Shaheed
29-12-02, 14:51
De rol van Marokko in de tweede wereldoorlog 1939- 1945.
Ieder jaar op 4 mei herdenkt Nederland de slachtoffers van de tweedewereldoorlog. Een dag later 5 mei is de dag van de bevrijding.
Deze dag wordt terecht uitbundig gevierd.Wat weinigen weten is het feit dat op verschillende plaatsen in Nederland, met name op de militaire begraafplaats van Kapelle een groot aantal in de oorlog gesneuvelde Marokkaanse militairen van de tweede wereldoorlog liggen begraven.
Bij het herdenken en bij het vieren van de bevrijding is het goed de nodige aandacht aan deze bijzonder rol te besteden. Vrienden in de oorlogstijd, horen vrienden te blijven in tijd van vrede.
Het is een historische feit dat, Marokkanen meehelpen aan de bevrijding van Nederland in 1945. Het is jammer dat in Nederlandse geschiedschrijving zo weinig vermeld staat over het aandeel van de Marokkanen in de tweedewereldoorlog.
Er is wel een verklaring voor te geven. Wellicht is het een gevolg van het feit dat ondanks het protectoraatsverdrag met Frankrijk en Spanje, de reguliere Marokkaanse strijdkrachten onder het formeel bevel van Sultan Mohammed V waren gebleven en dat de generaalsrangen werden bekleed door officieren met de Franse nationaliteit. Dat neemt net weg, dat goed is om eens en altijd stil te staan bij deze geschiedenis.
Uit krijgsgeschiedkundige onderzoek naar de rol van Marokko, Algerije en Tunesië, die in 1943 en 1944 met ruim honderdduizend soldaten samen met de geallieerden streden in Midden Italië, bleek, dat in het bijzonder de spectaculaire doorbraak door de Gustaf Linie op 17 mei 1944 door de tweede Marokkaanse bergdivisie, gebeurde. De Invasie op 6 juni van dat jaar werd daardoor mogelijk gemaakt. En was een belangrijke stap naar de bevrijding.
Meer dan 57 miljoen mensen kwamen om het leven tijdens de tweede
wereldoorlog.
In bijna alle landen van de wereld was het merkbaar. Na het uitbreken van deze oorlog op 1 september 1939 werden Marokkaanse
legeronderdelen gestationeerd in de Franse verdedigingsgordel
"de Maginot-linie". Alhoewel Marokko zelf een bezet gebied was, verdeeld in tweetal protectoraats gebieden. Het Noorden werd door Spanje bezet en over het overige deel voerde Frankrijk het bewind.
Formeel was de Koning Mohammed V, de heerser en soevereine over de
bezette gebieden. Frankrijk riep de steun en hulp in van de Koning en vroeg om Marokkaanse legereenheden, die onder Frans-en Marokkaans bevel stonden, te mogen inzetten voor de strijd tegen de Fascistische krachten in Europa. Koning Mohammed V, stemde met het verzoek in, na overleg met zijn burgerlijke-en militaire autoriteiten.
De Marokkaanse strijd, voor onafhankelijkheid van Marokko, werd voorlopig begraven en voorrang gegeven aan de strijd tegen de vijanden, die de waarde van de mens met voeten traden.
Terwijl een aantal West-Europese landen, waaronder Nederland zich neutraal verklaarden, heeft Marokko ondanks een Afrikaanse land is, begrepen welke gevaren de mensen bedreigden, zo bleef hij niet afzijdig en koos de partij van de geallieerden. De landen die geen partij wilden kiezen, werden een na de ander door de Duitsers aangevallen en bezet. De strijd in Europa werd beslecht door de overmacht van de Duitsers, maar eveneens omdat de West-Europese Volkeren niet geestelijk weerbaar waren tegen de opkomende Fascisme te vechten.
In 1940 is het Franse leger Nederland te hulp gekomen. Binnen dit leger waren veel Marokkaanse, Algerijnse en Tunesierse soldaten.
Op het eiland Beveland in Zeeland, raakten ze in een zwaar gevecht met de Duitse troepen,(zie de evacuatie van Duinkerken) veel van deze soldaten sneuvelden toen. Sommigen konden vluchten, veel werden krijgsgevangen gemaakt. Het lot van de Marokkanen, als niet Germanen was hard.
