lpg4life
21-03-03, 09:39
19 maart 2003
Bij het verschijnen van het kwartaalblad De Brug vraagt SIVMO dringend aandacht voor een zaak waaraan tot nu toe nauwelijks aandacht is besteed: de mogelijke deportatie van Palestijnen uit de door Israel bezette gebieden. De vrees bestaat dat de "kruitdampen van een oorlog tegen Irak" als camouflage zullen dienen voor wat men in Israel "transfer" noemt: etnische zuivering dus. Onderstaande, publiekelijke uitspraken van Israelische politici en militairen onderbouwen deze angst. Er is een maatschappelijk klimaat ontstaan waarin grootschalige deportatie van Palestijnen meer aanvaardbaar lijkt. Een kleinschalige indirecte deportatie is al gaande. Het proces van verdrijving van de Palestijnse bevolking uit hun oorspronkelijke leefgebied, zoals dat in 1948 in gang is gezet, zou hiermee worden afgerond.
deze stickers, die oproepen tot deportatie van Palestijnen, worden in heel Israel verspreid
De huidige situatie van de bewoners van de Bezette Gebieden is zo nijpend dat normaal leven zo goed als onmogelijk is. In 2002 hebben bijna 90.000 Palestijnen de Westoever en de Gazastrook verlaten; op de vlucht voor de economische malaise en het keiharde geweld en vernederende onderdrukking van het Israelische leger en de kolonisten. Verschillende dorpen zijn inmiddels vrijwel verlaten door de bewoners. De repressieve bezettingspolitiek heeft een etnische zuivering zo in feite al in gang gezet. Effi Eitam, leider van de Nationaal Religieuze Partij en coalitiepartner in de nieuwe regering, zei hierover: "Als Palestijnen de situatie zo moeilijk en gevaarlijk vinden dat ze liever vertrekken naar een ander deel van de wereld, zal ik daar geen traan om laten."
POLITICI EN MILITAIREN PRATEN OPENLIJK OVER DEPORTATIE
De stap die nu mogelijk gezet wordt gaat verder. Grootschalige deportatie van Palestijnen is momenteel in Israel een onderwerp waar openlijk over wordt gesproken door politici, beleidsmakers, militairen, media en het publiek. Op de Israelische tv verklaart de ene na de andere legerofficier dat het de Palestijnse bevolking met opzet zo moeilijk mogelijk wordt gemaakt. Ook spreekt men vaak over ‘vrijwillige’ transfer. Minister Benny Elon stelt zeer expliciet wat hij met ‘vrijwillig’ bedoelt: "Het zelfde als wanneer een man weigert te scheiden van zijn vrouw. Volgens de Joodse wet kan de echtgenoot worden vastgezet en afgeranseld tot hij ‘vrijwillig’ toestemt." De huidige regering telt zes ministers die het idee van verdrijving van de Palestijnen openlijke aanhangen. In de Israelische pers wordt aanhoudend bericht over geruchten dat premier Ariel Sharon het leger de opdracht heeft gegeven voorbereidingen te treffen voor de verdrijving van honderdduizenden Palestijnen over de grens van Jordanië, wellicht op de dag dat de Verenigde Staten Irak aanvallen. In het verleden omschreef Sharon de "Jordaanse optie" herhaald als "het creëren van een Groter Israel door de bezette gebieden te annexeren."
Eitan Ben Eliahu, de voormalige commandant van de luchtmacht, zei onlangs: "Maar het is duidelijk dat wanneer men een levensvatbare Joodse meerderheid wil behouden in dit ‘Groter Israel’, Israel het aantal Palestijnen dat in de bezette gebieden woont zal moeten uitdunnen."
Een recent officieel verzoek van de Jordaanse regering om zich publiekelijk uit te spreken tegen de ‘transfer’ van Palestijnen naar Jordaans grondgebied heeft Ariel Sharon overigens onmiddellijk naast zich neer gelegd.
