Salvatio
26-04-20, 17:21
​Duizenden jaren droomden Joden van terugkeer, en bewoners van de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever zijn blij dat Trump hun rechten heeft erkend. ‘Wij horen hier’, zeggen zij. ‘En het is goed als de Palestijnen horen dat wij nooit meer vertrekken.’
Sacha Kester (https://www.volkskrant.nl/auteur/Sacha%20Kester)
21 april 2020, 19:56
Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.Ze woont al 24 jaar op de top van een heuvel in de Westelijke Jordaanoever, en hier zat ze ook op de bank, samen met haar gezin, toen de Amerikaanse president Trump zijn vredesplan voor het Midden-Oosten presenteerde. ‘Het was een emotioneel moment’, zegt ze. ‘Eindelijk werd bevestigd dat wij niet andermans land bezetten, maar daadwerkelijk het recht hebben om hier te zijn – dat het Joodse volk thuishoort in dit gebied.’
Het plan van Trump werd juichend omarmd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, maar vol afschuw verworpen door Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.
Annexatie
Het plan voorziet in een mogelijke toekomstige Palestijnse staat, maar op slechts 70 procent van de Westelijke Jordaanoever. De andere 30 procent, waar zich meer dan 135 Joodse nederzettingen bevinden (die volgens de meeste landen illegaal zijn), zouden door Israël geannexeerd kunnen worden. Dat gaat heel snel realiteit worden nu Netanyahu deze week een coalitie heeft gesmeed, want in het regeerakkoord staat dat de annexatie nog voor juli dit jaar moet beginnen.
https://images4.persgroep.net/rcs/SDVdVL2WAP9a7fUf6uIS7TU3Bo8/diocontent/169723038/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Het personeel in een dameskledingwinkel in de nederzetting Eli. Beeld Daniel Rosenthal
Passentin is daar blij mee. Ze is opgegroeid in San Francisco, en met haar ouders naar Israël geëmigreerd toen ze 11 was. Na haar huwelijk besloten zij en haar man om naar Eli te verhuizen, wat toen nog een kleine nederzetting was. ‘Mijn echtgenoot had hier, voordat hij in het leger ging, op de Talmoedschool gestudeerd, waardoor we kennissen in de omgeving hadden. Ikzelf was verliefd op de schoonheid van deze regio.
Maar wat zeker meespeelde, was het idee om Israël te steunen door ons te vestigen in het land van onze voorvaderen.’Trots loopt Passentin, ondertussen moeder van acht kinderen, door haar tuin. Ze laat de olijfbomen zien die haar zoon heeft geplant, en wijst naar Shiloh, onderaan de heuvel – de Bijbelse eerste hoofdstad van het Joodse volk en nu een geliefde attractie voor pelgrims. Ze zouden nooit zomaar land stelen, benadrukt Passentin. ‘We bouwen alleen op land waar niemand eigendomspapieren van heeft. Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven.’
https://images3.persgroep.net/rcs/gH7y4CKppy1qmzwDjlo63ypudz4/diocontent/168426294/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Amerikaanse buitenwijk
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
https://images4.persgroep.net/rcs/PuzRAUO2DmPhKWK926S4WHpQSmw/diocontent/169723091/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Een oma rijdt met haar kleinkinderen door de nederzetting Eli op de Westelijke Jordaanoever. Beeld Daniel Rosenthal
Passentin vindt het vreselijk, die hekken, en zou juist meer contact willen met haar Palestijnse buren. ‘Ik praat met hen in de supermarkt, en ik geloof dat de meesten van hen in vrede met ons willen samenleven. Daar zet ik me ook voor in. Zo zou ik een fotocursus aan Palestijnse vrouwen geven, maar op het laatste moment ging het niet door, omdat hun echtgenoten het niet goed vonden.’ Ze heft haar handen op, palmen naar buiten, een gebaar waarmee ze wil uitdrukken dat zij het dan ook niet meer weet.
