Vriend
30-01-03, 21:41
Tweede Wereldoorlog
--------------------------------------------------------------------------------
De rol van Marokko in de tweede wereldoorlog 1939- 1945.
Ieder jaar op 4 mei herdenkt Nederland de slachtoffers van de tweedewereldoorlog.
Een dag later 5 mei is de dag van de bevrijding. Deze dag wordt terecht uitbundig gevierd. Wat weinigen weten is het feit dat op verschillende plaatsen in Nederland, met name op de militaire begraafplaats van Kapelle een groot aantal in de oorlog gesneuvelde Marokkaanse militairen van de tweede wereldoorlog liggen begraven. Bij het herdenken en bij het vieren van de bevrijding is het goed de nodige aandacht aan deze bijzonder rol te besteden. Vrienden in de oorlogstijd, horen vrienden te blijven in tijd van vrede.Het is een historische feit dat, Marokkanen meehelpen aan de bevrijding van Nederland in 1945. Het is jammer dat in Nederlandse geschiedschrijving zo weinig vermeld staat over het aandeel van de Marokkanen in de tweedewereldoorlog. Er is wel een verklaring voor te geven. Wellicht is het een gevolg van het feit dat ondanks het protectoraatsverdrag met Frankrijk en Spanje, de reguliere Marokkaanse strijdkrachten onder het formeel bevel van Sultan Mohammed V waren gebleven en dat de generaalsrangen werden bekleed door officieren met de Franse nationaliteit. Dat neemt net weg, dat goed is om eens en altijd stil te staan bij deze geschiedenis. Uit krijgsgeschiedkundige onderzoek naar de rol van Marokko, Algerije en Tunesië, die in 1943 en 1944 met ruim honderdduizend soldaten samen met de geallieerden streden in Midden Italië, bleek, dat in het bijzonder de spectaculaire doorbraak door de Gustaf Linie op 17 mei 1944 door de tweede Marokkaanse bergdivisie, gebeurde. De Invasie op 6 juni van dat jaar werd daardoor mogelijk gemaakt. En was een belangrijke stap naar de bevrijding.
Meer dan 57 miljoen mensen kwamen om het leven tijdens de tweede wereldoorlog. In bijna alle landen van de wereld was het merkbaar.
Na het uitbreken van deze oorlog op 1 september 1939 werden Marokkaanse legeronderdelen gestationeerd in de Franse verdedigingsgordel "de Maginot-linie". Alhoewel Marokko zelf een bezet gebied was, verdeeld in tweetal protectoraats gebieden. Het Noorden werd door Spanje bezet en over het overige deel voerde Frankrijk het bewind. Formeel was de Koning Mohammed V, de heerser en soevereine over de bezette gebieden. Frankrijk riep de steun en hulp in van de Koning en vroeg om Marokkaanse legereenheden, die onder Frans-en Marokkaans bevel stonden, te mogen inzetten voor de strijd tegen de Fascistische krachten in Europa. Koning Mohammed V, stemde met het verzoek in, na overleg met zijn burgerlijke-en militaire autoriteiten. De Marokkaanse strijd, voor onafhankelijkheid van Marokko, werd voorlopig begraven en voorrang gegeven aan de strijd tegen de vijanden, die de waarde van de mens met voeten traden. Terwijl een aantal West-Europese landen, waaronder Nederland zich neutraal verklaarden, heeft Marokko ondanks een Afrikaanse land is, begrepen welke gevaren de mensen bedreigden, zo bleef hij niet afzijdig en koos de partij van de geallieerden. De landen die geen partij wilden kiezen, werden een na de ander door de Duitsers aangevallen en bezet. De strijd in Europa werd beslecht door de overmacht van de Duitsers, maar eveneens omdat de West-Europese Volkeren niet geestelijk weerbaar waren tegen de opkomende Fascisme te vechten. In 1940 is het Franse leger Nederland te hulp gekomen. Binnen dit leger waren veel Marokkaanse, Algerijnse en Tunesierse soldaten. Op het eiland Beveland in Zeeland, raakten ze in een zwaar gevecht met de Duitse troepen,(zie de evacuatie van Duinkerken) veel van deze soldaten sneuvelden toen. Sommigen konden vluchten, veel werden krijgsgevangen gemaakt. Het lot van de Marokkanen, als niet Germanen was hard. De Franse protectoraats autoriteiten bleven trouw aan de nieuwe Franse Vichy-Regering onder leiding van Maarschalk Petain en de Duitse minister-President Laval. Al spoedig leverde de Franse Regering haar Joodse medeburgers uit, voor transport naar verschillende kampen in Duitsland en Oost Europese landen. Koning Mohammed V, plaatste zijn Joodse medeburgers en de Joodse vluchtelingen die uit het bezette Frankrijk kwamen, onder zijn persoonlijk bescherming en droeg zorg dat geen enkel Marokkaanse jood of Joodse vluchteling het tragisch lot van vernietiging onderging. Hitler probeerde Koning Mohammed V om te kopen: Tanger in ruil voor een neutrale opstelling, maar onze staatshoofd was omkoopbaar en wees de samenwerking met deze vijanden van de mensheid af.
