PDA

Bekijk Volledige Versie : Is er een plaats voor islam in Europa?



Ikke4real
02-11-02, 22:34
Door Sami ZEMNI, wetenschappelijk medewerker aan de Vakgroep Studie van de Derde Wereld van de Universiteit Gent.


Is er een plaats voor islam in Europa?

De titel van deze lezing is opzettelijk provocerend. Ik hoop aan te tonen dat de vraag eigenlijk irrelevant is en gebruikt wordt als een manipulatie door politici, intellectuelen, wetenschappers en maatschappelijke werkers om allerlei vormen van discriminatie te rationalizeren en goed te keuren. Wanneer we de problematiek van islam in Europa bekijken dan kunnen we grofweg twee verschillende aanpakken onderscheiden. De eerste kan men omschrijven als de "traditionele of orientalistische aanpak". In deze aanpak wordt islam gezien als een op zichzelf bestaande entiteit, los van elke sociale contingentie, die kan afgewogen worden tegenover de positieve eigenschappen die we onszelf toeschrijven (democratie, mensenrechten, tolerantie,…). Het is binnen deze optiek dat vragen zoals "Is islam integreerbaar?", "Is islam compatibel met de democratie?",… worden gesteld. Een tweede aanpak is de "genealogische-pluralistische" aanpak. Hier wordt de islam niet gezien als een 'vreemd lichaam' dat nieuw is in Europa maar als een integraal deel van het Europese verleden. In deze aanpak is er geen plaats voor de studie van de islam op zich. In de plaats wordt de aandacht gevestigd op de verschillende articulaties, functies, en betekenissen die Moslims geven aan de Islam doorheen de geschiedenis en vandaag de dag. In deze lezing wil ik de tweede aanpak volgen en deze keuze onderbouwen met een aantal belangrijke kritieken op de eerste invalshoek.
Het ontstaan van de Europese moderne natie-staten had als gevolg het ontstaan van nationale geschiedenissen. De cultureel homogeniserende werking van deze nieuwe staten zorgde ervoor dat de islam, dat sinds de 7de eeuw deel uitmaakte van Europa, werd weggeschreven uit de geschiedenisboeken. Islam was altijd, en is nog steeds, aanwezig in Europa. Vanaf de 7de tot de 17de eeuw maakte de islam integraal deel uit van het Iberische schiereiland en dit voornamelijk tijdens de autonomie van de bloeiende al-Andalous beschaving. Tussen 1609 en 1619 echter werden de Moriscos (zij die zich verplicht tot het Christendom moesten bekeren) gedeporteerd buiten de grenzen van een "Christelijk Europa". Tot de 19de eeuw bleef de islam echter aanwezig en overleefde het in een soort van crypto-islamitische vorm.

In Oost-Europa, op verschillende delen van de Balkan, is de islam steeds nadrukkelijk aanwezig geweest door het Ottomaanse Rijk. Na de Tweede Wereldoorlog begon de islam opnieuw meer zichtbaar te worden maar dan door de nieuwe migranten die door de Europese regeringen waren gerecruteerd om het tekort aan arbeiders in Europa op te vangen.

Als we iets van de plaats en de rol van islam in Europa willen begrijpen dan moeten we in de eerste plaats naar onszelf kijken. We moeten ons de vraag stellen wat onze principes en idealen van democratie inhouden en ons de vraag stellen of een debat over de islam wel nodig is. In de volgende paragrafen wil ik aantonen dat het debat rond islam veel problematischer is dan islam zelf en dat debatten over de essenties van islam misplaatst en nutteloos zijn.

West-Europese landen zien zichzelf graag als moderne natie-staten. Een moderne staat is gebaseerd op de idee van menselijke rationaliteit als ordenend maatschappelijk principe. De idee dat de staat en maatschappij geordend zijn door een transcendente, buitenmaatschappelijke referent (religie) wordt verworpen. God wordt niet gezien als manifest in de sociale orde (zoals in de Middeleeuwse staat) maar religie en geloof hoeven daarom nog niet te verdwijnen. De moderne Europese staten omschrijven zichzelf als seculiere staten en haar ideaal kan dan ook samengevat worden in de worden van de beroemde Franse wetenschapper Ernest Renan: "l'Etat neutre entre les religions, tolérant pour tout les cultes". De juridische basis voor deze maatschappelijke consensus rond secularisme is de levensbeschouwelijke neutraliteit van de staat. De filosofische en humanistische principes die aan de grondslag liggen van deze houding, geven het recht van vrijheid van religie aan ieder individu. Maar de vrijheid van religie is daarom nog niet zonder limiet. Wat zijn de grenzen van die vrijheid?

