Maarten
16-12-02, 18:17
Vergelijking Jahjah en Feminisme?
25 jaar geleden was de 2e feministische golf in volle gang. Wat wilden die vrouwen?
1. Gelijke rechten en kansen.
2. Ruimte voor onderzoek over wat “vrouw zijn” inhield, zowel in de persoonlijke levenssfeer, als in de filosofie en de wetenschap e.a.
Ook Jahjah wijst op onderdrukking van een complete groep, en eist eveneens gelijke rechten en kansen, en ruimte voor de eigen identiteit. Dit laatste gold ook voor de vrouwen van toen. Die wilden in feite ook een geheel eigen (nieuwe) cultuur scheppen of ontdekken, en ruimte daarvoor hebben, en daarin zelf de dienst uitmaken, zonder enige inmenging van buitenaf. Die wilden eerst zélf vanalles uitzoeken! Het ging toen net zo goed om eigenheid en identiteit. En ook de gevoelens over onderdrukking, en de bijbehorende gedrevenheid en verbetenheid, die bestonden toen net zo.
Met deze vergelijking wil ik Jahjah, of zijn aanhang, tegelijk steunen en waarschuwen.
Heeft Jahjah goede redenen, en rechtvaardige motieven? Ja hoor, net zo..
Deugen zijn doelstellingen, zoals hij die formuleert? Ja hoor.
Is het menselijk begrijpelijk hoe hij, of zijn aanhang tegen de zaken aankijken, inclusief al die negatieve “onderbuikgevoelens” Ja hoor!
Moet hij dus in Nederland een kans krijgen? Tsja.. in principe wel ja. Demoniseren is onzinnig. De AIVD mag er best naar kijken, maar dat maakt het nog niet tot verdachte beweging.
Maar nou de praktijk. Helaas, ik ben een soort oorlogsveteraan uit de feministische tijd. Ik heb het allemaal mogen mee maken, en God, wat een rotzooi heb ik gezien! Je zult toen maar man geweest zijn. Het stikte werkelijk van de leugens en de halve waarheden. Als man hoefde je niet eens mee te discussiëren, want je stond per definitie aan de foute kant. Als man begreep je namelijk bij voorbaat niks, en je was bij voorbaat niet de moeite van het aanhoren waard. Kritiek ging acúut de vuilnisbak in. Je was man, en dús moest er wat aan je geleerd worden! Het maakte totaal niet uit wie je was, en wat je dacht.
Werkelijk álle misstanden in de samenleving werden aan mannen geweten! Als de vrouwen aan de macht zouden zijn, dan zou alles veel beter worden. Vrouwen hadden betere normen dan mannen, en ook een beter gevoelsleven. Eigenlijk waren het de betere mensen.
Waar het totaal aan ontbrak, dat was het besef dat mannen net zo goed voor hun bestaan moesten knokken. Daar hoefde je niet eens over te beginnen, want dat was een mannenzaak, en geen vrouwenzaak, en dat moesten mannen maar zelf uitzoeken. Er werden complete mens-, en wereldbeelden geschapen, waarin voor normale drijfveren bij mannen nauwelijks plaats was.
Het stikte werkelijk van de leugens over hoe de samenleving in elkaar zat. Analyses van oorzaak en gevolg bij misstanden waren volstrekt eenzijdig. In 100% van de gevallen was de schuldige een man, of “mannen” enz. Een vrouw had nooit ergens schuld aan, maar dan ook écht helemaal nooit. Vrouwen maken er namelijk altijd het beste van, binnen de grenzen die hen gegeven worden. En waar er dan nog fout gaat, daar ligt aan de eeuwenlange vrouwenonderdrukking. Allemaal slachtofferverhalen.
Talloze discussies met mannen gezien, en állemaal even hopeloos. Het stikte altijd van de vrouwen, die over hun stokpaardjes wensten te beginnen, en die vooral pas lol kregen, als ze een man konden inmaken. Waarheid was behoorlijk ondergeschikt aan het doel. In de media was er eigenlijk maar éen man, die wat tegengas gaf: maarten ’t Hart. (nee, niet ik.), maar de rest hield het echt voor gezien. Er was gewoon geen beginnen aan. Ze zaten té vol met hun vrouwenstrijd, en het manifesteren daarvan.
