De Rode Roos
17-02-03, 02:05
Tégen Bush, Blair, Balkenende en . . . Bos
AMSTERDAM - Zonder de hulp van het IKV en de FNV verzamelden zich zaterdag veel meer mensen dan verwacht op de Dam in Amsterdam om te demonstreren tegen een oorlog in Irak.
'Balkenende molenaar!' Het spandoek bewijst dat er ook oude rotten op de Dam zijn. Tijdens het Vietnam-protest, een eeuwigheid geleden, mocht de toenmalige Amerikaanse president Johnson op straat geen moordenaar worden genoemd. De poldervariant 'Johnson molenaar' was geboren.
De leider van de Socialistische Partij, Jan Marijnissen, van 1952, moet aan die tijd hebben gedacht, als hij roept: 'Give peace a chance!' Yeah, man.
Goed, de opkomst staat in geen verhouding tot die happenings uit het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw, laat staan tot die uit 1981, toen vierhonderdduizend mensen in de hoofdstad demonstreerden tegen de kruisraketten.
Maar zeventigduizend, misschien wel tachtigduizend demonstranten tegen de dreigende oorlog tegen Irak, terwijl hooguit op de helft was gerekend, dat is heel bijzonder. Jong en oud en van alle gezindten, ze blijken wel degelijk te mobiliseren. Daar is geen IKV of FNV voor nodig.
Voor in de stoet honderden Amerikanen en Irakezen, die als nieuwe Nederlanders elkaar hebben gevonden in het protest. Enkele meters daarvoor een afgedankte legertruck, waarop een Amsterdamse uitgave van Bob Dylan, toen die nog als protestzanger door het leven ging. Hij zingt en blaast drie akkoorden dat het een feest is.
Of die Haagse chic, twee dames van gevorderde leeftijd, die met bescheiden bordjes aangeven tégen te zijn. Tégen Bush, Blair, Balkenende en . . . Bos, die ineens ook op het lijstje van dubieuze politieke leiders uit de B-klasse terecht is gekomen.
Ook oud-minister Jan Pronk heeft die foto's gezien, waarop het gelaat van zijn partijgenoot Bos is afgebeeld met de tekst 'Wie heeft deze man gezien.' Agnes Kant van de SP deelt ze uit, weet de ex-bewindsman.
Een andere mevrouw draagt zowel aan haar voor- als haar achterzijde een bord met oneliners. De aanwezigheid van opdringerige tv-predikers blijkt haar te storen: 'Wie bindt Knevel een chador om?' En: 'Wel eens uit je bed gebeld door een moslim op zondag?'
De vrouw, in haar eentje naar de hoofdstad gekomen: 'Dat gezeik over die moslims moet afgelopen zijn. Ik moest dit echt 'ns een keertje kwijt.'
Op de Dam, de stoet is dan net vertrokken, schiet een man in een blauw SP-jasje een meisje te hulp bij het in brand steken van de Amerikaanse vlag. Het lukt niet, zelfs niet als enkele Amerikanen hun Zippo-aansteker onder de vlag houden.
Het lijkt wel vreedzaam te moéten blijven, vandaag. De LPF is er ook: 'Pim heeft dit niet gewild', luidt de boodschap.
Geheel nieuw, voor Nederlandse begrippen, is het reuzendoek bij de ingang van het Vondelpark: 'Schröder for President.' Der Gerd, de dwarsliggende Duitse bondskanselier die zich zo ferm tegen militair ingrijpen weert, is hier een held. 'Nooit gedacht dat ik ooit nog eens pro-Duits zou zijn', zegt een jonge student uit Leiden.
Opgeschoten jeugd, zoals ze vroeger zou zijn genoemd, is er ook: Marokkaanse tieners, die graag het Amerikaanse consulaat zouden willen bezoeken. Ze hebben enorme praatjes tegen de ME, maar laten zich eenvoudig inpakken door Saskia Kouwenberg, beroepsactiviste en lid van de organisatie.
Wie verder nog kliert, wordt duidelijk zichtbaar door vader of oom van straat geplukt.
De demonstratie eindigt op het Leidseplein. 'Is het nu al afgelopen?', vragen een paar kinderen aan vader en moeder.
Gelukkig is McDonald's in de buurt. Protestborden worden tegen de gevel geplaatst en binnen doet de hele familie zich te goed aan een Amerikaanse hamburger en een beker cola.
De harde kern verzamelt zich in Paradiso, de rocktempel waar tot 's avonds laat wordt gefeest. Tegen de oorlog en voor de vrede.