De grens van de vrijheid van religie (zonder de verschillen tussen de Europese landen hier bij te betrekken) is meestal negatief geformuleerd. Geloof en religie van een individu worden getolereerd zolang ze niet de vrijheid van een ander individu inperken of bedreigen. Het gebruik van dwang om zijn geloofsovertuiging te verspreiden wordt niet getolereerd. De idee van rechtvaardigheid van de seculiere Europese staat probeert er voor te zorgen dat elk individu zoveel mogelijk vrijheid kan krijgen zodat zij of hij haar/zijn religie op een vredelievende wijze kan uitoefenen binnen de grenzen van de nationale en internationale wetgevingen. Deze ethisch-filosofische principes zijn niet zomaar vage idealen. Ze vonden allemaal hun juridische neerslag in de verschillende Europese grondwetten en ook in supra-nationale wetgevingen zoals de Universele verklaring voor de Rechten van de mens of het Europese verdrag van de mensenrechten.

De nationale en internationale wetgevingen ten spijt, stellen we nog steeds een bevooroordeelde visie op islam en een continuë discriminatie van moslims vast. De voorbeelden zijn legio: hoofddoeken mogen op school niet gedragen worden, werkgevers weigeren migranten in dienst te nemen, het debat rond migrantenstemrecht, … De vraag die we willen behandelen is dan ook waarom er ogenschijnlijk een probleem is met de islam? Waarom hebben de protestantse en joodse minderheden in België niet dezelfde problemen? Wat is er binnen de Europese cultuur dat het rationeel en logisch denken over islam niet mogelijk maakt.

Het is mijn these dat de Europese identiteit en haar onderliggende lokale identiteiten (Vlaams, Belgisch, Nederlands, Frans,…) gebaseerd zijn rond een fenomeen dat ik de "assymetrische universaliteit" noem. Dit is een discours waarin Europa (en de afzonderlijke landen) zichzelf ziet als het centrum, de kampioen van de universaliteit met al haar positieve eigenschappen (democratie, tolerantie, mensenrechten, pluralisme, …), terwijl de "Andere" onder het mom van een pluralistisch discours ten dele zijn recht op anderszijn wordt miskend. Om dit mechanisme aan te tonen willen we twee courante gedachtenlijnen, denkmechanismen uitleggen. De eerste gedachte draait rond het zogenaamde "unieke" karakter van de islam als spiegelbeeld van een "Christelijk Europa", de tweede idee daarentegen, behandelt de groeiende overlapping of conflatie van islam, fundamentalisme en terrorisme.

Met het zogenaamde "unieke" karakter van islam bedoel ik de idee dat islam, als een op zichzelf bestaand gegeven, totaal verschillend is van een verondersteld "Christelijk Europa". Het is ondertussen geweten dat identiteiten niet op zichzelf bestaan maar dat ze steeds constructies van individuen en sociale contingenties zijn, binnen een bepaalde sociale context. De idee van het bestaan van één Europa is ook zo'n constructie, het is geen gegeven, het is m.a.w. immanent. Wil een identiteit bestaan dan moet het steevast op zoek gaan naar een Andere want zonder die Andere kan er geen zelfbewuste identiteit gedijen. Met het ontstaan van de Europese natie-staten binnen het groter geheel van een Europese idee heeft de islam de rol gespeeld van de "slechte Andere". Vanaf de Rennaissance, heeft de Europese idee zich niet zozeer geconstrueerd rond geografische grenzen maar rond de ideëen van moderniteit en universalisme. Het onderscheid tussen modern en niet modern is het criterium bij uitstek van Europese wetenschappers om een onderscheid te maken tussen "Wij" en "Zij", tussen het Westen en de rest. Het Westen wordt dan synoniem van democratie, tolerantie en vrijheid, de Andere van despotisme, barbarisme en slavernij. De "Andere" voor Europa was vooral (maar niet alleen) de islam omdat het de religie van de dichtste buur was maar ook, tot ongeveer de 16de eeuw, een militaire, economische en politieke concurrent van Europa.