Dezelfde Sharon schaarde zich wel achter uitspraken van de bevelhebber van het Israelische leger Moshe Ya’alon, die in een interview met het Israelische dagblad Ha’aretz de Palestijnen als een "kankerachtige gezwel" omschreef en de militaire acties in de bezette gebieden vergeleek met "chemotherapie", suggererend dat een nog radicalere "behandeling" noodzakelijk zou kunnen zijn. Een andere prominente Israeli, voormalig premier en huidig minister van Buitenlandse Zaken, Benjamin Netanyahu, verklaarde in 1989: "Israel had de onderdrukking van de demonstraties in China (juni 1989) moeten benutten toen de aandacht van de hele wereld daar naar uitging om Arabieren in de gebieden massaal uit te zetten."
Heel Israel is beplakt met aanplakbiljetten, uithangborden en autostickers (zoals het zeer grove voorbeeld waarmee dit bericht begint) met teksten als "Transfer = Vrede en Veiligheid"; "Zij daar, wij hier"; "Alleen Transfer"; en "Geen Arabieren, geen aanslagen".
In een recente opiniepeiling zegt 46% van de Israeli’s voorstander te zijn van verdrijving van de Palestijnen uit de bezette Westoever en Gazastrook; 31% vindt dat Israelische Arabieren uit het land moeten worden gezet.
Gamla, een door Israelische oud-officieren en kolonisten opgerichte groep, heeft een gedetailleerd plan ingediend over gedwongen uitzetting van alle Palestijnen, zowel uit de bezette gebieden als uit Israel zelf, in een periode van 3-5 jaar.
Samen met de Israelische vredes- en mensenrechtenorganisaties zien wij een ontwikkeling die zeer zorgwekkend is. De oorlog tegen Irak is gelukkig nog geen feit, evenals de in het verlengde daarvan gelegen mogelijke deportatie van Palestijnen. Maar alle aanwijzingen zijn zeer serieus en daarmee gevaarlijk. Daarom roepen wij u op deze zaak ruim aandacht te geven. Wij dienen alert te zijn, voor het te laat is.
Deze oproep wordt gesteund door de stichting 'Een Ander Joods Geluid'.
Voor meer informatie:
Stichting SIVMO, 020-67 58 925
[email protected]
SIVMO
Zie De Brug nummer 48 (maart 2003) die grotendeels is gewijd aan de "transfer".
Bij het verschijnen van het kwartaalblad De Brug vraagt SIVMO dringend aandacht voor een zaak waaraan tot nu toe nauwelijks aandacht is besteed: de mogelijke deportatie van Palestijnen uit de door Israel bezette gebieden. De vrees bestaat dat de "kruitdampen van een oorlog tegen Irak" als camouflage zullen dienen voor wat men in Israel "transfer" noemt: etnische zuivering dus. Onderstaande, publiekelijke uitspraken van Israelische politici en militairen onderbouwen deze angst. Er is een maatschappelijk klimaat ontstaan waarin grootschalige deportatie van Palestijnen meer aanvaardbaar lijkt. Een kleinschalige indirecte deportatie is al gaande. Het proces van verdrijving van de Palestijnse bevolking uit hun oorspronkelijke leefgebied, zoals dat in 1948 in gang is gezet, zou hiermee worden afgerond.
deze stickers, die oproepen tot deportatie van Palestijnen, worden in heel Israel verspreid
De huidige situatie van de bewoners van de Bezette Gebieden is zo nijpend dat normaal leven zo goed als onmogelijk is. In 2002 hebben bijna 90.000 Palestijnen de Westoever en de Gazastrook verlaten; op de vlucht voor de economische malaise en het keiharde geweld en vernederende onderdrukking van het Israelische leger en de kolonisten. Verschillende dorpen zijn inmiddels vrijwel verlaten door de bewoners. De repressieve bezettingspolitiek heeft een etnische zuivering zo in feite al in gang gezet. Effi Eitam, leider van de Nationaal Religieuze Partij en coalitiepartner in de nieuwe regering, zei hierover: "Als Palestijnen de situatie zo moeilijk en gevaarlijk vinden dat ze liever vertrekken naar een ander deel van de wereld, zal ik daar geen traan om laten."