De Franse protectoraats autoriteiten bleven trouw aan de nieuwe Franse
Vichy-Regering onder leiding van Maarschalk Petain en de Duitse
minister-President Laval. Al spoedig leverde de Franse Regering haar Joodse medeburgers uit, voor transport naar verschillende kampen in Duitsland en Oost Europese landen.
Koning Mohammed V, plaatste zijn Joodse medeburgers en de Joodse
vluchtelingen die uit het bezette Frankrijk kwamen, onder zijn persoonlijk bescherming en droeg zorg dat geen enkel Marokkaanse jood of Joodse vluchteling het tragisch lot van vernietiging onderging.
Hitler probeerde Koning Mohammed V om te kopen: Tanger in ruil voor
een neutrale opstelling, maar onze staatshoofd was omkoopbaar en wees de samenwerking met deze vijanden van de mensheid af.
7 november 1942. Op deze dag vond de Engels-Amerikaanse invasie in Noord-Afrika plaats. De Franse troepen die trouw waren gebleven aan het bewind van Maarschalk Petain, boden weerstand. Soldaten en burgers wedren gedood of gewond.
Op 9 november ontbood Sultan Mohammed V, de Franse Bevelhebber
in Marokko Generaal Nogues en gaf opdracht om de strijd tegen de vrienden (geallieerden) te staken.
De volgende dag gaf Admiraal Darlan, na een machtiging van Maarschalk Petain, het bevel het vuren te staken en gaf zich over aan de Britse- en Amerikaanse troepen. Bij het bezoek van President Roosevelt, Churchil en Franse president. De Gaulle tijdens de Conferentie van Casablanca in 1943, aan Mohammed V,
spraken zij over de onafhankelijkheid van Marokko, na het einde van de oorlog.
In 1943, vond de eerste invasie in Zuid-Europa plaats. Sicilië was het doelwit. Zonder al te zwaar tegenstand rukte de geallieerden op, verder en dieper Italië in. De opmars liep vast op de beruchte Gustaf-linie, met als bolwerk, de berg en het klooster de "Monte Cassino".
Deze linie verspreidde de weg naar Rome. De strijd die zou volgen was er een met veel diepte punten van moedeloosheid met de dood en verderf als secondanten.
15 februari 1944.
600.000 kg bommen maakte van het klooster een stenen wrak. Het bombardement moest de aanval van het Amerikaanse leger ondersteunen bij een doorbraak door de Duitse linies, om zich bij de geallieerde strijdkrachten te voegen die bij de stad Anzio waren geland, maar door veel omstandigheden liep deze aanval vast. Veel doden en gewonden waren het enige resultaat. Deze mislukte aanval begon drie dagen te laat. Het India troepen gelegerd in de rotsachtige heuvels aan de voet van de berg, ondergingen na hun aanval, hetzelfde lot wel grote verliezen maar geen resultaat.De Nieuw-Zeelanders veroverden weliswaar het station bij de stad Monte Cassino en legden ter eigen bescherming tegen de Duitse artillerie tegenaanval in, gesteund
door tanks en zwaar oorlogsmateriaal. Door het sterke verzet van de Duitsers gesteund door Italianen is deze slag weer door geallieerden verloren. 18 februari 1944 Op die dag slaagde de geallieerden wel in, de aanval van de Duitse troepen op de stad Anzio af te slaan en dwong hen de stad de rug te keren. Nu het directe gevaar voor Anzio, geweken was, concentreerden zij alle krachten op de stad Cassino. De bedoeling was, na een zwaar bombardement de stad aan de noordzijde aan te vallen. De stad moest middels het bombardement letterlijk van de kaart worden geveegd. Direct daarop zouden zowel de Nieuw-Zeelanders als de India troepen gesteund door de 4e Nieuw-Zeelandse pantserbrigade de aan puin gebombardeerde stad binnen stromen. Het plan was mooi, maar zware regen gooide roet in het eten. De regen hield drie
weken aan, in die tijd zocht de Duitse artillerie rustig haar doelen uit met als resultaat 500 doden en veel gewonden aan de zijde van de geallieerden en de aanval moest nog beginnen.