7 november 1942.
Op deze dag vond de Engels-Amerikaanse invasie in Noord-Afrika plaats. De Franse troepen die trouw waren gebleven aan het bewind van Maarschalk Petain, boden weerstand. Soldaten en burgers wedren gedood of gewond. Op 9 november ontbood Sultan Mohammed V, de Franse Bevelhebber in Marokko Generaal Nogues en gaf opdracht om de strijd tegen de vrienden (geallieerden) te staken. De volgende dag gaf Admiraal Darlan, na een machtiging van Maarschalk Petain, het bevel het vuren te staken en gaf zich over aan de Britse- en Amerikaanse troepen. Bij het bezoek van President Roosevelt, Churchil en Franse president De Gaullel tijdens de Conferentie van Casablanca in 1943, aan Mohammed V, spraken zij over de onafhankelijkheid van Marokko, na het einde van de oorlog. In 1943, vond de eerste invasie in Zuid-Europa plaats. Sicilië was het doelwit. Zonder al te zwaar tegenstand rukte de geallieerden op, verder en dieper Italië in. De opmars liep vast op de beruchte Gustaf-linie, met als bolwerk, de berg en het klooster de "Monte Cassino". Deze linie verspreidde de weg naar Rome. De strijd die zou volgen was er een met veel diepte punten van moedeloosheid met de dood en verderf als secondanten.
15 februari 1944.
600.000 kg bommen maakte van het klooster een stenen wrak. Het bombardement moest de aanval van het Amerikaanse leger ondersteunen bij een doorbraak door de Duitse linies, om zich bij de geallieerde strijdkrachten te voegen die bij de stad Anzio waren geland, maar door veel omstandigheden liep deze aanval vast. Veel doden en gewonden waren het enige resultaat. Deze mislukte aanval begon drie dagen te laat. Het India troepen gelegerd in de rotsachtige heuvels aan de voet van de berg, ondergingen na hun aanval, hetzelfde lot wel grote verliezen maar geen resultaat. De Nieuw-Zeelanders veroverden weliswaar het station bij de stad Monte Cassino en legden ter eigen bescherming tegen de Duitse artillerie tegenaanval in, gesteund door tanks en zwaar oorlogsmateriaal. Door het sterke verzet van de Duitsers gesteund door Italianen is deze slag weer door geallieerden verloren.
18 februari 1944
Op die dag slaagde de geallieerden wel in, de aanval van de Duitse troepen op de stad Anzio af te slaan en dwong hen de stad de rug te keren. Nu het directe gevaar voor Anzio, geweken was, concentreerden zij alle krachten op de stad Cassino. De bedoeling was, na een zwaar bombardement de stad aan de noordzijde aan te vallen. De stad moest middels het bombardement letterlijk van de kaart worden geveegd. Direct daarop zouden zowel de Nieuw-Zeelanders als de India troepen gesteund door de 4e Nieuw-Zeelandse pantserbrigade de aan puin gebombardeerde stad binnen stromen. Het plan was mooi, maar zware regen gooide roet in het eten. De regen hield drie weken aan, in die tijd zocht de Duitse artillerie rustig haar doelen uit met als resultaat 500 doden en veel gewonden aan de zijde van de geallieerden en de aanval moest nog beginnen.
