rafiq
11-02-03, 19:38
Door; Erik Joling en Dr. J.A. de Moor
Op 17 augustus 1945 riep Sukarno de Republiek Indonesië uit. Het kan gezien worden als het startsein voor een turbulente naoorlogse periode in Nederlands-Indië die uiteindelijk leidde tot de onafhankelijkheid van Indonesië. Gedurende deze jaren, ruwweg 1945 tot 1950, probeerde Nederland, als koloniale mogendheid, de banden met haar Nederlands-Indië, die door de Tweede Wereldoorlog ruw waren verstoord, weer te herstellen. Dat ging niet zonder slag of stoot: op politiek terrein werden slepende onderhandelingen gevoerd en tweemaal trokken de Nederlandse troepen op tegen de Republikeinse guerrilla's in wat men eufemistisch 'politionele acties' noemde. Alle inspanningen ten spijt, de koloniale oorlog resulteerde eind 1949 in een soevereiniteitsoverdracht: Indonesië was onafhankelijk.
Wie is Kapitein "de Turk" Westerling?
Raymond Paul Pierre Westerling, geboren op 31 augustus te Istanboel uit een Nederlandse vader en Griekse moeder, gaf zich in 1941 op als vrijwilliger bij het Nederlandse consulaat in Istanboel. 'De aanvoerder was een Hollandse soldaat, Na vele omzwervingen komt hij terecht bij de Prinses Irene-brigade in Wolverhampton.
In juni 1942 dient hij zich aan bij een commando-opleiding van het Engelse leger. De twee volgende jaren heeft hij tijd om nog meer opleidingen te volgen, omdat zijn missies telkens worden uitgesteld of afgelast. Uiteindelijk wordt Westerling in oktober 1944 operationeel. Hij wordt instructeur van een compagnie Brabantse en Limburgse stoottroepen. Vlak voor het einde van de oorlog raakt hij gewond en moet terugkeren naar Engeland. Tijdens zijn genezing eindigt de oorlog in Europa.
Westerling wordt vervolgens ingezet voor speciale opdrachten in Nederlands-Indië en wordt op 12 september gedropt boven Noord-Sumatra. Hij organiseert er net van spionnen, die hem moeten informeren over de activiteiten van verschillende benden, die volgens Westerling verantwoordelijk zijn voor roof en vele moorden. Bovendien slaagt Westerling erin om geïnterneerden uit de kampen in Noord-Sumatra te evacueren naar Medan. Als op 13 oktober een Britse brigade aankomt, treedt Westerling in dienst van het Engelse leger als officier van de inlichtingendienst. Zijn spionnen blijven echter voor Westerling persoonlijk werken en op grond van hun informatie voert hij op eigen houtje een aantal acties uit tegen leiders van 'benden', van wie hij overtuigd is dat ze schuldig zijn aan moord.
Na zijn vertrek uit Sumatra in juli 1946 gaat Westerling naar Batavia. Hij verlaat het Engelse leger en treedt in dienst van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Binnen enkele dagen wordt hij benoemd tot commandant van het Depot Speciale Troepen (DST), een commando-eenheid in opleiding die vervolgens door Westerling, naar eigen inzicht, wordt gereorganiseerd. Begin december 1946 krijgt Westerling opdracht zich gereed te maken voor vertrek naar Zuid-Celebes. Zijn superieuren dragen hem op een plan de campagne te ontwerpen, waarmee de strijd kan worden aangebonden met de in Zuid-Celebes aanwezige onrust, chaos en terreur. Westerling concludeert dat het gezag hersteld kan worden door de invoering van het standrecht. De terroristen moeten voor de ogen van de bevolking worden geëxecuteerd. Kapitein Westerling, bijgenaamd de Turk, een van de hoogste militairen op het eiland, die grote macht had en als Islamiet niet hield van opstandelingen en neerschoot wie rust en orde zou verstoren'.
De methode-Westerling blijkt te werken: de orde en rust keren terug, echter ten koste van vele doden. Het DST zou in de ruim twee maanden dat het opereerde in Zuid-Celebes, ongeveer achttienhonderd à tweeduizend 'terroristen' hebben gedood . Westerling deed inderdaad iets. In de eerste week van zijn optreden in december 1946 vielen er 239 doden aan Indonesische kant. Tijdens de tweede actieweek werden er 330 Indonesische 'extremisten, rampokkers en moordenaars' standrechtelijk geëxecuteerd. Keer op keer was de werkwijze dezelfde: 's ochtends vroeg werden kampongs overvallen en werd de bevolking samengedreven. Vervolgens hield Westerling een toespraak, liet mensen executeren en stak de huizen of kampongs van de 'schuldigen' in brand, om vervolgens terug te keren naar zijn basis.
