jaja
02-04-03, 21:32
Arabische media / Klakkende hakken en felle discussie
door Eildert Mulder
Trouw, 2003-04-02
DEN HAAG - Op alle Arabische zenders wordt intensief gediscussieerd over de oorlog in Irak. En niet iedereen is tegen het Amerikaans-Britse ingrijpen. Na huppelende Iraakse menigtes die Saddam vereren, volgt een discussie over diens wrede regime.
Wat Arabische dictators en ook moslimfundamentalisten nooit goed is gelukt, bereiken Arabische tv-zenders tegenwoordig wel, ze creëren een gevoel van Arabische eenheid.
Politieke en economische eenheid lijken nog ver weg, maar wat uurtjes zappen laten wel de indruk achter dat de Arabische wereld één groot land is, met verschillende staten in de rol van provincies. De kracht van de gemeenschappelijke taal is enorm.
De nieuwszender Al-Jazeera is wereldberoemd, maar de Arabische mediarevolutie is niet met die ene naam samen te vatten. Het begon met de gedrukte pers. Tot in de jaren tachtig bepaalden vervelende, door de regimes beheerste censuurkranten het beeld. Eind jaren tachtig kregen die te maken met de in Londen uitkomende, voortreffelijke krant Al-Hayat. Het botte liegen van de ministeries van informatiezaken werd nog moeilijker toen in de jaren negentig de nieuwszender Al-Jazeera begon.
Van lieverlee krikten ook officiële Arabische zenders hun niveau op, zodat ze niet alleen maar kijkers zouden blijven trekken die de politiek even beu zijn, en verstrooiing zoeken bij een Egyptische film of een Syrische dan wel Tunesische soap. Ook door de verbetering van satellietschotels is de variatie toegenomen. Voor 400 euro heb je een schotel, waarmee je tientallen Arabische, Turkse, Koerdische en Iraanse stations ontvangt.
Een willekeurige, niet-chronologische greep geeft een idee van wat de Arabische tv dezer dagen te bieden heeft. Op de Tunesische tv houdt een Egyptische hoogleraar een pleidooi voor democratie en impliciet voor de oorlog tegen Saddam. Hij doet dat in het hol van de leeuw, want Tunesië zelf is een pittige dictatuur en de bevolking is tegen de oorlog. ,,We hebben in de Arabische wereld aanzetten tot democratie'', betoogt hij. ,,Maar alleen in kleine landjes. Als een land van de omvang van Irak democratisch wordt, dan zal dat een enorme invloed hebben.''
Op Al-Jazeera legt een deskundige in Bagdad uit dat zelfmoord aanslagen een dynamiek op gang brengen, dat Arabische vrijwilligers Irak te hulp zullen snellen, zoals linkse strijders uit heel Europa in de Spaanse burgeroorlog meevochten tegen Franco.
Op de Iraakse tv dragen generaals gedichten voor. Meisjes dansen voor Saddam, 'de overwinnaar in God', die kusjes geeft. Even later zoent hij in een woning van riet een moeras-Arabier en dat is bijzonder, want de dictator heeft fors huisgehouden onder de moeras-Arabieren. In de stad Najaf zegt een jongeman, die bij een bombardement zijn vader heeft verloren, dat hij vastbesloten is om weerstand te bieden tegen de Amerikanen. ,,Dank je'', zegt de presentator, waarna de tv een huppelende menigte laat zien en rauwe beelden van doden en gewonden.
,,Satan, luister!'', roept een Marokkaanse vrouw op Al-Jazeera Amerika toe. Betogers in de Pakistaanse stad Peshawar verbranden een Amerikaanse vlag, Israëlische Palestijnen doen hetzelfde met het dundoek van hun land. ,,Ons volk brengt overal offers'', zegt een oudere man huilend. ,,Hier, in Libanon, in Irak.'' Al-Jazeera meldt dat de pleger van de zelfmoordaanslag in Netanja het Iraakse volk een cadeau wilde geven. De Syrische tv noemt het een ,,boodschap in bloed''.
