Hamza-T
05-03-03, 22:07
De Ware Motieven achter de Dreigende Oorlog op Irak
Tijdens de herdenking van het begin van de oorlog van de VS tegen Afghanistan, werd in Cincinnati, Ohio, een toespraak gehouden door George Bush, die een overtuigend argument naar voren probeerde te brengen om een oorlog tegen Irak te beginnen. Eensluidend was de Britse Minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw die ook op reis was in het Midden Oosten en de Perzische Golf, in dialoog met Saddam's buurlanden over een mogelijk aankomende oorlog. Ondanks de talrijke pogingen die de Britse en Amerikaanse overheden hebben ondernomen, zou het duidelijk moeten zijn dat dit een koloniale oorlog is gebaseerd op het bevorderen van hun strategische, politieke en economische belangen. Door de argumenten die naar voren worden gebracht, om een reden te verstrekken om Irak aan te vallen, wordt hun absurditeit duidelijk. Dit zou ons ertoe aan moeten zetten om de ware en echte motieven achter deze dreigende oorlog in detail te onderzoeken. De volgende opsomming van redenen, die door Bush en Blair naar voren zijn geschoven, zijn volgens hen zeer belangrijke redenen om in oorlog te gaan tegen Irak
1. De eerste claim die over Irak wordt gemaakt is dat het in materiële breuk is met talrijke VN.- resoluties. In de toespraak van George Bush voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 12 September ging hij een nauwgezet overzicht van alle resoluties die Saddam had gebroken af. Het probleem van deze aanpak is dat andere landen, in het bijzonder India en Israël, ook de VN.- resoluties hebben gebroken, dit betekent niet dat Tel Aviv of New Delhi voor een dreigende aanval worden opgewarmd. Het concept van "dubbele standaard" wordt op deze manier door Westerse leiders versterkt aangezien zij betogen dat het concept "Internationale wet" op de eerste plaats komt, wat eenvoudigweg niet zo is. De instemming met Internationale wet komt slechts voor wanneer het met nationale belangen samengaat. Het feit dat vijf permanente leden een veto hebben in een instelling, welke opgericht is om democratie en de normen van de internationale wet te vertegenwoordigen en te bevorderen, zou komisch zijn als het niet zulke ernstige gevolgen had.
2. De tweede claim die over Irak wordt gemaakt is dat het zou moeten worden aangevallen omdat het over massavernietigingswapens beschikt. Veel landen zijn echter in het bezit van massavernietigingswapens, de landen die willen aanvallen inbegrepen. Dit is zo duidelijk dat dit de echte reden niet kan zijn. Bush zei in een recente toespraak: "Irakese massavernietigingswapens worden gecontroleerd door een moordende tiran die reeds chemische wapens heeft gebruikt om duizenden mensen te doden." Maar toch hebben de voorgangers van Bush in het Witte Huis ook kernbommen en chemische wapens gebruikt, in Japan en Vietnam om enkelen te noemen, het is ook onnodig om erbij te vermelden dat er honderden duizenden mensen hierbij gedood zijn.
3. De Claim is dat Saddam een monster, een echte brutale dictator is die zijn eigen mensen terroriseert en daarom moet worden verwijderd. Het tegenargument luidt dat het het Westen was dat Saddam heeft bewapend en hem als vriend in de armen heeft genomen in de tachtiger jaren. Dit tegenargument wordt met minachting bekeken. Volgens Bill Clinton heeft het Westen een morele plicht om het moeras te reinigen dat zij zelf leven in heeft geblazen. Er zou geen probleem zijn met dit argument als het Westen naar voren zou treden en toegeven dat het behandelen van smerige en brutale dictators afhangt van politieke belangen in plaats van te beweren dat zij empathie en sympathie hebben met de mensen die onder deze dictators leven. Toen Madeleine Albright een paar jaar geleden gevraagd werd in een Amerikaans televisie intervieuw of de dood van 500.000 Irakese kinderen als gevolg van de sancties van de Verenigde Staten een prijs is die het waard was te betalen, antwoordde zij: "ja ik geloof dat de prijs waard was te betalen".