De laatste acties van het Depot vertonen een ander beeld. Omdat veel verzetslieden gevlucht waren voor het Nederlandse geweld was het voor het Depot een stuk moeilijker geworden om 'echte extremisten' op te pakken. De spoeling werd dunner en het gevolg was dat de commando's willekeurig aan het executeren sloegen om toch 'succes te boeken'.
Westerling verwierf, vooral door zijn acties op Zuid-Celebes, een heldhaftig imago en werd gezien als een houwdegen die orde op zaken kon stellen. Echter de openbaarheid in de zomer van 1947 van zijn contraterreur op Zuid-Celebes riepen ook bij veel mensen vragen op en wierp ook een ander licht op zijn persoon. Westerling was niet voor iedereen een mythische held.
'Lidice-methodes van Kapitein Westerling.
De acties van Westerling in Zuid-Celebes worden vergeleken met de wreedheden die Duitse troepen in de Tweede Wereldoorlog in dit Tsjechische dorp begingen. Ze worden fascistische wandaden genoemd.
Methodes van "pacificering"
'Tot zijn methoden behoorde, dat iemand uit de kampong gepikt werd, om de "extremisten" aan te wijzen. Weigerde hij, dan werd hij op staande voet neergeschoten.' Het artikel geeft vervolgens een voorbeeld. Een politieagent moest een 'extremist' uit een groep halen. De gekozen man protesteerde dat zij elkaar helemaal niet kenden. 'De luitenant [Westerling] die het geval behandelde kwam op een gedachte: godsgericht! De twee moesten er om vechten. De verliezer zou worden doodgeschoten. De agent verloor en ging er inderdaad aan.' Een ander opgenomen ooggetuigeverslag van een actie van Westerling vermeld ook een aantal wreedheden, onder andere: 'Deze werd ondervraagd en daarna een paar keer geslagen. Toen werd op zijn benen geschoten. Hij kreeg daarop bevel te lopen en toen werden er geweerschoten op hem gelost. Bij het tweede schot viel hij. Hij scheen nog te bewegen want hij kreeg een bajonetsteek. Ook de luitenant stak hem nog twee maal met de bajonet, tot hij dood was. Toen werd een jongeman geroepen. Nadat hij ondervraagd was gebeurde hetzelfde. Nu schoot de luitenant zelf op hem.' Na de wreedheden 'hield de luitenant een rede': 'Als er in deze kampong opnieuw moeilijkheden voorkomen, zullen wij er nog veel meer doodschieten dan wij deze keer gedaan hebben en dan zowel vrouwen als mannen.'
Op 17 augustus 1945 riep Sukarno de Republiek Indonesië uit. Het kan gezien worden als het startsein voor een turbulente naoorlogse periode in Nederlands-Indië die uiteindelijk leidde tot de onafhankelijkheid van Indonesië. Gedurende deze jaren, ruwweg 1945 tot 1950, probeerde Nederland, als koloniale mogendheid, de banden met haar Nederlands-Indië, die door de Tweede Wereldoorlog ruw waren verstoord, weer te herstellen. Dat ging niet zonder slag of stoot: op politiek terrein werden slepende onderhandelingen gevoerd en tweemaal trokken de Nederlandse troepen op tegen de Republikeinse guerrilla's in wat men eufemistisch 'politionele acties' noemde. Alle inspanningen ten spijt, de koloniale oorlog resulteerde eind 1949 in een soevereiniteitsoverdracht: Indonesië was onafhankelijk.
Wie is Kapitein "de Turk" Westerling?
Raymond Paul Pierre Westerling, geboren op 31 augustus te Istanboel uit een Nederlandse vader en Griekse moeder, gaf zich in 1941 op als vrijwilliger bij het Nederlandse consulaat in Istanboel. 'De aanvoerder was een Hollandse soldaat, Na vele omzwervingen komt hij terecht bij de Prinses Irene-brigade in Wolverhampton.
In juni 1942 dient hij zich aan bij een commando-opleiding van het Engelse leger. De twee volgende jaren heeft hij tijd om nog meer opleidingen te volgen, omdat zijn missies telkens worden uitgesteld of afgelast. Uiteindelijk wordt Westerling in oktober 1944 operationeel. Hij wordt instructeur van een compagnie Brabantse en Limburgse stoottroepen. Vlak voor het einde van de oorlog raakt hij gewond en moet terugkeren naar Engeland. Tijdens zijn genezing eindigt de oorlog in Europa.
Westerling wordt vervolgens ingezet voor speciale opdrachten in Nederlands-Indië en wordt op 12 september gedropt boven Noord-Sumatra. Hij organiseert er net van spionnen, die hem moeten informeren over de activiteiten van verschillende benden, die volgens Westerling verantwoordelijk zijn voor roof en vele moorden. Bovendien slaagt Westerling erin om geïnterneerden uit de kampen in Noord-Sumatra te evacueren naar Medan. Als op 13 oktober een Britse brigade aankomt, treedt Westerling in dienst van het Engelse leger als officier van de inlichtingendienst. Zijn spionnen blijven echter voor Westerling persoonlijk werken en op grond van hun informatie voert hij op eigen houtje een aantal acties uit tegen leiders van 'benden', van wie hij overtuigd is dat ze schuldig zijn aan moord.