15 maart 1944
Eindelijk was het dan zover, duizend ton bommen maakte van de mooi stad Cassino een omgeploegd steenhoop. Het luchtbombardement duurde 3,5 uur. De poorten der hel waren open gegooid, een aantal vlieg squadrons vlogen verkeerd en gooiden hun last op een vredig dorp veraf, alsmede op het eigen hospitaal en hoofdkwartier. In de middag opende 610 stukken artillerie het vuur op de reeds zo zwaar beproefde stad. Weer begon het zwaar te regenen. De verse bomkraters liepen vol water en werden gevaarlijk voor geallieerden. De inmiddels ingevallen nacht maakte het moeilijk voor de tanks door de onder gelopen kraters te marcheren. Het was een modderig en vooral verwarrend gevecht om de meters puin op elkaar te veroveren. Ondanks de duisternis die niet alleen door slechte weer maar ook door de rook van de oorlog boven het gebied bleef hangen, wisten enkele compagnieën een weg te vinden naar wat genoemd werd "Hangmans Hill", achter de stad om een stap naar de top van kloosterberg te maken. De Nieuw-Zeelanders slaagden er in met steun van hun tanks, het station weer te veroveren, maar grote deel van de stad bleef in handen van de Duitsers.
17 maart 1944
In de donkere nacht liep een compagnie onopgemerkt de achterkant van het hotel Continentaal. Nu stond op het punt een belangrijk Duitse steunpunt in geallieerde handen te vallen. De commandant gooide een handgranaat de ingang in, maar deze ontplofte niet. Het Duits antwoord kwam snel, geratel van mitrailleurs werd oorverdovend. Ondanks de grootste overmacht aan mensen en materiaal, liep elk aanval stuk op de Duitse artillerie die vanaf de berg het front volledig beheerste. De militaire situatie was zowel wonderlijk als beangstigen. De Nieuw-Zeelandse generaal Freyberg ontwerp een nieuw aanvalsplan. Onderwijl moesten de geïsoleerde compagnieën op de "Hangmans Hill" vanuit de lucht bevoorraad worden. De meeste afgeworpen containers vielen binnen de Duitse stellingen ruim 90%. Het aanvalsplan was zo ontworpen: dat de compagnieën vanaf de "Hangmans Hill" een aanval op het klooster inzetten, op dezelfde tijd zou een fris en vers bataljon een aanval doen op het hotel Continentaal. Een bijzonder verrassing die iedereen voor onmogelijk hield. Een tank aanval van achter het klooster door de heuvels, wekenlang waren de geallieerde soldaten in de weer geweest ongeïmproviseerde tankpas maken, ter bescherming van deze soldaten lag reeds dagen een dik rookgordijnen over de stad.
19 maart 1944
De nieuwe aanval begon terwijl de Nieuw-Zeelanders zich in beweging stelde. De noodlot sloeg weer opnieuw toe. De Duitsers zetten een tegenaanval in vanuit geïmproviseerde stellingen. De compagnieën, ter sterkte van een bataljon, die vanuit de "Hangmans Hill" de aanval zouden inzetten op de berg, zag beneden zich een ramp voltrekken. De tanks die van achter het klooster over de aangelegde wegen zouden oprukken, werd de opmars gestremd. Op de eerste hoofdweg werd door een stuk geschoten tank de weg voor anderen onmogelijk gemaakt. Ook deze aanval was mislukt. De terugkeer van de geïsoleerde Nieuw-Zeelandse soldaten vormde een afzonderlijke tragische nachtmerrie. De geallieerden moesten terugkeren, resultaat: honderden doden, slechts 185 overleefde de hel. De winter ging voorbij. De geplande invasie in Normandië voorzag in het binden van de sterke Duitse divisie in Italië. De Gustaf-linie moest tot elke prijs worden genomen. Want het welslagen van de invasie was afhankelijk van de omstandigheden dat geen Duitse divisies uit Italië naar ander fronten zouden kunnen worden gedirigeerd. De sleutel van het welslagen van de invasie en de vrijheid voor West Europa lag(dit zou later blijken) in de handen van Marokkaanse soldaten. In het nieuwe aanvalsplan was een complete verplaatsing en hergroepering van het achtste leger ,voorzien. Dit moest met grootste geheimhouding plaats vinden, om de Duitse vijand te verwarren en te misleiden. Divisies werden verplaatst in de richting van Napels. In de directe linie rond de berg en het klooster werden namaak tanks en artillerie geplaatst. Deze werkwijze is volkomen gelukt. De nieuwe, maar de beslissende aanval was gereed. 1600 kanonnen en 2000 tanks waren bij de aanval ingezet de soldaten bevonden 12000 Marokkaanse bergsoldaten. Reeds maanden vanaf februari tot 11 mei 1944 toonde het front een beeld van moedeloze verdediging. De Duitse opperbevelhebber Kesselring was overtuigd van het feit, dat: de Gustaf-linie niet door de geallieerden te overwinnen was.
