Hé,hé,hij komt eindelijk uit de kast. Ik dacht al,waarom maakt hij dit topic aan?
En het meest bizarre is dat je een artikel plaatst van 13 jaar terug en de schrijfster vol wroeging zit omdat ze zelf uit die ´cultuur´ komt.
Kortom;ongeloofwaardig en de titel van het stuk is pure haat. En je haalt Fadoua erbij,de grootste haatster van de Islam en Marokkaanse gemeenschap.
Niet neutraal dus.
Ter herinnering,topic loopt al;
Check wat de Marokkaanse priksters zelf vinden van het artikel dat je plaatst.
http://www.maroc.nl/forums/wie-schrijft-die-blijft/376382-fadoua-bouali-kijk-schrijft-over-marokkaanse-cultuur.html
Grappig hoe jij verhalen van aanvallen door joden en blanken op moslims altijd als ware feiten ziet. Maar dit artikel over loverboys als een leugen beschouwt.
Loverboys is zóóó jaren 90. :lol:
Volgens mij worden die gasten tegenwoordig geen loverboys maar pooiers,pedo´s of criminelen genoemd. En ze komen van alle lagen van de samenleving en kennen verschillende ethnische achtergronden ook de Nederlandse.
Die meiden worden tegenwoordig gelukkig zo goed ingelicht dat daar bijna geen sprake meer van is,op een kleine uitzondering na.
Dat hele artikel (reactie #2) is één grote haat-manifest richting de Marokkaanse gemeenschap.
Dat hele artikel (reactie #2) is één grote haat-manifest richting de Marokkaanse gemeenschap.
Dat Trouw zich laat misbruiken voor dit soort streken van een vrouw dat zelf heeft geleden onder haar vader´s juk,want dat mag wel duidelijk zijnhttp://img.maroc.nl/forums/images/smilies/laugh.gif,is wel heel amateuristisch van Trouw.
Het fenomeen loverboy is zo actueel als wat door niet adequaat optreden door de overheid. Dat komt ook mede doordat er geen politieke wil bestaat het fenomeen met wortel en tak uit te roeien. De pvda wil de loverboys niet aanpakken. En dat is dan weer omdat de pvda dan zou moeten benoemen dat de meeste loverboys de marokkaanse nationaliteit bezitten. En dat benoemen past niet binnen de cultuur van clientelisme die de partij hanteert. Ze zouden daarmee de nieuwe achterban voor het hoofd stoten. Het sombere beeld strookt ook niet met de boodschap van de linkse kerk dat alle culturen gelijkwaardig zijn. Kortom het is politiek beter de pooier en loverboy buiten schot te laten en eerlijke klanten aan te pakken.
In Chili misschien Eric. Hier in Nederland niet. Het jagen op interpedo´s weer wel. Tenminste dat is wat ik mee krijg.
Je bent weer ouderwets aan het inhakken op de pvda,van mij mag je. Maar kom niet met onzin. De meeste pooiers is de ethniciteit niet van bekend.
En geloof mij nou maar dat Nederlanders de grootste zijn daarin. Dan heb ik het niet over de bezoeken van vele Nederlanders naar landen als Thailand,maleisie,Filipijnen,dat zijn ordinaire pedofielen,maar ik heb het over de echte pooiers.
Zandpad Utrecht om een voorbeeld op te noemen. Google dat maar eens.
Ik ga filmpje kijken Eric. Hasta la vista.
Het verhaal van de loverboy komt te goed van pas
15 december 2010, 00:00
De mythe van de loverboy gaat ongeveer zo: onzeker Hollands meisje wordt buiten het schoolhek aangesproken door 'lichtgetinte' oudere jongen. Hij vleit haar. 'Wat ben je mooi, ik wil je beter leren kennen.' Een week later duikt hij weer op. Misschien neemt hij dit keer wel een roos mee. Of een kettinkje. Het meisje wordt verliefd. Gaat met de jongen naar bed.
