Bekijk Volledige Versie : Verhalen uit palestina
Ik raad jullie allemaal aan om de boeken van Anja Meulenbelt te lezen. Lees de boeken 'het beroofde land' en haar vervolgboek 'de tweede intifada'. Jullie zullen gauw de woede van de Palestijnen begrijpen. En wat hun aanzet tot aanslagen. (ik zal proberen om nog een paar stukjes te posten uit haar boek). Deze stukken komen uit het boek 'de tweede intifada.'
----------------------------------
Niet alle jongens die werden neergeschoten gooiden stenen. Adel, Jaser en Ali speelden voetbal, op het enige open terrein bij het Kamp Yunis, een zanderige vlakte waar de nederzetting Gush Katif op uitkijkt, Op 18 juni werd eerst Ali, 11 jaar, tijdens het voetballen vanuit de militaire bunker van de nederzetting neergeschoten. Hij was meteen dood. Toen Adel van 17 probeerde om Ali van het veld weg te dragen werd ook hij neergeschoten. Jaser zag het gebeuren, het duurde bij elkaar nog geen minuut. Hij wilde naar Adel toe om hem te helpen toen hij een brandende pijn in zijn buik voelde. Hij viel. Probeerde nog naar Adel toe te kruipen die op zijn buik lag en niet meer bewoog. Het lukte hem niet om Adel mee te trekken, hij bloedde te erg en de pijn was te hevig. Er kwam een ambulance die hen naar het ziekenhuis bracht, ze werden beiden geopereerd. Jasers lever was zwaar beschadigd, maar hij redde het. Adel overleefde het niet. Voor zijn vader, Hussein Maganen, was het de tweede zoon die hij verloor. Op 22 november was Ibrahim van 14 al doodgeschoten. ‘De Israëlische soldaten pesten ons altijd als we voetballen. Ze stoppen met een jeeps op de heuvel en schreeuwen naar ons door een megafoon, zeggen vieze dingen over onze moeders en zusters, en over Arafat. Sommige jongens worden dan kwaad en gaan dan stenen gooien. Maar ze schieten ook als we alleen maar voetballen’, zegt Jaser. Muhammad zegt dat hij niet meer voetbalt, hoewel er in het kamp in de smalle stegen verder niks te doen is. Die soldaten maken er een spelletje van wie ze het eerst zullen raken.
------------------------------------------------------------------
Israëlische schoolboekjes:
We horen veel over Palestijnse schoolboekjes die de haat tegen Israël en Joden zou aanwakkeren. We horen weinig over het vijandbeeld waar de Israëlische kinderen mee worden gebracht. Alle schoolboeken herhalen die ene mythe: de oprichting van de staat Israël was een humanitaire daad en een weldaad voor het land, dat verwaarloosd was en bevolkt door primitieve, onbeschaafde Arabieren. Palestijnen, die overigens zelden zo genoemd worden, zijn meestal naamloze, bloeddorstige of juist apathische arabieren. Uit een studie van Adir Cohen blijkt dat 75% van de kinderen van een school in Haifa Arabieren in de eerste plaats omschrijft als moordenaars, criminelen en terroristen. 90% van hen vindt dat de Palestijnen geen enkel recht hebben op een land in Israël/Palestina.
Er is maar een enkele scholier die zich aan deze beeldvorming weet te ontrekken. Daniel Banvolegyi, 17, leerling aan een middelbare school: ‘onze boeken vertellen ons in wezen dat alles wat de Joden doen in orde is en dat de Arabieren fout zijn, ze zijn gewelddadig en proberen ons vernietigen. We zijn er aan gewend om maar een kant van de zaak te horen. Ze leren ons dat Israël in 1948 een staat werd en dat de arabieren toen een oorlog tegen ons begonnen. Ze vertellen ons niet wat er met de Arabieren gebeurde, ze noemen nooit de vluchtelingen, of dat de Arabieren hun dorpen hun huizen uit moesten’ (wat een slimme jood zeg :) ) Als Daniel daarover in discussie gaat met zijn klasgenoten krijgt hij ruzie. Als ze 18 zijn moeten ze in dienst. Sommige van zijn klasgenoten staan al te trappelen om ook een paar Arabieren te vermoorden.
Bron: Maheen ‘Israeli textbooks and children’s literature promote racism and hatred toward Palestinians’ in: Washington Report on Middle East Affairs, 31.7.01
-----------------------------------
Overal zijn wegversperringen aangebracht. Greppels of aarden wallen maken de weg onbegaanbaar en er zijn meer dan 100 nieuwe controleposten neergezet. De vrouw moest naar het ziekenhuis om e bevallen. De weeën waren al begonnen, maar het ging niet goed. Haar familieleden reden met haar in een taxi tot het eerste checkpoint. Daar werden ze niet doorgelaten. Ze reden naar het tweede checkpoint. Daar lieten ze hen ook niet door. Derde checkpoint: ook niet. Op dat moment werd in de auto het kind geboren. Het leefde, maar het was er slecht aan toe. Ze vroegen of de soldaten een ambulance wilden laten komen. Dat weigerden ze. Ze smeekten of ze tenminste de baby naar het ziekenhuis wilden brengen, tweeeneenhalve kilometer verderop. Dat deden ze niet. Uiteindelijk mocht de vrouw te voet door het checkpoint heen om naar het ziekenhuis te lopen. Bij het ziekenhuis aangekomen bleek de baby te zijn overleden. De journalist Gideon Levy heft het verhaal gecheckt. Het werd niet eens ontkend.