Om het ware gezicht van de doctrine van het ethische buitenlands beleid van het Westen bloot te stellen is om naar de overeenstemming met de huidige bondgenoten van het Westen in de Oorlog tegen het "terrorisme" te kijken. Onder deze bondgenoten zitten verscheidene ongure types zoals Islam Karimov de slager van Tasjkent die stelselmatig zijn politieke tegenstanders gevangenneemt en vermoord. Terwijl Bagdad de dreigende perspectieven van kruisraketten en F16 "precisie bombardementen" ademloos afwacht, ontvangt Tasjkent, de hulppakketten van de VS., meer leningen van het Internationale Monetaire Fonds en verdere aanmoediging in zijn hardhandige optreden tegen Islamitische groeperingen.
4. De vierde claim is dat Saddam Hussein een speciaal geval is in zoverre dat hij een verleden heeft van gebruik van massavernietigingswapens, evenals vroegere ervaringen heeft inzake het binnenvallen van zijn buurlanden. Nochtans is het gebruik van massavernietigingswapens en het binnenvallen van andere landen niet beperkt tot Saddam en dezelfde beschuldiging kan ook tegen de VS., Groot-Brittannië of Israël toegepast worden. Behoeftig aan een overtuigend argument beweren Groot-Brittannië en Amerika dat Irak binnen een aantal maanden kernwapens kan ontwikkelen en dan deze kan overdragen aan groepen zoals Al Qaeda. Dit laatstgenoemde argument brengt ons tot de basis van het nieuwe neoconservatieve denken binnen het Witte Huis van Bush, dat verklaart dat het recht van invasie van een staat een volkomen aanvaardbare politieke en militaire doctrine is, vooral na 11 september. Zij beweren dat de internationale veiligheid in het geding is. De pleitbezorgers van deze doctrine hebben deze staten beschreven als de "as van het kwaad", zijnde de minister van defensie Rumsfeld, Vice-president Cheney en de Afgevaardigde Wolfowitz. Zij geloven in de absolute superioriteit van de Verenigde Staten en dat de multilaterale en internationale Instellingen zoals de Verenigde Naties beperkt moet blijven tot de handelingen van de Verenigde Staten wanneer zij in haar eigen nationaal belang handelt. Bijgevolg geloven zij dat een preventieve aanval op Irak niet alleen gerechtvaardigd is maar ook een verplichting is. Geen wonder dat zelfs de Europese diplomaten inzien dat een paar doorgedraaiden nu de veilige thuishaven hebben overgenomen. Het punt van een invasie zoals velen hebben aangewezen, is dat het slechts kan worden uitgevoerd door de Verenigde Staten of zijn bondgenoten. In gelijkwaardige omstandigheden zou een Syrische en Egyptische aanval op Israël eveneens gerechtvaardigd worden. Israël is in het bezit van massavernietigingswapens, is zijn buurlanden binnengevallen en blijft een toenemende dreiging, overtreedt internationale wetten en overeenkomsten, onderdrukt zijn eigen mensen en wordt door een brutale leider geleid die betrokken is geweest en nog steeds betrokken is bij oorlogsmisdaden. Dit argument negeert gemakshalve het feit dat de voorgaande invallen van Irak in haar buurlanden plaats hebben gevonden onder de ogen van het Westen, zelfs met haar stilzwijgende goedkeuring. De Iraakse president heeft geen verleden van individueel handelen. Zelfs de invasie van Koeweit toont dit aan, het knipogen van de ambassadrice van de Verenigde Staten in Bagdad werd goed begrepen!
Wat zijn de echte redenen voor een oorlog op Irak waarvan het Westen elke dialoog probeert te vermijden? Velen hebben vermeld dat het om olie zou gaan, en dit is duidelijk een zeer belangrijke reden. Het Kabinet van Bush met inbegrip van Bush zelf heeft persoonlijke en politieke belangen in de oliesector. Cheney was het hoofd van Haliburton die verantwoordelijk was voor de opbouw van de beschadigde oliegebieden van Irak, nadat de Verenigde Naties enkele sancties in 1998 verzachte. Nog roept Cheney nu dat Saddam Hussein " de slechtste leider van de wereld" is. Vermoedelijk zal na de volgende ronde van bombardementen, Halliburton nogmaals in de poolpositie staan om hun diensten aan het post- Saddam Irak te verlenen. Washington behoort dezer dagen in meer of minder mate tot de gas en olie-industrie die meer dan 50 miljoen dollar gepompt heeft in politieke kandidaten sinds de verkiezing van 2000. Bovendien bekijkt Amerika olie niet enkel en alleen als economisch goed maar een strategische noodzaak toe te schrijven aan het effect van olie op handel en economie. De Verenigde Staten heeft talrijke manieren gezocht om zijn olieleveranciers te diversifiëren om niet meer afhankelijkheid te zijn van Saoedi-Arabië en heeft andere landen zoals Nigeria, Angola en Rusland hiervoor aangesteld. De controle van de Iraakse olie zou hierdoor niet alleen een strategisch vacuüm vullen maar tevens fungeren als een alternatief tegen het in toenemende mate onvoorspelbare en onbetrouwbare Saoedi-Arabische regime. Het was niet zonder reden dat een Amerikaanse ambtenaar van economische zaken vorige week in Warschau zei dat een nevenproduct van een nieuwe golfoorlog goedkopere olie voor de wereldmarkten zou betekenen.