Niet veel later stelt de jongen voor dat ze misschien ook weleens seks kan hebben met een van zijn vrienden. Want die wil zo graag, en zoiets doet zij toch wel voor haar grote liefde? Nog weer een tijdje later eindigt het meisje in een steeg achter een raam.
Sinds eind jaren negentig hebben vaders en moeders van dochters in de tienerleeftijd een versie van bovenstaand verhaal ingeprent gekregen. Waar in de jaren tachtig de kinderlokker in de speeltuin op de loer lag, nam de loverboy de decennia daarop het stokje over - aan het schoolhek.
Maar zo'n vijftien jaar nadat de term voor het eerst werd gelanceerd, is er nog altijd geen deugdelijk overzicht van de omvang van het probleem. Een zaak zoals die deze week dient in Rotterdam, waarbij een slachtoffer voor de rechter getuigt tegen haar loverboy, komt niet vaak voor. Veroordelingen waarin de rechter een link legt met 'loverboytechnieken' zijn schaars, hooguit enkele tientallen het afgelopen decennium. Dat terwijl een grove schatting uit 1998 spreekt van vijftienhonderd slachtoffers per jaar. Ook de vele hulptrajecten en opvanghuizen lijken van dergelijke aantallen uit te gaan. Maar niemand kan ze ooit hard maken.
De laatste jaren lijkt de vraag zelfs steeds meer gerechtvaardigd: bestaat de loverboy eigenlijk wel?
Maria Mosterd, boegbeeld van de loverboyslachtoffers, publiceerde in 2008 haar relaas Echte Mannen Eten Geen Kaas, waarin ze haar gruwelijke geschiedenis met een loverboy beschrijft. Dit voorjaar betoogde journalist Hendrik Jan Korterink in zijn boek Echte Mannen Eten Wel Kaas echter vrij overtuigend dat Mosterd haar verhaal grotendeels heeft verzonnen.
Hij spoorde Ansou Keita op, de jongeman die Maria de prostitutie in zou hebben geholpen. Korterink: 'De lezing die Ansou geeft over de delicten die hij heeft gepleegd, klopt precies met de zaken die bekendstaan bij de politie. Daar zit niks van mensenhandel of prostitutie bij.'
Keita, inmiddels 25, woont nu in België. 'Ik heb heus niet alles goed gedaan. Toen ik een jaar of 18 was, reed ik zonder rijbewijs rond in een auto, die dingen weet je. Ik had veel schulden. Waarom zou ik schulden hebben als Maria duizenden euro's per dag voor me verdiende, zoals zij vertelt? Dan reed ik in een vette BMW in plaats van die tweedehandsauto van 1.500 euro.' ¿¿
In juni wijdde het tv-programma Zembla een aflevering aan het 17-jarige meisje Mowitha. Haar moeder maakte wereldkundig dat haar dochter in handen was gevallen van een loverboy. Driemaal deed ze haar relaas in Tros Vermist. 'Ze wordt vastgehouden, misschien wel gedrogeerd.'
Maar Zembla spoorde het meisje op en liet haar zelf uitgebreid aan het woord. Ze hield zich met haar Afrikaanse vriend vrijwillig schuil voor haar moeder en ontkende ooit slachtoffer te zijn geweest. 'Dat roep ik al jaren, maar ze horen me niet. En mijn moeder ook niet, die heeft haar verhaal geconstrueerd.'
Mowitha was vanaf haar 12de een lastig kind; ze bleef nachten van huis. Haar moeder zocht naar verklaringen en stuitte op internet op de symptomen van loverboyslachtoffers. De politie Limburg-Zuid deed onderzoek, maar vond geen enkel bewijs dat Mowitha ergens toe wordt gedwongen. Intussen leidt het loverboy-verhaal allang een eigen leven. In de Zembla-uitzending kwamen ook twee jeugdvriendinnen van Mowitha aan het woord. 'Loverboys zijn meestal rond de 20 jaar en van buitenlandse afkomst. Nou, dat was haar vriend ook.'