Vanaf het moment dat de islam het spiegelbeeld werd van Europa werd het het voorwerp van wetenschappelijk onderzoek gebaseerd op een speciale methodologie. De methodes die gebruikt worden om islam te onderzoeken weerspiegelen de idee van een superieur Europa. Het Westen is altijd dynamisch en vooruitstrevend, de islam stagnerend en achterlijk. Om dit te kunnen "bewijzen" kijken oriëntalisten niet naar wat er in de islamitische wereld gebeurde en dagelijks gebeurt maar naar wat ze denken dat alle gedrag verklaart nl. de heilige bronnen (in de eerste plaats de Koran en de Sunna). Men gaat ervan uit dat Moslims als een machine de geboden uit de heilige bronnen steeds weer reproduceren. Dit leidt tot de saaie maar vooral foutieve vragen zoals "Islam en democratie?", "Islam en mensenrechten?", … Deze methodologie is niet zomaar een overblijfsel van het verleden. Het heeft zich diep in het Europees onderbewustzijn genesteld en wordt vandaag nog elke dag in de praktijk gebracht. Wanneer er in Europa een sociaal probleem de kop opsteekt waarbij migranten zijn betrokken dan wordt steevast "de islam" als probleem aangeduid.

Ikke4real
02-11-02, 22:36
Laten we even een voorbeeldje uitwerken. Wanneer een Belgische man ervan wordt beschuldigd zijn vrouw te slaan dan is de reactie van het Belgische publiek eensgezind: de man is foutief, hij heeft iets slecht gedaan maar we zoeken naar redenen om zijn wangedrag te verklaren. Men zegt dan dat de man als kind werd geslagen, dat hij een drug- of alcoholverslaving heeft enzoverder. Wanneer een Moslim daarentegen wordt beschuldigd van hetzelfde kwalijke feit dan is er geen plaats meer voor contextualisatie en uitleg. Het is niet de man die schuld treft maar "de islam" want, zo komen onze zogenaamde experten vertellen, in de Koran staat dat de man zijn vrouw mag slaan. Dit betekent dat Belgen geen structurele realiteit geven aan huiselijk geweld tegen vrouwen. Het is het slechts gedrag van een individu maar geen haar op ons hoofd durft toe te geven dat het iets te maken heeft met een Westerse of Europese essentie, een structureel probleem in onze maatschappijen. Moslims daarentegen worden hoofdzakelijk bekeken doorheen een structurele bril. Het lijkt absurd maar het gebeurt dagelijks in onze maatschappij. Vele Europeanen (en wetenschappers voorop) willen maar niet begrijpen dat "de islam" niet bestaat en dat er evenveel "islams" als Moslims zijn. Wat belangrijk is, is wat Moslims zeggen wat islam is, wat ze concreet doen en niet wat wij denken wat het is.

Moeten we dan overgaan tot een theologisch debat over de islam met de islamitische migrantengemeenschappen? Heel zeker niet. Als de seculiere en neutrale Europese staat zich in zo'n debat engageert dan zou het willens nillens een keuze moeten maken. Het zou kiezen voor een bepaalde versie van de islam die zij goed vindt. Maar dit brengt vooral problemen met zich mee. Wie spreekt er in naam van de Moslims? Wie definieert er wat islam is? Wie zou het aanvaarden? Als het wordt gedefinieerd door een Europeaan dan zullen talrijke Moslims niet akkoord gaan met de definitie. Wanneer het door een Moslim zou worden gedefinieerd dan zullen evenveel andere Moslims het ook in twijfel trekken aangezien er binnen islam geen officiële clerus bestaat (in tegenstelling tot het Christendom en het Jodendom). Daarom is het noodzakelijk in te zien, willen we onze eigen principes waardig zijn, dat wat voor ons geldt ook voor Moslims geldt. Moslims hebben volledig het recht op vrijheid van religie binnen de grenzen die voor iedereen gelden.