11 mei 1944
Toen was het moment aangebroken. Maarschalk Juin de Franse opperbevelhebber, lanceerde toen de grote Marokkaanse verrassing (wat hij de geheim wapens noemde) voor de Duitsers.
DE MAROKKANEN.
De Marokkaanse soldaten kregen opdracht "ongezien, onhoorbaar en zo mogelijk zonder een schot te lossen" het monte-Cassino gebergte voet te veroveren. De tweede divisies volbrachten deze opdracht en zgn. onneembaar geachte linie, werden door de heldenmoed en doodsverachting van deze soldaten onder de voet gelopen, het onmogelijke was gebeurd: de Gustaf-linie was doorbroken Duitse kanonnen was het zwijgen opgelegd. Generaal de Gaulle, op 20 juni 1945 bij de overwinningsparade in Parijs, tot de sultan Mohammed V
"Majesteit, in u wil ik het dappere Marokkaanse volk danken voor de trouw, loyaliteit en de bloedige offers door uw volk gebracht gedurende de tweede wereldoorlog- in het bijzonder gedenken de heldenmoed en doodsverachting door uw soldaten, betoond bij de verovering van de Monte Cassino, waardoor niet alleen mijn land maar geheel West-Europa kon worden bevrijd".
Als dank voor de bescherming en steun, die Koning Mohammed v aan de Marokkaanse joden en de Joodse vluchtelingen die uit veiligheids redenen voor Marokko hadden gekozen, heeft geboden, hebben de Joden in Israël een bos geplant op de berg Hebron en genoemd "Mohammed V bos". De Marokkaanse soldaten hebben zij aan zij met de geallieerden de Europese landen verder getrokken om de Nazisme en fascisme uit te schakelen. De geschiedenis overtuigd de bevrijding van verschillende dorpen en steden in West-Europese landen, door Marokkanen. Een van die steden die door de Marokkaanse soldaten is bevrijd, is de stad Stuttgart op de Duitsbodem. Gedurende de tweede wereldoorlog zijn meer dan 70 000 Marokkaanse soldaten gesneuveld.
--------------------------------------------------------------------------------
De rol van Marokko in de tweede wereldoorlog 1939- 1945.
Ieder jaar op 4 mei herdenkt Nederland de slachtoffers van de tweedewereldoorlog.
Een dag later 5 mei is de dag van de bevrijding. Deze dag wordt terecht uitbundig gevierd. Wat weinigen weten is het feit dat op verschillende plaatsen in Nederland, met name op de militaire begraafplaats van Kapelle een groot aantal in de oorlog gesneuvelde Marokkaanse militairen van de tweede wereldoorlog liggen begraven. Bij het herdenken en bij het vieren van de bevrijding is het goed de nodige aandacht aan deze bijzonder rol te besteden. Vrienden in de oorlogstijd, horen vrienden te blijven in tijd van vrede.Het is een historische feit dat, Marokkanen meehelpen aan de bevrijding van Nederland in 1945. Het is jammer dat in Nederlandse geschiedschrijving zo weinig vermeld staat over het aandeel van de Marokkanen in de tweedewereldoorlog. Er is wel een verklaring voor te geven. Wellicht is het een gevolg van het feit dat ondanks het protectoraatsverdrag met Frankrijk en Spanje, de reguliere Marokkaanse strijdkrachten onder het formeel bevel van Sultan Mohammed V waren gebleven en dat de generaalsrangen werden bekleed door officieren met de Franse nationaliteit. Dat neemt net weg, dat goed is om eens en altijd stil te staan bij deze geschiedenis. Uit krijgsgeschiedkundige onderzoek naar de rol van Marokko, Algerije en Tunesië, die in 1943 en 1944 met ruim honderdduizend soldaten samen met de geallieerden streden in Midden Italië, bleek, dat in het bijzonder de spectaculaire doorbraak door de Gustaf Linie op 17 mei 1944 door de tweede Marokkaanse bergdivisie, gebeurde. De Invasie op 6 juni van dat jaar werd daardoor mogelijk gemaakt. En was een belangrijke stap naar de bevrijding.
Meer dan 57 miljoen mensen kwamen om het leven tijdens de tweede wereldoorlog. In bijna alle landen van de wereld was het merkbaar.