Een andere vrouw van wie de baby werd geboren in een taxi die tegengehouden werd bij een checkpoint, kreeg het bevel met haar baby – waarmee ze nog met de navelstreng verbonden was – uit de auto te komen, De soldaten hielden hun wapens op haar gericht. Die baby heeft het overleefd. Drieëneenhalf uur nadat ze van huis waren gegaan kwamen ze in het ziekenhuis aan, na een rit die normaal 3 kwartier duurt.
Bron : Amira Hass ‘born at the third roadblock, stopped at the fourth in Ha’aretz 29.1.01.
---------------------------------------------
Er zijn sinds het begin van de 2e intifada zeker 17 Palestijnen gestorven doordat ze werden tegengehouden toen ze medische behandeling nodig hadden.
De UNRAWA meldt dat het aantal doodgeboren kinderen met 58% is toegenomen. Soms lukt het wel om een behandeling te krijgen, maar kan men na afloop niet meer terug. Fatima Sharafi, 64 jaar oud, stierf bij de grensovergang Rafah nadat ze was behandeld in een Egyptisch ziekenhuis en dagen bij de grens moest wachten tot ze de Gazastrook weer binnengelaten zou worden. Er zijn minstens 164 gevallen bekend waarbij een ambulance van de Halve Rode Maan niet werd doorgelaten. Er is op ambulances geschoten, medisch personeel is bij de checkpoints mishandeld.
-----------------------------
De Egyptische journalist Hani Shukrallah is niet erg dol op Palestijnen die bloeddorstige slogans schreeuwen terwijl ze heel goed weten hoe weinig die paar Palestijnse geweren voorstellen, en hij verafschuwt de wanhopige zelfmoordaanslagen. Maar hij begrijpt wel hoe iemand ertoe kan komen. Neem het verhaal van dat meisje dat een acute blindedarminfectie kreeg. Ze zou met een eenvoudige operatie geholpen zijn. Haar familie reed met haar van checkpoint naar checkpoint en werd niet doorgelaten. Het kindje stierf in de auto, met verschrikkelijk veel pijn. ‘Ik heb en zoontje van 9’ schrijft Shukrallah, ‘hij is me dierbaar, net zoals die familie van dat meisje hield. Ik heb er veel over nagedacht: als iemand hem wat aan zou doen, zoals ze dat Palestijns meisje hebben behandeld, dan zou ik in staan zijn om iemand te vermoorden. Je wilt geen Palestijns geweld? Het is simpel: sodemieter dan op uit hun land.
Anja Meulenbelt en de tweede intifada
Sinds 1994 bezoekt Anja Meulenbelt regelmatig de Palestijnen op de Westoever en in de Gazastrook. Ze schreef hierover een aantal boeken waarin ze met goed gedocumenteerde, schokkende feiten duidelijk maakt dat Israël op de verkeerde weg is. Onlangs verscheen De tweede intifada, een helder geschreven ooggetuigenverslag van een land in crisis. Marina Groen sprak met haar.
Vanwaar uw enorme betrokkenheid bij de Palestijnen op de Westoever en in de Gazastrook?
,,Nou, dat is heel simpel'', zegt Anja Meulenbelt zonder aarzeling. ,,Ik heb joodse familieleden, mijn ouders hebben in het verzet gezeten en ik heb veel joodse vrienden. Toen ik in Nederland enkele Palestijnen leerde kennen, realiseerde ik me dat ik altijd vanuit de joodse kant naar het conflict tussen de Palestijnen en Israël keek. Als mensen gezichten krijgen en een geschiedenis, ga je anders over ze denken.
In 1994 heb ik voor het eerst de Gazastrook bezocht. Ik ben ontzettend geschrokken over wat ik daar aantrof en was tevens geschokt dat ik dat zelf al die tijd niet heb willen weten. Een paar jaar later heb ik samen met enkele mensen de KIFAIA Foundation opgericht. Deze stichting steunt gehandicapten in de Gazastrook. Dit was hard nodig, want de tweede intifada was net begonnen. Hierdoor kwamen er rond de 1500 gehandicapte Palestijnen bij. Dit waren voornamelijk jongens van 15, 16, 17 jaar oud, die allemaal revalidatie nodig hebben. Het gaat hier vaak om hyperactieve jongens die er wel rekening mee hadden gehouden dat ze in de strijd dood zouden kunnen gaan, maar niet dat ze in een rolstoel terecht zouden komen.''
Meulenbelt praat snel en is zichtbaar aangedaan. ,,Ik vind het een onverdragelijke en onacceptabele toestand. De enige manier waarop je dit vol kunt houden zonder woedend te worden, is door er wat aan te doen.''
Wat is volgens u de oorzaak van de Aksa-intifada, de nieuwe Palestijnse volksopstand?
,,De oorzaak is dat de mensen op de Westoever en in de Gazastrook al meer dan dertig jaar onder een militaire bezetting leven. De levensstandaard is in al die jaren alleen maar gedaald. Er is geen werk. Er wonen op de Gazastrook, een stukje land niet veel groter dan Texel, 1,4 miljoen Palestijnen. Ze kunnen de bezette gebieden niet verlaten of betreden zonder toestemming. Omdat 35 procent van de Gazastrook nog steeds wordt bezet door joodse nederzettingen is het leger er altijd aanwezig. Dit is geen menselijke situatie.
Terwijl wij in Nederland dachten dat er een soort van vredesproces in gang was gezet, moesten de Palestijnen toezien dat er steeds meer land bezet werd en hun levensstandaard alsmaar achteruit ging. Nadat de Palestijnen ook nog de schuld kregen dat het Oslo-akkoord niet was ondertekend door Arafat, was de maat vol. Stel je voor dat je een Palestijns joch bent. Je hebt geen drinkwater en kijkt uit op nederzettingen waar men zwembaden heeft aangelegd. Je ziet kinderen die onder begeleiding van het leger naar goede scholen gaan, terwijl Palestijnse kinderen om de beurt in ploegen van twee naar school moeten om überhaupt nog onderwijs te krijgen. Je komt voortdurend soldaten tegen, moet voor alles je 'ausweis' laten zien en je loopt steeds weer het risico vernederd te worden...
