BiL@L
08-01-03, 21:47
Amice Jaap,
Tot dusver heb ik mij, zoals mijn functie van mij vergt, buiten de activiteiten van mijn echtgenote gehouden (hoewel ik, dat mag jij best weten, voor 100 % achter haar sta). Nu jij echter vanavond op TV mij daar uitdrukkelijk bij hebt betrokken, in verband met onze diplomatieke paspoorten, moge ik, voordat je briefjes gaat schrijven, het volgende onder je aandacht brengen.
Ik "kreeg" mijn diplomatieke paspoort in 1973, toen ik Minister van Financiën werd; ik moest toen mijn "reguliere" pas inleveren. Mijn echtgenote kreeg haar diplomatieke pas in 1987, het jaar waarin wij trouwden, in verband met mijn functie als President van De Nederlandsche Bank, en dus niet, zoals werd gesuggereerd, in verband met mijn functie als President van de ECB; ook zij moest toen haar "reguliere" pas inleveren. Kortom, zij noch ik beschikken over twee paspoorten. Ik dacht ook dat het beleid is, dat "as a rule", iedere Nederlander niet meer dan een paspoort geacht wordt te hebben.
Op dit laaste bestaan uitzonderingen. Zo hebben mijn echtgenote en ik ook een "reguliere" paspoort (op verzoek van de ECB). Deze bevinden zich in de kluis van het Nederlandse Consulaat in Frankfurt, en zijn bestemd voor gebruik voor reizen naar landen waar (naar onze ECB-ervaring) het tonen van een diplomatiek paspoort meer problemen dan gemak oplevert, zoals bv. Hong Kong en de Volksrepubliek China. Zij zijn beslist niet bestemd voor willekeurige vakantiereisjes of zelfs politiek getinte privé-reizen.
Ter informatie nog dit: de uitspraken van mijn echtgenote over "begrip", die zoveel commotie hebben doen onstaan, werden voorafgegaan door een betreuren en veroordelen van de zelfmoord-bomaanslagen; deze zijn er echter "uitgemonteerd". Zoals jij en ik weten, kun je daar niets tegen doen. Morgenochtend heeft zij een interview voor de Israëlische TV. Zij zal daarbij de volgende tekst gebruiken:
"Let there be no misunderstanding: I first and foremost strongly deplore and condemn the suicide bombings in Tel Aviv. I extend my condolences to those who lost their loved ones and I share their grief.
When I meet Mister Arafat today, I will urge him to intensify his effort to prevent such terrible acts from happening again and to use his influence to the maximum extent possible---even though the means to do so, that have been left to him by the Israëli military, may be very limited---, and even though one can have some understanding for the emotional feelings that bring these desperate youngsters to undertake these terrible acts. These emotions, however, have to be suppressed. Suicide attacks, so is my conviction, inflict disaster upon Israëlis and Palestinians alike".
Woorden van dezelfde strekking zal zij gebruiken als zij, zoals te verwachten valt, na haar lunch met Arafat de pers (waaronder CNN) weer tegen het lijf loopt.
Met vriendelijke groet,
Wim Duisenberg
http://www.omroep.nl/nos/nieuws/binnenland/2003/januari/080103/brief_duisenberg.html
Tot dusver heb ik mij, zoals mijn functie van mij vergt, buiten de activiteiten van mijn echtgenote gehouden (hoewel ik, dat mag jij best weten, voor 100 % achter haar sta). Nu jij echter vanavond op TV mij daar uitdrukkelijk bij hebt betrokken, in verband met onze diplomatieke paspoorten, moge ik, voordat je briefjes gaat schrijven, het volgende onder je aandacht brengen.
Ik "kreeg" mijn diplomatieke paspoort in 1973, toen ik Minister van Financiën werd; ik moest toen mijn "reguliere" pas inleveren. Mijn echtgenote kreeg haar diplomatieke pas in 1987, het jaar waarin wij trouwden, in verband met mijn functie als President van De Nederlandsche Bank, en dus niet, zoals werd gesuggereerd, in verband met mijn functie als President van de ECB; ook zij moest toen haar "reguliere" pas inleveren. Kortom, zij noch ik beschikken over twee paspoorten. Ik dacht ook dat het beleid is, dat "as a rule", iedere Nederlander niet meer dan een paspoort geacht wordt te hebben.
Op dit laaste bestaan uitzonderingen. Zo hebben mijn echtgenote en ik ook een "reguliere" paspoort (op verzoek van de ECB). Deze bevinden zich in de kluis van het Nederlandse Consulaat in Frankfurt, en zijn bestemd voor gebruik voor reizen naar landen waar (naar onze ECB-ervaring) het tonen van een diplomatiek paspoort meer problemen dan gemak oplevert, zoals bv. Hong Kong en de Volksrepubliek China. Zij zijn beslist niet bestemd voor willekeurige vakantiereisjes of zelfs politiek getinte privé-reizen.
Ter informatie nog dit: de uitspraken van mijn echtgenote over "begrip", die zoveel commotie hebben doen onstaan, werden voorafgegaan door een betreuren en veroordelen van de zelfmoord-bomaanslagen; deze zijn er echter "uitgemonteerd". Zoals jij en ik weten, kun je daar niets tegen doen. Morgenochtend heeft zij een interview voor de Israëlische TV. Zij zal daarbij de volgende tekst gebruiken:
"Let there be no misunderstanding: I first and foremost strongly deplore and condemn the suicide bombings in Tel Aviv. I extend my condolences to those who lost their loved ones and I share their grief.
When I meet Mister Arafat today, I will urge him to intensify his effort to prevent such terrible acts from happening again and to use his influence to the maximum extent possible---even though the means to do so, that have been left to him by the Israëli military, may be very limited---, and even though one can have some understanding for the emotional feelings that bring these desperate youngsters to undertake these terrible acts. These emotions, however, have to be suppressed. Suicide attacks, so is my conviction, inflict disaster upon Israëlis and Palestinians alike".
Woorden van dezelfde strekking zal zij gebruiken als zij, zoals te verwachten valt, na haar lunch met Arafat de pers (waaronder CNN) weer tegen het lijf loopt.
Met vriendelijke groet,
Wim Duisenberg
http://www.omroep.nl/nos/nieuws/binnenland/2003/januari/080103/brief_duisenberg.html