Ieder jaar op 4 mei herdenkt Nederland de slachtoffers van de tweedewereldoorlog. Een dag later 5 mei is de dag van de bevrijding.
Deze dag wordt terecht uitbundig gevierd.Wat weinigen weten is het feit dat op verschillende plaatsen in Nederland, met name op de militaire begraafplaats van Kapelle een groot aantal in de oorlog gesneuvelde Marokkaanse militairen van de tweede wereldoorlog liggen begraven.
Bij het herdenken en bij het vieren van de bevrijding is het goed de nodige aandacht aan deze bijzonder rol te besteden. Vrienden in de oorlogstijd, horen vrienden te blijven in tijd van vrede.
Het is een historische feit dat, Marokkanen meehelpen aan de bevrijding van Nederland in 1945. Het is jammer dat in Nederlandse geschiedschrijving zo weinig vermeld staat over het aandeel van de Marokkanen in de tweedewereldoorlog.
Er is wel een verklaring voor te geven. Wellicht is het een gevolg van het feit dat ondanks het protectoraatsverdrag met Frankrijk en Spanje, de reguliere Marokkaanse strijdkrachten onder het formeel bevel van Sultan Mohammed V waren gebleven en dat de generaalsrangen werden bekleed door officieren met de Franse nationaliteit. Dat neemt net weg, dat goed is om eens en altijd stil te staan bij deze geschiedenis.
Uit krijgsgeschiedkundige onderzoek naar de rol van Marokko, Algerije en Tunesië, die in 1943 en 1944 met ruim honderdduizend soldaten samen met de geallieerden streden in Midden Italië, bleek, dat in het bijzonder de spectaculaire doorbraak door de Gustaf Linie op 17 mei 1944 door de tweede Marokkaanse bergdivisie, gebeurde. De Invasie op 6 juni van dat jaar werd daardoor mogelijk gemaakt. En was een belangrijke stap naar de bevrijding.
Meer dan 57 miljoen mensen kwamen om het leven tijdens de tweede
wereldoorlog.
In bijna alle landen van de wereld was het merkbaar. Na het uitbreken van deze oorlog op 1 september 1939 werden Marokkaanse
legeronderdelen gestationeerd in de Franse verdedigingsgordel
"de Maginot-linie". Alhoewel Marokko zelf een bezet gebied was, verdeeld in tweetal protectoraats gebieden. Het Noorden werd door Spanje bezet en over het overige deel voerde Frankrijk het bewind.
Formeel was de Koning Mohammed V, de heerser en soevereine over de
bezette gebieden. Frankrijk riep de steun en hulp in van de Koning en vroeg om Marokkaanse legereenheden, die onder Frans-en Marokkaans bevel stonden, te mogen inzetten voor de strijd tegen de Fascistische krachten in Europa. Koning Mohammed V, stemde met het verzoek in, na overleg met zijn burgerlijke-en militaire autoriteiten.
De Marokkaanse strijd, voor onafhankelijkheid van Marokko, werd voorlopig begraven en voorrang gegeven aan de strijd tegen de vijanden, die de waarde van de mens met voeten traden.
Terwijl een aantal West-Europese landen, waaronder Nederland zich neutraal verklaarden, heeft Marokko ondanks een Afrikaanse land is, begrepen welke gevaren de mensen bedreigden, zo bleef hij niet afzijdig en koos de partij van de geallieerden. De landen die geen partij wilden kiezen, werden een na de ander door de Duitsers aangevallen en bezet. De strijd in Europa werd beslecht door de overmacht van de Duitsers, maar eveneens omdat de West-Europese Volkeren niet geestelijk weerbaar waren tegen de opkomende Fascisme te vechten.
In 1940 is het Franse leger Nederland te hulp gekomen. Binnen dit leger waren veel Marokkaanse, Algerijnse en Tunesierse soldaten.
Op het eiland Beveland in Zeeland, raakten ze in een zwaar gevecht met de Duitse troepen,(zie de evacuatie van Duinkerken) veel van deze soldaten sneuvelden toen. Sommigen konden vluchten, veel werden krijgsgevangen gemaakt. Het lot van de Marokkanen, als niet Germanen was hard.