Natuurlijk hadden ze gelijk met hun rechten, kansen, en eigen identiteit, maar in feite werd er een enorme bagger uitgestrooid over alles wat er in de weg stond.
Op zich was de groep misschien niet eens zo groot, maar ze trokken wel alles en iedereen mee. Ook de vrouwen die helemaal niet zo feministisch zeiden te zijn, bleken in discussies al heel snel partij te kiezen, en eigenlijk op dezelfde manier tekeer te gaan.
In relaties ging het ook al zo. Zelf had ik er gelukkig geen last van (ik ben ook een poets-, en meedenk-typje..hehe..), maar de overmaat waarmee vrouwen vooral aandacht voor hun eigen emoties, gevoelens wensen e.a. vroegen, zonder eens behoorlijk te kijken naar hoe dat bij hém zat, heeft menig relatie op de klippen doen lopen. Hoe vaak ik wel niet gehoord heb: “ja, maar je moet toch begrijpen dat zij..”.. En dan werden al haar beweegredenen en wensen uit de kast gerukt, terwijl er naar die van hem niet eens gekeken werd. En dat gedrag was echt standaard.
En móe dat je er van werd.. Als je bijvoorbeeld 10 jaar die enorme verontwaardiging aan hoort over hoe mannen de vrouwen weg zouden houden uit topfuncties, dan was je in 1988 bijvoorbeeld blij, toen de PvdA maar liefst víjf regeringsposten open had staan, en daar geen vrouw voor kon vinden! Een hálf jaar deden ze er geloof ik over om die vol te krijgen. Pas tóen kon je een beetje normaal praten over vrouwen in topfuncties, maar zelfs toen nog maar half.
Wat een puinhoop was die tijd! Ik schrijf je er echt een boek van vol! Járenlang heb ik me echt gebukt voelen gaan onder al die leugens die de strijdvaardigheid vergezelden… Slechts éen keer heb ik een vrouw horen verzuchten, hoeveel dubbele moralen vrouwen wel niet hadden, zowel voor zichzelf, als in de beoordeling van daden van mannen en vrouwen..
Maar wél effe dit: Het feminisme heeft per saldo een héleboel goede dingen opgeleverd, met name kennis over vrouwen. Maar de puinbak was er ook, en daar hoor je maar zelden wat over.
Nou, vul voor vrouwen het woord “Jahjah-Marokkanen” of “Moslims” in, en voor mannen het woord “Autochtonen” of “de westerse samenleving”, en je komt een héel eind!!
Kortom Autochtonen, verwijt die Jahjah-aanhang niet al teveel, als ze wat ál te ongenuanceerd roepen! Onze vrouwen destijds waren eigenlijk geen haar beter, en de meeste daarvan hadden ook nog een behoorlijke opleiding ook! (én veel betere levenskansen.)
Marokkanen mogen best juichen over dit verhaal hoor, hoewel ik de Jahjah-aanhang-, of éigenlijk veel mensen op deze site daarmee wél een hoop verwijten maak. Ook die gaan heel slecht met waarheid, en met schuldvragen om, ook al hebben hun klachten hele rechtvaardige wortels. Ze hebben vooral gelijk over hun positie, maar wat daarna komt is nogal eens erg onevenwichtig. En het stikt al van de leugens over deze samenleving..
Toch moeten Marokkanen uitkijken, want een verschil is er wel: Die vrouwen destijds, dat waren “onze vrouwen”. Daar kon je niet omheen, en je kon ze dus ook niet demoniseren. Nou zijn de Marokkanen hier óok “onze” Marokkanen (x. !), maar helaas kunnen díe wel gedemoniseerd en uitgerangeerd worden. Marokkanen zullen dus wél tegengas moeten geven, hoewel dat in eigen kring natuurlijk weer heel moeilijk ligt.
Verder zijn er nogal wat vrouwen blijven hangen in de feministische agitatie, en dus in een relatieve isolatie. Dat gevaar kan voor Marokkanen gróter zijn…
Ik wens ze graag allemaal veel sterkte en succes, en hoop maar dat er niet al teveel verknald gaat worden.
(Geïnspireerd door een discussie met Matt_ttie, die de moeilijkheden ook al aan zag komen.)
