BiL@L
11-01-03, 18:52
JERUZALEM - De Arbeidspartij heeft de corruptieperikelen in Likud tot onderwerp in de campagne gemaakt. Leider Mitzna werkt al aan zijn imago als potentieel premier, vooral nu ook premier Sharon onder vuur ligt en Likud daalt in de peilingen.
Ruim twintig minuten stond donderdagavond de oude Arik voor het Israëlische publiek. Weg was de zorgvuldig gekoesterde grootvaderachtige, goedgemutste houding die de oude ijzervreter verteerbaar moet maken voor de kiezers in het centrum van de Israëlische politiek. De getergde premier liet onder een barrage van corruptie-beschuldigingen zijn ware, verbeten gezicht zien en zal daar mogelijk een prijs voor moeten betalen.
Sharon lijkt uit zijn militaire carrière te hebben onthouden dat de aanval de beste verdediging is. In plaats van de beschuldigingen eenduidig en goed gedocumenteerd te weerleggen, viel hij vooral de linkse Arbeidspartij en haar nieuwe leider Amram Mitzna aan. De voorzitter van de kiescommissie vond het een schending van de kieswet en verbood halverwege de uitzending op de Israëlische tv en radio. Daardoor werd het publiek echter het vraag-en-antwoordgedeelte onthouden, waarin bleek dat Sharon nog heel wat op te helderen heeft.
De aanval op de Arbeidspartij was waarschijnlijk niet impulsief, maar komt op een moment dat die partij voor het eerst in deze campagne een bedreiging begint te vormen voor Sharon. De sfeer in het kamp van de premier en zijn rechtse Likud-partij wordt in de Israëlische media als paniekerig omschreven.
Deze week werd het effect duidelijk van de corruptieaffaires die de partij nu al enkele weken op haar grondvesten doen schudden. Alle peilingen wijzen op een dramatische daling van het aantal voorspelde zetels bij de verkiezingen op 28 januari. Nog zorgwekkender voor de Likud en Sharon is dat eindelijk de Arbeidspartij er, weliswaar matig, van begint te profiteren.
De enorme marge, van zo'n twintig zetels, waar de Likud enkele weken nog op leek af te stevenen is vrijwel verdwenen. In sommige peilingen, die zelfs werden gehouden voordat het effect van de affaire-Sharon duidelijk werd, is de kloof nog maar drie zetels.
Er is sprake van twee los van elkaar staande affaires. De partij wordt sinds de interne verkiezingen medio december door de politie onderzocht vanwege corruptie rond het opstellen van de kieslijst. Afgevaardigden in het centrale comité van de Likud zouden te koop zijn geweest bij de stemming over de lijst. Sharon zelf leek niet direct betrokken.
Afgelopen week brachten echter twee kranten een andere affaire naar buiten die Sharon direct raakte. Sharon was na de premiersverkiezingen van begin 2001 gewaarschuwd dat hij illegale bijdragen aan zijn campagne had ontvangen. Hij besloot dat geld terug te storten en zei donderdagavond dat wat hem betreft daarmee de kous af was. De afgelopen jaren zijn meerdere kandidaten en partijen beschuldigd van onregelmatigheden rond de campagnebijdragen en de affaire werd niet erg serieus genomen.
Deze week bleek echter dat hij het geld heeft terugbetaald door middel van een lening die hij alleen kon afsluiten tegen een onderpand. Die werd verzorgd door een Zuid-Afrikaanse vriend van Sharon. Daarmee zou de premier indirect een buitenlandse bijdrage aan zijn campagne hebben geaccepteerd, hetgeen illegaal is. Hij heeft daarover ook mogelijk tegen de politie gelogen.
De Arbeidspartij heeft de corruptieperikelen in de Likud tot onderwerp gemaakt in de campagne en lijkt daar langzamerhand van te gaan profiteren. Nu Sharon ook zelf door een schandaal wordt geraakt, ruikt de partij bloed en is het volume opgevoerd.
De leider van de Arbeidspartij, Mitzna, lijkt tot nu toe de naamsbekendheid en het charisma te ontberen om door genoeg kiezers als de volgende premier te worden gezien. Mitzna probeert daar wat aan te doen en reisde bijvoorbeeld naar Londen, waar premier Blair hem beloofde te zullen kijken naar het Britse wapenembargo tegen Israël.
Behalve de vraag welke partij de grootste wordt na de verkiezingen, is ook de algehele verhouding tussen links en rechts belangrijk. Ook daar wordt de kloof de laatste weken kleiner. Er gaan weliswaar veel stemmen naar het centrum, maar ook links begint iets op te krabbelen. Ook als Sharon, zoals nog steeds wordt verwacht, premier blijft, zou hij wel eens zonder stabiele rechtse meerderheid kunnen komen te zitten.
Een van de belangrijkste centrum-partijen heeft al gezegd slechts te willen deelnemen aan een brede regering. Mitzna van de Arbeidspartij heeft keer op keer herhaald dat hij slechts onder Sharon wil dienen als die Mitzna's vredespolitiek overneemt. Dat lijkt erg onwaarschijnlijk en het is nog vroeg dag, maar het is niet uit te sluiten dat de corruptieaffaire een grote invloed zal hebben op de hele regio.
