PDA

Bekijk Volledige Versie : Instituut Clingendael: Niet Israël maar Nederland is veranderd!!!



Kneidelach
28-10-02, 18:08
Hieronder is Alfred Pijpers, senior onderzoeker aan het gerenomeerde instituut Clingendael, aan het woord. Een genuanceerd Nederlands geluid.


Niet Israël, maar Nederland is veranderd
Opinie - Alfred Pijpers

De ooit zo pro-Israëlische gezindheid onder Nederlanders is aanzienlijk afgenomen. Het manifest van Gretta Duisenberg illustreert dat, meent Alfred Pijpers.

TEGEN de achtergrond van de Israëlische sloopwerkzaamheden in Ramallah lijkt de actie 'Stop de bezetting' onder leiding van Gretta Duisenberg goed getimed. 'Het Midden-Oosten verdient duurzame vrede. Daarvoor is opheffing van de 35-jarige bezetting van de Palestijnse gebieden noodzakelijk', schrijft zij in een manifest (de Volkskrant, 24 september), dat mede is ondertekend door tientallen kunstenaars, (euro)parlementariërs, hoogleraren, docenten, journalisten en bankiers, alsmede door oud-premier en voormalig minister van Buitenlandse Zaken Van Agt.

De tekst van het korte manifest is nogal krakkemikkig. De actiegroep wil bijvoorbeeld dat 'Israël zich terugtrekt uit alle sinds 1967 bezette gebieden, en uitvoering van alle VN-resoluties ter zake'. Maar iedereen weet, zeker de vele volkenrechtgeleerden die het stuk hebben ondertekend, dat de kardinale resoluties 242 en 338 van de VN-Veiligheidsraad juist nadrukkelijk niet reppen van alle bezette gebieden.

Verder is het merkwaardig dat de actiegroep spreekt over 'opheffing van de 35-jarige bezetting'. Israël heeft zich immers al jaren geleden teruggetrokken uit het overgrote deel van de in 1967 veroverde gebieden. In het begin van de jaren tachtig uit (na het vredesverdrag met Egypte) de Sinaï, na de Oslo-akkoorden medio jaren negentig volgden de Gazastrook en grote delen van de Westelijke Jordaanoever. Met Syrië waren intussen serieuze onderhandelingen begonnen over de Golanhoogte. In 2000 verliet het Israëlische leger Zuid-Libanon. Dat is toch wat anders dan een 'expansionistische Israëlische staatspolitiek', zoals het manifest stelt.

Misschien doelt de actiegroep met deze aanduiding op de joodse nederzettingen die er na 1967 in de Palestijnse gebieden zijn gesticht. Die zijn inderdaad uit volkenrechtelijk oogpunt illegaal, en ze hebben contraproductief gewerkt voor het vredesproces.

Men mag dat achtereenvolgende Israëlische kabinetten zwaar aanrekenen. Maar het probleem van de nederzettingen moet niet ernstiger worden genomen dan het is.

Afgezien van de vele joodse nieuwkomers in de wijken rondom Jeruzalem is het totale aantal nederzettingen niet erg groot. Vaak zijn ze ook erg klein in omvang. Er zijn minder joodse nederzettingen in Palestijns gebied dan Palestijnse dorpen in het huidige Israël. Bovendien was er in de zomer van 2000 in Camp David al in grote lijnen een akkoord bereikt over hun ontruiming.

Op het moment dat twee jaar geleden de opstand tegen Israël (met de gematigde Barak als premier; de beruchte terroristenvreter Ariel Sharon zat nog netjes in de oppositie) begon, leefde de overgrote meerderheid van de Palestijnse bevolking in stedelijke agglomeraties onder autonoom Palestijns gezag.

In de zogeheten A-gebieden hadden de Palestijnen ook verreikende militaire bevoegdheden. Wel bleef Israël militaire controle uitoefenen over onder meer de Jordaanvallei, en de toegangscorridors tot de joodse nederzettingen. Dit overigens conform de mede door Yasser Arafat ondertekende Oslo-akkoorden.

Juist de politieke en ten dele ook militaire autonomie van de Palestijnse gebieden heeft allerlei militante Palestijnse groeperingen in staat gesteld om zich professioneel te bewapenen, en betrekkelijk ongestoord de talrijke aanslagen op joodse burgers en kolonisten te beramen.

Anders dan de Volkskrant op 25 september in een hoofdartikel stelt, vormt de 'kern' van het conflict niet de 'Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden'. Ook vóór de '35-jarige bezetting' van de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever werd de staat Israël al te vuur en te zwaard bestreden. Prominente Palestijnse leiders en hun aanhang willen helemaal geen eigen staat naast Israël, maar liquidatie van de joodse staat. Naarmate de realiteit van een levensvatbare Palestijnse staat naast Israël dichterbij kwam, onder regie van president Bill Clinton, met voorzichtige instemming van Barak, werd het Palestijnse geweld tegen de joodse staat en haar inwoners systematisch en moedwillig opgevoerd. Waarschijnlijk met medewerking van Arafat.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat premier Sharon maar zijn gang kan gaan. Er is zeker kritiek mogelijk op de huidige Israëlische strijdmethodes, die in ieder geval in de westerse publieke opinie volkomen averechts werken. Ook in Nederland is die kritiek - terecht - scherper geworden.