Toen het de Palestijnen bleek dat er ook met onderhandelingen niets te bereiken viel, is de vlam in de pan geslagen. Persoonlijk vind ik het verbazingwekkend dat de Palestijnen al die jaren zoveel geduld hebben getoond. Er zijn veel jongeren die vinden dat hun ouders militanter hadden moeten zijn, meer in verzet hadden moeten komen. De generatie die nu vecht, zijn de kleinere broertjes van de jonge mannen van de vorige intifada. Veel kinderen waren er tijdens de eerste intifada getuige van hoe hun vaders geslagen en mishandeld werden door het Israëlische leger. Dit kweekt woede en haat. Dan heb je als kind haast om groot te worden en ook eens wat te doen.''
De westerse media volgen voornamelijk de Israëlische versie van de werkelijkheid. In uw boek omschrijft u die als 'de Palestijnen als de terroristen, de Israëli's die vrede wilden maar zich wel moesten verdedigen'...
Voordat ik de vraag kan afmaken, zegt Meulenbelt: ,,Nou, dat begint langzamerhand te veranderen. We krijgen tegenwoordig steeds meer beelden te zien van de Palestijnse kant. De Nederlandse media laten nu zien dat het om twee volkeren gaat die vechten om hetzelfde land. Voorheen werden de Palestijnen door de media gepostuleerd als terroristen en de Israëli's als slachtoffers. Toch blijven de meningen verdeeld. Veel mensen hebben er problemen mee onder ogen te zien wat Israël doet. Het kost ook moeite te willen zien dat de slachtoffers van toen nu zelf vreselijke dingen doen.''
Zijn de Palestijnen dan zo'n braaf volkje?
,,Natuurlijk zijn ze dat niet, en waarom zouden ze ook'', reageert Meulenbelt verontwaardigd. ,,Mensenrechten en de vrijheid om in je eigen land te leven, dienen niet afhankelijk te zijn van de vraag of men je aardig vindt of niet. En natuurlijk word je van onderdrukking niet aardiger. Maar ik vind de Palestijnen erg aardig. Ik zie dan ook niet alleen de televisiebeelden. Doordat ik er werk, en bij de mensen thuis kom, leer ik de mensen kennen en krijg je toch een ander beeld van het leven daar.''
CNN doet verslag van de intifada alsof het een veiligheidsprobleem betreft, in plaats van een politieke kwestie. Al Jazira, een van de serieuze Arabische nieuwszenders, legt het accent op de Palestijnse slachtoffers van de intifada. Is de strijd hiermee ook niet tevens een media-oorlog, en wordt hierdoor de strijd tussen de Palestijnen en Israël niet verder opgehitst?
,,Het is absoluut een media-oorlog. Of de strijd hierdoor wordt opgehitst, weet ik niet. De Palestijnen vechten tegen de bezetting. Vorige week was ik in het noorden van de Westoever. Daar werden rondom alle nederzettingen en vlakbij de grens grote stukken land geschoren, razored, zoals dat heet. Alles wat daar groeit wordt vernietigd. Op zo'n moment heb je absoluut geen televisie nodig om woedend te zijn. Huizen worden gesloopt, kapotgemaakt, kinderen worden doodgeschoten. Hier is geen sprake van ophitsing, de Palestijnen verzetten zich slechts tegen wat ze daar zien gebeuren.
Het is opvallend dat elke keer als er gesproken wordt over een Palestijnse staat, zoals premier Kok onlangs, voor alles wordt benadrukt dat de veiligheid van Israël gewaarborgd moet worden. Een mooie gedachte, maar wie waarborgt de veiligheid van de Palestijnen? Ik zie het nog niet gebeuren dat Palestijnse tanks Israëlische steden bezetten, dat Israëlisch land kapot wordt gemaakt. Wij doen alsof het om de veiligheid van Israël gaat, maar het gaat er om dat de Westbank en de Gazastrook worden vrijgegeven. Dit houdt in dat de joodse nederzettingen verdwijnen en de grenzen open gaan. Dan kunnen de Palestijnen weer vissen, hun eigen luchtruim gebruiken, hun eigen water drinken en hun economie opbouwen. Dan nog nemen ze genoegen met minder dan een kwart van het gebied waarin ze vroeger vrij konden leven.
Natuurlijk zijn er militante Palestijnen die zo kwaad zijn dat ze vinden dat heel Israël moet verdwijnen, maar dat is een minderheid. Juist door de huidige politiek van Israël wordt deze groep wel groter. Het Israëlische leger trekt regelmatig met tanks en bulldozers steden in die Palestijns heten te zijn. Dit is een invasie in een ander land. Daarmee kweek je woede onder de bevolking. Hierdoor is de sympathie voor aanslagen in Israël wel gestegen onder de Palestijnse bevolking. Op dit moment is driekwart van de Palestijnen voor gewapend verzet tegen Israël. Hoe zwaarder het leven wordt voor de Palestijnen, hoe militanter ze worden. Als er een leefbare Palestijnse staat zou zijn, ga ik er vanuit dat die militante minderheid die heel Israël kwijt wil, in bedwang wordt gehouden door het Palestijnse gezag. Onlangs zijn er tijdens demonstraties door het Palestijnse gezag ook drie mensen doodgeschoten.''