Dit is gaat eenvoudigweg echter niet enkel over olie, de laatste Golfoorlog was een succesvolle marketing campagne voor de defensiecontractanten van de Verenigde Staten. Wanneer wij het hebben over de corruptie van de Derde Wereldlanden, zal onmiddellijk het verband tussen de defensie-industrie en het succes van de Verenigde Staten in gedachten komen. De oudste vriend van M. Rumsfeld's genaamd Frank Carlucci, voormalige defensiesecretaris die nu de Carlyle Groep - investeringsconsortium - leidt, welke een groot belang heeft in de contracterende firma van "United Defence".
De raad van Carlyle omvat George Bush Senior en James Baker. Één programma alleen, " de artilleriesysteem van de Kruisvaarder" (Crusader artillery system; een gemechaniseerd artillerie systeem), heeft Carlyle meer dan 2 miljard dollar aan contracten opgeleverd. De contracten van de olie en van de defensie kunnen de tastbare elementen zijn maar de neoconservatieven die nu de westervleugel controleren zeggen het volgende over de VS. "decennia wordt er gestreefd naar een meer permanente rol in de regionale veiligheid van de Golf".
Terwijl het onopgeloste conflict met Irak heel snel afgehandeld dient te worden, wordt de behoefte aan een wezenlijke Amerikaanse aanwezigheid in de Golf alsmaar groter, onafhankelijk van het regime van Saddam Hussein. Dit is een plan van opeenvolgende Amerikaanse regeringen geweest sinds de tweede wereldoorlog en een succesvolle invasie van Irak met de onvermijdelijke herstructurering van instellingen en personeel.
Net zoals het Westen zijn marionet in Afghanistan heeft aangesteld wil het nu een Iraakse Hamid Karzai neerzetten. Één van de belangrijkste personen die genoemd wordt is generaal Nizar Al - Khazraji, die volgens vele mensenrechtenorganisaties de bevelhebber was die de chemische aanval op Halabjah in 1988 lanceerde. Nochtans houdt het gebruik van de "ergste wapens van de wereld" David Mack, hogere ambtenaar in de afdeling de Verenigde Staten, niet tegen om Khazraji als volgt te beschrijven: "bezit een goede militaire reputatie" en " de juiste ingrediënten als toekomstige leider in Irak". De tweede persoon is Brigadegeneraal Najib Al-Salihi die een significante rol heeft gespeeld in het neerslaan van de opstand in Irak na het einde van de afgelopen Golfoorlog, welke ertoe heeft geleid dat er 1.5 miljoen mensen hun huis moest ontvluchten, terwijl Salihi een boek schreef over hoe effectief hij de opstand had verpletterd. Salihi was in 1995 ontoereikend en leidt nu de door de CIA gesponsorde "Beweging van de Ambtenaren van het vrije Irak". De derde persoon is Ahmad Chalabi die de aandacht trok van de internationale media, niet voor zijn politieke verzet tegen Saddam, maar wegens zijn vlucht uit Jordanië naar Londen na aantijgingen omtrent verduistering van fondsen van de bank die hij zelf bezat, waarvoor hij later berecht is in afwezigheid van hemzelf, en in 1992 veroordeeld werd tot 32 jaar celstraf.