Een tweede gedachtenlijn is de idee dat islam gelijkstaat met ‘terrorisme’ en ‘fundamentalisme’. Het fenomeen van de publikatie van de islam in Europa (het binnentreden in de publieke sfeer) en de opkomst van het islamisme in de Arabische wereld worden steeds in verband met elkaar gebracht en Moslims worden daardoor steeds meer als potentieel gevaar gezien. Nochtans zijn er weinig of geen verbanden tussen de groeiende zichtbaarheid van de islam in Europa en de vele verschillende manifestaties van het islamisme in de Arabische wereld. In een culturalistische visie op de wereld, waarin geen plaats is voor contexten, is het simpel om islam, na het wegvallen van het communisme, af te tekenen als de ‘nieuwe vijand’. Deze simplistische generalisaties maken zelfs deel uit van de academische kringen en kregen hun ‘lettres de noblesses’ in Huntington’s Clash of Civilizations. Dit betekent dat Moslims worden opgesloten in een intellectuale bantoestan die hen van buiten uit wordt opgelegd.

Dit tweede vooroordeel heeft de Westerse methodologie voor het bestuderen van de islam verder beïnvloed. Het vernieuwde paradigma is niet gebaseerd op de dichotomieëen tussen progressief - achterlijk of rationeel - irrationeel maar rond de idee van fundamentalisme - anti-fundamentalisme. Dit is eigenlijk niks anders dan een vernieuwde uitgave van de idee van de Westerse suprematie.

Op welke manier beïnvloedt die gedachtenwijze de Moslims in Europa? Moslims worden eigenlijk geblokkeerd en gehinderd in hun emancipatie en zelfontwikkeling. De zichtbaarheid van islam in Europa is geen teken van fundamentalisme maar is in de allereerste plaats de voorbode van, wat men bij gebrek aan een betere term, de geboorte van een "Europese islam" kan noemen. De zichtbaarheid van islam wordt vooral gedragen door een generatie van jonge Moslims die hier werden geboren of reeds lang wonen. Het is een bewijs dat ze zich thuisvoelen in Europa, het is een vraag naar erkenning. Ze vragen om volwaardige burgers te kunnen worden mits het behoud van enkele culturele verschillen. Ze vragen eigenlijk niet meer dan hun autochtone leeftijdsgenoten: een goede toekomst voor zichzelf en hun kinderen. Het spreekt voor zich dat de grenzen van hun eisen dezelfde zijn als de anderen nl. de grenzen van de democratische rechtsstaat.

In plaats van de ‘Andere’ steeds weer te stigmatiseren, moet er een debat komen dat gebaseerd is op een wederzijdse erkenning, op interculturele communicatie. Interculturele communicatie heeft het niet zozeer over integratie maar over interactie. Integratie betekent in de praktijk teveel een reeks van op te leggen voorwaarden waaraan de Moslim moet voldoen vooraleer hij wordt aanvaard. Interactie daarentegen is gebaseerd op een wederzijdse dialoog tussen "wij" en "zij", tussen "allochtoon" en "autochtoon". Interactie leidt ons naar een radicaal pluralistische maatschappij waarin de relatie tussen meerderheid en minderheid gestoeld is op wederzijds respect. Dit betekent dat het niet enkel de Moslims zijn die "moeten veranderen" maar ook wij. Het samenleven is een actieve onderneming. Niet de Moslim of allochtoon maar de hele maatschappij moet veranderen. In zo’n maatschappij zou er geen duidelijk verschil zijn tussen twee groepen alleen één maatschappij gefundeerd op de waarden van samenhorigheid en gemeenschappelijkheid. Culturele diversiteit gedijt m.a.w. op een basis van wederzijds respect binnen één democratisch en pluralistisch geheel.