Hoe ziet een Palestijnse staat er volgens u uit. Is die democratisch? Op dit moment worden in de Palestijnse gebieden nog altijd mensen zonder vorm van proces opgepakt en zelfs geëxecuteerd als ze ervan worden verdacht samen te hebben gewerkt met Israël.
,,Mocht het zover komen dat er een Palestijnse staat komt, dan hebben de Palestijnen daar nog een gigantische klus aan. Voor de intifada zijn er enkele pogingen gedaan om nieuwe wetgeving op te stellen. Maar ze hebben nooit een staat gehad, dus ook nooit een democratisch systeem. Er zijn groepen en organisaties die daar hard voor vechten. Maar het is een spanningsveld en het moet nog blijken welke kant het uit gaat.''
Zijn de aanslagen van 11 september in Amerika van invloed op de onderlinge verhoudingen tussen de Palestijnen en de Israëli's?
,,Israël kon tot voor kort op de absolute steun van de Verenigde Staten rekenen. Bush heeft nooit veel zin gehad om zich in de Midden-Oosten problematiek te mengen. Nu hij gekozen heeft voor een strategie om tegen, wat hij dan noemt 'internationaal terrorisme' bondgenoten te zoeken bij Arabische landen, kan hij Israël daar niet bij gebruiken, want dan krijgt Bush die Arabische landen niet mee. Dat is puur opportunisme en heeft niet te maken met een rechtvaardigheidsgevoel. Bush wil de Palestijnen mee hebben in die coalitie. Arafat heeft dit ogenblikkelijk begrepen, en heeft er nog geen vijf minuten over gedaan om zijn banden met Amerika aan te trekken. Historisch gezien is dit de eerste keer dat Amerika er echt belang bij heeft een oplossing te vinden in dit conflict.''
In hoeverre is het negatieve stigma van de Palestijnen te doorbreken. Er waren Palestijnen die de elfde september al feestvierend de straat op gingen. Dat wekt toch verwarring op bij veel Nederlanders?
,,Nederlanders hebben denk ik geen idee waar zo'n reactie uit voortkomt. In de Gazastrook heeft bijna ieder kind meegemaakt dat een vriendje of een bekende is doodgeschoten door een kogel van Amerikaanse makelij, met instemming van de VS. Palestijnen hebben dus niet echt veel redenen om de Amerikanen aardig te vinden. Er zijn mensen die in een eerste opwelling denken: 'nou jullie!'.
In Gaza leef je iedere dag met de angst voor bombardementen. Ik ken kinderen die gekleed en met hun schoenen aan slapen omdat ze bang zijn voor bombardementen. De reactie van de Palestijnen was in die zin begrijpelijk, maar de zaak ligt veel genuanceerder dan deze televisiebeelden lieten zien. Hoewel voor sommige Palestijnse tieners Bin Laden een grote held is, zeggen de meeste Palestijnen die ik ken dat dit soort terreurdaden niets te maken hebben met wat zij doen: gewapend verzet tegen een bezettingsmacht. Deze mensen zijn kwaad op Bin Laden omdat hij de Palestijnen gebruikt voor zijn zaak. Er is hen ook niets gevraagd.''
Door tussenkomst van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell spraken Peres en Arafat over een staakt-het-vuren. De uiterst rechtse premier Sharon wilde echter pas praten na 48 uur zonder geweld van Palestijnse kant. Maar Arafat heeft zijn milities niet in de hand, die willen een intensivering van de intifada. Hoe kan een staakt-het-vuren leiden tot het einde van de intifada bij zulke grote tegenkrachten?
,,Een staakt-het-vuren is flauwekul en volstrekt eenzijdig. Je kunt van de Palestijnen niet verwachten dat ze ophouden met zich te verzetten als Israël ondertussen doorgaat met het liquideren van Palestijnen en het verwoesten van hun huizen. Volgens Sharon zijn liquidatie en het vernietigen van huizen geen geweld maar veiligheidsmaatregelen. Palestijnen moeten bij wijze van spreken met hun pootjes omhoog liggen en accepteren dat de bezetting steeds maar door gaat. Sharon doet het echter voorkomen alsof hij vrede wil, maar helaas genoodzaakt is de onderhandelingen uit te stellen omdat Arafat niet bereid zou zijn tot overleg. Maar het is volstrekt andersom. Arafat heeft veel meer belang bij onderhandelingen dan Sharon omdat de Palestijnen in een onhoudbare situatie leven. Sharon wil helemaal geen land terug geven. Als het aan hem ligt wordt er nergens over onderhandeld.''
Irak wordt getroffen door de zwaarste sancties als gevolg van haar pogingen massavernietigingswapens te bouwen. Israël wordt juist gesteund bij de ontwikkeling van kernbommen. Kweekt dit niet een blijvende haat in de Arabische wereld?
,,Ja, natuurlijk. De hele Arabische wereld is zich er ten volle van bewust dat Amerika exact doet wat hen uitkomt en zich tegelijkertijd opwerpt als 'de strijder voor vrijheid en mensenrechten'. De Palestijnen hoef je niet uit te leggen dat de bezetting die daar al ruim dertig jaar duurt door Amerika wordt gefinancierd.''
Is hiermee de Palestijnse kwestie niet onoplosbaar?
,,Iedereen roept dat het onoplosbaar is, maar dat is dus niet waar. De kwestie is zeer goed op te lossen. Israël zal echter een prijs moeten betalen. De joodse nederzettingen moeten worden opgeheven. Er moeten voorwaarden voor een leefbare Palestijnse staat worden opgesteld. Jeruzalem moet onder gedeeld gezag komen. De vluchtelingen-problematiek moet worden opgelost, al is dat moeilijk, maar ook dát kan. Als de vluchtelingen compensatie en erkenning krijgen dan zullen niet alle Palestijnen in Israël willen leven. Wordt Palestina een leefbare staat, dan zal een groot deel van de bevolking daar willen wonen. Als ze maar het recht krijgen om de grens over te gaan.''
