Joesoef
25-01-03, 11:04
AMSTERDAM - Voor veel Irakezen is maandag de dag waarop de Amerikanen en Britten Irak zullen aanvallen. Maandag, 27 januari, moeten de VN-wapeninspecteurs over hun bevindingen in Irak rapporteren aan de Veiligheidsraad. ,,En met de ervaringen van de vorige Golfoorlog in het achterhoofd, bereidt men zich voor op bombardementen'', zegt de Nederlandse verpleegkundige Hennie van Essen.
Ze werkt voor de internationale hulporganisatie Dokters van de Wereld in ziekenhuizen in Bagdad, Basra en Mosoel. ,,Mensen zijn erg bezorgd en bang, en dat is begrijpelijk. Je hoort dat ze voedsel inslaan, water en olie voor de kacheltjes.'' Ook de overheid speelt in op de dreiging, vertelt ze: onlangs kregen zo'n 15 miljoen Irakezen bij de maandelijkse distributie van meel, suiker en bonen in één keer de hoeveelheid voor twee maanden. Zo'n 65 procent van de bevolking van 24 miljoen is daar afhankelijk van.
Anderzijds gaat het leven gewoon door. De Britse krant The Guardian beschrijft hoe de Al-Djamorija-brug over de Tigris, onderdeel van een belangrijk verkeersader door Bagdad en in 1991 geraakt door drie voltreffers, momenteel geschilderd wordt. En aan het hoofdkantoor van de Baath-partij, in 1998 nog grotendeels verwoest bij de operatie Desert Storm, wordt druk gebouwd.
Ook Van Essen kent dit soort voorbeelden. ,,Er wordt in Bagdad een moskee opgeknapt, en je betrapt jezelf op de gedachte: zouden ze daar met het oog op bombardementen niet even mee wachten?'' Opvallend noemt ze dat steeds meer Irakezen dat ook uitspreken. ,,De kritiek op het regime lijkt openlijker te worden. Je hoort mensen zeggen: kan dat geld voor die moskee niet naar de gewone mensen, die het zo moeilijk hebben? Dat hoorde je vroeger niet.''
Ze bevestigt berichten over meer graffiti op overheidsgebouwen, maar weet niet of dat leuzen tegen Saddam zijn: ,,Zo goed is mijn Arabisch niet, helaas''.
Toch heeft de Iraakse leider aanleiding gezien de staatstelevisie te gebruiken om de loyaliteit van het leger te onderstrepen. ,,Hoe is je moreel?'' vraagt Saddam onveranderd aan een groepje soldaten. Soms doet één van hen het woord, soms scanderen de soldaten: ,,We zijn uw soldaten van de bevrijding, leid ons waar u wilt gaan!'' Vroeger werden dit soort beelden of fragmenten ervan zelden uitgezonden.
De boodschap is duidelijk: het leger is paraat, en Saddam laat zich niet overhalen om in ballingschap te gaan. De Guardian-journalist kreeg nabij Mosoel te zien hoe het leger zich heeft ingegraven in tientallen bunkers, en dat tanks en kanonnen klaarstaan, gericht op Iraaks Koerdistan. Net buiten Mosoel leren gewapende soldaten tienerjongens marcheren, vermoedelijk leden van burgermilities die in veel steden en dorpen zijn gevormd.
Volgens Van Essen rekenen de Irakezen op een spoedige aanval van de Amerikanen en de Britten buiten de VN om, als gevolg van wat hun daarover door de propaganda is voorgeschoteld. Er is wel uitgebreid aandacht besteed aan het Duits-Franse pleidooi Unmovic meer tijd te gunnen. ,,Daar ben ik uiterst hartelijk voor bedankt'', lacht Van Essen.
Ze werkt voor de internationale hulporganisatie Dokters van de Wereld in ziekenhuizen in Bagdad, Basra en Mosoel. ,,Mensen zijn erg bezorgd en bang, en dat is begrijpelijk. Je hoort dat ze voedsel inslaan, water en olie voor de kacheltjes.'' Ook de overheid speelt in op de dreiging, vertelt ze: onlangs kregen zo'n 15 miljoen Irakezen bij de maandelijkse distributie van meel, suiker en bonen in één keer de hoeveelheid voor twee maanden. Zo'n 65 procent van de bevolking van 24 miljoen is daar afhankelijk van.
Anderzijds gaat het leven gewoon door. De Britse krant The Guardian beschrijft hoe de Al-Djamorija-brug over de Tigris, onderdeel van een belangrijk verkeersader door Bagdad en in 1991 geraakt door drie voltreffers, momenteel geschilderd wordt. En aan het hoofdkantoor van de Baath-partij, in 1998 nog grotendeels verwoest bij de operatie Desert Storm, wordt druk gebouwd.
Ook Van Essen kent dit soort voorbeelden. ,,Er wordt in Bagdad een moskee opgeknapt, en je betrapt jezelf op de gedachte: zouden ze daar met het oog op bombardementen niet even mee wachten?'' Opvallend noemt ze dat steeds meer Irakezen dat ook uitspreken. ,,De kritiek op het regime lijkt openlijker te worden. Je hoort mensen zeggen: kan dat geld voor die moskee niet naar de gewone mensen, die het zo moeilijk hebben? Dat hoorde je vroeger niet.''
Ze bevestigt berichten over meer graffiti op overheidsgebouwen, maar weet niet of dat leuzen tegen Saddam zijn: ,,Zo goed is mijn Arabisch niet, helaas''.
Toch heeft de Iraakse leider aanleiding gezien de staatstelevisie te gebruiken om de loyaliteit van het leger te onderstrepen. ,,Hoe is je moreel?'' vraagt Saddam onveranderd aan een groepje soldaten. Soms doet één van hen het woord, soms scanderen de soldaten: ,,We zijn uw soldaten van de bevrijding, leid ons waar u wilt gaan!'' Vroeger werden dit soort beelden of fragmenten ervan zelden uitgezonden.
De boodschap is duidelijk: het leger is paraat, en Saddam laat zich niet overhalen om in ballingschap te gaan. De Guardian-journalist kreeg nabij Mosoel te zien hoe het leger zich heeft ingegraven in tientallen bunkers, en dat tanks en kanonnen klaarstaan, gericht op Iraaks Koerdistan. Net buiten Mosoel leren gewapende soldaten tienerjongens marcheren, vermoedelijk leden van burgermilities die in veel steden en dorpen zijn gevormd.
Volgens Van Essen rekenen de Irakezen op een spoedige aanval van de Amerikanen en de Britten buiten de VN om, als gevolg van wat hun daarover door de propaganda is voorgeschoteld. Er is wel uitgebreid aandacht besteed aan het Duits-Franse pleidooi Unmovic meer tijd te gunnen. ,,Daar ben ik uiterst hartelijk voor bedankt'', lacht Van Essen.