Na zijn vertrek uit Sumatra in juli 1946 gaat Westerling naar Batavia. Hij verlaat het Engelse leger en treedt in dienst van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Binnen enkele dagen wordt hij benoemd tot commandant van het Depot Speciale Troepen (DST), een commando-eenheid in opleiding die vervolgens door Westerling, naar eigen inzicht, wordt gereorganiseerd. Begin december 1946 krijgt Westerling opdracht zich gereed te maken voor vertrek naar Zuid-Celebes. Zijn superieuren dragen hem op een plan de campagne te ontwerpen, waarmee de strijd kan worden aangebonden met de in Zuid-Celebes aanwezige onrust, chaos en terreur. Westerling concludeert dat het gezag hersteld kan worden door de invoering van het standrecht. De terroristen moeten voor de ogen van de bevolking worden geëxecuteerd. Kapitein Westerling, bijgenaamd de Turk, een van de hoogste militairen op het eiland, die grote macht had en als Islamiet niet hield van opstandelingen en neerschoot wie rust en orde zou verstoren'.
De methode-Westerling blijkt te werken: de orde en rust keren terug, echter ten koste van vele doden. Het DST zou in de ruim twee maanden dat het opereerde in Zuid-Celebes, ongeveer achttienhonderd à tweeduizend 'terroristen' hebben gedood . Westerling deed inderdaad iets. In de eerste week van zijn optreden in december 1946 vielen er 239 doden aan Indonesische kant. Tijdens de tweede actieweek werden er 330 Indonesische 'extremisten, rampokkers en moordenaars' standrechtelijk geëxecuteerd. Keer op keer was de werkwijze dezelfde: 's ochtends vroeg werden kampongs overvallen en werd de bevolking samengedreven. Vervolgens hield Westerling een toespraak, liet mensen executeren en stak de huizen of kampongs van de 'schuldigen' in brand, om vervolgens terug te keren naar zijn basis.
De laatste acties van het Depot vertonen een ander beeld. Omdat veel verzetslieden gevlucht waren voor het Nederlandse geweld was het voor het Depot een stuk moeilijker geworden om 'echte extremisten' op te pakken. De spoeling werd dunner en het gevolg was dat de commando's willekeurig aan het executeren sloegen om toch 'succes te boeken'.
Westerling verwierf, vooral door zijn acties op Zuid-Celebes, een heldhaftig imago en werd gezien als een houwdegen die orde op zaken kon stellen. Echter de openbaarheid in de zomer van 1947 van zijn contraterreur op Zuid-Celebes riepen ook bij veel mensen vragen op en wierp ook een ander licht op zijn persoon. Westerling was niet voor iedereen een mythische held.
'Lidice-methodes van Kapitein Westerling.
De acties van Westerling in Zuid-Celebes worden vergeleken met de wreedheden die Duitse troepen in de Tweede Wereldoorlog in dit Tsjechische dorp begingen. Ze worden fascistische wandaden genoemd.
Methodes van "pacificering"
'Tot zijn methoden behoorde, dat iemand uit de kampong gepikt werd, om de "extremisten" aan te wijzen. Weigerde hij, dan werd hij op staande voet neergeschoten.' Het artikel geeft vervolgens een voorbeeld. Een politieagent moest een 'extremist' uit een groep halen. De gekozen man protesteerde dat zij elkaar helemaal niet kenden. 'De luitenant [Westerling] die het geval behandelde kwam op een gedachte: godsgericht! De twee moesten er om vechten. De verliezer zou worden doodgeschoten. De agent verloor en ging er inderdaad aan.' Een ander opgenomen ooggetuigeverslag van een actie van Westerling vermeld ook een aantal wreedheden, onder andere: 'Deze werd ondervraagd en daarna een paar keer geslagen. Toen werd op zijn benen geschoten. Hij kreeg daarop bevel te lopen en toen werden er geweerschoten op hem gelost. Bij het tweede schot viel hij. Hij scheen nog te bewegen want hij kreeg een bajonetsteek. Ook de luitenant stak hem nog twee maal met de bajonet, tot hij dood was. Toen werd een jongeman geroepen. Nadat hij ondervraagd was gebeurde hetzelfde. Nu schoot de luitenant zelf op hem.' Na de wreedheden 'hield de luitenant een rede': 'Als er in deze kampong opnieuw moeilijkheden voorkomen, zullen wij er nog veel meer doodschieten dan wij deze keer gedaan hebben en dan zowel vrouwen als mannen.'