Uit het voorgaande kunnen we besluiten dat Europa haar identiteit en zelfbeeld nog steeds baseert op de idee van een tolerant democratisch universalisme. Maar dit soort universalisme is nog steeds assymetrisch: wat voor ons geldt, geldt niet voor hen. Onder het mom van openheid en pluralisme namelijk, worden Moslims nog steeds paternalistisch behandeld. Het is alsof Europa officieel in haar multiculturele discours zegt "de Andere verrijkt ons" terwijl het in werkelijkheid denkt: "een beetje couleur locale mag wel maar zorg ervoor dat je niet teveel verschilt". We eten af en toe graag eens een cous-cous of een tahine, dansen wel eens op raï-muziek maar vraag ons niet een minaret in ons straatbeeld te aanvaarden.

Er is plaats voor islam in Europa, al was het maar omdat het er altijd al is geweest. De vraag is zelfs overbodig en een politieke manipulatie gebaseerd op een discours dat zich pluralistisch denkt maar in werkelijkheid een verborgen suprematie inhoudt. Zolang de vraag gesteld wordt, zullen Moslims voorwerp blijven van discrimatie. Uiteindelijk spreekt Europa dan niet meer over multiculturalisme en verdraagzaamheid maar over regelrechte gelijkschakeling. Het denkt niet aan gelijkwaardigheid maar aan "het weggommen van diversiteit". En in een wereld zonder verschillen regeren grijsheid en monotonie.

En Sabah Nur
02-11-02, 22:38
Nee!


Grapje. :lol:

Tuurlijk is er plaats in een democratis Europa voor Islam. :D

mrz
03-11-02, 00:09
Hmm mijn reactie op "Is er plaats voor het jodendom in europa" is helaas verdwenen. (te provocerend onderwerp waarschijnlijk).

Daarom maar onder deze topic:



Hating Israel is part of campus culture (campus-watch.org) (http://www.campus-watch.org/article/id/144)

by Jonathan Kay
National Post
September 25, 2002
Last week, a Palestinian suicide bomber blew himself up on a Tel Aviv bus, propelling pounds of densely packed metal shrapnel into the vehicle's passengers. Five people were killed instantly, and 60 others wounded.

The event presumably failed to darken the day of Ted Honderich, a Canadian-born philosopher who teaches at University College London. Last week, he told an audience in Toronto that Palestinians have a "moral right" to blow up Jews. And he encourages them to exercise it: "To claim a moral right on behalf of the Palestinians to their terrorism is to say that they are right to engage in it, that it is permissible if not obligatory."

In Britain, where Honderich now lives, his theories have generated controversy. A disgusted Daily Telegraph reviewer called his new book, After the Terror, "one of the worst books I have ever read." But on his Canadian tour, Honderich was greeted warmly. Following his lecture at the University of Toronto, audience members lined up to respectfully parse the fine points of his philosophical theories. And since Honderich blames the West and Israel for what happened on Sept. 11, the CBC naturally regards him as star material. On Sept. 8, Michael Enright interviewed Honderich on national radio -- an opportunity Honderich used to repeat his claim that suicide bombings are a proper response to Israel's "rape" of Palestine.

Honderich is a symptom of a poisonous, unapologetic hatred of Israel that is now part of mainstream campus culture. In the United States and Europe, academics have tried to boycott Israeli scholars -- but not those from, say, Syria or Iraq, whose violent "rape" of dissenting minorities makes Ariel Sharon look like the world's most tender lover. Here in Canada, Sherene Razack, director of the Centre for Integrative Anti-Racism Studies at the University of Toronto, has distributed hysterical mass electronic mailings accusing Israel of "atrocities beyond belief," and calls on Canadian academics to demonstrate "solidarity" with the Palestinians.

Do all of these pronouncements rise to a sort of soft anti-Semitism -- as Harvard University President Lawrence Summers argued last week? It's an attractive theory. While anti-Israel academics claim they are merely standing up for the world's "oppressed," they have a remarkable habit of ignoring anyone who doesn't happen to be oppressed by Jews. In Chechnya, many times more Muslims have died at the hands of Russians than Palestinians at the hands of Israelis. In Sudan, more than a million Christians and animists have been killed by a genocidal government in Khartoum. But last time I checked, Europe's profs weren't targeting Russian chess players or Sudanese mullahs. All their wrath and attention is reserved for Israel and the United States. Following Honderich's lecture last week, I asked him whether the people of Lebanon would be justified in using terror to fight back against the "rape" committed daily by 35,000 Syrian troops. He had no opinion. "I'd have to look at the situation," he told me. "I don't know much about it."