Vorig jaar schreef u over de situatie in de Gazastrook het boek Het beroofde land. Wat is er sindsdien veranderd?
,,Gematigde Palestijnen hadden destijds enige hoop dat door de onderhandelingen met Clinton hun situatie niet zou verslechteren. Terwijl de kritisch linkse Palestijnen allang wisten dat deze onderhandelingen op niets zouden uitlopen. De meerderheid van Israël wilde wel vrede, maar wilde hier geen prijs voor betalen. De vluchtelingen die in Libanon zitten hebben het erg slecht, en waren doodsbenauwd dat Arafat een contract zou tekenen voor zo'n pseudo-staat. Dan had hij daarmee de positie van al deze vluchtelingen verslechterd, want Clinton en Barak waren het er met elkaar over eens dat Israël geen oplossing voor de vluchtelingen hoefde te bieden. Dezen zouden dan opgenomen moeten worden in die nieuwe Palestijnse staat. Het is achterlijk om in het overbevolkte Gaza nog een miljoen vluchtelingen te stoppen. Er heeft daar een radicalisering plaats gevonden bij de Palestijnen, ook bij de Palestijnen binnen Israël zelf. En tegenstellingen tussen de Palestijnse bevolking onderling zijn verminderd door het gemeenschappelijk doel: verzet tegen de bezetting.''
Hoe is het voor de Palestijnen om altijd maar weer 'tweederangs' burgers te zijn?
,,Vooral de Palestijnen in Israël zijn tweederangs burgers. In de bezette gebieden is er geen sprake van tweederangs burgers, daar is het een kwestie van volhouden en doorleven. Ik vind het opmerkelijk dat Palestijnen zo'n lange adem hebben. Ze geven nu wel duidelijk aan dat de huidige situatie niet meer acceptabel is. De Israëliërs houden dit niet lang meer vol, omdat ze op dit moment veel te verliezen hebben. De 'sneuvel'bereidheid van Israëliërs is niet meer wat deze is geweest. Er is ook sprake van gedonder in het Israëlische leger. Veel mensen hebben geen zin meer om hun dienstplicht te vervullen in de bezette gebieden. Ze hebben allang door dat ze niet zozeer Israël verdedigen alswel de kolonisten beschermen. De Palestijnen kunnen nog wel jaren door leven op tomaten, zonder elektriciteit, enzovoorts. Dat kunnen de Israëliërs niet. Dat is tevens de kracht van het Palestijnse volk. Voor Israël zal de prijs uiteindelijk te hoog zijn.''
Hoe is de sfeer in de bezette gebieden?
,,Iedereen is erg gespannen. Bij het minste geringste kijken mensen naar de lucht, bang voor luchtaanvallen. Mensen die na hun werk naar huis willen moeten weer door de checkpoints heen, waardoor ze vaak uren in de rij staan. Het leven is er zwaar. Vooral de kinderen zijn erg gespannen, slapen slecht, plassen in bed, maken ruzie. Dat vind ik echt zorgelijk. Toch heb ik het daar reuze naar mijn zin. De zon schijnt er, ik heb er veel vrienden. Het eten is goed, en iedereen werkt ondertussen gewoon door.''
Hoe groot is de kans dat de Palestijnen ook 'afglijden' naar het fundamentalisme?
,,Die kans is volgens mij tamelijk klein. Een groot deel van de Palestijnse bevolking is veel te modern. De kinderen leren Engels, er wordt naar de televisie gekeken. Wat je wel ziet is dat ze militanter worden, maar daar hoef je niet fundamentalistisch voor te zijn.''
Geplaatst door Kidon2
An Arab ambulance smuggling terror belts (http://www.truepeace.org/Audio/ambu_win.wmv)
Tsja...
En wie zegt mij dat dit niet in scene is gezet voor de Israelische PR machine?
i love israel
07-01-03, 09:12
en toen zweeg iedereen..........................
En als je oprecht en reeël bent accepteer je ook dat wat hierboven staat ook allemaal gebeurd.
De UNRAWA meldt dat het aantal doodgeboren kinderen met 58% is toegenomen.
Ik hoop dat je blij bent met de maatregelen van het Israelische leger en begin het maar te geloven, dit is onofficieel Israelisch beleid dat ten doel heeft Palestina tot een hel op aarde te maken met als einddoel het verjagen van miljoenen Palestijnen uit hun thuisland.
Kidon:
Jij hebt geen argumenten. Jij stelt gebaseerd op een schimmige video dat ambulances van de rode halve maan stelselmatig gebruikt worden door Palestijnen om aanslagen mee te plegen. De waarheid hier van is aan de hand van deze schimmige video allerminst aangetoond, maar bovendien houdt dat niet in dat Israel vervolgens het recht heeft de ambulances te verhinderen hun werk te doen. Als Israel dat wel doet, dan is Israel direct verantwoordelijk voor de doden die dit beleid tot gevolg heeft. Omdat dit de onschuldigen treft is Israel opnieuw net zo erg als de daders van zelfmoordaanslagen. Immers Israel treft hiermee expres onschuldige burgers en daarmee rechtvaardigt Israel dus aanslagen op onschuldige burgers. Vraag jezelf maar eens af, wat zal er eerder geweest zijn, het stoppen van ambulances of het vermeende gebruik van ambulances voor explosieven.
ps. jij begon opeens over ambulances en schimmige videos
pps. Palestijnen zijn geen duivels, het zijn mensen.
ppps. Israel hoeft helemaal ambulances te doorzoeken, maar moet zich terugtrekken uit bezet gebied.