Pompeo wijn
Een kleine twintig minuten verderop, drinkt Miri Maoz Ovadia een kop thee bij het bezoekerscentrum van de Psagot wijnmakerij. Op een houten ton staan een aantal opvallende flessen: de Pompeo wijn, vernoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, als dank, omdat hij een rapport heeft verworpen waarin werd gesteld dat Israëlische nederzettingen illegaal zijn.
https://images4.persgroep.net/rcs/trpSZi-y5XJjt7MwuxI9xs4xPA0/diocontent/169722956/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Eliana Passentin (geboren in San Francisco): ‘We bouwen alleen op land dat van niemand is.’Beeld Daniel Rosenthal
‘Dit is een fijne regio om een gezin groot te brengen’, zegt Maoz Ovadia, woordvoerster van de regionale raad van dit district. ‘Ja, we wonen achter hekken en we worden soms blootgesteld aan geweld, maar de laatste tijd gaat het beter. De afgelopen vijf jaar hebben wij geen enkele keer naar de schuilkelders hoeven rennen.’
Ook Maoz Ovadia is blij met het voorstel van Trump, en ook zij onderstreept het belang van de erkenning dat zij het recht heeft om hier te leven. ‘Dat was noodzakelijk’, zegt ze. ‘Voorheen werd de Palestijnen steeds voorgespiegeld dat wij hier tijdelijk waren, dat er nog onderhandeld kon worden over onze aanwezigheid, of dat we met geweld kunnen worden verdreven. Dat is een illusie. Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
Het is lastig, verzucht Maoz Ovadia, dat twee volken dezelfde plek ‘thuis’ noemen. ‘We zullen samen moeten oplossen hoe we dit land gaan delen, en daarvoor moeten ook wij dromen opgeven. In het plan van Trump staat dat 70 procent van Judea en Samaria naar de Palestijnen gaat. Dat is een groot offer. Ik vind wel dat de Palestijnse Autoriteit eerst moet bewijzen dat zij hun mensen goed kunnen regeren, want zoals het nu gaat, is het slecht voor het Palestijnse volk, en gevaarlijk voor ons. Maar ik heb er vertrouwen in dat er uiteindelijk vrede komt.’
Vijandig volk
Dat vertrouwen wordt niet gedeeld door opiniemaker David Haivri. ‘We moeten af van dat hele idee van een twee staten oplossing’, zegt hij zittend in zijn tuin in de nederzetting Kfar Tapuach. Op de grond ligt een grote hond met een vriendelijke blik, en bij de deur staat kinderspeelgoed. ‘Dit is heilig land voor het Joodse volk, en het idee dat we een deel moeten overdragen aan een vijandig volk, is onverteerbaar.’Daar is Haivri van overtuigd geraakt door wat de Palestijnse Autoriteiten de afgelopen 25 jaar hebben laten zien. ‘Als zij leiderschap hadden getoond’, zegt hij, ‘als zij hun verantwoordelijkheden hadden genomen, had ik erop kunnen vertrouwen dat er een Palestijnse naast een Joodse staat kon bestaan.
Maar ik zie alleen corruptie, incompetentie en de aanmoediging van geweld – of in elk geval het onvermogen om dat te stoppen.’Haivri wijst erop dat 15 Israëlische nederzettingen volgens het plan van Trump totaal geïsoleerde enclaves in een Palestijnse staat zouden worden. Veertig andere nederzettingen, waaronder de zijne, zouden met een kleine, smalle corridor zijn verbonden met de rest van Israël, omringd door Palestijns grondgebied. Dat is volgens hem niet alleen levensgevaarlijk, de dorpen zouden bovendien niet kunnen groeien omdat de grond buiten de dorpsgrenzen aan een ander land zullen toebehoren. ‘Jongeren kunnen dan geen huis bouwen, en zullen wegtrekken. De gemeenschappen zouden uitsterven
.’Eén ding is Haivri dus met de Palestijnen eens: het plan van Trump is niks. Zijn eigen voorstel? Eén groot Israël. ‘Zeker, de Palestijnen zouden hun droom verliezen, en misschien niet mogen stemmen, maar ze zouden wel werk hebben, een goede infrastructuur, en ze zouden hun geloof kunnen uitoefenen. Ze zouden het bij ons beter hebben dan in een Palestijnse Staat. Dat is niet eerlijk, maar de wereld is nu eenmaal hard. En ik ben ervan overtuigd dat we dan eindelijk vrede zouden hebben.