Na het uitbreken van deze oorlog op 1 september 1939 werden Marokkaanse legeronderdelen gestationeerd in de Franse verdedigingsgordel "de Maginot-linie". Alhoewel Marokko zelf een bezet gebied was, verdeeld in tweetal protectoraats gebieden. Het Noorden werd door Spanje bezet en over het overige deel voerde Frankrijk het bewind. Formeel was de Koning Mohammed V, de heerser en soevereine over de bezette gebieden. Frankrijk riep de steun en hulp in van de Koning en vroeg om Marokkaanse legereenheden, die onder Frans-en Marokkaans bevel stonden, te mogen inzetten voor de strijd tegen de Fascistische krachten in Europa. Koning Mohammed V, stemde met het verzoek in, na overleg met zijn burgerlijke-en militaire autoriteiten. De Marokkaanse strijd, voor onafhankelijkheid van Marokko, werd voorlopig begraven en voorrang gegeven aan de strijd tegen de vijanden, die de waarde van de mens met voeten traden. Terwijl een aantal West-Europese landen, waaronder Nederland zich neutraal verklaarden, heeft Marokko ondanks een Afrikaanse land is, begrepen welke gevaren de mensen bedreigden, zo bleef hij niet afzijdig en koos de partij van de geallieerden. De landen die geen partij wilden kiezen, werden een na de ander door de Duitsers aangevallen en bezet. De strijd in Europa werd beslecht door de overmacht van de Duitsers, maar eveneens omdat de West-Europese Volkeren niet geestelijk weerbaar waren tegen de opkomende Fascisme te vechten. In 1940 is het Franse leger Nederland te hulp gekomen. Binnen dit leger waren veel Marokkaanse, Algerijnse en Tunesierse soldaten. Op het eiland Beveland in Zeeland, raakten ze in een zwaar gevecht met de Duitse troepen,(zie de evacuatie van Duinkerken) veel van deze soldaten sneuvelden toen. Sommigen konden vluchten, veel werden krijgsgevangen gemaakt. Het lot van de Marokkanen, als niet Germanen was hard. De Franse protectoraats autoriteiten bleven trouw aan de nieuwe Franse Vichy-Regering onder leiding van Maarschalk Petain en de Duitse minister-President Laval. Al spoedig leverde de Franse Regering haar Joodse medeburgers uit, voor transport naar verschillende kampen in Duitsland en Oost Europese landen. Koning Mohammed V, plaatste zijn Joodse medeburgers en de Joodse vluchtelingen die uit het bezette Frankrijk kwamen, onder zijn persoonlijk bescherming en droeg zorg dat geen enkel Marokkaanse jood of Joodse vluchteling het tragisch lot van vernietiging onderging. Hitler probeerde Koning Mohammed V om te kopen: Tanger in ruil voor een neutrale opstelling, maar onze staatshoofd was omkoopbaar en wees de samenwerking met deze vijanden van de mensheid af.
7 november 1942.
Op deze dag vond de Engels-Amerikaanse invasie in Noord-Afrika plaats. De Franse troepen die trouw waren gebleven aan het bewind van Maarschalk Petain, boden weerstand. Soldaten en burgers wedren gedood of gewond. Op 9 november ontbood Sultan Mohammed V, de Franse Bevelhebber in Marokko Generaal Nogues en gaf opdracht om de strijd tegen de vrienden (geallieerden) te staken. De volgende dag gaf Admiraal Darlan, na een machtiging van Maarschalk Petain, het bevel het vuren te staken en gaf zich over aan de Britse- en Amerikaanse troepen. Bij het bezoek van President Roosevelt, Churchil en Franse president De Gaullel tijdens de Conferentie van Casablanca in 1943, aan Mohammed V, spraken zij over de onafhankelijkheid van Marokko, na het einde van de oorlog. In 1943, vond de eerste invasie in Zuid-Europa plaats. Sicilië was het doelwit. Zonder al te zwaar tegenstand rukte de geallieerden op, verder en dieper Italië in. De opmars liep vast op de beruchte Gustaf-linie, met als bolwerk, de berg en het klooster de "Monte Cassino". Deze linie verspreidde de weg naar Rome. De strijd die zou volgen was er een met veel diepte punten van moedeloosheid met de dood en verderf als secondanten.
15 februari 1944.