Nou, stelselmatig is een groot woord en dat heb ik ook niet gezegd.
Dan is het dus ook niet noodzakelijk om ambulances stelselmatig blokkeren, zoals nu dus gebeurd. Dit gedrag kost aan onschuldige Palestijnen het leven, waarvan heelveel bewijzen zijn, en het maakt het leven van onschuldige Palestijnen met opzet onnodig ondragelijk. Omdat dit officieel Israelisch beleid staat dit soort terreur op hetzelfde niveau als het terreur van de Palestijnse verzetsgroepen.
Omdat jij dit soort beleid blijkbaar goedkeurt, keur je hiermee impliciet ook het terreur van de Palestijnse verzetsgroepen goed. Beide 'maatregelen' treffen immers onschuldige burgers die wellicht niets met het conflict te maken. Omdat jij vindt dat Israel het recht heeft omdat deze vuile manier oorlog te voeren, zal een Palestijnen het terrecht vinden om op de enige manier die zij hebben een vuile oorlog te voeren. Waar jij zegt dat een Palestijnse ambulance wellicht gebruikt wordt om bommen mee te vervoeren, zal een Palestijn zeggen dat hun verzetsdaden ook altijd Israelische soldaten treft.
Het vertrouwen waar jij over spreekt is bij de Palestijnen al jaren lang verdwenen door de constante schendingen van beloftes en verdragen door Israel alsmede het voortdurende uitbreiden en versterken van de grip op de Palestijnse gebieden door Israel.
Dan nog mijn opmerking te verhelderen dat Palestijnen geen duivels zijn. Dit heeft te maken met de manier waarop jij over Palestijnen spreekt. Het zijn geen daden van terreur, maar verzetsdaden, hoe cru en onmenselijk ze maar mogen zijn. Vijfendertig jaar van bezetting en oorlog heeft het palestijnse en joodse volk in een geestelijk toestand gebracht waarbij het eigenlijk helemaal niet meer uitmaakt of er doden aan de andere zijde vallen door de constante eenzijdige berichtgeving van de media en de beeldvorming over de andere partij.
Tenslotte nog dit, de meerderheid van de Palestijnse bevolking is onder de 35 jaar. Dit betekent dat de meerderheid van Palestijnse bevolking niets anders dan bezetting heeft gekend. De tweede generatie vraagt zich met verbazing af waarom hun ouders niet veel hardere acties hebben genomen tijdens de eerste intifadah, dit beloofd niet veel voor een volgende generatie Palestijnse kinderen die nu opgroeit temidden van de puinhopen die worden aangericht door Israel. Cijfers die gisteren in de Ha'aretz stonden lieten zien dat 40% van alle kinderen onder de 4 jaar die Jerusalem wonen van Palestijnse afkomst zijn en het geboortecijfer van de Palestijnen ligt bovendien hoger dan die van de joden in Jerusalem. Terwijl extreem rechts gisteren een pyrrhus overwinning vierde doordat ze het voor elkaar gekregen hebben één huis te kopen in het moslim deel van de oude stad, en de Sharon regering de hele wereld afzoekt naar 1/4 of 1/8 of 1/16 joden om die maar zoveel mogelijk te bewegen naar Israel te verhuizen, ziet het er voor de Joodse staat niet goed als je naar de cijfers kijkt. De verhouding zullen binnen nu en 10 jaar drastisch moeten wil Israel niet ten onder gaan aan de eigen demografische realiteit.
Die Gissin is echt verschrikkelijk, en dat is een van de belangrijkste adviseurs van Sharon. brrr.
Hoe komt het trouwens dat ik constant jouw vragen beantwoord en jij nooit de mijne ?
Er staat niet één vraag in mijn betoog en jouw vragen beantwoorden is zinloos omdat de antwoorden die ik weldegelijk geef je niet bevallen. Verder vind ik de manier waarop jij beargumenteerd onder de maat, het zijn namelijk niets zeggende oneliners of leugens, waar overigens Israelische politici vrij goed in.
Zoals je overigens duidelijk kan lezen noem ik het een terreurdaad die is gepleegd, ik noem de groepen hamas en al-aqsa ed. echter geen terreurgroepen zoals jij, maar verzetsgroepen. Verder zijn er inderdaad bij de terreurdaad in tel aviv opnieuw soldaten gesneuveld.
De voorbeelden van het schenden van de akkoorden van Oslo zijn legio, zoals het niet terugtrekken van troepen op afgesproken tijdstippen. Bovendien heeft Israel zich niet naar de geest van Oslo geleefd door de felle uitbreidingen van de nederzettingen.
Israel heeft in 1967 een agressie oorlog gevoerd. Het heeft eerst de troepen in Egypte aangevallen, vervolgens de troepen in Jordanië en daarna in Syrië. Israel heeft sindsdien de gebied bezet gehouden en daarmee heet het een bezetting. De aanwezigheid van troepen in de West-Bank is in 35 jaar niet opgehouden, zelfs na de afspraken in Oslo waren de de Israelische troepen bijna overal aanwezig omdat ze zogenaamd de nederzetting die hier gebouwd waren meosten beschermen.
Nogmaals er staat niet een vraag in mijn betoog. Waar jij niet toe instaat bent het weerleggen van de argumenten die ik naar voren breng. Het doelmatig verhinderen van ambulances die de dood tot gevolg hebben is net zo erg als de terreur aanslag in Tel Aviv.
Jou verweer is namelijk zeer typisch: het is de schuld van de Palestijnen.
