Ramzi
19-03-03, 18:47
Denktank plande oorlog al in 1998
Politieke theorie achter een oorlog
Niks olie of 'war against terrorism'. Al in 1998 bedacht en publiceerde een neo-conservatieve denktank de plannen voor een oorlog. Veel aandacht werd er niet aan geschonken, maar nu de kopstukken uit die denktank aan de macht zijn, lijkt het te gaan gebeuren.
'The Project for the New American Century' (PNAC) werd in 1997 in Washington opgericht. Onder de eerste ondertekenaars van de principes zaten bekende namen uit de hedendaagse Amerikaanse politiek. Jeb Bush (gouverneur van Florida en broer van de president), Dick Cheney (vice president), Lewis Libby (Cheneys rechterhand), Donald Rumsfeld (Minister van defensie), Paul Wolfowitz (Defensie secretaris), Richard Armitage (secrateris Buitenlandse Zaken) en Richard Perle (voorzitter Defense Policy Board) zijn allen leden van het eerste uur.
Het doel van de PNAC is eenduidig: de herbevestiging en reïnstallatie van de Verenigde Staten als de hegemoniale grootmacht in de wereld. Kortom een hernieuwde Pax Americana.
Ondanks de grote namen in de organisatie was de PNAC gewoon één van de vele denktanks die in Washington politieke voet aan de grond probeerde te krijgen. Buiten ultra conservatieve kring (een aantal leden vond tijdens de Koude Oorlog een nucleaire oorlog rechtvaardig en noodzakelijk) was er nauwelijks aandacht voor het project. Totdat Bush aan de macht kwam en tot 11 september 2001.
Met Bush verwierf de PNAC daadwerkelijk politieke invloed kreeg het zelfs een bijzonder stevige vertegenwoordiging in de regerende macht. De aanslagen van 11 september fungeerde als een modern Pearl Harbour. Een catastrofale tegenslag die een uitsekende bodem was voor de meer radicale opvattingen van de PNAC vormde.
Visie
Om de hegemoniale positie in de wereld weer in te nemen zouden alle middelen te rechtvaardigen zijn, zelfs het voeren van een oorlog. De VS mocht als grootmacht niet in twijfel staan. Moest Europa, Rusland en China duidelijk maken hoe de machtsverhoudingen daadwerkelijk liggen.
Het Midden Oosten en Irak speelt een cruciale rol in plan. "Controleer olie en je controleert je tegenstanders", schreef de PNAC in 2000. De persoon Saddam was in dat rapport geen issue, slechts een 'puppet'. Het Amerikaanse belang ontstijgt Saddam en ligt misschien na Irak ook in Iran. Amerikaanse controle van Iran moet na de aanstaande oorlog dan ook niet worden uitgesloten.
Het vervolg
Zoals al helemaal niet moet worden verwacht dat het bij die ene oorlog zal blijven. Volgens de nieuwe doctrine van, die Bush nu lijkt te volgen, "is het vechten en beslissend winnen van meerdere 'theater' oorlogen noodzakelijk".
Irak lijkt dus slechts stap één van de nieuwe Amerikaanse spierballenpolitiek die de wereld moet overtuigen van de suprematie van grootmacht VS. Iran moet vrezen ook te moeten buigen voor de weg die Bush is ingeslagen. Voor Noord Korea en de Filipijnnen geldt dat ze ook al in woord gewaarschuwd zijn. Na een succesvolle afronding van de situatie Irak/Iran zal Azië aan de beurt zijn.
Natuurlijk zullen er velen door deze politiek sterven. Zowel tijdens als na de oorlog valt er groot menselijk leed te voorspellen. Voor het Project for the New American Century en zijn leden is het een prijs die betaald moet worden. Voor hun overstijgen de voordelen de risico's. Het einddoel wordt niet ter discussie gesteld.
Het is aan de volksvertegenwoordigingen in de wereld en de publieke opinie om hier wel of niet mee akkoord te gaan.