’https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/israelische-kolonisten-over-het-plan-van-trump-we-zijn-hier-al-3-500-jaar~ba505727/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F
Sacha Kester (https://www.volkskrant.nl/auteur/Sacha%20Kester)
21 april 2020, 19:56
Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.Ze woont al 24 jaar op de top van een heuvel in de Westelijke Jordaanoever, en hier zat ze ook op de bank, samen met haar gezin, toen de Amerikaanse president Trump zijn vredesplan voor het Midden-Oosten presenteerde. ‘Het was een emotioneel moment’, zegt ze. ‘Eindelijk werd bevestigd dat wij niet andermans land bezetten, maar daadwerkelijk het recht hebben om hier te zijn – dat het Joodse volk thuishoort in dit gebied.’
Het plan van Trump werd juichend omarmd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, maar vol afschuw verworpen door Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.
Annexatie
Het plan voorziet in een mogelijke toekomstige Palestijnse staat, maar op slechts 70 procent van de Westelijke Jordaanoever. De andere 30 procent, waar zich meer dan 135 Joodse nederzettingen bevinden (die volgens de meeste landen illegaal zijn), zouden door Israël geannexeerd kunnen worden. Dat gaat heel snel realiteit worden nu Netanyahu deze week een coalitie heeft gesmeed, want in het regeerakkoord staat dat de annexatie nog voor juli dit jaar moet beginnen.
https://images4.persgroep.net/rcs/SDVdVL2WAP9a7fUf6uIS7TU3Bo8/diocontent/169723038/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Het personeel in een dameskledingwinkel in de nederzetting Eli. Beeld Daniel Rosenthal
Passentin is daar blij mee. Ze is opgegroeid in San Francisco, en met haar ouders naar Israël geëmigreerd toen ze 11 was. Na haar huwelijk besloten zij en haar man om naar Eli te verhuizen, wat toen nog een kleine nederzetting was. ‘Mijn echtgenoot had hier, voordat hij in het leger ging, op de Talmoedschool gestudeerd, waardoor we kennissen in de omgeving hadden. Ikzelf was verliefd op de schoonheid van deze regio.
Maar wat zeker meespeelde, was het idee om Israël te steunen door ons te vestigen in het land van onze voorvaderen.’Trots loopt Passentin, ondertussen moeder van acht kinderen, door haar tuin. Ze laat de olijfbomen zien die haar zoon heeft geplant, en wijst naar Shiloh, onderaan de heuvel – de Bijbelse eerste hoofdstad van het Joodse volk en nu een geliefde attractie voor pelgrims. Ze zouden nooit zomaar land stelen, benadrukt Passentin. ‘We bouwen alleen op land waar niemand eigendomspapieren van heeft. Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven.’
https://images3.persgroep.net/rcs/gH7y4CKppy1qmzwDjlo63ypudz4/diocontent/168426294/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Amerikaanse buitenwijk
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
https://images4.persgroep.net/rcs/PuzRAUO2DmPhKWK926S4WHpQSmw/diocontent/169723091/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Een oma rijdt met haar kleinkinderen door de nederzetting Eli op de Westelijke Jordaanoever. Beeld Daniel Rosenthal
Passentin vindt het vreselijk, die hekken, en zou juist meer contact willen met haar Palestijnse buren. ‘Ik praat met hen in de supermarkt, en ik geloof dat de meesten van hen in vrede met ons willen samenleven. Daar zet ik me ook voor in. Zo zou ik een fotocursus aan Palestijnse vrouwen geven, maar op het laatste moment ging het niet door, omdat hun echtgenoten het niet goed vonden.’ Ze heft haar handen op, palmen naar buiten, een gebaar waarmee ze wil uitdrukken dat zij het dan ook niet meer weet.
