Wizdom
22-12-02, 20:54
Massamoord in Afghanistan.
Van de redactie.
Nieuwe berichten van mensenrechten- organisaties en de internationale pers maken melding van massamoorden door het Amerikaanse leger, geholpen door lokale en internationale bondgenoten, op weerloze Talibanstrijders in Afghanistan. De verschillende berichten geven een gruwelijk beeld van een meedogenloze koloniale oorlog, dat in scherpe tegenstelling staat met wat het Amerikaanse Pentagon en de media ons voorschotelen. Het Amerikaanse leger maakt zich schuldig aan omvangrijke oorlogsmisdaden.
De eerste berichten over omvangrijke moordpartijen door het Amerikaanse leger op Talibangevangenen dateren van eind november vorig jaar. Amerikaanse vliegtuigen en helikopters bombardeerden het Qala-i-Janghi fort bij Mazar-i-Sharif, om een einde te maken aan een veronderstelde opstand van Talibangevangenen. Vele honderden kwamen om het leven, slechts 86 mensen overleefden het bombardement.
De slachtoffers waren Talibanstrijders die zich eerder in Konduz hadden overgegeven aan het leger van de Oezbeekse generaal Rashid Dostum, een bondgenoot van de Amerikanen. Door hun overgave werden de Talibanstrijders krijgsgevangenen onder bescherming van de Conventie van Genève. Van de naar schatting achtduizend Talibanstrijders die zich in Konduz hebben overgegeven, werden echter slechts vijfhonderd tot achthonderd overgebracht naar Qala-i-Janghi. Al snel kwamen er berichten dat andere Talibanstrijders waren vermoord.
Afgelopen januari en februari onderzocht een team van Artsen voor Mensenrechten (PHR), een in Boston gevestigde organisatie, een aantal massagraven in het gebied van Mazar-i-Sharif en Sheberghan. Het team stelde vast dat twee van de massagraven van recente datum waren. Bewoners in de omgeving verklaarden dat een groot aantal lijken uit containers werd geladen en met bulldozers in de woestijn werd begraven.
In een brief op 1 mei aan de voorlopige Afghaanse president Hamid Karzai, schrijft PHR: „Het forensisch team heeft ook bewijzen gevonden van recent begraven lijken in twee van de negen graven. Hoewel we niet in de positie waren om de herkomst van de lijken te kunnen vaststellen, hebben we van goed geïnformeerde internationale waarnemers vernomen dat één van de twee graven, bij de stad Shebergan, de overblijfselen van Talibangevangenen bevat die zich in november en december 2001 aan de Noordelijke Alliantie hadden overgegeven.”
Film
Onlangs was in verschillende Europese steden de onvoltooide film Massacre in Mazar te zien van de Ierse documentairemaker Jamie Doran. Daarin verschijnen getuigen die zelfs spreken van de moord op drieduizend Talibangevangenen. Volgens de getuigen werden tussen de tweehonderd en driehonderd gevangenen in containers opeengepakt, die voor het oog naar de gevangenis bij Shebergan werden gebracht. Onderweg stierf naar schatting de helft van de gevangenen door verstikking of werden zij gedood door schoten van soldaten in de luchtdichte containers. De anderen werden afgemaakt bij het ruimen van de containers en in massagraven in de woestijn begraven. Volgens de getuigen waren Amerikaanse soldaten aanwezig bij de massamoord.
Het Duitse weekblad Die Zeit zond twee verslaggevers, Giuliana Sgrena en Ulrich Ladurner, naar Masar-i-Sharif, om een eigen onderzoek in te stellen. Hun rapport bevestigt veel van de verklaringen in de film van Jamie Doran. In Die Zeit schrijven zij: „Het is niet moeilijk om in Shebergan mensen te vinden die kunnen vertellen wat zich in de woestijn van Dascht-i-Laili heeft afgespeeld. Zonder enig spoor van opwinding verhalen zij over executies en Taliban die door verstikking om het leven zijn gekomen.”
De verslaggevers citeren een bewoner van een nabij gelegen dorp, die zei: „Zij vertelden ons dat de mensen gestikt waren in de container, maar sommige containers zaten onder het bloed.”
Volgens het rapport in Die Zeit was de plaatselijke bevolking er absoluut zeker van dat de operatie in aanwezigheid van Amerikaanse soldaten heeft plaatsgevonden. „We informeerden verder en niemand twijfelde eraan dat de Amerikanen hebben deelgenomen. Zelfs op hogere niveaus bestond hierover geen enkele twijfel.”
Die Zeit bericht ook over een andere slachtpartij waar 570 Talibanstrijders zijn omgekomen. Deze ‘daad van de meest verbijsterende vorm van gewetenloze oorlogsvoering’ vond plaats in de stad Mazar-i-Sharif, die bezet was door de troepen van de Noordelijke Alliantie. De Talibanstrijders hadden zich verschanst in de Sultan Rassia school in het centrum van de stad. De Amerikaanse luchtmacht werd ingeroepen om hun verzet te breken. Na de actie verzamelde het Rode Kruis 570 lichamen.
De roep om een onafhankelijk onderzoek klinkt steeds luider. Artsen voor Mensenrechten eist dat de massagraven worden beschermd om te voorkomen dat bewijzen worden vernietigd. De Verenigde Naties hebben zich hierbij aangesloten. Maar zowel de Afghaanse regering als Washington houden zich doof. In het Europese Parlement wordt begin juli over deze zaak gediscussieerd. (uit: TARGETS, juli 2002)
Van de redactie.