Wat een glorieuze vervangingen heeft het Westen voor de mensen van Irak in het verschiet, veroordeelde verduisteraars, oorlogsmisdadigers en CIA marionetten. Maar toch is dit de visie die overgedragen wordt tot ons allen, door de heren Bush en Blair. Gaan de Britse en Amerikaanse militairen werkelijk hun levens riskeren in de hete woestijnen van de Golf omwille van de hegemonie van de Verenigde Staten, olie, defensiecontracten en de totstandbrenging van een corrupte Iraakse Hamid Karzai? Herinneren zij zich niet wat er de laatste keer gebeurd is? De restauratie van een corrupte Emir in Koeweit, de dood van velen van hun collega's en een moeizaam leven voor veel van hen die nog steeds leiden aan de ziekte genaamd "Golf-oorlogssyndroom". Gaan de Europese burgers werkelijk dit nieuwe "Amerikaanse imperium Roman" gepaard gaande met imperialisme goedkeuren, dat niet alleen voor zichzelf maar tevens voor de gehele wereld ellende zal brengen?
De Islamitische ideologie verstrekt het enige echte alternatief voor de door kapitalisme overheerste wereld waar wij vandaag in leven. Islam verstrekt, in tegenstelling tot de materialistisch gecentreerde benadering van het kapitalisme tot buitenlandse en binnenlandse beleid, een complete oplossing die zich richt tot het geestelijke en politieke vacuüm in de samenleving. Hierdoor heeft Islam eenvoudig het doel om zijn ideeën en systeem te verspreiden zodat de onrechtvaardigheden van de menselijke geïnspireerde wetgeving wordt verwijderd. De Islamitische ideologie heeft een grote beschaving en systeem achtergelaten, een systeem dat ten uitvoer werd gebracht en eeuwenlang de wereldleider was. Het blonk uit in wetenschappelijke ontwikkelingen en vorderingen terwijl West Europa in de donkere tijden leefde. Het is niet zonder reden dat de Christenen zij aan zij hebben gevochten met de Moslims tegen de kruisvaarders in de elfde en twaalfde eeuwen, omdat zij in de superioriteit geloofden van het leven onder de Islamitische Staat. Ook de duizenden Joden die drie eeuwen later vervolgd werden door de Spaanse Inquisitie en een veilige thuishaven kregen in de Islamitische staat is een voorbeeld voor het Westen. Dit handelen is omdat de Islamitische Staat de voorschriften van de Profeet van de Islam toepast: "Degene die een dhimmi (niet moslimburger) berokkent, berokkent mij". Bekijkt de geschiedenis van Palestina onder de Islam en vergelijk het tijdperk van de Kruisvaarders en nu door de Zionisten.
bron link:
Expliciet (http://www.expliciet.nl/)
Tijdens de herdenking van het begin van de oorlog van de VS tegen Afghanistan, werd in Cincinnati, Ohio, een toespraak gehouden door George Bush, die een overtuigend argument naar voren probeerde te brengen om een oorlog tegen Irak te beginnen. Eensluidend was de Britse Minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw die ook op reis was in het Midden Oosten en de Perzische Golf, in dialoog met Saddam's buurlanden over een mogelijk aankomende oorlog. Ondanks de talrijke pogingen die de Britse en Amerikaanse overheden hebben ondernomen, zou het duidelijk moeten zijn dat dit een koloniale oorlog is gebaseerd op het bevorderen van hun strategische, politieke en economische belangen. Door de argumenten die naar voren worden gebracht, om een reden te verstrekken om Irak aan te vallen, wordt hun absurditeit duidelijk. Dit zou ons ertoe aan moeten zetten om de ware en echte motieven achter deze dreigende oorlog in detail te onderzoeken. De volgende opsomming van redenen, die door Bush en Blair naar voren zijn geschoven, zijn volgens hen zeer belangrijke redenen om in oorlog te gaan tegen Irak
1. De eerste claim die over Irak wordt gemaakt is dat het in materiële breuk is met talrijke VN.- resoluties. In de toespraak van George Bush voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 12 September ging hij een nauwgezet overzicht van alle resoluties die Saddam had gebroken af. Het probleem van deze aanpak is dat andere landen, in het bijzonder India en Israël, ook de VN.- resoluties hebben gebroken, dit betekent niet dat Tel Aviv of New Delhi voor een dreigende aanval worden opgewarmd. Het concept van "dubbele standaard" wordt op deze manier door Westerse leiders versterkt aangezien zij betogen dat het concept "Internationale wet" op de eerste plaats komt, wat eenvoudigweg niet zo is. De instemming met Internationale wet komt slechts voor wanneer het met nationale belangen samengaat. Het feit dat vijf permanente leden een veto hebben in een instelling, welke opgericht is om democratie en de normen van de internationale wet te vertegenwoordigen en te bevorderen, zou komisch zijn als het niet zulke ernstige gevolgen had.