25 jaar geleden was de 2e feministische golf in volle gang. Wat wilden die vrouwen?
1. Gelijke rechten en kansen.
2. Ruimte voor onderzoek over wat “vrouw zijn” inhield, zowel in de persoonlijke levenssfeer, als in de filosofie en de wetenschap e.a.
Ook Jahjah wijst op onderdrukking van een complete groep, en eist eveneens gelijke rechten en kansen, en ruimte voor de eigen identiteit. Dit laatste gold ook voor de vrouwen van toen. Die wilden in feite ook een geheel eigen (nieuwe) cultuur scheppen of ontdekken, en ruimte daarvoor hebben, en daarin zelf de dienst uitmaken, zonder enige inmenging van buitenaf. Die wilden eerst zélf vanalles uitzoeken! Het ging toen net zo goed om eigenheid en identiteit. En ook de gevoelens over onderdrukking, en de bijbehorende gedrevenheid en verbetenheid, die bestonden toen net zo.
Met deze vergelijking wil ik Jahjah, of zijn aanhang, tegelijk steunen en waarschuwen.
Heeft Jahjah goede redenen, en rechtvaardige motieven? Ja hoor, net zo..
Deugen zijn doelstellingen, zoals hij die formuleert? Ja hoor.
Is het menselijk begrijpelijk hoe hij, of zijn aanhang tegen de zaken aankijken, inclusief al die negatieve “onderbuikgevoelens” Ja hoor!
Moet hij dus in Nederland een kans krijgen? Tsja.. in principe wel ja. Demoniseren is onzinnig. De AIVD mag er best naar kijken, maar dat maakt het nog niet tot verdachte beweging.
Maar nou de praktijk. Helaas, ik ben een soort oorlogsveteraan uit de feministische tijd. Ik heb het allemaal mogen mee maken, en God, wat een rotzooi heb ik gezien! Je zult toen maar man geweest zijn. Het stikte werkelijk van de leugens en de halve waarheden. Als man hoefde je niet eens mee te discussiëren, want je stond per definitie aan de foute kant. Als man begreep je namelijk bij voorbaat niks, en je was bij voorbaat niet de moeite van het aanhoren waard. Kritiek ging acúut de vuilnisbak in. Je was man, en dús moest er wat aan je geleerd worden! Het maakte totaal niet uit wie je was, en wat je dacht.
Werkelijk álle misstanden in de samenleving werden aan mannen geweten! Als de vrouwen aan de macht zouden zijn, dan zou alles veel beter worden. Vrouwen hadden betere normen dan mannen, en ook een beter gevoelsleven. Eigenlijk waren het de betere mensen.
Waar het totaal aan ontbrak, dat was het besef dat mannen net zo goed voor hun bestaan moesten knokken. Daar hoefde je niet eens over te beginnen, want dat was een mannenzaak, en geen vrouwenzaak, en dat moesten mannen maar zelf uitzoeken. Er werden complete mens-, en wereldbeelden geschapen, waarin voor normale drijfveren bij mannen nauwelijks plaats was.
Het stikte werkelijk van de leugens over hoe de samenleving in elkaar zat. Analyses van oorzaak en gevolg bij misstanden waren volstrekt eenzijdig. In 100% van de gevallen was de schuldige een man, of “mannen” enz. Een vrouw had nooit ergens schuld aan, maar dan ook écht helemaal nooit. Vrouwen maken er namelijk altijd het beste van, binnen de grenzen die hen gegeven worden. En waar er dan nog fout gaat, daar ligt aan de eeuwenlange vrouwenonderdrukking. Allemaal slachtofferverhalen.
Talloze discussies met mannen gezien, en állemaal even hopeloos. Het stikte altijd van de vrouwen, die over hun stokpaardjes wensten te beginnen, en die vooral pas lol kregen, als ze een man konden inmaken. Waarheid was behoorlijk ondergeschikt aan het doel. In de media was er eigenlijk maar éen man, die wat tegengas gaf: maarten ’t Hart. (nee, niet ik.), maar de rest hield het echt voor gezien. Er was gewoon geen beginnen aan. Ze zaten té vol met hun vrouwenstrijd, en het manifesteren daarvan.
