PDA

Bekijk Volledige Versie : Internet weblog van een inwoner van Baghdag, een dag tot dag verslag



Mark
24-03-03, 21:09
klik hier (http://dear_raed.blogspot.com/)

Rissa
24-03-03, 21:19
Thanxs..

Marsipulami
24-03-03, 21:22
Geplaatst door Mark
klik hier (http://dear_raed.blogspot.com/)

Alvast een citaatje gevonden om over na te denken op die site:

"the West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do."

Marsipulami
26-03-03, 00:13
Internetvenster op belegerde stad

Van onze redacteur
BRUSSEL -- Zijn bericht van vorige week vrijdag eindigde dramatisch: ,,18.05. Nog twee uur voor de B52's Irak bereiken''. Dan volgde een stilte van twee dagen. Een internetpanne, zo bleek later. Intussen zit de mysterieuze Salam Pax weer achter zijn klavier, ergens in een buitenwijk van Bagdad. Het logboek van de jonge Irakees vanuit een belegerde stad trekt lezers aan die op zoek zijn naar ongefilterde informatie uit eerste hand.

Een eigen forum creëren in de vorm van een web log (kortweg: blog) is in de Verenigde Staten een sport geworden sinds 11 september 2001. Steeds meer mensen voelden toen de behoefte om hun politieke stem of hun hartenkreet te laten horen.

In Irak blijven de dagboekschrijvers of ,,bloggers'' schaars. Meestal zijn het dan nog professionals. De CNN-reporter Kevin Sites vond een uitlaatklep in een eigen website, duidelijk een vorm van therapie en een persoonlijke aanvulling bij zijn verslaggeving vanuit Noord-Irak. Hij publiceerde foto's en scherpe observaties, die op hun beurt reacties vanuit de Verenigde Staten opriepen. CNN vroeg Sites ermee te stoppen. ,,Een oorlog coveren is een fulltime job'', zo luidde de officiële versie.

De web log van Salam Pax is ook een soort uitlaatklep. Hij kan rekenen op een pijlsnel aangroeiende groep lezers, sedert Britse en Amerikaanse kranten zijn naam onder de aandacht brachten.

Salam Pax is een pseudoniem voor een jonge Irakees. De roepnaam combineert de Arabische en Latijnse woorden voor ,,vrede''. Pax richt zich aan een (fictieve?) vriend Raed, wiens naam ook weerspiegeld wordt in het webadres.

Hij schrijft in vlot Engels, met een onthechte blik en veel zwarte humor. De oorlogsdreiging wordt kritisch geobserveerd. De geruchtenmolen komt aan bod, maar vooral de impact op het dagelijks leven in al zijn sinistere kantjes. De komst van de human shields kan op weinig begrip rekenen. Ze verblijven in te dure hotels en dragen de verkeerde T-shirts, vindt Salam. Hilarisch is zijn relaas van een strooptocht in de cd-winkel, hoewel hij beseft dat er binnenkort wellicht geen elektriciteit is om de bootlegs van The Deftones of Erykah Badu te draaien.

Na de bombardementen trekt Salam er telkens op uit om de schade in Bagdad op te meten. Het stemt hem treurig als er weer een mooi gebouw met de grond gelijk gemaakt is. Hij constateert: ,,1) De aanvallen zijn precies. 2) Er worden doelwitten aangevallen die zich te dicht bij de bewoonde wijken bevinden''.

Door een panne bleef het dagboek twee dagen blanco. Maar sedert maandag neemt Salam Pax de draad opnieuw op. Dit keer vanuit een groeiende ongerustheid: ,,Als Oemm Qasr al zo moeilijk onder controle te krijgen is, wat zal er dan gebeuren als ze Bagdad bereiken? Het wordt nog gemener.

Iedereen (en ik wed ook de ,,geallieerden'') dacht dat alles veel makkelijker zou verlopen. Er staan geen zwaaiende massa's om de Amerikanen te verwelkomen, er zijn geen duizenden die zich overgeven. De mensen doen wat we hier allemaal doen. Ze zitten in hun huizen en hopen dat er geen bom op valt en ze houden de deuren dicht.''

De authenticiteit van het logboek stond de voorbije dagen ter discussie. Is dit een ooggetuigenis of een verzinsel? Geen computerfreak die Salam Pax kon traceren, maar het materiaal lijkt authentiek en er is geen spoor van vervalsing te vinden.

Tijdens de eerste Golfoorlog bestond het Internet nog niet. Berichten van achter de frontlinie waren schaars. Dat is nu veranderd. In het beste geval kunnen web logs als die van Salam Pax ongecensureerde informatie uit eerste hand doorgeven. Maar het blijft een emotioneel en persoonlijk verhaal, dat niet de ambitie koestert van gedetailleerde verslaggeving.

Salam kreeg veel e-mails die naar zijn identiteit hengelden. Hij maakte zelf een eind aan de discussie: ,,Hou op met berichtjes te sturen met de vraag of ik echt besta. Geloof je het niet? Stop dan met lezen. Ik ben van niemand de propagandamachine. Tenzij dan van mezelf.''



26/03/2003 Geert Van der Speeten

©Copyright De Standaard