Ik denk dat jij in de geestelijk staat verkeerd dat je blij staat te juichen wanneer er een Palestijn wordt gedood, of die nu 2 of 92 is.
Geplaatst door Kidon2
Nou zou ik kunnen zeggen, dit is Palestijnse propoganda en het filmje is "in elkaar" gezet, maar dat doe ik niet, ik heet geen Lennart.
Ik ken de achtergronden niet en kan er dus geen oordeel aan verbinden, ik kan er niets over zeggen.
ik snap echter even niet waar het raakvlak ligt met de lopende discussie.
Het gaat over het moedwillig tegenhouden van een ambulance door Israelische soldaten en de beelden zijn gefilmt door de Israeliers die samen op patrouille waren met Israelische soldaten.
Het filmpje dat jij liet zien was van het Israelische leger afkomstig.
Geplaatst door Kidon2
Ik zou zo zeggen, lees eens een boek van Dr. L. de Jong over dit onderwerp.
Aangezien je het kennelijk zinloos vindt om op vragen van mijn kant te antwoorden en ik eigenlijk niet zo bijster veel zin meer heb om met iemand te discusseren die de aanslag in Tel Aviv een legitieme verzetsactie noemt denk ik dat we uitgepraat zijn.
Toch weer merkwaardig dat jij blijkbaar leest dat ik terreur daad in T.A. een legitieme verzetsdaad vindt, terwijl ik alleen duidelijk maak dat de Palestijnen hun daden als verzetsdaden zien.
Ik neem aan dat L. de Jong maar 1 boek hierover geschreven, ik zal eens zoeken als ik een titel heb. Overigens kan niemand onkennen dat Israel begonnen is met de oorlog en bovendien heeft Syrië zich niet in de oorlog gemengt totdat Israel de artellerie op de Golan hoogvlakte aanviel. De oorlog was immers niet een verdedigingsoorlog, maar een oorlog om de Israels watertoevoer veilig te stellen. Vandaar dat Israel de jordaan en de golan heeft veroverd.
Verder heb ik ook geen zin om met iemand te discussieren die alleen in oneliners kan communiceren.
Kunnen we de Volkskrant als neutrale krant beschouwen?
Wellicht is het ten overvloede, maar er wordt hier gevraagd wat er onder bezette gebieden verstaan moet worden?
1917-1939: Palestina en Groot-Brittannië
Van de Eerste tot de Tweede Wereldoorlog: De verovering van Palestina door Groot-Brittannië, de Balfour Declaration, Palestina wordt Brits mandaatgebied, de Caïro Conferentie, Hitler komt aan de macht in Duitsland, de Arabische opstand.
1. 1917-Groot-Brittannië verovert Palestina
In 1917-1918 verovert Groot-Brittannië Palestina op de Turken. Sinds de 16e eeuw had Palestina onderdeel uitgemaakt van het Ottomaanse Rijk. In het gebied wonen voornamelijk Arabieren. Zij hadden de Britse troepen geholpen in ruil voor een belofte van een onafhankelijke Arabische staat in de Ottomaanse gebieden.
De Britten doen echter strijdige beloftes aan andere partijen. In de –geheime- Sykes-Picot overeenkomst (1916) wordt bepaald dat het Ottomaanse Rijk na de verovering in Britse, Franse en Russische gebieden/invloedssferen wordt verdeeld. In 1917 vaardigt de Britse regering de Balfour Declaration uit waarin Groot-Brittannië steun toezegt aan de vestiging van een joods thuisland in Palestina.
2. 1917-Balfour Declaration
In november 1917 zegt minister van Buitenlandse Zaken Arthur Balfour Britse steun toe aan de vestiging van een joods thuisland, op voorwaarde dat de rechten van de ‘bestaande niet-joodse gemeenschappen’ worden gewaarborgd. De zionistische beweging ziet de verklaring als de internationale legitimering van de vestiging van een joodse staat.
Voor de in de 19e eeuw opgekomen zionistische beweging is de vestiging van een joods thuisland, sinds de diaspora een collectief joods thema, het antwoord op het toenemende anti-semitisme in Europa. Steeds meer joden vertrekken richting het beloofde land. In 1914 is de joodse bevolking in Palestina gegroeid tot 85,000, bijna een verdriedubbeling ten opzichte van het aantal in 1880 –25,000, ofwel 5 procent van de totale bevolking in de vooral Arabische regio.
3. 1920-Palestina wordt Brits mandaatgebied
In juli 1922 krijgt Groot-Brittannië een officieel mandaat om Palestina te besturen van de Verenigde Naties. In het mandaat wordt de Balfour Declaration opgenomen en wordt Groot-Brittannië de taak toevertrouwd om de vestiging van een joodse staat mogelijk te maken. In het mandaatgebied mogen joodse en Arabische gemeenschappen over hun eigen interne zaken beslissen.
Het Britse bestuur wordt in Palestina steeds meer bemoeilijkt door de strijdige claims van de joden en de Palestijnen als gevolg van de verschillende beloftes die tijdens de Eerste Wereldoorlog gedaan zijn.
Beide volken menen recht te hebben op het land. Groot-Brittannië probeerde beide partijen tevreden te stellen door enerzijds steun te betuigen aan het vestigen van een joodse staat, en anderszijds de joodse immigratie aan banden te leggen. Het helpt niet. Grote anti-joodse rellen breken uit onder de Palestijnen in 1921 en 1929.