POLITICI EN MILITAIREN PRATEN OPENLIJK OVER DEPORTATIE
De stap die nu mogelijk gezet wordt gaat verder. Grootschalige deportatie van Palestijnen is momenteel in Israel een onderwerp waar openlijk over wordt gesproken door politici, beleidsmakers, militairen, media en het publiek. Op de Israelische tv verklaart de ene na de andere legerofficier dat het de Palestijnse bevolking met opzet zo moeilijk mogelijk wordt gemaakt. Ook spreekt men vaak over ‘vrijwillige’ transfer. Minister Benny Elon stelt zeer expliciet wat hij met ‘vrijwillig’ bedoelt: "Het zelfde als wanneer een man weigert te scheiden van zijn vrouw. Volgens de Joodse wet kan de echtgenoot worden vastgezet en afgeranseld tot hij ‘vrijwillig’ toestemt." De huidige regering telt zes ministers die het idee van verdrijving van de Palestijnen openlijke aanhangen. In de Israelische pers wordt aanhoudend bericht over geruchten dat premier Ariel Sharon het leger de opdracht heeft gegeven voorbereidingen te treffen voor de verdrijving van honderdduizenden Palestijnen over de grens van Jordanië, wellicht op de dag dat de Verenigde Staten Irak aanvallen. In het verleden omschreef Sharon de "Jordaanse optie" herhaald als "het creëren van een Groter Israel door de bezette gebieden te annexeren."
Eitan Ben Eliahu, de voormalige commandant van de luchtmacht, zei onlangs: "Maar het is duidelijk dat wanneer men een levensvatbare Joodse meerderheid wil behouden in dit ‘Groter Israel’, Israel het aantal Palestijnen dat in de bezette gebieden woont zal moeten uitdunnen."
Een recent officieel verzoek van de Jordaanse regering om zich publiekelijk uit te spreken tegen de ‘transfer’ van Palestijnen naar Jordaans grondgebied heeft Ariel Sharon overigens onmiddellijk naast zich neer gelegd.
Dezelfde Sharon schaarde zich wel achter uitspraken van de bevelhebber van het Israelische leger Moshe Ya’alon, die in een interview met het Israelische dagblad Ha’aretz de Palestijnen als een "kankerachtige gezwel" omschreef en de militaire acties in de bezette gebieden vergeleek met "chemotherapie", suggererend dat een nog radicalere "behandeling" noodzakelijk zou kunnen zijn. Een andere prominente Israeli, voormalig premier en huidig minister van Buitenlandse Zaken, Benjamin Netanyahu, verklaarde in 1989: "Israel had de onderdrukking van de demonstraties in China (juni 1989) moeten benutten toen de aandacht van de hele wereld daar naar uitging om Arabieren in de gebieden massaal uit te zetten."
Heel Israel is beplakt met aanplakbiljetten, uithangborden en autostickers (zoals het zeer grove voorbeeld waarmee dit bericht begint) met teksten als "Transfer = Vrede en Veiligheid"; "Zij daar, wij hier"; "Alleen Transfer"; en "Geen Arabieren, geen aanslagen".
In een recente opiniepeiling zegt 46% van de Israeli’s voorstander te zijn van verdrijving van de Palestijnen uit de bezette Westoever en Gazastrook; 31% vindt dat Israelische Arabieren uit het land moeten worden gezet.
Gamla, een door Israelische oud-officieren en kolonisten opgerichte groep, heeft een gedetailleerd plan ingediend over gedwongen uitzetting van alle Palestijnen, zowel uit de bezette gebieden als uit Israel zelf, in een periode van 3-5 jaar.
Samen met de Israelische vredes- en mensenrechtenorganisaties zien wij een ontwikkeling die zeer zorgwekkend is. De oorlog tegen Irak is gelukkig nog geen feit, evenals de in het verlengde daarvan gelegen mogelijke deportatie van Palestijnen. Maar alle aanwijzingen zijn zeer serieus en daarmee gevaarlijk. Daarom roepen wij u op deze zaak ruim aandacht te geven. Wij dienen alert te zijn, voor het te laat is.
Deze oproep wordt gesteund door de stichting 'Een Ander Joods Geluid'.
Voor meer informatie:
Stichting SIVMO, 020-67 58 925
[email protected]
SIVMO
Zie De Brug nummer 48 (maart 2003) die grotendeels is gewijd aan de "transfer".