Strafrechtelijk bestaat de loverboy niet, zegt woordvoerder Bas de Visser van het Coördinatiecentrum Mensenhandel (CoMensha). 'Een loverboy is een mensenhandelaar die gebruik maakt van een speciale tactiek. Via valse beloftes, vaak op het gebied van liefde, krijgen deze mensenhandelaren vrouwen zover dingen voor hen te doen.'
CoMensha registreert meldingen van de politie en andere opsporingsdiensten. Dit jaar heeft het centrum tot op heden 192 meldingen van kwesties waarin loverboytechnieken een rol speelden. Het zijn zeker niet allemaal Nederlandse meisjes, zoals vaak wordt gedacht, zegt De Visser. 'Mensenhandelaren verleiden ook vrouwen in het buitenland om ze hier in de prostitutie te laten werken.' Tot aangiften en rechtszaken komt het veelal niet. 'Veel vrouwen zijn ondanks alles nog steeds verliefd op de dader.'
Niks nieuws onder de zon, meent criminoloog Frank Bovenkerk. Al in 2006 stelde hij in het boek Loverboys, of modern pooierschap dat het bestaan van de loverboy een mediahype is. 'Dat jongens meiden proberen te verleiden om de prostitutie in te gaan, is zo oud als de weg naar Rome.' Ja, de onderzoekers kwamen meisjes tegen uit de provincie, die in Amsterdam achter het raam terecht waren gekomen. 'Dat het ook ging om meisjes die niet uit de lagere klassen afkomstig waren, was destijds relatief nieuw. Daardoor ontstond bij veel ouders het gevoel: dit kan mijn eigen dochter ook overkomen.' Maar de cijfers afkomstig van hulpverleners, als zouden er vijftienhonderd meisjes per jaar op die manier in de prostitutie geraken, noemt Bovenberg 'krankzinnig hoog'. 'Hulpverleners laten zich bedotten. Ze zoeken niet naar de feiten, maar gaan volledig mee in het verhaal van het slachtoffer. Daar hebben zij baat bij, dat is hun werk.' ¿¿
Toen het rapport van Bovenkerk en zijn collega's verscheen, deed Movisie-onderzoeker Lou Repetur zijn verhaal nog af als 'wetenschappelijke mierenneukerij'. Zelf was ze in de jaren negentig betrokken bij de hulpverlening aan slachtoffers van loverboys.
Maar die kritiek van toen wil ze nu wel even rechtzetten: 'Bovenkerk was een voorloper. Met de kennis van nu moet ik hem gelijk geven. Het loverboyfenomeen is een hype die door instellingen en politici wordt misbruikt om geld los te krijgen voor allerlei voorlichting en projecten waarvan het nut niet bewezen is.' ¿
Vergeleken met bijvoorbeeld de slachtoffers van jongensprostitutie of incest, van wie er minstens evenveel zijn, is er voor de prooi van de loverboy overmatig veel aandacht, stelt Repetur. 'Maar dat is niet alleen de schuld van de hulpverlening. Het ligt ook aan politici: als je het woord 'loverboy' niet gebruikt in hulpprojecten rondom grensoverschrijdend seksgedrag, krijg je geen subsidie. Absurd.'
Dat de loverboy is uitgegroeid tot een nationaal bekend fenomeen, is niet verwonderlijk. Allereerst is het een woord dat 'lekker bekt', daar houden media van. De lobby die Repetur en andere beeldbepalende hulpverleensters aanzwengelden, werd verder gevoed door een aantal goedgebekte slachtoffers met een persoonlijk verhaal.
'De impact van die verhalen was groot', zegt Repetur. 'Iedereen was geschokt dat zoiets in Wijk bij Duurstede of Veenendaal kon gebeuren. Ouders hadden het gevoel dat het ook hun dochter had kunnen zijn.' Een derde factor voor het mediasucces van de loverboy: al gauw was duidelijk dat veel vermeende daders van allochtone afkomst waren. Repetur: 'Dat paste precies in de tijdgeest van steeds harder anti-islamsentiment.'