Natuurlijk hadden ze gelijk met hun rechten, kansen, en eigen identiteit, maar in feite werd er een enorme bagger uitgestrooid over alles wat er in de weg stond.
Op zich was de groep misschien niet eens zo groot, maar ze trokken wel alles en iedereen mee. Ook de vrouwen die helemaal niet zo feministisch zeiden te zijn, bleken in discussies al heel snel partij te kiezen, en eigenlijk op dezelfde manier tekeer te gaan.
In relaties ging het ook al zo. Zelf had ik er gelukkig geen last van (ik ben ook een poets-, en meedenk-typje..hehe..), maar de overmaat waarmee vrouwen vooral aandacht voor hun eigen emoties, gevoelens wensen e.a. vroegen, zonder eens behoorlijk te kijken naar hoe dat bij hém zat, heeft menig relatie op de klippen doen lopen. Hoe vaak ik wel niet gehoord heb: “ja, maar je moet toch begrijpen dat zij..”.. En dan werden al haar beweegredenen en wensen uit de kast gerukt, terwijl er naar die van hem niet eens gekeken werd. En dat gedrag was echt standaard.
En móe dat je er van werd.. Als je bijvoorbeeld 10 jaar die enorme verontwaardiging aan hoort over hoe mannen de vrouwen weg zouden houden uit topfuncties, dan was je in 1988 bijvoorbeeld blij, toen de PvdA maar liefst víjf regeringsposten open had staan, en daar geen vrouw voor kon vinden! Een hálf jaar deden ze er geloof ik over om die vol te krijgen. Pas tóen kon je een beetje normaal praten over vrouwen in topfuncties, maar zelfs toen nog maar half.
Wat een puinhoop was die tijd! Ik schrijf je er echt een boek van vol! Járenlang heb ik me echt gebukt voelen gaan onder al die leugens die de strijdvaardigheid vergezelden… Slechts éen keer heb ik een vrouw horen verzuchten, hoeveel dubbele moralen vrouwen wel niet hadden, zowel voor zichzelf, als in de beoordeling van daden van mannen en vrouwen..
Maar wél effe dit: Het feminisme heeft per saldo een héleboel goede dingen opgeleverd, met name kennis over vrouwen. Maar de puinbak was er ook, en daar hoor je maar zelden wat over.
Nou, vul voor vrouwen het woord “Jahjah-Marokkanen” of “Moslims” in, en voor mannen het woord “Autochtonen” of “de westerse samenleving”, en je komt een héel eind!!
Kortom Autochtonen, verwijt die Jahjah-aanhang niet al teveel, als ze wat ál te ongenuanceerd roepen! Onze vrouwen destijds waren eigenlijk geen haar beter, en de meeste daarvan hadden ook nog een behoorlijke opleiding ook! (én veel betere levenskansen.)
Marokkanen mogen best juichen over dit verhaal hoor, hoewel ik de Jahjah-aanhang-, of éigenlijk veel mensen op deze site daarmee wél een hoop verwijten maak. Ook die gaan heel slecht met waarheid, en met schuldvragen om, ook al hebben hun klachten hele rechtvaardige wortels. Ze hebben vooral gelijk over hun positie, maar wat daarna komt is nogal eens erg onevenwichtig. En het stikt al van de leugens over deze samenleving..
Toch moeten Marokkanen uitkijken, want een verschil is er wel: Die vrouwen destijds, dat waren “onze vrouwen”. Daar kon je niet omheen, en je kon ze dus ook niet demoniseren. Nou zijn de Marokkanen hier óok “onze” Marokkanen (x. !), maar helaas kunnen díe wel gedemoniseerd en uitgerangeerd worden. Marokkanen zullen dus wél tegengas moeten geven, hoewel dat in eigen kring natuurlijk weer heel moeilijk ligt.
Verder zijn er nogal wat vrouwen blijven hangen in de feministische agitatie, en dus in een relatieve isolatie. Dat gevaar kan voor Marokkanen gróter zijn…
Ik wens ze graag allemaal veel sterkte en succes, en hoop maar dat er niet al teveel verknald gaat worden.
(Geïnspireerd door een discussie met Matt_ttie, die de moeilijkheden ook al aan zag komen.)