De Franse protectoraats autoriteiten bleven trouw aan de nieuwe Franse
Vichy-Regering onder leiding van Maarschalk Petain en de Duitse
minister-President Laval. Al spoedig leverde de Franse Regering haar Joodse medeburgers uit, voor transport naar verschillende kampen in Duitsland en Oost Europese landen.
Koning Mohammed V, plaatste zijn Joodse medeburgers en de Joodse
vluchtelingen die uit het bezette Frankrijk kwamen, onder zijn persoonlijk bescherming en droeg zorg dat geen enkel Marokkaanse jood of Joodse vluchteling het tragisch lot van vernietiging onderging.
Hitler probeerde Koning Mohammed V om te kopen: Tanger in ruil voor
een neutrale opstelling, maar onze staatshoofd was omkoopbaar en wees de samenwerking met deze vijanden van de mensheid af.
7 november 1942. Op deze dag vond de Engels-Amerikaanse invasie in Noord-Afrika plaats. De Franse troepen die trouw waren gebleven aan het bewind van Maarschalk Petain, boden weerstand. Soldaten en burgers wedren gedood of gewond.
Op 9 november ontbood Sultan Mohammed V, de Franse Bevelhebber
in Marokko Generaal Nogues en gaf opdracht om de strijd tegen de vrienden (geallieerden) te staken.
De volgende dag gaf Admiraal Darlan, na een machtiging van Maarschalk Petain, het bevel het vuren te staken en gaf zich over aan de Britse- en Amerikaanse troepen. Bij het bezoek van President Roosevelt, Churchil en Franse president. De Gaulle tijdens de Conferentie van Casablanca in 1943, aan Mohammed V,
spraken zij over de onafhankelijkheid van Marokko, na het einde van de oorlog.
In 1943, vond de eerste invasie in Zuid-Europa plaats. Sicilië was het doelwit. Zonder al te zwaar tegenstand rukte de geallieerden op, verder en dieper Italië in. De opmars liep vast op de beruchte Gustaf-linie, met als bolwerk, de berg en het klooster de "Monte Cassino".
Deze linie verspreidde de weg naar Rome. De strijd die zou volgen was er een met veel diepte punten van moedeloosheid met de dood en verderf als secondanten.
15 februari 1944.
600.000 kg bommen maakte van het klooster een stenen wrak. Het bombardement moest de aanval van het Amerikaanse leger ondersteunen bij een doorbraak door de Duitse linies, om zich bij de geallieerde strijdkrachten te voegen die bij de stad Anzio waren geland, maar door veel omstandigheden liep deze aanval vast. Veel doden en gewonden waren het enige resultaat. Deze mislukte aanval begon drie dagen te laat. Het India troepen gelegerd in de rotsachtige heuvels aan de voet van de berg, ondergingen na hun aanval, hetzelfde lot wel grote verliezen maar geen resultaat.De Nieuw-Zeelanders veroverden weliswaar het station bij de stad Monte Cassino en legden ter eigen bescherming tegen de Duitse artillerie tegenaanval in, gesteund
door tanks en zwaar oorlogsmateriaal. Door het sterke verzet van de Duitsers gesteund door Italianen is deze slag weer door geallieerden verloren. 18 februari 1944 Op die dag slaagde de geallieerden wel in, de aanval van de Duitse troepen op de stad Anzio af te slaan en dwong hen de stad de rug te keren. Nu het directe gevaar voor Anzio, geweken was, concentreerden zij alle krachten op de stad Cassino. De bedoeling was, na een zwaar bombardement de stad aan de noordzijde aan te vallen. De stad moest middels het bombardement letterlijk van de kaart worden geveegd. Direct daarop zouden zowel de Nieuw-Zeelanders als de India troepen gesteund door de 4e Nieuw-Zeelandse pantserbrigade de aan puin gebombardeerde stad binnen stromen. Het plan was mooi, maar zware regen gooide roet in het eten. De regen hield drie
weken aan, in die tijd zocht de Duitse artillerie rustig haar doelen uit met als resultaat 500 doden en veel gewonden aan de zijde van de geallieerden en de aanval moest nog beginnen.