2. De tweede claim die over Irak wordt gemaakt is dat het zou moeten worden aangevallen omdat het over massavernietigingswapens beschikt. Veel landen zijn echter in het bezit van massavernietigingswapens, de landen die willen aanvallen inbegrepen. Dit is zo duidelijk dat dit de echte reden niet kan zijn. Bush zei in een recente toespraak: "Irakese massavernietigingswapens worden gecontroleerd door een moordende tiran die reeds chemische wapens heeft gebruikt om duizenden mensen te doden." Maar toch hebben de voorgangers van Bush in het Witte Huis ook kernbommen en chemische wapens gebruikt, in Japan en Vietnam om enkelen te noemen, het is ook onnodig om erbij te vermelden dat er honderden duizenden mensen hierbij gedood zijn.
3. De Claim is dat Saddam een monster, een echte brutale dictator is die zijn eigen mensen terroriseert en daarom moet worden verwijderd. Het tegenargument luidt dat het het Westen was dat Saddam heeft bewapend en hem als vriend in de armen heeft genomen in de tachtiger jaren. Dit tegenargument wordt met minachting bekeken. Volgens Bill Clinton heeft het Westen een morele plicht om het moeras te reinigen dat zij zelf leven in heeft geblazen. Er zou geen probleem zijn met dit argument als het Westen naar voren zou treden en toegeven dat het behandelen van smerige en brutale dictators afhangt van politieke belangen in plaats van te beweren dat zij empathie en sympathie hebben met de mensen die onder deze dictators leven. Toen Madeleine Albright een paar jaar geleden gevraagd werd in een Amerikaans televisie intervieuw of de dood van 500.000 Irakese kinderen als gevolg van de sancties van de Verenigde Staten een prijs is die het waard was te betalen, antwoordde zij: "ja ik geloof dat de prijs waard was te betalen".
Om het ware gezicht van de doctrine van het ethische buitenlands beleid van het Westen bloot te stellen is om naar de overeenstemming met de huidige bondgenoten van het Westen in de Oorlog tegen het "terrorisme" te kijken. Onder deze bondgenoten zitten verscheidene ongure types zoals Islam Karimov de slager van Tasjkent die stelselmatig zijn politieke tegenstanders gevangenneemt en vermoord. Terwijl Bagdad de dreigende perspectieven van kruisraketten en F16 "precisie bombardementen" ademloos afwacht, ontvangt Tasjkent, de hulppakketten van de VS., meer leningen van het Internationale Monetaire Fonds en verdere aanmoediging in zijn hardhandige optreden tegen Islamitische groeperingen.
4. De vierde claim is dat Saddam Hussein een speciaal geval is in zoverre dat hij een verleden heeft van gebruik van massavernietigingswapens, evenals vroegere ervaringen heeft inzake het binnenvallen van zijn buurlanden. Nochtans is het gebruik van massavernietigingswapens en het binnenvallen van andere landen niet beperkt tot Saddam en dezelfde beschuldiging kan ook tegen de VS., Groot-Brittannië of Israël toegepast worden. Behoeftig aan een overtuigend argument beweren Groot-Brittannië en Amerika dat Irak binnen een aantal maanden kernwapens kan ontwikkelen en dan deze kan overdragen aan groepen zoals Al Qaeda. Dit laatstgenoemde argument brengt ons tot de basis van het nieuwe neoconservatieve denken binnen het Witte Huis van Bush, dat verklaart dat het recht van invasie van een staat een volkomen aanvaardbare politieke en militaire doctrine is, vooral na 11 september. Zij beweren dat de internationale veiligheid in het geding is. De pleitbezorgers van deze doctrine hebben deze staten beschreven als de "as van het kwaad", zijnde de minister van defensie Rumsfeld, Vice-president Cheney en de Afgevaardigde Wolfowitz. Zij geloven in de absolute superioriteit van de Verenigde Staten en dat de multilaterale en internationale Instellingen zoals de Verenigde Naties beperkt moet blijven tot de handelingen van de Verenigde Staten wanneer zij in haar eigen nationaal belang handelt. Bijgevolg geloven zij dat een preventieve aanval op Irak niet alleen gerechtvaardigd is maar ook een verplichting is. Geen wonder dat zelfs de Europese diplomaten inzien dat een paar doorgedraaiden nu de veilige thuishaven hebben overgenomen. Het punt van een invasie zoals velen hebben aangewezen, is dat het slechts kan worden uitgevoerd door de Verenigde Staten of zijn bondgenoten. In gelijkwaardige omstandigheden zou een Syrische en Egyptische aanval op Israël eveneens gerechtvaardigd worden. Israël is in het bezit van massavernietigingswapens, is zijn buurlanden binnengevallen en blijft een toenemende dreiging, overtreedt internationale wetten en overeenkomsten, onderdrukt zijn eigen mensen en wordt door een brutale leider geleid die betrokken is geweest en nog steeds betrokken is bij oorlogsmisdaden. Dit argument negeert gemakshalve het feit dat de voorgaande invallen van Irak in haar buurlanden plaats hebben gevonden onder de ogen van het Westen, zelfs met haar stilzwijgende goedkeuring. De Iraakse president heeft geen verleden van individueel handelen. Zelfs de invasie van Koeweit toont dit aan, het knipogen van de ambassadrice van de Verenigde Staten in Bagdad werd goed begrepen!