Tegenwoordig verschijnt in menig dossier van Bureau Jeugdzorg de zinsnede 'vermoedens van loverboyproblematiek'. Meestal ontbreken bewijzen en zijn de verschijnselen vaag: meisje spijbelt veel, wordt vaak gebeld door jongens, isoleert zich van oude vriendinnen, loopt weg van huis.
De dochter van W. uit Almere vertoonde anderhalf jaar geleden precies die kenmerken en kreeg een 'loverboyetiket' opgeplakt van de hulpverleners. W. schrok zich uiteraard dood, maar heeft tot op de dag van vandaag niet kunnen achterhalen wie of wat haar dochter precies in de macht hield. 'De hulpverleners hebben ons wel uitgelegd wat zij verstaan onder een loverboy. Dat is niet het klassieke verhaal van de jongen die in een BMW bij school verschijnt. Eigenlijk bedoelen ze ermee dat een volwassen man een bepaalde macht uitoefent op een meisje, waardoor zij dingen gaat doen die helemaal niet bij haar passen. Mijn dochter gebruikte bijvoorbeeld drugs.' ¿
Zo wordt de definitie van loverboy steeds verder opgerekt. Lou Repetur denkt dat het ook vaak onmacht is om problemen te benoemen. 'Na twintig jaar zijn we nog steeds niet in staat de problemen in die manipulatieve sfeer te concretiseren. Dus noemen we het loverboyproblematiek, dan heeft het beestje een naam.' ¿
Ook ouders hebben daar in sommige gevallen baat bij, zoals in de zaken van Maria Mosterd en Mowitha. Journalist Korterink: 'Op het moment dat Lucie Mosterd Ansou de schuld kon geven van alle problemen, pleitte ze zichzelf vrij. Het lag tenminste niet aan haar opvoeding.'
Veel ouders willen ook liever niet zien dat hun tienerdochter zelf het initiatief neemt tot seks met verschillende jongens of pijpsessies. Dan is de loverboy een welkom excuus. Korterink: 'Natuurlijk is er een groep jongens die heel losjes omspringt met seks. De een na de ander gaat met zo'n meisje naar bed, ze ruilen wat. Je ziet die cultuur veel in Antilliaanse kringen. Begrijp me goed, het zijn foute jongens en ik zou het vreselijk vinden als mijn dochters met zulke types omgingen. Maar het zijn geen loverboys die berekenend vrouwen exploiteren. De meeste van die jongens hebben daar helemaal de capaciteiten niet voor.'¿¿
Frank Bovenkerk is ervan overtuigd dat de losse seksuele moraal zoals die in bloterige gangsterclips tot ons komt, zijn uitwerking ook onder tienermeisjes niet heeft gemist. 'Jongeren doen na wat ze op tv zien, dat is echt zo. In die clips zie je zwarte pooiers en gewillige dames die het allemaal heerlijk vinden. Dus vinden veel meisjes zulk gedrag normaal en doen ze in het begin vrijwillig mee aan die losse seksuele contacten. Vaak beseffen ze pas veel later waar ze nu eigenlijk in zijn getuind.'
De verhouding tussen dader en slachtoffer is in de praktijk meestal niet zo zwart-wit als de mythe van de loverboy doet geloven. De meisjes zijn niet altijd preuts en onschuldig. Toch is de stereotypering hardnekkig. Ansou Keita begrijpt daarom ook wel waarom Maria Mosterd de wereld zo gemakkelijk kon overtuigen van zijn wreedheid. 'Zij is een meisje, ik ben een neger van 1 meter 80 lang en 120 kilo. Mensen schrikken van mij in een donker steegje. Dan laat ze ook nog foto's van mij zien met mijn grote hond. Ik snap echt wel dat mensen dan denken: die kerel is dangerous.'
N.B.: Dit verhaal is op verzoek van geïnterviewden en na goedkeuring door de hoofdredactie van de Volkskrant ganonimiseerd in januari 2014
https://www.volkskrant.nl/archief/het-verhaal-van-de-loverboykomt-te-goed-van-pas~a1075077/