Marsipulami
29-12-17, 17:06
Geert Noels: "Frankrijk chanteert België alsof het een kolonie is"
"De chantage in het defensiedossier is stuitend. Je zou je de vraag kunnen stellen of Frankrijk nog wel een bevriende natie is. De sympathieke Emmanuel Macron laat België chanteren zoals de antipathieke Donald Trump vandaag niet doet. Waar wachten we op om dit scherp te veroordelen?" Aan het woord is Geert Noels van Econopolis.
Geert Noels
Geert Noels is de oprichter van Econopolis, een vermogensbeheerder en financieel-economisch advieshuis.
Stel dat president Trump België onder druk zou zetten om Amerikaanse gevechtsvliegtuigen te kopen of anders alle Amerikaanse multinationals het land zouden verlaten. Stel dat het nog verder zou gaan, en dreigen om Amerikaanse banken die ons financieel systeem dragen zoals Bank of New York, Swift en Euroclear te destabiliseren als we die jets niet aankopen. Hoe zouden we dit interpreteren? Zouden we niet twijfelen of we nog te maken hebben met een bevriende natie?
Nochtans is het exact wat de Franse regering vandaag doet met ons land. Frankrijk wil dat ons land het Franse Rafale gevechtsvliegtuig aankoopt om de oude F16’s te vervangen. De Fransen voldoen niet aan de vorm- en procedurevereisten, maar spelen het anders.
Zo stellen ze voor dat België 20 miljard euro economische compensaties zouden krijgen bij aankoop van de Franse jets. 16 miljard euro van deze 20 miljard euro zijn echter de optelling van huidige activiteiten van Franse bedrijven over een periode van 20 jaar. Hiermee zegt Frankrijk dat deze activiteiten onzeker zijn als we niet kiezen voor hun jets.
Frankrijk gebruikt ook de zwakke Belgische positie in Dexia om ons land onder druk te zetten. Onze zuiderbuur duwt in de richting van het beëindigen van de banklicentie van de gevallen bank.
Dit lijkt een technische aangelegenheid, maar het zou ervoor zorgen dat de financiering van de bank duurder wordt en dat België 15% schuld zou moeten bijtellen bij haar al omvangrijke overheidsschuld van meer dan 100% van het bbp.
Dit dreigement is voor België een potentiële bom, die gevolgen kan hebben voor onze kredietwaardigheid, rentelasten en economische en financiële stabiliteit.
Dit dreigement is voor België een potentiële bom, die gevolgen kan hebben voor onze kredietwaardigheid, rentelasten en economische en financiële stabiliteit.
Dit dreigement is ook alleen maar mogelijk omdat België meer dan 60% van Dexia moet waarborgen, tegenover slechts 33% door Frankrijk, en dat niettegenstaande er bijna geen Belgische kredieten gewaarborgd worden (26 miljard Franse tegenover 2 miljard euro Belgische kredieten).
Frankrijk zet België niet alleen onder druk met het bankendossier en de Franse bedrijven, maar ook met disruptie van onze energiesector. Opnieuw ligt zwak strategisch inzicht en zwak onderhandelen aan de basis van de controle van het Franse Engie op de Belgische energiesector.
In 2009 liet België zich ringeloren en staakte het zijn vraag voor een “Golden Share” (een blokkeringsstem) en aanvaardde het een vaag “overlegcomité” om zijn belangen te verdedigen. Of dit comité ooit heeft plaatsgevonden en tanden heeft, is niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat de Belgische energiemarkt erg kwetsbaar is voor Franse beslissingen. Ook hier gedraagt Frankrijk zich niet als een bevriende natie, maar wel als een kolonisator.
België heeft deze zwakke positie vooral aan zichzelf te danken. Slecht strategisch inzicht, onvoldoende prioriteiten stellen en jarenlange budgettaire verwaarlozing zijn in elk van deze dossiers aanwezig.
België spendeert het minste van alle NATO-landen aan defensie (minder dan 1% van het bbp, en 0,5% van het bbp of 2 miljard euro per jaar minder dan het gemiddelde van alle andere landen). Daarenboven geeft ons land van dat budget het minste uit aan materieel (5% tegenover gemiddeld 20%).
In de financiële sector bleek België in 2008 het meest kwetsbare land met falingen van vrijwel alle grote banken, waardoor het chaotisch en onvoorbereid moest onderhandelen.
In het energiedossier heeft België jarenlang beslissingen uitgesteld, akkoorden zoals het Klimaatakkoord van Parijs getekend, zonder de bevolking uit te leggen wat de noodzakelijke investeringen zouden inhouden en de daarbijhorende kostprijs.
België ondergaat daardoor vele belangrijke trends in plaats van ze te kunnen leiden. Ons land wordt daardoor een speelbal van de grootmachten, en landen die beter voorbereid zijn.
Frankrijk behandelt België als een kolonie. De chantage in het defensiedossier is stuitend. Je zou je de vraag kunnen stellen of Frankrijk nog wel een bevriende natie is.
Als onze regering plooit voor de chantage en kiest voor de Franse Rafale, dan weten we meteen hoe ons land wil behandeld worden in de toekomst. Als onafhankelijke natie, of als chanteerbaar land.
De sympathieke Emmanuel Macron laat België chanteren zoals de antipathieke Donald Trump vandaag niet doet. Waar wachten we op om dit scherp te veroordelen?