Bron: http://www.volkskrant.nl/binnenland/1045376778466.html
lachuh...
AMSTERDAM - Zonder de hulp van het IKV en de FNV verzamelden zich zaterdag veel meer mensen dan verwacht op de Dam in Amsterdam om te demonstreren tegen een oorlog in Irak.
'Balkenende molenaar!' Het spandoek bewijst dat er ook oude rotten op de Dam zijn. Tijdens het Vietnam-protest, een eeuwigheid geleden, mocht de toenmalige Amerikaanse president Johnson op straat geen moordenaar worden genoemd. De poldervariant 'Johnson molenaar' was geboren.
De leider van de Socialistische Partij, Jan Marijnissen, van 1952, moet aan die tijd hebben gedacht, als hij roept: 'Give peace a chance!' Yeah, man.
Goed, de opkomst staat in geen verhouding tot die happenings uit het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw, laat staan tot die uit 1981, toen vierhonderdduizend mensen in de hoofdstad demonstreerden tegen de kruisraketten.
Maar zeventigduizend, misschien wel tachtigduizend demonstranten tegen de dreigende oorlog tegen Irak, terwijl hooguit op de helft was gerekend, dat is heel bijzonder. Jong en oud en van alle gezindten, ze blijken wel degelijk te mobiliseren. Daar is geen IKV of FNV voor nodig.
Voor in de stoet honderden Amerikanen en Irakezen, die als nieuwe Nederlanders elkaar hebben gevonden in het protest. Enkele meters daarvoor een afgedankte legertruck, waarop een Amsterdamse uitgave van Bob Dylan, toen die nog als protestzanger door het leven ging. Hij zingt en blaast drie akkoorden dat het een feest is.
Of die Haagse chic, twee dames van gevorderde leeftijd, die met bescheiden bordjes aangeven tégen te zijn. Tégen Bush, Blair, Balkenende en . . . Bos, die ineens ook op het lijstje van dubieuze politieke leiders uit de B-klasse terecht is gekomen.
Ook oud-minister Jan Pronk heeft die foto's gezien, waarop het gelaat van zijn partijgenoot Bos is afgebeeld met de tekst 'Wie heeft deze man gezien.' Agnes Kant van de SP deelt ze uit, weet de ex-bewindsman.
Een andere mevrouw draagt zowel aan haar voor- als haar achterzijde een bord met oneliners. De aanwezigheid van opdringerige tv-predikers blijkt haar te storen: 'Wie bindt Knevel een chador om?' En: 'Wel eens uit je bed gebeld door een moslim op zondag?'
De vrouw, in haar eentje naar de hoofdstad gekomen: 'Dat gezeik over die moslims moet afgelopen zijn. Ik moest dit echt 'ns een keertje kwijt.'
Op de Dam, de stoet is dan net vertrokken, schiet een man in een blauw SP-jasje een meisje te hulp bij het in brand steken van de Amerikaanse vlag. Het lukt niet, zelfs niet als enkele Amerikanen hun Zippo-aansteker onder de vlag houden.
Het lijkt wel vreedzaam te moéten blijven, vandaag. De LPF is er ook: 'Pim heeft dit niet gewild', luidt de boodschap.
Geheel nieuw, voor Nederlandse begrippen, is het reuzendoek bij de ingang van het Vondelpark: 'Schröder for President.' Der Gerd, de dwarsliggende Duitse bondskanselier die zich zo ferm tegen militair ingrijpen weert, is hier een held. 'Nooit gedacht dat ik ooit nog eens pro-Duits zou zijn', zegt een jonge student uit Leiden.
Opgeschoten jeugd, zoals ze vroeger zou zijn genoemd, is er ook: Marokkaanse tieners, die graag het Amerikaanse consulaat zouden willen bezoeken. Ze hebben enorme praatjes tegen de ME, maar laten zich eenvoudig inpakken door Saskia Kouwenberg, beroepsactiviste en lid van de organisatie.
Wie verder nog kliert, wordt duidelijk zichtbaar door vader of oom van straat geplukt.
De demonstratie eindigt op het Leidseplein. 'Is het nu al afgelopen?', vragen een paar kinderen aan vader en moeder.
Gelukkig is McDonald's in de buurt. Protestborden worden tegen de gevel geplaatst en binnen doet de hele familie zich te goed aan een Amerikaanse hamburger en een beker cola.
De harde kern verzamelt zich in Paradiso, de rocktempel waar tot 's avonds laat wordt gefeest. Tegen de oorlog en voor de vrede.
Bron: http://www.volkskrant.nl/binnenland/1045376778466.html
lachuh...