600.000 kg bommen maakte van het klooster een stenen wrak. Het bombardement moest de aanval van het Amerikaanse leger ondersteunen bij een doorbraak door de Duitse linies, om zich bij de geallieerde strijdkrachten te voegen die bij de stad Anzio waren geland, maar door veel omstandigheden liep deze aanval vast. Veel doden en gewonden waren het enige resultaat. Deze mislukte aanval begon drie dagen te laat. Het India troepen gelegerd in de rotsachtige heuvels aan de voet van de berg, ondergingen na hun aanval, hetzelfde lot wel grote verliezen maar geen resultaat. De Nieuw-Zeelanders veroverden weliswaar het station bij de stad Monte Cassino en legden ter eigen bescherming tegen de Duitse artillerie tegenaanval in, gesteund door tanks en zwaar oorlogsmateriaal. Door het sterke verzet van de Duitsers gesteund door Italianen is deze slag weer door geallieerden verloren.
18 februari 1944
Op die dag slaagde de geallieerden wel in, de aanval van de Duitse troepen op de stad Anzio af te slaan en dwong hen de stad de rug te keren. Nu het directe gevaar voor Anzio, geweken was, concentreerden zij alle krachten op de stad Cassino. De bedoeling was, na een zwaar bombardement de stad aan de noordzijde aan te vallen. De stad moest middels het bombardement letterlijk van de kaart worden geveegd. Direct daarop zouden zowel de Nieuw-Zeelanders als de India troepen gesteund door de 4e Nieuw-Zeelandse pantserbrigade de aan puin gebombardeerde stad binnen stromen. Het plan was mooi, maar zware regen gooide roet in het eten. De regen hield drie weken aan, in die tijd zocht de Duitse artillerie rustig haar doelen uit met als resultaat 500 doden en veel gewonden aan de zijde van de geallieerden en de aanval moest nog beginnen.
15 maart 1944
Eindelijk was het dan zover, duizend ton bommen maakte van de mooi stad Cassino een omgeploegd steenhoop. Het luchtbombardement duurde 3,5 uur. De poorten der hel waren open gegooid, een aantal vlieg squadrons vlogen verkeerd en gooiden hun last op een vredig dorp veraf, alsmede op het eigen hospitaal en hoofdkwartier. In de middag opende 610 stukken artillerie het vuur op de reeds zo zwaar beproefde stad. Weer begon het zwaar te regenen. De verse bomkraters liepen vol water en werden gevaarlijk voor geallieerden. De inmiddels ingevallen nacht maakte het moeilijk voor de tanks door de onder gelopen kraters te marcheren. Het was een modderig en vooral verwarrend gevecht om de meters puin op elkaar te veroveren. Ondanks de duisternis die niet alleen door slechte weer maar ook door de rook van de oorlog boven het gebied bleef hangen, wisten enkele compagnieën een weg te vinden naar wat genoemd werd "Hangmans Hill", achter de stad om een stap naar de top van kloosterberg te maken. De Nieuw-Zeelanders slaagden er in met steun van hun tanks, het station weer te veroveren, maar grote deel van de stad bleef in handen van de Duitsers.
17 maart 1944
In de donkere nacht liep een compagnie onopgemerkt de achterkant van het hotel Continentaal. Nu stond op het punt een belangrijk Duitse steunpunt in geallieerde handen te vallen. De commandant gooide een handgranaat de ingang in, maar deze ontplofte niet. Het Duits antwoord kwam snel, geratel van mitrailleurs werd oorverdovend. Ondanks de grootste overmacht aan mensen en materiaal, liep elk aanval stuk op de Duitse artillerie die vanaf de berg het front volledig beheerste. De militaire situatie was zowel wonderlijk als beangstigen. De Nieuw-Zeelandse generaal Freyberg ontwerp een nieuw aanvalsplan. Onderwijl moesten de geïsoleerde compagnieën op de "Hangmans Hill" vanuit de lucht bevoorraad worden. De meeste afgeworpen containers vielen binnen de Duitse stellingen ruim 90%. Het aanvalsplan was zo ontworpen: dat de compagnieën vanaf de "Hangmans Hill" een aanval op het klooster inzetten, op dezelfde tijd zou een fris en vers bataljon een aanval doen op het hotel Continentaal. Een bijzonder verrassing die iedereen voor onmogelijk hield. Een tank aanval van achter het klooster door de heuvels, wekenlang waren de geallieerde soldaten in de weer geweest ongeïmproviseerde tankpas maken, ter bescherming van deze soldaten lag reeds dagen een dik rookgordijnen over de stad.
