuit Duitse en Oostenrijks-Hongaarse ogen in: Alexander Watson, Ring of Steel. Germany and Austria-Hungary at war, 1914-1918 ( Penguin, 2014)

Marsipulami
19-09-17, 14:03
mars, ken jij de franse serie ainsi soient-ils?

Nee.?

nacht
19-09-17, 14:22
Nee.?

jammer. vroeg me of de serie realistisch is gedaan.


klopt het dat priesters kruis-borstspelden dragen? zoals op deze screenshots vd serie:

http://a141.idata.over-blog.com/300x200/4/19/04/20/_IGP2046.JPG

https://www.france-catholique.fr/local/cache-vignettes/L761xH519/arton15959-421fe.jpg?1491487126

Marsipulami
19-09-17, 16:35
jammer. vroeg me of de serie realistisch is gedaan.


klopt het dat priesters kruis-borstspelden dragen? zoals op deze screenshots vd serie:



Ik denk het wel, in mijn jonge tijd droegen priesters meestal zo'n kruisje op de kraag van hun vest zoals op de foto. Tegenwoordig denk ik dat dit wat in onbruik geraakt is, maar soms zie je het nog wel.

Voor mijn geboorte droegen priesters soutanes (soort lang zwart kleed zoals Daens draagt in de film Daens). Toen men dat heeft afgeschaft denk ik dat men die kruisjes is beginnen dragen om aan de omgeving duidelijk te maken dat men priester was. Voorheen zag men dat sowieso aan de kledij van een priester.

Dan heb je ook nog de romeinse boord. Soort hemd met een nauwsluitende kraag met een wit vierkantje. Dat heb ik ook zelden gezien behalve bij bisschoppen. Maar is wel weer wat in opgang bij de zeldzame priesters die er nog zijn.

Op de foto zie je een man met zowel een Romeinse boord als met zo'n kruisje. Dat lijkt me minder evident omdat het kruisje vooral diende om te tonen dat men priester was en dat is niet nodig als men een Romeinse boord (of soutane) draagt.

nacht
19-09-17, 21:06
Ik denk het wel, in mijn jonge tijd droegen priesters meestal zo'n kruisje op de kraag van hun vest zoals op de foto. Tegenwoordig denk ik dat dit wat in onbruik geraakt is, maar soms zie je het nog wel.

Voor mijn geboorte droegen priesters soutanes (soort lang zwart kleed zoals Daens draagt in de film Daens). Toen men dat heeft afgeschaft denk ik dat men die kruisjes is beginnen dragen om aan de omgeving duidelijk te maken dat men priester was. Voorheen zag men dat sowieso aan de kledij van een priester.

Dan heb je ook nog de romeinse boord. Soort hemd met een nauwsluitende kraag met een wit vierkantje. Dat heb ik ook zelden gezien behalve bij bisschoppen. Maar is wel weer wat in opgang bij de zeldzame priesters die er nog zijn.

Op de foto zie je een man met zowel een Romeinse boord als met zo'n kruisje. Dat lijkt me minder evident omdat het kruisje vooral diende om te tonen dat men priester was en dat is niet nodig als men een Romeinse boord (of soutane) draagt.

oh dus dat borstspeldje is al een tijdlang in gebruik. nooit geweten. heb het nog nooit eerder gezien. dacht mischien dat het creatieve vrijheid was vd regiseur om visueel te benadrukken dat het om clerici gaat (om onderscheid te maken met de studenten in die serie die nog geen geestelijken zijn en geen speldje dragen).

in die serie zie je ze alledrie tegelijk dragen: romeinse boord, soutane en het kruisspeldje. maar ik begrijp dus dat in het echt de soutane al een tijd is afgeschaft.

Marsipulami
19-09-17, 22:30
oh dus dat borstspeldje is al een tijdlang in gebruik. nooit geweten. heb het nog nooit eerder gezien. dacht mischien dat het creatieve vrijheid was vd regiseur om visueel te benadrukken dat het om clerici gaat .

Nee, nee, zo'n kruisje op de kraag van een maatpak werd de voorbije 50 jaar vrij algemeen gebruikt ter vervanging van allerlei andere uiterlijke symbolen en kledij die verwijst naar de hoedanigheid van priesterschap.


(om onderscheid te maken met de studenten in die serie die nog geen geestelijken zijn en geen speldje dragen).

Kruisjes aan een kettinkje om de hals, aan oorbellen, als tatouage, enz. zijn erg populair bij het christelijk voetvolk, voetballers en popsterren. Evenwel een speld met kruisje op de kraag van een jas wijst erop dat de drager daarvan een priester is.


in die serie zie je ze alledrie tegelijk dragen: romeinse boord, soutane en het kruisspeldje. maar ik begrijp dus dat in het echt de soutane al een tijd is afgeschaft

Tja, de combinatie van de drie lijkt me wat vreemd. Volgens mij is dat kruisje een symbool dat de soutane of de Romeinse boord vervangt. Maar het is niet uit te sluiten dat neo-conservatieve katholieken diverse oude en nieuwe symbolen combineren.

De soutane is volgens mij nooit echt afgeschaft maar wel in onbruik geraakt en dat was voor mijn geboorte. In een aantal ultra-conservatieve kringen wordt dit kledingstuk anno 2017 nog steeds gedragen door priesters. Zoals het geval van de priester broederschap Pius X, de volgelingen van (wijlen?) Mgr. Lefebre die enkele decennia geleden uit de officiële katholieke kerk werden gezet.

Marsipulami
19-09-17, 22:44
Dit clipje van "Les prêtres" (met 2 priesters en een kandidaat-priester) stond enkele jaren geleden in de top van de hitparade in Frankrijk.

https://www.youtube.com/watch?v=l7Z-kK8DUMs

nacht
20-09-17, 15:22
Nee, nee, zo'n kruisje op de kraag van een maatpak werd de voorbije 50 jaar vrij algemeen gebruikt ter vervanging van allerlei andere uiterlijke symbolen en kledij die verwijst naar de hoedanigheid van priesterschap.



Kruisjes aan een kettinkje om de hals, aan oorbellen, als tatouage, enz. zijn erg populair bij het christelijk voetvolk, voetballers en popsterren. Evenwel een speld met kruisje op de kraag van een jas wijst erop dat de drager daarvan een priester is.



Tja, de combinatie van de drie lijkt me wat vreemd. Volgens mij is dat kruisje een symbool dat de soutane of de Romeinse boord vervangt. Maar het is niet uit te sluiten dat neo-conservatieve katholieken diverse oude en nieuwe symbolen combineren.

De soutane is volgens mij nooit echt afgeschaft maar wel in onbruik geraakt en dat was voor mijn geboorte. In een aantal ultra-conservatieve kringen wordt dit kledingstuk anno 2017 nog steeds gedragen door priesters. Zoals het geval van de priester broederschap Pius X, de volgelingen van (wijlen?) Mgr. Lefebre die enkele decennia geleden uit de officiële katholieke kerk werden gezet.

ah ok, dat kruisspeldje staat dus specifiek voor de functie van priesterschap.

ja het kruisje zie je inderdaad veel bij christenen in alle vormen en maten. wel grappig dat ze, al dan niet onbewust, niet gelijksoortige borstspeldjes dragen als priesters. er is duidelijk onderscheid te zien.

het zal dan wel denk ik dichterlijke vrijheid zijn vd makers om het wat aan te dikken door verschillende katholieke priestersymbolen tegelijk te presenteren om het te versterken.

die soutana met romeins boordje is denk ik het klassieke beeld van de priester. doet me althans denken aan de oerhollandse dorpspastoor van weleer.