PDA

Bekijk Volledige Versie : Iraakse olie en het westen



jaja
28-02-03, 10:25
Trouw, donderdag 27 februari 2003
Saddams krabbel is geen handtekening
Guido Goudsmit
Westerse oliemaatschappijen die azen op Iraakse olie, moeten niet te vroeg juichen. Het niet zeker dat de Irakezen hen na Saddams val aan goedkope olie helpen. ,,De voorwaarden kunnen harder worden.''

AMSTERDAM - De Iraakse olievelden worden na een oorlog 'naar verwachting' onder Amerikaanse curatele geplaatst. ,,Hoe lang en in welke mate de Amerikanen de Iraakse olie-industrie zullen managen, is de vraag.'' Bron van het bericht: het tijdschrift Oil & Gas Journal.
De Amerikanen, het Witte Huis voorop, houden vol dat olie in de Iraakse crisis bijzaak is; het draait immers om de ontwapening van dictator Saddam Hoessein. Het verhaal in het olie- en gasblad werpt echter een ander licht op deze kwestie: in de coulissen werken de Amerikanen onder de dekmantel van hun Future
for Iraq-project aan een Iraakse oliepolitiek.
Geef de Amerikaanse regering eens ongelijk: de Iraakse oliereserves zijn met 112 miljard vaten de op een na grootste ter wereld en vertegenwoordigen daarmee een reusachtig strategisch belang. Het spreekt vanzelf dat oliemaatschappijen wereldwijd de Amerikaanse manoeuvres nauwgezet volgen. Na een oorlog kan in Irak ieder ogenblik een ouderwetse gold rush losbarsten. Volgens westerse prognoses zijn de Iraakse olievelden voor een appel en een ei in productie te brengen. Een vat Iraakse olie produceren kost 90 dollarcent, een vat Noordzee-olie 3 à 4 dollar.
Volgens de Council on Foreign Relations, een Amerikaanse denktank, heeft Amerikaanse bemoeienis met de Iraakse olie-industrie in geen geval ten doel Amerikaanse oliemaatschappijen te bevoordelen, laat staan hen in staat te stellen goedkope olie af te tappen. Van de Amerikaanse controle over de olievelden zouden Amerikaanse bedrijven evenwel niet slechter worden: de 'voorlopige' overeenkomsten die Saddam Hoessein tekende met concurrerende oliemaatschappijen zullen onder Amerikaanse druk mogelijk worden ontbonden. 'Heronderhandeld', zoals dat heet.
Het is de hoop van de Amerikaanse (en Britse) olieboeren dat ze ook op het Iraakse feest aanwezig zullen zijn. Als het aan de Iraakse oppositie ligt, worden Saddams contracten daadwerkelijk opengebroken. Maar de Amerikanen zullen geen voorkeursbehandeling krijgen, hebben de oppositieleden al laten doorschemeren.
Amerikanen hebben achterstand in Irak
,,De schijn wordt gewekt dat we wel eventjes binnenvallen, het regime omverwerpen en ExxonMobil onmiddellijk daarna een contract krijgt. Het ligt gecompliceerder'', aldus een Amerikaanse energie-expert in The New York Times. Dat is goed gezien: Amerikaanse oliemaatschappijen staan op fikse achterstand dankzij de strikte Saddam-politiek van hun regering. Toen het sanctieregime van de Verenigde Naties in 1996 werd versoepeld, en Irak weer beperkt 'olie-voor-voedsel' mocht exporteren, handhaafden de Amerikanen de eigen US Sanctions Law. Zelfs voor de eenvoudigste klusjes kon Saddam Hoessein geen Amerikanen inhuren. Russische bedrijven stapten in het gat. Met sommige van hun booractiviteiten lapten de Russen zelfs VN-voorschriften aan hun laars.
Volgens het Amerikaanse ministerie van energie heeft Saddam Hoessein de afgelopen jaren miljardencontracten gegund aan oliemaatschappijen uit onder meer China, Frankrijk (TotalFinaElf), Rusland (LoekOil, Tatneft, Zaroebezjneft), Italië (Eni) en Spanje (Repsol). Ook Shell was een paar jaar geleden openlijk in gesprek met het Iraakse ministerie van olie over een aandeel in het olieveld Ratawi. Deze 'Ontwikkelings- en Productiecontracten' zijn echter geen van alle definitief; ze hebben een duur van 12 jaar. Bovendien brengt het ministerie van olie voortdurend amendementen op de contracten aan. De krabbel van Saddam is geen echte handtekening.
In haar rapport 'The Future of Oil in Iraq: Scenario's and Implications' schetst de Britse onderzoekster Valerie Marcel drie scenario's voor de Iraakse olie. Het eerste heet 'US-topia': de Amerikanen verdrijven Saddam en installeren een democratisch regime, tijdelijk onder bescherming van een leger van de VN of de VS.
Het tweede scenario heet 'Made in Iraq', waar sprake is van een groep Iraakse officieren die Saddam afzet en de ontwapeningseisen uitvoert. Het derde scenario heet 'Turmoil' (Chaos), die ontstaat door een langdurig, guerrilla-achtig conflict. Enkel en alleen in dat derde scenario stort de Iraakse olie-industrie in en stijgen wereldwijd de olieprijzen.
Het is duidelijk dat de Britse onderzoekster, werkzaam bij het Royal Institute of International Affairs, het meeste op heeft met 'US-topia'. Het is daarbij opvallend dat zij, ook onder Amerikaanse paraplu, zeer moeizame onderhandelingen voorziet over nieuwe olieconcessies voor westerse oliemaatschappijen. ,,Hardere voorwaarden zouden wel eens de uitkomst kunnen zijn.''
Olieconsultants bevestigen haar zienswijze: ze wijzen erop dat in de eerste maanden na een gewapend conflict, of een wisseling van de wacht in Bagdad, vooral olie-ingenieursfirma's lucratieve deals kunnen afsluiten, en niet zozeer de oliemaatschappijen. Volgens de Deutsche Bank zullen voor een bedrag van 1,5 miljard dollar reparatiewerkzaamheden moeten worden uitgevoerd aan de Iraakse olie-industrie die na jaren van onderinvesteringen sterk is verwaarloosd. De Irakezen hadden jaren geen toegang tot reserve-onderdelen en hielden hun oliebronnen aan de praat met aftandse technieken.
Copyright: Goudsmit, Guido

manc
28-02-03, 19:36
http://213.129.73.14/aa_dt_new/forums/attatchments/clearlink.jpg