But anti-Semitism -- even the indirect variety Summers talks about -- can't be the only culprit. Like most of the academics who bash Israel, Honderich does not come across as a bigot: In fact, he suggested in his speech that early Zionists too had a "moral right" to terrorism. The real problem is more generic, and has to do with the lingering instinct among academics to romanticize terrorism as an expression of righteous class struggle. Honderich and his European colleagues still see Yasser Arafat as Che Guevara in a kaffiyeh.

Indeed, Honderich spent a good deal of his speech talking about poverty in Africa and the evils of capitalism (which he calls a "vicious economic system"), and suggested both had something to do with the assault on the World Trade Center. "Is it possible to suppose that the Sept. 11 attacks had nothing at all to do with ... Malawi, Mozambique, Zambia and Sierra Leone?" he asks in After The Terror. "In thinking about it, remember that the attacks on the towers were indeed attacks on the principal symbols of world capitalism."

Never mind that the first major al-Qaeda supported attack against Americans came nine years ago in Somalia, where the United States sacrificed the lives of 18 soldiers in an attempt to distribute food to famine-stricken Muslims. Never mind that the words "Malawi, Mozambique, Zambia and Sierra Leone" appear in al-Qaeda exhortations rather less frequently than, say, "exterminate the infidels wherever you find them." Never mind the West's campaign to liberate two million Muslims in Kosovo. Never mind that the majority of al-Qaeda murderers are middle-class doctors, engineers and civil servants from Saudi Arabia and other oil-rich sheikhdoms. By the deluded lights of warmed- over Marxists, it all comes down to class struggle. Apocalyptic Islam and anti-Semitism are just clever cover stories for liberating the masses.

William F. Buckley once said that he'd be better off living in a country governed by the first 100 names in the Boston phone book than by tenured members of the Harvard faculty. He's still right. A five-year-old child has the sense to know that slaughtering innocent civilians is wrong. To convince yourself otherwise, you have to spend years hanging around a university.

Other items by Jonathan Kay
Other items from National Post


"A five-year-old child has the sense to know that slaughtering innocent civilians is wrong. To convince yourself otherwise, you have to spend years hanging around a university."

Paradoxale uitspraak. Er is blijkbaar plaats voor de islam op de universiteit.

Amellady
03-11-02, 00:55
overal is plek voor de islam

En Sabah Nur
03-11-02, 00:56
Geplaatst door Amellady
overal is plek voor de islam


Ook op de maan? :melig2:

lennart
03-11-02, 00:57
Ja das een leuk discussie punt, Welk moslim land zal de eerste zijn die de maan bereikt? Ik denk Iran.

En Sabah Nur
03-11-02, 01:01
Geplaatst door lennart
Ja das een leuk discussie punt, Welk moslim land zal de eerste zijn die de maan bereikt? Ik denk Iran.


I denk Irak als Amerika zijn zin krijgt! :ergleuk:


**Bad Joke Alert**

mrz
03-11-02, 01:14
Ik lees zelfverloochenende integratietactiekjes, zucht.
Er is blijkbaar plaats voor zelfverloochening in de Islam.

limpio
03-11-02, 07:42
Is er leven op pluto?

Simon
03-11-02, 10:15
Wat een lang verhaal van die Sami ZEMNI die eigenlijk niks te melden heeft. Hij zegt immers zelf halverwege zijn betoog dat zijn vraag of er plaats is voor de Islam in europa overbodig is. Verder bedient hij zich van allerlei betoog trucs waar je als niet-moslim niet mee moet aankomen. Moslims zeggen bijvoorbeeld vaak dat er maar één Islam is maar Sami ZEMNI schrijft dat er even veel 'islams'als moslims zijn. Ondanks dit gegeven constateert hij toch de geboorte van een europese Islam. Deze geruststellend bedoelde bewering neemt niet weg dat ook in europa genoeg extremisme binnen de Islam opbloeit. Sami ZEMNI beweert zelfs dat de vraag die hij zelf heeft opgeworpen - of er plaats is voor de Islam in europa - het bewijs levert dat moslims gediscrimineerd worden. Met andere woorden Sami ZEMNI geeft impliciet toe dat hij moslims discrimineert. Ik denk dat op dit moment tijdens zijn lezing de meesten wat onrustig op hun stoel zijn gaan schuivelen en zich afvroegen hoe lang ze dit gezwets nog moeten aanhoren. Maar het blijkt dat Sami ZEMNI pas halverwege zijn betoog is. Hij stelt nu dat een debat rond de Islam problematischer is dan de Islam zelf. Op de eerste rij begint iemand te gapen. Hij stelt nu ...

Het Westen is altijd dynamisch en vooruitstrevend, de islam stagnerend en achterlijk. Om dit te kunnen "bewijzen" kijken oriëntalisten niet naar wat er in de islamitische wereld gebeurde en dagelijks gebeurt maar naar wat ze denken dat alle gedrag verklaart nl. de heilige bronnen (in de eerste plaats de Koran en de Sunna). Men gaat ervan uit dat Moslims als een machine de geboden uit de heilige bronnen steeds weer reproduceren. Dit leidt tot de saaie maar vooral foutieve vragen zoals "Islam en democratie?", "Islam en mensenrechten?"

Deze beweringen worden verder niet onderbouwd. Ik zou zeggen dat er vanuit het westen wel degelijk gekeken wordt wat er in de islamitische wereld gebeurd en dat dit juist wantrouwend maakt. En dat moslims als een machine de geboden uit de heilige bronnen reproduceren is zeker een ideaal wat je veel onder moslims aantreft: men gelooft niet in hedendaagse interpretaties van oude bronnen en heeft een hekel aan vooruitgang omdat men denkt dat Allah of God onveranderlijk is. Sami ZEMNI eindigt met het oplepelen van wat vooroordelen van europeanen over moslims die altijd een glimlach van herkenning oproepen bij een publiek dat overwegend uit moslims bestaat en daarna breekt hij abrupt zijn betoog af.

Simon

Abdul Karim
25-04-03, 20:23
Sir George Bernard Shaw in 'The Genuine Islam,' Vol. 1, No. 8, 1936.

"If any religion had the chance of ruling over England, nay Europe within the next hundred years, it could be Islam."
“I have always held the religion of Muhammad in high estimation because of its wonderful vitality. It is the only religion which appears to me to possess that assimilating capacity to the changing phase of existence which can make itself appeal to every age. I have studied him - the wonderful man and in my opinion for from being an anti-Christ, he must be called the Savior of Humanity."
"I believe that if a man like him were to assume the dictatorship of the modern world he would succeed in solving its problems in a way that would bring it the much needed peace and happiness: I have prophesied about the faith of Muhammad that it would be acceptable to the Europe of tomorrow as it is beginning to be acceptable to the Europe of today.”

Mark
25-04-03, 20:34
Abdul karim:

Waar heb je deze prehistorische topic opgedoken? :verrassin

Abdul Karim
25-04-03, 21:13
Ik wilde de quote van George kwijt, het was naar mij zeggen de enige topic waarin hij thuis hoorde. :)

Ron Haleber
25-04-03, 21:21
Geplaatst door Simon
Wat een lang verhaal van die Sami ZEMNI die eigenlijk niks te melden heeft.
(...)
Het Westen is altijd dynamisch en vooruitstrevend, de islam stagnerend en achterlijk. Men gaat ervan uit dat Moslims als een machine de geboden uit de heilige bronnen steeds weer reproduceren. Dit leidt tot de saaie maar vooral foutieve vragen zoals "Islam en democratie?", "Islam en mensenrechten?" Deze beweringen worden verder niet onderbouwd.
(....)
Sami ZEMNI eindigt met het oplepelen van wat vooroordelen van europeanen over moslims die altijd een glimlach van herkenning oproepen bij een publiek dat overwegend uit moslims bestaat en daarna breekt hij abrupt zijn betoog af.

Simon

Simon, een vernietigende kritiek van je, maar wel erg to the point...!

Raken de Arabieren in België nu ook al besmet met het Belgenvirus van de kakelende politici daar?

Dan wordt het hoog tijd dat Jahjah naar Nederland verhuist voordat ook hij met dat kippenvirus besmet raakt!