PDA

Bekijk Volledige Versie : "Pax Americana"



Dx_
15-03-03, 12:23
"Pax Americana"
Door Jim Lobe.

WASHINGTON, 9 september 2002 - In 1992 zorgde een document met richtlijnen voor het defensiebeleid van de Verenigde Staten dat werd gelekt naar de New York Times, kort voor opschudding. De tekst, het werk van twee relatief onbekende beleidsmakers in het Pentagon, schetste een beeld van een 'Pax Americana', een wereld die werd gedomineerd door het militaire apparaat van de Verenigde Staten. Toen op 11 september gekaapte lijnvliegtuigen in de WTC-torens en het Pentagon crashten, diende zich een gunstig moment aan om de visie op een 'Pax Americana' opnieuw onder het stof vandaan te halen.

Door de politieke ambities van mogelijke concurrenten te ontmoedigen en tijdig op te treden tegen staten die massavernietigingswapens maken, zouden de VS het hele Euraziatische continent onder militaire controle krijgen, zo voorspelde het document uit 1992. Militaire interventies zouden een constante worden in het geopolitieke landschap en Washington zou uitgroeien tot de ultieme behoeder van de wereldorde, zonder evenwel het eigen belang uit het oog te verliezen.

"De VS kunnen niet de politieman van de wereld worden door te strijden tegen elke vorm van onrecht. We houden ons het recht voor enkel het onrecht aan te pakken dat ingaat tegen onze belangen, dat van onze bondgenoten of dat een ernstige bedreiging vormt voor de internationale betrekkingen", zo luidde de ontwerptekst voor een Defence Policy Guidance (DPG).

In de uiteindelijke DPG bleef van die imperialistische visie niet veel over, onder druk van toenmalig nationaal veiligheidsadviseur Brent Scrowcroft en minister van buitenlandse zaken James Baker. Maar de strategie werd niet vergeten door de toenmalige Pentagon-baas Dick Cheney en de medewerkers die de tekst hadden opgesteld: Paul Wolfowitz en I. Lewis Libby.

Toen op 11 september gekaapte lijnvliegtuigen in de WTC-torens en het Pentagon crashten, werd de 'Pax Americana' weer uit de la gehaald. Dick Cheney was intussen vice-president geworden, Libby zijn naaste adviseur en Wolfowitz vice-minister van Defensie onder gelijkgezinde Donald Rumsfeld. In een jaar tijd zijn de haviken in de Amerikaanse regering er volgens Amerikaans VN-ambassadeur John Negroponte in geslaagd een einde te maken aan een traditie van 55 jaar "tweesporenbeleid".

Die "traditie", zoals onlangs beschreven door professor G. John Ikenberry in het weekblad Foreign Affairs, bestond uit een combinatie van twee strategieën. Een realpolitiek die gestoeld was op afschrikking en het behouden van een globaal machtsevenwicht, en een meer internationalistische aanpak gebaseerd op het ontwikkelen van multilaterale regels om de democratie en de vrijhandel te bevorderen.

In zijn artikel 'America's Imperial Ambition' schrijft Ikenberry: "Volgens het nieuwe paradigma mag Amerika zich minder aan banden laten leggen door regels en bondgenoten en moet het unilateraal en preventief optreden tegen terroristische bedreigingen en landen die massavernietigingswapens maken. Om de wereldorde te besturen zullen de VS gebruik maken van hun ongeëvenaarde militaire macht". De "war on terrorism" is volgens Ikenberry niet meer dan een facade voor deze nieuwe strategie.

Deze nieuwe koers zou het resultaat zijn van de drijvende kracht van drie politieke clans: rechtse machtspolitici zoals Rumsfeld en Cheney, joodse neoconservatieven die nauw aanleunen bij de Israëlische regeringspartij Likoed en de leiders van christelijk rechts in de Verenigde Staten. Zij delen een sterk vertrouwen in de militaire macht van de Verenigde Staten en een zwart-witvisie op een wereld waarin goed en kwaad elkaar bestrijden en de VS de krachten van het goede vertegenwoordigen.

Tot de politieke agenda behoren ook de steun voor de Israëlische premier Ariël Sharon en pogingen om internationale verdragen, bijvoorbeeld over het internationaal strafhof en ontwapening, te saboteren. Dit wantrouwen tegen multilateralisme, dat niet strookt met de bijzondere roeping van de VS, gaat gepaard met een wantrouwen voor Europeanen en de overtuiging dat de radicale Islam een bedreiging vormt voor de Westerse beschaving. Ook China behoort op lange termijn tot de bedreigingen, maar dat wordt tegenwoordig niet meer zo luid gezegd.

Al deze stellingen zijn terug te vinden in de brieven en verklaringen van het Project for a New American Century (PNAC). Deze organisatie werd vijf jaar geleden opgericht door een twintigtal rechtse politici, onder wie Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz, Libby, Jeb Bush en Dan Quayle. (IPS)

Dx_
15-03-03, 13:06
Mensen als Richard Perle, Paul Wolfowitz, Douglas Feith, Elliot Abrams en alle andere zionisten in de Bush Administration dreigen een hele wereldbeschaving in de afgrond te trekken die het zionisme heet.

De zionisten zijn zo machtig in Amerika dat zij kunnen spioneren voor Israel zonder voor de gevolgen hoeven te vrezen. Het is algemeen bekend dat Richard Perle geheime informatie doorspeelde naar de israelische ambassade, ook is het algemeen bekend dat hij van verschillende israelische wapenleveranciers ettelijke malen geld heeft ontvangen.

Een journalist die een artikel schreef over een bedrijf dat Perle had opgezet en dat directe nut zou hebben uit een oorlog met Irak werd door hem een terrorist genoemd. Alhoewel deze journalist alom bekend staat om zijn professionalisme, ettelijke journalistieke prijzen heeft gewonnen waaronder in 1970 de Pulitzer prijs en 4 George Polk Awards.
Zie hier dat artikel:
http://www.newyorker.com/printable/?fact/030317fa_fact