Nieuwe berichten van mensenrechten- organisaties en de internationale pers maken melding van massamoorden door het Amerikaanse leger, geholpen door lokale en internationale bondgenoten, op weerloze Talibanstrijders in Afghanistan. De verschillende berichten geven een gruwelijk beeld van een meedogenloze koloniale oorlog, dat in scherpe tegenstelling staat met wat het Amerikaanse Pentagon en de media ons voorschotelen. Het Amerikaanse leger maakt zich schuldig aan omvangrijke oorlogsmisdaden.
De eerste berichten over omvangrijke moordpartijen door het Amerikaanse leger op Talibangevangenen dateren van eind november vorig jaar. Amerikaanse vliegtuigen en helikopters bombardeerden het Qala-i-Janghi fort bij Mazar-i-Sharif, om een einde te maken aan een veronderstelde opstand van Talibangevangenen. Vele honderden kwamen om het leven, slechts 86 mensen overleefden het bombardement.
De slachtoffers waren Talibanstrijders die zich eerder in Konduz hadden overgegeven aan het leger van de Oezbeekse generaal Rashid Dostum, een bondgenoot van de Amerikanen. Door hun overgave werden de Talibanstrijders krijgsgevangenen onder bescherming van de Conventie van Genève. Van de naar schatting achtduizend Talibanstrijders die zich in Konduz hebben overgegeven, werden echter slechts vijfhonderd tot achthonderd overgebracht naar Qala-i-Janghi. Al snel kwamen er berichten dat andere Talibanstrijders waren vermoord.
Afgelopen januari en februari onderzocht een team van Artsen voor Mensenrechten (PHR), een in Boston gevestigde organisatie, een aantal massagraven in het gebied van Mazar-i-Sharif en Sheberghan. Het team stelde vast dat twee van de massagraven van recente datum waren. Bewoners in de omgeving verklaarden dat een groot aantal lijken uit containers werd geladen en met bulldozers in de woestijn werd begraven.
In een brief op 1 mei aan de voorlopige Afghaanse president Hamid Karzai, schrijft PHR: „Het forensisch team heeft ook bewijzen gevonden van recent begraven lijken in twee van de negen graven. Hoewel we niet in de positie waren om de herkomst van de lijken te kunnen vaststellen, hebben we van goed geïnformeerde internationale waarnemers vernomen dat één van de twee graven, bij de stad Shebergan, de overblijfselen van Talibangevangenen bevat die zich in november en december 2001 aan de Noordelijke Alliantie hadden overgegeven.”
Film
Onlangs was in verschillende Europese steden de onvoltooide film Massacre in Mazar te zien van de Ierse documentairemaker Jamie Doran. Daarin verschijnen getuigen die zelfs spreken van de moord op drieduizend Talibangevangenen. Volgens de getuigen werden tussen de tweehonderd en driehonderd gevangenen in containers opeengepakt, die voor het oog naar de gevangenis bij Shebergan werden gebracht. Onderweg stierf naar schatting de helft van de gevangenen door verstikking of werden zij gedood door schoten van soldaten in de luchtdichte containers. De anderen werden afgemaakt bij het ruimen van de containers en in massagraven in de woestijn begraven. Volgens de getuigen waren Amerikaanse soldaten aanwezig bij de massamoord.
Het Duitse weekblad Die Zeit zond twee verslaggevers, Giuliana Sgrena en Ulrich Ladurner, naar Masar-i-Sharif, om een eigen onderzoek in te stellen. Hun rapport bevestigt veel van de verklaringen in de film van Jamie Doran. In Die Zeit schrijven zij: „Het is niet moeilijk om in Shebergan mensen te vinden die kunnen vertellen wat zich in de woestijn van Dascht-i-Laili heeft afgespeeld. Zonder enig spoor van opwinding verhalen zij over executies en Taliban die door verstikking om het leven zijn gekomen.”
De verslaggevers citeren een bewoner van een nabij gelegen dorp, die zei: „Zij vertelden ons dat de mensen gestikt waren in de container, maar sommige containers zaten onder het bloed.”
Volgens het rapport in Die Zeit was de plaatselijke bevolking er absoluut zeker van dat de operatie in aanwezigheid van Amerikaanse soldaten heeft plaatsgevonden. „We informeerden verder en niemand twijfelde eraan dat de Amerikanen hebben deelgenomen. Zelfs op hogere niveaus bestond hierover geen enkele twijfel.”
Die Zeit bericht ook over een andere slachtpartij waar 570 Talibanstrijders zijn omgekomen. Deze ‘daad van de meest verbijsterende vorm van gewetenloze oorlogsvoering’ vond plaats in de stad Mazar-i-Sharif, die bezet was door de troepen van de Noordelijke Alliantie. De Talibanstrijders hadden zich verschanst in de Sultan Rassia school in het centrum van de stad. De Amerikaanse luchtmacht werd ingeroepen om hun verzet te breken. Na de actie verzamelde het Rode Kruis 570 lichamen.
De roep om een onafhankelijk onderzoek klinkt steeds luider. Artsen voor Mensenrechten eist dat de massagraven worden beschermd om te voorkomen dat bewijzen worden vernietigd. De Verenigde Naties hebben zich hierbij aangesloten. Maar zowel de Afghaanse regering als Washington houden zich doof. In het Europese Parlement wordt begin juli over deze zaak gediscussieerd. (uit: TARGETS, juli 2002)