Joost Valkhoff, News Planet
Bron: http://www.planet.nl/news/0,2031,80_3252_1469952,00.html
Politieke theorie achter een oorlog
Niks olie of 'war against terrorism'. Al in 1998 bedacht en publiceerde een neo-conservatieve denktank de plannen voor een oorlog. Veel aandacht werd er niet aan geschonken, maar nu de kopstukken uit die denktank aan de macht zijn, lijkt het te gaan gebeuren.
'The Project for the New American Century' (PNAC) werd in 1997 in Washington opgericht. Onder de eerste ondertekenaars van de principes zaten bekende namen uit de hedendaagse Amerikaanse politiek. Jeb Bush (gouverneur van Florida en broer van de president), Dick Cheney (vice president), Lewis Libby (Cheneys rechterhand), Donald Rumsfeld (Minister van defensie), Paul Wolfowitz (Defensie secretaris), Richard Armitage (secrateris Buitenlandse Zaken) en Richard Perle (voorzitter Defense Policy Board) zijn allen leden van het eerste uur.
Het doel van de PNAC is eenduidig: de herbevestiging en reïnstallatie van de Verenigde Staten als de hegemoniale grootmacht in de wereld. Kortom een hernieuwde Pax Americana.
Ondanks de grote namen in de organisatie was de PNAC gewoon één van de vele denktanks die in Washington politieke voet aan de grond probeerde te krijgen. Buiten ultra conservatieve kring (een aantal leden vond tijdens de Koude Oorlog een nucleaire oorlog rechtvaardig en noodzakelijk) was er nauwelijks aandacht voor het project. Totdat Bush aan de macht kwam en tot 11 september 2001.
Met Bush verwierf de PNAC daadwerkelijk politieke invloed kreeg het zelfs een bijzonder stevige vertegenwoordiging in de regerende macht. De aanslagen van 11 september fungeerde als een modern Pearl Harbour. Een catastrofale tegenslag die een uitsekende bodem was voor de meer radicale opvattingen van de PNAC vormde.
Visie
Om de hegemoniale positie in de wereld weer in te nemen zouden alle middelen te rechtvaardigen zijn, zelfs het voeren van een oorlog. De VS mocht als grootmacht niet in twijfel staan. Moest Europa, Rusland en China duidelijk maken hoe de machtsverhoudingen daadwerkelijk liggen.
Het Midden Oosten en Irak speelt een cruciale rol in plan. "Controleer olie en je controleert je tegenstanders", schreef de PNAC in 2000. De persoon Saddam was in dat rapport geen issue, slechts een 'puppet'. Het Amerikaanse belang ontstijgt Saddam en ligt misschien na Irak ook in Iran. Amerikaanse controle van Iran moet na de aanstaande oorlog dan ook niet worden uitgesloten.
Het vervolg
Zoals al helemaal niet moet worden verwacht dat het bij die ene oorlog zal blijven. Volgens de nieuwe doctrine van, die Bush nu lijkt te volgen, "is het vechten en beslissend winnen van meerdere 'theater' oorlogen noodzakelijk".
Irak lijkt dus slechts stap één van de nieuwe Amerikaanse spierballenpolitiek die de wereld moet overtuigen van de suprematie van grootmacht VS. Iran moet vrezen ook te moeten buigen voor de weg die Bush is ingeslagen. Voor Noord Korea en de Filipijnnen geldt dat ze ook al in woord gewaarschuwd zijn. Na een succesvolle afronding van de situatie Irak/Iran zal Azië aan de beurt zijn.
Natuurlijk zullen er velen door deze politiek sterven. Zowel tijdens als na de oorlog valt er groot menselijk leed te voorspellen. Voor het Project for the New American Century en zijn leden is het een prijs die betaald moet worden. Voor hun overstijgen de voordelen de risico's. Het einddoel wordt niet ter discussie gesteld.
Het is aan de volksvertegenwoordigingen in de wereld en de publieke opinie om hier wel of niet mee akkoord te gaan.
Joost Valkhoff, News Planet
Bron: http://www.planet.nl/news/0,2031,80_3252_1469952,00.html