4. 1921 Caïro Conferentie: opdeling mandaatgebied
In maart 1921 organiseert Winston Churchill, op dat moment minister van Defensie en minister van Koloniale Zaken, samen met zijn adviseurs, onder wie T.E. Lawrence, de Caïro Conferentie. Hier wordt besloten Palestina op te delen. Oost-Palestina wordt Transjordanië waarvan Abdullah ibn Husayn koning wordt. Noch de joden noch de Arabieren zijn tevreden met deze gang van zaken. Voor de Britten brengt de regeling echter de noodzakelijke bezuinigingen op defensie-uitgaven, nu de troepen uit Oost-Palestina kunnen vertrekken.
5. 1933-Adolf Hitler aan de macht in Duitsland
Op 30 januari 1933 wordt Adolf Hitler ingezworen als kanselier van Duitsland. Om te ontkomen aan vervolging, ontvluchten vele joden het land. Ongeveer 144,000 joden emigreren naar Palestina in het begin van de jaren dertig. Dat gebeurt ten dele illegaal als gevolg van de begrenzingen die Groot-Brittannië aan joodse immigratie had opgelegd. Deze begrenzingen zouden de gehele Tweede Wereldoorlog in stand blijven.
Eerdere stromen immigranten – zo’n 85,000 tussen 1919 en 1932 uit voornamelijk Rusland en Polen - hadden de fundamenten gelegd voor een sociale en economische infrastructuur in Palestina.
6. 1936-1939-Arabische opstand
Het Arabische verzet tegen de vestiging van een joodse staat in Palestina escaleert tot een bloedige strijd tussen de joden en de Arabieren (1936-1939). In 1937 doet de Britse Peel Commission het voorstel om gescheiden joodse en Arabische staten te vestigen. Jeruzalem en het gebied eromheen zou Brits mandaatgebied blijven. Het plan wordt door sommige vooraanstaande zionisten aanvaard, maar verworpen door de Arabieren.
In 1939 volgt een tweede Brits plan, de zogeheten ‘White Paper’. Het is ingegeven door strategische Britse overwegingen aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Hierin wordt het idee van een deling of de vestiging van een joodse staat opgegeven. Palestina moet volgens de Britten door de joden en de Arabieren gezamelijk bestuurd worden. Zowel de zionisten als de Arabieren zijn tegen het plan.
In 1939 is bijna 30 procent van de bevolking in Palestina joods.
http://www.volkskrant.nl/buitenland/1029820092250.html
1939-1956: De creatie van de staat Israël
Van de Tweede Wereldoorlog tot de Suezcrisis: de komst van nieuwe joodse immigranten, het verdelingsplan van de Verenigde Naties, het uitroepen van de staat Israël en de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door Jordanië.
7. 1939-1945 Tweede Wereldoorlog
De Britse plannen met Palestina worden uitgesteld als gevolg van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939. De nazi’s jagen bijna zes miljoen joden de dood in.
Een zionistische conferentie in New York in mei 1942 resulteert in het Biltmore Program. Daarin wordt gepleit voor een einde aan de Britse begrenzingen op joodse immigratie in Palestina en voor de vestiging van een joodse staat zoals vastgelegd in de Balfour Declaration. Groot-Brittannië en de Verenigde Staten geven deze eisen echter weinig aandacht en concentreren op een overwinning tegen Duitsland en Italië.
8. 1945-nieuwe stroom joodse immigranten in Palestina
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog migreren vele overlevenden van de holocaust naar Palestina. In 1946 wonen naar schatting 608,000 joden in Palestina, tegenover 1,269 miljoen Arabieren. Als gevolg van de holocaust groeit de internationale sympathie voor de vestiging van een joodse staat. Met name de Verenigde Staten maken zich er sterk voor.
9. 1947-plan UNSCOP
Na de oorlog verzetten de joden zich sterk tegen het Britse bestuur van Palestina. Steeds vaker worden de Britten het doel van terroristische aanvallen door de joden. Ten einde raad legt Groot-Brittannië de oplossing van de kwestie in handen van de Verenigde Naties.
In februari 1947 komt de UNSCOP (United Nations Special Committee on Palestine) met een voorstel om Palestina op te delen in een joodse en een Arabische staat. Jeruzalem zou onder internationaal bestuur komen te staan. De Verenigde Naties nemen het voorstel over in november. De Arabische staten en de Arabieren in Palestina verwerpen het plan. Het conflict tussen de twee gemeenschappen neemt de vorm van een oorlog aan. Zo’n 300,000 Arabieren vluchten. Sindsdien zijn de Arabische vluchtelingen een punt van conflict tussen de joden en de Arabieren in Palestina.
10. 1948-uitroepen van de staat Israël
Op 14 mei 1948 beëindigd Groot-Brittannië het mandaat over Palestina. Meteen roepen de joodse leiders de staat Israël uit. David Ben-Gurion wordt premier, Chaim Weizmann president. De nieuwe staat krijgt al snel internationale erkenning.
Arabische buurlanden vallen binnen met troepen in een poging de vestiging van Israël teniet te doen. De gevechten duren tot januari 1949. Na het staakt-het-vuren heeft Israël de controle over driekwart van Palestina, West-Jeruzalem daarbij inbegrepen. Het de facto territorium is daarmee bijna eenderde groter dan het VN delingsplan had voorzien voor een joodse staat. De Arabische staten weigeren Israël te erkennen en stellen een politieke en economische boycot in.
De rest kopiëren jullie maar fijn zelf.
Geplaatst door J.M.T.
Greta Duisenberg gaat morgen met Yasser Arafat spreken.
Vandaag was zij in de bezette gebieden.
Wellicht een beetje utopisch, maar ik hoop dat ze wat bereikt en vervolgens ook Israel weer in mag en met Sharon om tafel mag.
Misschien dat een niet-politicus wel iets kan bereiken!?
verveeld