Pompeo wijn
Een kleine twintig minuten verderop, drinkt Miri Maoz Ovadia een kop thee bij het bezoekerscentrum van de Psagot wijnmakerij. Op een houten ton staan een aantal opvallende flessen: de Pompeo wijn, vernoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, als dank, omdat hij een rapport heeft verworpen waarin werd gesteld dat Israëlische nederzettingen illegaal zijn.
https://images4.persgroep.net/rcs/trpSZi-y5XJjt7MwuxI9xs4xPA0/diocontent/169722956/_fitwidth/763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8Eliana Passentin (geboren in San Francisco): ‘We bouwen alleen op land dat van niemand is.’Beeld Daniel Rosenthal
‘Dit is een fijne regio om een gezin groot te brengen’, zegt Maoz Ovadia, woordvoerster van de regionale raad van dit district. ‘Ja, we wonen achter hekken en we worden soms blootgesteld aan geweld, maar de laatste tijd gaat het beter. De afgelopen vijf jaar hebben wij geen enkele keer naar de schuilkelders hoeven rennen.’
Ook Maoz Ovadia is blij met het voorstel van Trump, en ook zij onderstreept het belang van de erkenning dat zij het recht heeft om hier te leven. ‘Dat was noodzakelijk’, zegt ze. ‘Voorheen werd de Palestijnen steeds voorgespiegeld dat wij hier tijdelijk waren, dat er nog onderhandeld kon worden over onze aanwezigheid, of dat we met geweld kunnen worden verdreven. Dat is een illusie. Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
Het is lastig, verzucht Maoz Ovadia, dat twee volken dezelfde plek ‘thuis’ noemen. ‘We zullen samen moeten oplossen hoe we dit land gaan delen, en daarvoor moeten ook wij dromen opgeven. In het plan van Trump staat dat 70 procent van Judea en Samaria naar de Palestijnen gaat. Dat is een groot offer. Ik vind wel dat de Palestijnse Autoriteit eerst moet bewijzen dat zij hun mensen goed kunnen regeren, want zoals het nu gaat, is het slecht voor het Palestijnse volk, en gevaarlijk voor ons. Maar ik heb er vertrouwen in dat er uiteindelijk vrede komt.’
Vijandig volk
Dat vertrouwen wordt niet gedeeld door opiniemaker David Haivri. ‘We moeten af van dat hele idee van een twee staten oplossing’, zegt hij zittend in zijn tuin in de nederzetting Kfar Tapuach. Op de grond ligt een grote hond met een vriendelijke blik, en bij de deur staat kinderspeelgoed. ‘Dit is heilig land voor het Joodse volk, en het idee dat we een deel moeten overdragen aan een vijandig volk, is onverteerbaar.’Daar is Haivri van overtuigd geraakt door wat de Palestijnse Autoriteiten de afgelopen 25 jaar hebben laten zien. ‘Als zij leiderschap hadden getoond’, zegt hij, ‘als zij hun verantwoordelijkheden hadden genomen, had ik erop kunnen vertrouwen dat er een Palestijnse naast een Joodse staat kon bestaan.
Maar ik zie alleen corruptie, incompetentie en de aanmoediging van geweld – of in elk geval het onvermogen om dat te stoppen.’Haivri wijst erop dat 15 Israëlische nederzettingen volgens het plan van Trump totaal geïsoleerde enclaves in een Palestijnse staat zouden worden. Veertig andere nederzettingen, waaronder de zijne, zouden met een kleine, smalle corridor zijn verbonden met de rest van Israël, omringd door Palestijns grondgebied. Dat is volgens hem niet alleen levensgevaarlijk, de dorpen zouden bovendien niet kunnen groeien omdat de grond buiten de dorpsgrenzen aan een ander land zullen toebehoren. ‘Jongeren kunnen dan geen huis bouwen, en zullen wegtrekken. De gemeenschappen zouden uitsterven
.’Eén ding is Haivri dus met de Palestijnen eens: het plan van Trump is niks. Zijn eigen voorstel? Eén groot Israël. ‘Zeker, de Palestijnen zouden hun droom verliezen, en misschien niet mogen stemmen, maar ze zouden wel werk hebben, een goede infrastructuur, en ze zouden hun geloof kunnen uitoefenen. Ze zouden het bij ons beter hebben dan in een Palestijnse Staat. Dat is niet eerlijk, maar de wereld is nu eenmaal hard. En ik ben ervan overtuigd dat we dan eindelijk vrede zouden hebben.
’https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/israelische-kolonisten-over-het-plan-van-trump-we-zijn-hier-al-3-500-jaar~ba505727/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F