"De chantage in het defensiedossier is stuitend. Je zou je de vraag kunnen stellen of Frankrijk nog wel een bevriende natie is. De sympathieke Emmanuel Macron laat België chanteren zoals de antipathieke Donald Trump vandaag niet doet. Waar wachten we op om dit scherp te veroordelen?" Aan het woord is Geert Noels van Econopolis.
Geert Noels
Geert Noels is de oprichter van Econopolis, een vermogensbeheerder en financieel-economisch advieshuis.
Stel dat president Trump België onder druk zou zetten om Amerikaanse gevechtsvliegtuigen te kopen of anders alle Amerikaanse multinationals het land zouden verlaten. Stel dat het nog verder zou gaan, en dreigen om Amerikaanse banken die ons financieel systeem dragen zoals Bank of New York, Swift en Euroclear te destabiliseren als we die jets niet aankopen. Hoe zouden we dit interpreteren? Zouden we niet twijfelen of we nog te maken hebben met een bevriende natie?
Nochtans is het exact wat de Franse regering vandaag doet met ons land. Frankrijk wil dat ons land het Franse Rafale gevechtsvliegtuig aankoopt om de oude F16’s te vervangen. De Fransen voldoen niet aan de vorm- en procedurevereisten, maar spelen het anders.
Zo stellen ze voor dat België 20 miljard euro economische compensaties zouden krijgen bij aankoop van de Franse jets. 16 miljard euro van deze 20 miljard euro zijn echter de optelling van huidige activiteiten van Franse bedrijven over een periode van 20 jaar. Hiermee zegt Frankrijk dat deze activiteiten onzeker zijn als we niet kiezen voor hun jets.
Frankrijk gebruikt ook de zwakke Belgische positie in Dexia om ons land onder druk te zetten. Onze zuiderbuur duwt in de richting van het beëindigen van de banklicentie van de gevallen bank.
Dit lijkt een technische aangelegenheid, maar het zou ervoor zorgen dat de financiering van de bank duurder wordt en dat België 15% schuld zou moeten bijtellen bij haar al omvangrijke overheidsschuld van meer dan 100% van het bbp.
Dit dreigement is voor België een potentiële bom, die gevolgen kan hebben voor onze kredietwaardigheid, rentelasten en economische en financiële stabiliteit.
Dit dreigement is voor België een potentiële bom, die gevolgen kan hebben voor onze kredietwaardigheid, rentelasten en economische en financiële stabiliteit.
Dit dreigement is ook alleen maar mogelijk omdat België meer dan 60% van Dexia moet waarborgen, tegenover slechts 33% door Frankrijk, en dat niettegenstaande er bijna geen Belgische kredieten gewaarborgd worden (26 miljard Franse tegenover 2 miljard euro Belgische kredieten).
Frankrijk zet België niet alleen onder druk met het bankendossier en de Franse bedrijven, maar ook met disruptie van onze energiesector. Opnieuw ligt zwak strategisch inzicht en zwak onderhandelen aan de basis van de controle van het Franse Engie op de Belgische energiesector.
In 2009 liet België zich ringeloren en staakte het zijn vraag voor een “Golden Share” (een blokkeringsstem) en aanvaardde het een vaag “overlegcomité” om zijn belangen te verdedigen. Of dit comité ooit heeft plaatsgevonden en tanden heeft, is niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat de Belgische energiemarkt erg kwetsbaar is voor Franse beslissingen. Ook hier gedraagt Frankrijk zich niet als een bevriende natie, maar wel als een kolonisator.
België heeft deze zwakke positie vooral aan zichzelf te danken. Slecht strategisch inzicht, onvoldoende prioriteiten stellen en jarenlange budgettaire verwaarlozing zijn in elk van deze dossiers aanwezig.
België spendeert het minste van alle NATO-landen aan defensie (minder dan 1% van het bbp, en 0,5% van het bbp of 2 miljard euro per jaar minder dan het gemiddelde van alle andere landen). Daarenboven geeft ons land van dat budget het minste uit aan materieel (5% tegenover gemiddeld 20%).
In de financiële sector bleek België in 2008 het meest kwetsbare land met falingen van vrijwel alle grote banken, waardoor het chaotisch en onvoorbereid moest onderhandelen.
In het energiedossier heeft België jarenlang beslissingen uitgesteld, akkoorden zoals het Klimaatakkoord van Parijs getekend, zonder de bevolking uit te leggen wat de noodzakelijke investeringen zouden inhouden en de daarbijhorende kostprijs.
België ondergaat daardoor vele belangrijke trends in plaats van ze te kunnen leiden. Ons land wordt daardoor een speelbal van de grootmachten, en landen die beter voorbereid zijn.
Frankrijk behandelt België als een kolonie. De chantage in het defensiedossier is stuitend. Je zou je de vraag kunnen stellen of Frankrijk nog wel een bevriende natie is.
Als onze regering plooit voor de chantage en kiest voor de Franse Rafale, dan weten we meteen hoe ons land wil behandeld worden in de toekomst. Als onafhankelijke natie, of als chanteerbaar land.
De sympathieke Emmanuel Macron laat België chanteren zoals de antipathieke Donald Trump vandaag niet doet. Waar wachten we op om dit scherp te veroordelen?