Israël was in de jaren vijftig en zestig een toonbeeld voor Nederland. Klein maar dapper, en net zoals Nederland volop bezig met de naoorlogse (weder)opbouw. Nederland was in die jaren nog in belangrijke mate een verzuilde samenleving.

Elke zuil vond in Israël iets van haar gading. De sociaal-democraten waren gecharmeerd van de pioniersgeest en het socialistische experiment van de collectieve dorpsgemeenschappen (kibboetzim). De liberalen bewonderden de ondernemingszin en de militaire successen van de jonge staat Israël. Voor de christelijke groeperingen, vooral het protestantse volksdeel, gold Israël als het 'beloofde land', als de verwerkelijking van de bijbelse profetieën. Israël was een heel geschikt ideologisch bindmiddel voor onze verdeelde en verzuilde samenleving. Vandaar dus onze pro-Israëlische gezindheid in de eerste naoorlogse decennia.

Mede onder invloed van de Europese samenwerking is die sympathie in de loop der jaren afgezwakt.

Maar belangrijk is ook dat in de ontzuilde Nederlandse samenleving zelf geen bijzondere ideologische rol meer voor Israël is weggelegd. Bij de jongste generaties is de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog vervaagd; socialistische affiniteiten bestaan niet meer; door de ontkerkelijking wordt ook het 'beloofde land' uitgehold. En omvangrijke moslimgroeperingen steunen openlijk de Palestijnse zaak. Niet zozeer Israël is veranderd, zoals Van Agt in de Volkskrant van 25 september verklaart, maar Nederland zelf.

Alfred Pijpers is verbonden aan de afdeling Onderzoek van het Instituut Clingendael.

zie http://www.clingendael.nl/cli/publ/media/2002/VK_2001_10_03.htm

Maarten
28-10-02, 22:30
Geplaatst door Kneidelach
....Prominente Palestijnse leiders en hun aanhang willen helemaal geen eigen staat naast Israël, maar liquidatie van de joodse staat.


Blij dat het er zo staat..
Reden te meer om hárd aan mijn oplossing mee te werken.
http://www.maroc.nl/portal/forums/showthread.php?s=&threadid=44188
Je krijgt namelijk géen oplossing, als je de onvrede er niet in betrekt.


Geplaatst door Kneidelach
....Naarmate de realiteit van een levensvatbare Palestijnse staat naast Israël dichterbij kwam, onder regie van president Bill Clinton, met voorzichtige instemming van Barak, werd het Palestijnse geweld tegen de joodse staat en haar inwoners systematisch en moedwillig opgevoerd. Waarschijnlijk met medewerking van Arafat.


Dit is Bull! De toenemende agressie, c.q. wanhoop, is gewoon het gevolg van de aanhoudende malaise! Elke dag van honger en frustratie is er namelijk éen! Dat lijkt me echt iets wat die Clingendael jongens een beetje ontgaat.
En moet je het hele afgelopen jaar eens zien!!! Kóren op de molen van de kruitvaten!

Donna
28-10-02, 23:06
Geplaatst door Kneidelach
Hieronder is Alfred Pijpers, senior onderzoeker aan het gerenomeerde instituut Clingendael, aan het woord. Een genuanceerd Nederlands geluid.


Niet Israël, maar Nederland is veranderd
Opinie - Alfred Pijpers


Misschien doelt de actiegroep met deze aanduiding op de joodse nederzettingen die er na 1967 in de Palestijnse gebieden zijn gesticht. Die zijn inderdaad uit volkenrechtelijk oogpunt illegaal, en ze hebben contraproductief gewerkt voor het vredesproces.


Blij dat meneer Pijpers dit in ieder geval inziet.


Geplaatst door Kneidelach
Men mag dat achtereenvolgende Israëlische kabinetten zwaar aanrekenen. Maar het probleem van de nederzettingen moet niet ernstiger worden genomen dan het is.

Oh?


Geplaatst door Kneidelach
Afgezien van de vele joodse nieuwkomers in de wijken rondom Jeruzalem is het totale aantal nederzettingen niet erg groot. Vaak zijn ze ook erg klein in omvang. Er zijn minder joodse nederzettingen in Palestijns gebied dan Palestijnse dorpen in het huidige Israël. Bovendien was er in de zomer van 2000 in Camp David al in grote lijnen een akkoord bereikt over hun ontruiming.


Klein in omvang?

Alleen in Gaza hebben we het al over 40 % van het totale land.

En de vergelijking met de Palestijnse dorpen in Israel: een klein maar niet te onderschatten verschil is wel dat de Arabische Israeliers onder het Israelische gezag vallen, en de Joodse kolonisten in bezet gebied.... ook. :confused: