Marsipulami
30-11-02, 09:26
Het wondere leven van Abou Jahjah
Hezbollah-strijder, een schijnhuwelijk en vakbondsmilitant
Dyab Abou Jahjah streed ooit, naar eigen zeggen, bij een commando van de Hezbollah. Hij is ook de man die de Vlaamse Peggy P. tot een huwelijk verleidde om Belg te kunnen worden toen ons land hem dreigde uit te wijzen. Bovendien zou Abou Jahjah ook een aan al-Qaeda gelinkte organisatie hebben opgericht en begon hij een carrière binnen het ABVV. Het verhaal van een wondere levensweg.
Dyab Abou Jahjah wordt geboren op 24 juni 1971 in Bent Jbail, in het zuiden van Libanon, als zoon van sjiitische hoogleraar en een maronitisch christelijke moeder. De familie behoort tot de hogere middenklasse en is niet streng gelovig. Wanneer hij 17 wordt, sluit hij zich aan bij de Hezbollah ,,teneinde te strijden tegen de Israëlische bezetter'', zoals hij zelf verklaart in zijn asielaanvraag bij de Belgische Dienst Vluchtelingen op 15 februari 1991.
Weekendsoldaat
in Libanon
,,Ik sloot me aan in de zomer van 1988. Op zaterdag en zondag nam ik deel aan militaire operaties, onder meer commando-acties in bezet gebied. Tijdens de week studeerde ik. De Hezbollah-militie in mijn regio beschikte over vier afdelingen van ongeveer 15 strijders.''
Jahjah was een van de honderden Libanese weekendsoldaten, die het Zuid-Libanese leger in hinderlagen opwachten. Voor de weekendsoldaten blijft het risico bij zo'n actie beperkt, de resultaten zijn echter vaak spectaculair.
Ter dood
veroordeeld
Het gaat goed tot zijn militie-afdeling in oktober 1990 een nieuwe groepsleider krijgt. Die wil er echt werk van maken. Wanneer op 6 januari '91 Sjeikh Nasrallah, de secretaris-generaal van Hezbollah, Jahjah vraagt om vanaf 15 januari rekruten op te leiden, weigert Jahjah.
,,Ik werd die avond ontvoerd'', vertelt hij later bij zijn asielaanvraag. ,,De volgende ochtend werd ik door een islamitische rechtbank ter dood veroordeeld.'' Op 22 januari '91 kan Jahjah op wonderbaarlijke wijze ontsnappen.
Van dan af zit Jahjahs verhaal vol bochten. De ene keer reist hij in de cabine van een boot die hem op 14 februari '91 in Nederland aan land zet. De andere keer zit hij verscholen in het ruim. Hij spreekt zichzelf ook tegen wanneer hem details worden gevraagd over zijn militaire opleiding. Gaandeweg wijzigt hij zijn verhaal. In 1991 is hij nog een actief commando, dan verandert hij dat in militieleider, vervolgens in opleider van rekruten en midden 1995 is hij hulpje van de instructeur.
Ook de reden voor zijn doodstraf past hij regelmatig aan. Eerst zou hij een order van de man wiens vertrouweling hij was hebben geweigerd. Later beweert hij dat Hezbollahstudenten van de universiteit van Saïda bezwarende verklaringen hebben afgelegd. Op 3 mei 1994 tenslotte, zegt hij dat hij wegens ,,geloofsafval'' veroordeeld werd. Diezelfde dag verandert hij dat trouwens nog eens in ,,verraad''.
Jahjah maakt een potje van zijn verklaringen en wordt op 15 april '91 een eerste keer uit ons land gewezen. Na uitputting van alle mogelijke beroepsprocedures wordt op 31 mei '95 de uitwijzing definitief. Maar daar vindt hij wat op.
Verliefd
op Peggy
In '92 krijgt Jahjah een OCMW-uitkering en verdient hij naar eigen zeggen 30.000 frank per maand bij in de Knokse horeca. Hij woont in de Brugse Strostraat en schrijft zich ook in aan de ULB. Bovendien vindt hij een vriendin.
,,Ik wist dat Jahjah politiek vluchteling was'', verklaart Peggy P. ,,Hij heeft me echter nooit gezegd dat hij voor de commissie moest verschijnen. Sinds november 1994 had ik hem niet meer ontmoet. Ik had de indruk dat hij een losse relatie wou. Ik wilde meer. Een week voor Valentijn '95 schreef hij me dat hij mij een belangrijk voorstel wou doen. We ontmoetten elkaar en hij vroeg me of ik met hem wilde samenwonen.''
Peggy is werkstudente aan de Antwerpse Handelshogeschool. Ze twijfelt, maar zwicht voor Jahjahs charmeoffensief. Jahjah wil naar Antwerpen en hij wil trouwen. ,,Hij dacht dat ik zekerheid wilde. Gezien hij op elk moment uit het land gezet kon worden, vond hij het voor mij beter dat we voor de wet zouden trouwen. Het moest wel allemaal snel gaan. Samenwonen paste niet in zijn cultuur, zei hij.''
,,Voor ons eerste gesprek bij de Vreemdelingendienst in Brugge (12 april '95, nvdr.) werd ik vooraf gebrieft. Ik moest zeggen dat we elkaar in de bibliotheek van de ULB hadden ontmoet. Ik maakte echter een fout door niet juist te zeggen welke studierichting hij volgde. Hij verweet me dat mogelijk door mijn fout het huwelijk niet zou doorgaan.''
Relatie met
Simone
Op 21 april '95 trouwt het koppel. ,,Maar ringen had hij niet gekocht'', herinnert Peggy zich.''
Jahjah verhuist zijn hele hebben en houden in twee vuilniszakken naar een appartementje in de Antwerpse Geuzenstraat. De dag na het huwelijk verdwijnt hij voor vier dagen naar Brugge. Peggy slaapt de eerste nacht op het appartement alleen. Ze ziet Jahjah nauwelijks. ,,Enkele maanden later kreeg hij zijn verlenging voor vijf jaar, en vanaf toen is het van kwaad naar erger gegaan.''
Op oudejaarsavond laat Jahjah Peggy weten dat hun huwelijk afgelopen is. ,,Pas toen ben ik me vragen beginnen stellen. Hij wilde niet scheiden, maar wel apart wonen. Scheiden was niet nodig want hij wilde toch niet meer hertrouwen.''
Jahjah begon ondertussen een relatie met een zekere Simone. ,,Toen ik hem daarover aansprak, zei hij me dat hij met haar geen toekomst had. Maar met mij ook niet.''
Jahjah probeert in die periode zijn broer naar België te halen en uit te huwelijken. Hij zou Peggy geld hebben afgeperst, jaagt haar het appartement uit en beschuldigt haar er vervolgens van hem aan de deur te hebben gezet. Maar Peggy zit thuis bij haar ouders in Zichem en Jahjah hokt met Simone samen in het echtelijk appartement.
Goede naam
besmeurd
Wanneer Peggy toch bij haar besluit om te scheiden blijft, dreigt hij ermee de vrederechter te vertellen dat Peggy van hun schijnhuwelijk op de hoogte was. ,,Als ik toch doorzette, zou hij klacht indienen wegens het besmeuren van zijn goede naam.''
Op 10 maart '97 dient Peggy P. klacht in tegen haar echtgenoot. De klacht blijft vijf jaar in de lade van de gerechtelijke diensten liggen. Op 29 oktober '98 wordt de echtscheiding uitgesproken. Op grond van zijn huwelijk dat twee jaar stand hield, verwerft Abou Jahjah de Belgische nationaliteit. Hij wordt licenciaat politieke wetenschappen aan de UCL, waar hij samen met de Tunesische kamikaze Abd El Sattar studeert. Op 22 februari 2000 richt hij samen met Ahmed Azzuz de Belgische afdeling van Al Rabita op. Datzelfde jaar beginnen hij en Azzuz een carrière binnen het ABVV, als educatief medewerkers. Wanneer na de aanslagen van 11 september Al Rabita op de zwarte lijst van de CIA komt te staan, en Jahjah gelinkt wordt aan de radicale sjeik Ayachi Bassam, verandert hij op 11 oktober 2001 de naam in Arabisch Europese Liga. Achmed Azzuz wordt in 1999 zesde opvolger voor het Vlaams Parlement op de SP-lijst van Oost-Vlaanderen. Peggy P. vindt intussen het geluk in Noord-Italië.
30/11/2002 Marc Van Impe
©Copyright De Standaard
Hezbollah-strijder, een schijnhuwelijk en vakbondsmilitant
Dyab Abou Jahjah streed ooit, naar eigen zeggen, bij een commando van de Hezbollah. Hij is ook de man die de Vlaamse Peggy P. tot een huwelijk verleidde om Belg te kunnen worden toen ons land hem dreigde uit te wijzen. Bovendien zou Abou Jahjah ook een aan al-Qaeda gelinkte organisatie hebben opgericht en begon hij een carrière binnen het ABVV. Het verhaal van een wondere levensweg.
Dyab Abou Jahjah wordt geboren op 24 juni 1971 in Bent Jbail, in het zuiden van Libanon, als zoon van sjiitische hoogleraar en een maronitisch christelijke moeder. De familie behoort tot de hogere middenklasse en is niet streng gelovig. Wanneer hij 17 wordt, sluit hij zich aan bij de Hezbollah ,,teneinde te strijden tegen de Israëlische bezetter'', zoals hij zelf verklaart in zijn asielaanvraag bij de Belgische Dienst Vluchtelingen op 15 februari 1991.
Weekendsoldaat
in Libanon
,,Ik sloot me aan in de zomer van 1988. Op zaterdag en zondag nam ik deel aan militaire operaties, onder meer commando-acties in bezet gebied. Tijdens de week studeerde ik. De Hezbollah-militie in mijn regio beschikte over vier afdelingen van ongeveer 15 strijders.''
Jahjah was een van de honderden Libanese weekendsoldaten, die het Zuid-Libanese leger in hinderlagen opwachten. Voor de weekendsoldaten blijft het risico bij zo'n actie beperkt, de resultaten zijn echter vaak spectaculair.
Ter dood
veroordeeld
Het gaat goed tot zijn militie-afdeling in oktober 1990 een nieuwe groepsleider krijgt. Die wil er echt werk van maken. Wanneer op 6 januari '91 Sjeikh Nasrallah, de secretaris-generaal van Hezbollah, Jahjah vraagt om vanaf 15 januari rekruten op te leiden, weigert Jahjah.
,,Ik werd die avond ontvoerd'', vertelt hij later bij zijn asielaanvraag. ,,De volgende ochtend werd ik door een islamitische rechtbank ter dood veroordeeld.'' Op 22 januari '91 kan Jahjah op wonderbaarlijke wijze ontsnappen.
Van dan af zit Jahjahs verhaal vol bochten. De ene keer reist hij in de cabine van een boot die hem op 14 februari '91 in Nederland aan land zet. De andere keer zit hij verscholen in het ruim. Hij spreekt zichzelf ook tegen wanneer hem details worden gevraagd over zijn militaire opleiding. Gaandeweg wijzigt hij zijn verhaal. In 1991 is hij nog een actief commando, dan verandert hij dat in militieleider, vervolgens in opleider van rekruten en midden 1995 is hij hulpje van de instructeur.
Ook de reden voor zijn doodstraf past hij regelmatig aan. Eerst zou hij een order van de man wiens vertrouweling hij was hebben geweigerd. Later beweert hij dat Hezbollahstudenten van de universiteit van Saïda bezwarende verklaringen hebben afgelegd. Op 3 mei 1994 tenslotte, zegt hij dat hij wegens ,,geloofsafval'' veroordeeld werd. Diezelfde dag verandert hij dat trouwens nog eens in ,,verraad''.
Jahjah maakt een potje van zijn verklaringen en wordt op 15 april '91 een eerste keer uit ons land gewezen. Na uitputting van alle mogelijke beroepsprocedures wordt op 31 mei '95 de uitwijzing definitief. Maar daar vindt hij wat op.
Verliefd
op Peggy
In '92 krijgt Jahjah een OCMW-uitkering en verdient hij naar eigen zeggen 30.000 frank per maand bij in de Knokse horeca. Hij woont in de Brugse Strostraat en schrijft zich ook in aan de ULB. Bovendien vindt hij een vriendin.
,,Ik wist dat Jahjah politiek vluchteling was'', verklaart Peggy P. ,,Hij heeft me echter nooit gezegd dat hij voor de commissie moest verschijnen. Sinds november 1994 had ik hem niet meer ontmoet. Ik had de indruk dat hij een losse relatie wou. Ik wilde meer. Een week voor Valentijn '95 schreef hij me dat hij mij een belangrijk voorstel wou doen. We ontmoetten elkaar en hij vroeg me of ik met hem wilde samenwonen.''
Peggy is werkstudente aan de Antwerpse Handelshogeschool. Ze twijfelt, maar zwicht voor Jahjahs charmeoffensief. Jahjah wil naar Antwerpen en hij wil trouwen. ,,Hij dacht dat ik zekerheid wilde. Gezien hij op elk moment uit het land gezet kon worden, vond hij het voor mij beter dat we voor de wet zouden trouwen. Het moest wel allemaal snel gaan. Samenwonen paste niet in zijn cultuur, zei hij.''
,,Voor ons eerste gesprek bij de Vreemdelingendienst in Brugge (12 april '95, nvdr.) werd ik vooraf gebrieft. Ik moest zeggen dat we elkaar in de bibliotheek van de ULB hadden ontmoet. Ik maakte echter een fout door niet juist te zeggen welke studierichting hij volgde. Hij verweet me dat mogelijk door mijn fout het huwelijk niet zou doorgaan.''
Relatie met
Simone
Op 21 april '95 trouwt het koppel. ,,Maar ringen had hij niet gekocht'', herinnert Peggy zich.''
Jahjah verhuist zijn hele hebben en houden in twee vuilniszakken naar een appartementje in de Antwerpse Geuzenstraat. De dag na het huwelijk verdwijnt hij voor vier dagen naar Brugge. Peggy slaapt de eerste nacht op het appartement alleen. Ze ziet Jahjah nauwelijks. ,,Enkele maanden later kreeg hij zijn verlenging voor vijf jaar, en vanaf toen is het van kwaad naar erger gegaan.''
Op oudejaarsavond laat Jahjah Peggy weten dat hun huwelijk afgelopen is. ,,Pas toen ben ik me vragen beginnen stellen. Hij wilde niet scheiden, maar wel apart wonen. Scheiden was niet nodig want hij wilde toch niet meer hertrouwen.''
Jahjah begon ondertussen een relatie met een zekere Simone. ,,Toen ik hem daarover aansprak, zei hij me dat hij met haar geen toekomst had. Maar met mij ook niet.''
Jahjah probeert in die periode zijn broer naar België te halen en uit te huwelijken. Hij zou Peggy geld hebben afgeperst, jaagt haar het appartement uit en beschuldigt haar er vervolgens van hem aan de deur te hebben gezet. Maar Peggy zit thuis bij haar ouders in Zichem en Jahjah hokt met Simone samen in het echtelijk appartement.
Goede naam
besmeurd
Wanneer Peggy toch bij haar besluit om te scheiden blijft, dreigt hij ermee de vrederechter te vertellen dat Peggy van hun schijnhuwelijk op de hoogte was. ,,Als ik toch doorzette, zou hij klacht indienen wegens het besmeuren van zijn goede naam.''
Op 10 maart '97 dient Peggy P. klacht in tegen haar echtgenoot. De klacht blijft vijf jaar in de lade van de gerechtelijke diensten liggen. Op 29 oktober '98 wordt de echtscheiding uitgesproken. Op grond van zijn huwelijk dat twee jaar stand hield, verwerft Abou Jahjah de Belgische nationaliteit. Hij wordt licenciaat politieke wetenschappen aan de UCL, waar hij samen met de Tunesische kamikaze Abd El Sattar studeert. Op 22 februari 2000 richt hij samen met Ahmed Azzuz de Belgische afdeling van Al Rabita op. Datzelfde jaar beginnen hij en Azzuz een carrière binnen het ABVV, als educatief medewerkers. Wanneer na de aanslagen van 11 september Al Rabita op de zwarte lijst van de CIA komt te staan, en Jahjah gelinkt wordt aan de radicale sjeik Ayachi Bassam, verandert hij op 11 oktober 2001 de naam in Arabisch Europese Liga. Achmed Azzuz wordt in 1999 zesde opvolger voor het Vlaams Parlement op de SP-lijst van Oost-Vlaanderen. Peggy P. vindt intussen het geluk in Noord-Italië.
30/11/2002 Marc Van Impe
©Copyright De Standaard