Wat zijn de echte redenen voor een oorlog op Irak waarvan het Westen elke dialoog probeert te vermijden? Velen hebben vermeld dat het om olie zou gaan, en dit is duidelijk een zeer belangrijke reden. Het Kabinet van Bush met inbegrip van Bush zelf heeft persoonlijke en politieke belangen in de oliesector. Cheney was het hoofd van Haliburton die verantwoordelijk was voor de opbouw van de beschadigde oliegebieden van Irak, nadat de Verenigde Naties enkele sancties in 1998 verzachte. Nog roept Cheney nu dat Saddam Hussein " de slechtste leider van de wereld" is. Vermoedelijk zal na de volgende ronde van bombardementen, Halliburton nogmaals in de poolpositie staan om hun diensten aan het post- Saddam Irak te verlenen. Washington behoort dezer dagen in meer of minder mate tot de gas en olie-industrie die meer dan 50 miljoen dollar gepompt heeft in politieke kandidaten sinds de verkiezing van 2000. Bovendien bekijkt Amerika olie niet enkel en alleen als economisch goed maar een strategische noodzaak toe te schrijven aan het effect van olie op handel en economie. De Verenigde Staten heeft talrijke manieren gezocht om zijn olieleveranciers te diversifiëren om niet meer afhankelijkheid te zijn van Saoedi-Arabië en heeft andere landen zoals Nigeria, Angola en Rusland hiervoor aangesteld. De controle van de Iraakse olie zou hierdoor niet alleen een strategisch vacuüm vullen maar tevens fungeren als een alternatief tegen het in toenemende mate onvoorspelbare en onbetrouwbare Saoedi-Arabische regime. Het was niet zonder reden dat een Amerikaanse ambtenaar van economische zaken vorige week in Warschau zei dat een nevenproduct van een nieuwe golfoorlog goedkopere olie voor de wereldmarkten zou betekenen.
Dit is gaat eenvoudigweg echter niet enkel over olie, de laatste Golfoorlog was een succesvolle marketing campagne voor de defensiecontractanten van de Verenigde Staten. Wanneer wij het hebben over de corruptie van de Derde Wereldlanden, zal onmiddellijk het verband tussen de defensie-industrie en het succes van de Verenigde Staten in gedachten komen. De oudste vriend van M. Rumsfeld's genaamd Frank Carlucci, voormalige defensiesecretaris die nu de Carlyle Groep - investeringsconsortium - leidt, welke een groot belang heeft in de contracterende firma van "United Defence".
De raad van Carlyle omvat George Bush Senior en James Baker. Één programma alleen, " de artilleriesysteem van de Kruisvaarder" (Crusader artillery system; een gemechaniseerd artillerie systeem), heeft Carlyle meer dan 2 miljard dollar aan contracten opgeleverd. De contracten van de olie en van de defensie kunnen de tastbare elementen zijn maar de neoconservatieven die nu de westervleugel controleren zeggen het volgende over de VS. "decennia wordt er gestreefd naar een meer permanente rol in de regionale veiligheid van de Golf".
Terwijl het onopgeloste conflict met Irak heel snel afgehandeld dient te worden, wordt de behoefte aan een wezenlijke Amerikaanse aanwezigheid in de Golf alsmaar groter, onafhankelijk van het regime van Saddam Hussein. Dit is een plan van opeenvolgende Amerikaanse regeringen geweest sinds de tweede wereldoorlog en een succesvolle invasie van Irak met de onvermijdelijke herstructurering van instellingen en personeel.
