Marsipulami
08-12-18, 10:34
Wie was pater Charles Deckers en waarom wordt hij zalig verklaard?
De martelaars van Algerije worden ze genoemd. In totaal 19 katholieke geestelijken die tijdens de burgeroorlog in de jaren 90 in Algerije wilden blijven en dat met hun leven betaalden. Vandaag worden ze zalig verklaard in Oran, met medewerking van de Algerijnse regering.
Rony Van Gastel
27 December 1994. Eén dag nadat hij zijn zeventigste verjaardag in Algiers had gevierd bracht de Antwerpse witte pater Charles "Charlie" Deckers een bezoek aan zijn medebroeders in Tizi Ouzou, Algerije. Een half uur na zijn aankomst in het klooster viel een commando van de fundamentalistische terreurgroep GIA (Groupe Islamique Armé) binnen. Charles werd samen met drie Franse geestelijken doodgeschoten op het binnenplein.
Deckers werd niet speciaal geviseerd. Hij kon met iedereen door één deur in Tizi Ouzou. Maar de GIA wilde in Tizi Ouzou wraak nemen voor wat een dag eerder was gebeurd. Franse elitetroepen hadden in Marseille namelijk een eind gemaakt aan de gijzeling van een vliegtuig van Air France. De vier fundamentalistische gijzelnemers kwamen daarbij om.
Deckers wilde een dialoog op gang brengen. Daarom werd hij Algerijn met de Algerijnen, Berber met de Berbers
Manu Ruys, voormalig klasgenoot
Deckers, geboren in Antwerpen in 1924 trok al op zijn 26ste naar Algerije, snel nadat hij zijn geloften bij de Witte Paters had afgelegd. "Tijdens de oorlog was hij al eens in de gevangenis beland, de Gestapo had hem betrapt op radio luisteren" zegt zijn neef Yvan Deckers. Charles werkte in Algiers en in Kabylië, in Tizi Ouzou vooral met jongeren. Hij was bij de scouts, richtte een voetbalploeg op, gaf les op de meisjesschool.
Hij sprak al Arabisch maar leerde ook Berbers en nam de Algerijnse nationaliteit aan. "Omdat hij een dialoog met de mensen op gang wilde brengen" schreef ook zijn voormalige klasgenoot en journalist Manu Ruys. Dat werd door de toenmalige autoriteiten in Algerije niet altijd gesmaakt. Deckers werd het land uitgezet. Na een jarenlang intermezzo, dat hem ook in Jemen bracht, kwam hij in 1987 toch weer naar Algerije.
Van mensen en goden
Een paar jaar later, in 1991, won de Islamistische partij FIS de verkiezingen. De regering annuleerde de tweede ronde en dat was het begin van een bloedig decennium, een burgeroorlog die tienduizenden slachtoffers maakte. Daarbij ook 19 religieuzen dus, "katholieke martelaars" die een voorbeeld voor andere gelovigen kunnen zijn. Zij worden vandaag zalig verklaard. De meest bekende onder hen zijn allicht de zeven monniken van Tibhirine. Zij werden in 1996 ontvoerd, alleen hun hoofden werden later teruggevonden en in de kloostertuin begraven. Hun verhaal werd beroemd met de in Cannes bekroonde film uit 2010 "Des Hommes et des Dieux".
Over de precieze omstandigheden van hun dood blijft er tot op vandaag onduidelijlkheid bestaan. Zit het Algerijnse leger er voor iets tussen of werden ze allicht toch het slachtoffer van een groep fundamentalisten? Net als bij Charles Deckers waren het in elk geval "gewone paters" die dicht bij het volk leefden, niet dachten in termen van vijanden of zelfs bekering. "Fundamentalisme is het gevolg van discriminatie en sociale miserie" schreef Charles Deckers zelf. Het lot wilde dat net hij het slachtoffer werd van fundamentalisme.
De martelaars van Algerije worden ze genoemd. In totaal 19 katholieke geestelijken die tijdens de burgeroorlog in de jaren 90 in Algerije wilden blijven en dat met hun leven betaalden. Vandaag worden ze zalig verklaard in Oran, met medewerking van de Algerijnse regering.
Rony Van Gastel
27 December 1994. Eén dag nadat hij zijn zeventigste verjaardag in Algiers had gevierd bracht de Antwerpse witte pater Charles "Charlie" Deckers een bezoek aan zijn medebroeders in Tizi Ouzou, Algerije. Een half uur na zijn aankomst in het klooster viel een commando van de fundamentalistische terreurgroep GIA (Groupe Islamique Armé) binnen. Charles werd samen met drie Franse geestelijken doodgeschoten op het binnenplein.
Deckers werd niet speciaal geviseerd. Hij kon met iedereen door één deur in Tizi Ouzou. Maar de GIA wilde in Tizi Ouzou wraak nemen voor wat een dag eerder was gebeurd. Franse elitetroepen hadden in Marseille namelijk een eind gemaakt aan de gijzeling van een vliegtuig van Air France. De vier fundamentalistische gijzelnemers kwamen daarbij om.
Deckers wilde een dialoog op gang brengen. Daarom werd hij Algerijn met de Algerijnen, Berber met de Berbers
Manu Ruys, voormalig klasgenoot
Deckers, geboren in Antwerpen in 1924 trok al op zijn 26ste naar Algerije, snel nadat hij zijn geloften bij de Witte Paters had afgelegd. "Tijdens de oorlog was hij al eens in de gevangenis beland, de Gestapo had hem betrapt op radio luisteren" zegt zijn neef Yvan Deckers. Charles werkte in Algiers en in Kabylië, in Tizi Ouzou vooral met jongeren. Hij was bij de scouts, richtte een voetbalploeg op, gaf les op de meisjesschool.
Hij sprak al Arabisch maar leerde ook Berbers en nam de Algerijnse nationaliteit aan. "Omdat hij een dialoog met de mensen op gang wilde brengen" schreef ook zijn voormalige klasgenoot en journalist Manu Ruys. Dat werd door de toenmalige autoriteiten in Algerije niet altijd gesmaakt. Deckers werd het land uitgezet. Na een jarenlang intermezzo, dat hem ook in Jemen bracht, kwam hij in 1987 toch weer naar Algerije.
Van mensen en goden
Een paar jaar later, in 1991, won de Islamistische partij FIS de verkiezingen. De regering annuleerde de tweede ronde en dat was het begin van een bloedig decennium, een burgeroorlog die tienduizenden slachtoffers maakte. Daarbij ook 19 religieuzen dus, "katholieke martelaars" die een voorbeeld voor andere gelovigen kunnen zijn. Zij worden vandaag zalig verklaard. De meest bekende onder hen zijn allicht de zeven monniken van Tibhirine. Zij werden in 1996 ontvoerd, alleen hun hoofden werden later teruggevonden en in de kloostertuin begraven. Hun verhaal werd beroemd met de in Cannes bekroonde film uit 2010 "Des Hommes et des Dieux".
Over de precieze omstandigheden van hun dood blijft er tot op vandaag onduidelijlkheid bestaan. Zit het Algerijnse leger er voor iets tussen of werden ze allicht toch het slachtoffer van een groep fundamentalisten? Net als bij Charles Deckers waren het in elk geval "gewone paters" die dicht bij het volk leefden, niet dachten in termen van vijanden of zelfs bekering. "Fundamentalisme is het gevolg van discriminatie en sociale miserie" schreef Charles Deckers zelf. Het lot wilde dat net hij het slachtoffer werd van fundamentalisme.