Ruim twintig minuten stond donderdagavond de oude Arik voor het Israëlische publiek. Weg was de zorgvuldig gekoesterde grootvaderachtige, goedgemutste houding die de oude ijzervreter verteerbaar moet maken voor de kiezers in het centrum van de Israëlische politiek. De getergde premier liet onder een barrage van corruptie-beschuldigingen zijn ware, verbeten gezicht zien en zal daar mogelijk een prijs voor moeten betalen.
Sharon lijkt uit zijn militaire carrière te hebben onthouden dat de aanval de beste verdediging is. In plaats van de beschuldigingen eenduidig en goed gedocumenteerd te weerleggen, viel hij vooral de linkse Arbeidspartij en haar nieuwe leider Amram Mitzna aan. De voorzitter van de kiescommissie vond het een schending van de kieswet en verbood halverwege de uitzending op de Israëlische tv en radio. Daardoor werd het publiek echter het vraag-en-antwoordgedeelte onthouden, waarin bleek dat Sharon nog heel wat op te helderen heeft.
De aanval op de Arbeidspartij was waarschijnlijk niet impulsief, maar komt op een moment dat die partij voor het eerst in deze campagne een bedreiging begint te vormen voor Sharon. De sfeer in het kamp van de premier en zijn rechtse Likud-partij wordt in de Israëlische media als paniekerig omschreven.
Deze week werd het effect duidelijk van de corruptieaffaires die de partij nu al enkele weken op haar grondvesten doen schudden. Alle peilingen wijzen op een dramatische daling van het aantal voorspelde zetels bij de verkiezingen op 28 januari. Nog zorgwekkender voor de Likud en Sharon is dat eindelijk de Arbeidspartij er, weliswaar matig, van begint te profiteren.
De enorme marge, van zo'n twintig zetels, waar de Likud enkele weken nog op leek af te stevenen is vrijwel verdwenen. In sommige peilingen, die zelfs werden gehouden voordat het effect van de affaire-Sharon duidelijk werd, is de kloof nog maar drie zetels.
Er is sprake van twee los van elkaar staande affaires. De partij wordt sinds de interne verkiezingen medio december door de politie onderzocht vanwege corruptie rond het opstellen van de kieslijst. Afgevaardigden in het centrale comité van de Likud zouden te koop zijn geweest bij de stemming over de lijst. Sharon zelf leek niet direct betrokken.
Afgelopen week brachten echter twee kranten een andere affaire naar buiten die Sharon direct raakte. Sharon was na de premiersverkiezingen van begin 2001 gewaarschuwd dat hij illegale bijdragen aan zijn campagne had ontvangen. Hij besloot dat geld terug te storten en zei donderdagavond dat wat hem betreft daarmee de kous af was. De afgelopen jaren zijn meerdere kandidaten en partijen beschuldigd van onregelmatigheden rond de campagnebijdragen en de affaire werd niet erg serieus genomen.
Deze week bleek echter dat hij het geld heeft terugbetaald door middel van een lening die hij alleen kon afsluiten tegen een onderpand. Die werd verzorgd door een Zuid-Afrikaanse vriend van Sharon. Daarmee zou de premier indirect een buitenlandse bijdrage aan zijn campagne hebben geaccepteerd, hetgeen illegaal is. Hij heeft daarover ook mogelijk tegen de politie gelogen.
De Arbeidspartij heeft de corruptieperikelen in de Likud tot onderwerp gemaakt in de campagne en lijkt daar langzamerhand van te gaan profiteren. Nu Sharon ook zelf door een schandaal wordt geraakt, ruikt de partij bloed en is het volume opgevoerd.
De leider van de Arbeidspartij, Mitzna, lijkt tot nu toe de naamsbekendheid en het charisma te ontberen om door genoeg kiezers als de volgende premier te worden gezien. Mitzna probeert daar wat aan te doen en reisde bijvoorbeeld naar Londen, waar premier Blair hem beloofde te zullen kijken naar het Britse wapenembargo tegen Israël.
Behalve de vraag welke partij de grootste wordt na de verkiezingen, is ook de algehele verhouding tussen links en rechts belangrijk. Ook daar wordt de kloof de laatste weken kleiner. Er gaan weliswaar veel stemmen naar het centrum, maar ook links begint iets op te krabbelen. Ook als Sharon, zoals nog steeds wordt verwacht, premier blijft, zou hij wel eens zonder stabiele rechtse meerderheid kunnen komen te zitten.
Een van de belangrijkste centrum-partijen heeft al gezegd slechts te willen deelnemen aan een brede regering. Mitzna van de Arbeidspartij heeft keer op keer herhaald dat hij slechts onder Sharon wil dienen als die Mitzna's vredespolitiek overneemt. Dat lijkt erg onwaarschijnlijk en het is nog vroeg dag, maar het is niet uit te sluiten dat de corruptieaffaire een grote invloed zal hebben op de hele regio.