Net zoals het Westen zijn marionet in Afghanistan heeft aangesteld wil het nu een Iraakse Hamid Karzai neerzetten. Één van de belangrijkste personen die genoemd wordt is generaal Nizar Al - Khazraji, die volgens vele mensenrechtenorganisaties de bevelhebber was die de chemische aanval op Halabjah in 1988 lanceerde. Nochtans houdt het gebruik van de "ergste wapens van de wereld" David Mack, hogere ambtenaar in de afdeling de Verenigde Staten, niet tegen om Khazraji als volgt te beschrijven: "bezit een goede militaire reputatie" en " de juiste ingrediënten als toekomstige leider in Irak". De tweede persoon is Brigadegeneraal Najib Al-Salihi die een significante rol heeft gespeeld in het neerslaan van de opstand in Irak na het einde van de afgelopen Golfoorlog, welke ertoe heeft geleid dat er 1.5 miljoen mensen hun huis moest ontvluchten, terwijl Salihi een boek schreef over hoe effectief hij de opstand had verpletterd. Salihi was in 1995 ontoereikend en leidt nu de door de CIA gesponsorde "Beweging van de Ambtenaren van het vrije Irak". De derde persoon is Ahmad Chalabi die de aandacht trok van de internationale media, niet voor zijn politieke verzet tegen Saddam, maar wegens zijn vlucht uit Jordanië naar Londen na aantijgingen omtrent verduistering van fondsen van de bank die hij zelf bezat, waarvoor hij later berecht is in afwezigheid van hemzelf, en in 1992 veroordeeld werd tot 32 jaar celstraf.
Wat een glorieuze vervangingen heeft het Westen voor de mensen van Irak in het verschiet, veroordeelde verduisteraars, oorlogsmisdadigers en CIA marionetten. Maar toch is dit de visie die overgedragen wordt tot ons allen, door de heren Bush en Blair. Gaan de Britse en Amerikaanse militairen werkelijk hun levens riskeren in de hete woestijnen van de Golf omwille van de hegemonie van de Verenigde Staten, olie, defensiecontracten en de totstandbrenging van een corrupte Iraakse Hamid Karzai? Herinneren zij zich niet wat er de laatste keer gebeurd is? De restauratie van een corrupte Emir in Koeweit, de dood van velen van hun collega's en een moeizaam leven voor veel van hen die nog steeds leiden aan de ziekte genaamd "Golf-oorlogssyndroom". Gaan de Europese burgers werkelijk dit nieuwe "Amerikaanse imperium Roman" gepaard gaande met imperialisme goedkeuren, dat niet alleen voor zichzelf maar tevens voor de gehele wereld ellende zal brengen?
De Islamitische ideologie verstrekt het enige echte alternatief voor de door kapitalisme overheerste wereld waar wij vandaag in leven. Islam verstrekt, in tegenstelling tot de materialistisch gecentreerde benadering van het kapitalisme tot buitenlandse en binnenlandse beleid, een complete oplossing die zich richt tot het geestelijke en politieke vacuüm in de samenleving. Hierdoor heeft Islam eenvoudig het doel om zijn ideeën en systeem te verspreiden zodat de onrechtvaardigheden van de menselijke geïnspireerde wetgeving wordt verwijderd. De Islamitische ideologie heeft een grote beschaving en systeem achtergelaten, een systeem dat ten uitvoer werd gebracht en eeuwenlang de wereldleider was. Het blonk uit in wetenschappelijke ontwikkelingen en vorderingen terwijl West Europa in de donkere tijden leefde. Het is niet zonder reden dat de Christenen zij aan zij hebben gevochten met de Moslims tegen de kruisvaarders in de elfde en twaalfde eeuwen, omdat zij in de superioriteit geloofden van het leven onder de Islamitische Staat. Ook de duizenden Joden die drie eeuwen later vervolgd werden door de Spaanse Inquisitie en een veilige thuishaven kregen in de Islamitische staat is een voorbeeld voor het Westen. Dit handelen is omdat de Islamitische Staat de voorschriften van de Profeet van de Islam toepast: "Degene die een dhimmi (niet moslimburger) berokkent, berokkent mij". Bekijkt de geschiedenis van Palestina onder de Islam en vergelijk het tijdperk van de Kruisvaarders en nu door de Zionisten.
bron link:
Expliciet (http://www.expliciet.nl/)