19 maart 1944
De nieuwe aanval begon terwijl de Nieuw-Zeelanders zich in beweging stelde. De noodlot sloeg weer opnieuw toe. De Duitsers zetten een tegenaanval in vanuit geïmproviseerde stellingen. De compagnieën, ter sterkte van een bataljon, die vanuit de "Hangmans Hill" de aanval zouden inzetten op de berg, zag beneden zich een ramp voltrekken. De tanks die van achter het klooster over de aangelegde wegen zouden oprukken, werd de opmars gestremd. Op de eerste hoofdweg werd door een stuk geschoten tank de weg voor anderen onmogelijk gemaakt. Ook deze aanval was mislukt. De terugkeer van de geïsoleerde Nieuw-Zeelandse soldaten vormde een afzonderlijke tragische nachtmerrie. De geallieerden moesten terugkeren, resultaat: honderden doden, slechts 185 overleefde de hel. De winter ging voorbij. De geplande invasie in Normandië voorzag in het binden van de sterke Duitse divisie in Italië. De Gustaf-linie moest tot elke prijs worden genomen. Want het welslagen van de invasie was afhankelijk van de omstandigheden dat geen Duitse divisies uit Italië naar ander fronten zouden kunnen worden gedirigeerd. De sleutel van het welslagen van de invasie en de vrijheid voor West Europa lag(dit zou later blijken) in de handen van Marokkaanse soldaten. In het nieuwe aanvalsplan was een complete verplaatsing en hergroepering van het achtste leger ,voorzien. Dit moest met grootste geheimhouding plaats vinden, om de Duitse vijand te verwarren en te misleiden. Divisies werden verplaatst in de richting van Napels. In de directe linie rond de berg en het klooster werden namaak tanks en artillerie geplaatst. Deze werkwijze is volkomen gelukt. De nieuwe, maar de beslissende aanval was gereed. 1600 kanonnen en 2000 tanks waren bij de aanval ingezet de soldaten bevonden 12000 Marokkaanse bergsoldaten. Reeds maanden vanaf februari tot 11 mei 1944 toonde het front een beeld van moedeloze verdediging. De Duitse opperbevelhebber Kesselring was overtuigd van het feit, dat: de Gustaf-linie niet door de geallieerden te overwinnen was.
11 mei 1944
Toen was het moment aangebroken. Maarschalk Juin de Franse opperbevelhebber, lanceerde toen de grote Marokkaanse verrassing (wat hij de geheim wapens noemde) voor de Duitsers.
DE MAROKKANEN.
De Marokkaanse soldaten kregen opdracht "ongezien, onhoorbaar en zo mogelijk zonder een schot te lossen" het monte-Cassino gebergte voet te veroveren. De tweede divisies volbrachten deze opdracht en zgn. onneembaar geachte linie, werden door de heldenmoed en doodsverachting van deze soldaten onder de voet gelopen, het onmogelijke was gebeurd: de Gustaf-linie was doorbroken Duitse kanonnen was het zwijgen opgelegd. Generaal de Gaulle, op 20 juni 1945 bij de overwinningsparade in Parijs, tot de sultan Mohammed V
"Majesteit, in u wil ik het dappere Marokkaanse volk danken voor de trouw, loyaliteit en de bloedige offers door uw volk gebracht gedurende de tweede wereldoorlog- in het bijzonder gedenken de heldenmoed en doodsverachting door uw soldaten, betoond bij de verovering van de Monte Cassino, waardoor niet alleen mijn land maar geheel West-Europa kon worden bevrijd".
Als dank voor de bescherming en steun, die Koning Mohammed v aan de Marokkaanse joden en de Joodse vluchtelingen die uit veiligheids redenen voor Marokko hadden gekozen, heeft geboden, hebben de Joden in Israël een bos geplant op de berg Hebron en genoemd "Mohammed V bos". De Marokkaanse soldaten hebben zij aan zij met de geallieerden de Europese landen verder getrokken om de Nazisme en fascisme uit te schakelen. De geschiedenis overtuigd de bevrijding van verschillende dorpen en steden in West-Europese landen, door Marokkanen. Een van die steden die door de Marokkaanse soldaten is bevrijd, is de stad Stuttgart op de Duitsbodem. Gedurende de tweede wereldoorlog zijn meer dan 70 000 Marokkaanse soldaten gesneuveld.