Op de Egyptische tv beantwoordt president Moebarak vragen van officieren. Ze salueren als ze hun vraag stellen en klappen met de hakken na het antwoord. Eentje vraagt of het geen tijd wordt om het Suezkanaal te sluiten. Moebarak antwoordt dat Egypte dat niet mag en dat afsluiting van de Straat van Tiran in 1967 de rampzalige zesdaagse oorlog met Israël uitlokte.
De internationale zender ANN zendt een ruzie uit tussen een bellende Iraakse balling en de presentator. De Irakees vraagt waarom demonstranten de straat opgaan voor Saddam. ,,Vanwege de bombardementen!'', snauwt de presentator. ,,En waarom betoogden ze niet toen Saddam ons vermoordde?'', vraagt de kijker. ,,Bedoel je Halabdja?'', bromt de presentator verveeld. ,,Nee!'' schreeuwt de Irakees. ,,Ik bedoel de opstand in 1991. Toen vermoordden ze 250000 mensen. Ben je dat vergeten?''
door Eildert Mulder
Trouw, 2003-04-02
DEN HAAG - Op alle Arabische zenders wordt intensief gediscussieerd over de oorlog in Irak. En niet iedereen is tegen het Amerikaans-Britse ingrijpen. Na huppelende Iraakse menigtes die Saddam vereren, volgt een discussie over diens wrede regime.
Wat Arabische dictators en ook moslimfundamentalisten nooit goed is gelukt, bereiken Arabische tv-zenders tegenwoordig wel, ze creëren een gevoel van Arabische eenheid.
Politieke en economische eenheid lijken nog ver weg, maar wat uurtjes zappen laten wel de indruk achter dat de Arabische wereld één groot land is, met verschillende staten in de rol van provincies. De kracht van de gemeenschappelijke taal is enorm.
De nieuwszender Al-Jazeera is wereldberoemd, maar de Arabische mediarevolutie is niet met die ene naam samen te vatten. Het begon met de gedrukte pers. Tot in de jaren tachtig bepaalden vervelende, door de regimes beheerste censuurkranten het beeld. Eind jaren tachtig kregen die te maken met de in Londen uitkomende, voortreffelijke krant Al-Hayat. Het botte liegen van de ministeries van informatiezaken werd nog moeilijker toen in de jaren negentig de nieuwszender Al-Jazeera begon.
Van lieverlee krikten ook officiële Arabische zenders hun niveau op, zodat ze niet alleen maar kijkers zouden blijven trekken die de politiek even beu zijn, en verstrooiing zoeken bij een Egyptische film of een Syrische dan wel Tunesische soap. Ook door de verbetering van satellietschotels is de variatie toegenomen. Voor 400 euro heb je een schotel, waarmee je tientallen Arabische, Turkse, Koerdische en Iraanse stations ontvangt.
Een willekeurige, niet-chronologische greep geeft een idee van wat de Arabische tv dezer dagen te bieden heeft. Op de Tunesische tv houdt een Egyptische hoogleraar een pleidooi voor democratie en impliciet voor de oorlog tegen Saddam. Hij doet dat in het hol van de leeuw, want Tunesië zelf is een pittige dictatuur en de bevolking is tegen de oorlog. ,,We hebben in de Arabische wereld aanzetten tot democratie'', betoogt hij. ,,Maar alleen in kleine landjes. Als een land van de omvang van Irak democratisch wordt, dan zal dat een enorme invloed hebben.''
Op Al-Jazeera legt een deskundige in Bagdad uit dat zelfmoord aanslagen een dynamiek op gang brengen, dat Arabische vrijwilligers Irak te hulp zullen snellen, zoals linkse strijders uit heel Europa in de Spaanse burgeroorlog meevochten tegen Franco.
Op de Iraakse tv dragen generaals gedichten voor. Meisjes dansen voor Saddam, 'de overwinnaar in God', die kusjes geeft. Even later zoent hij in een woning van riet een moeras-Arabier en dat is bijzonder, want de dictator heeft fors huisgehouden onder de moeras-Arabieren. In de stad Najaf zegt een jongeman, die bij een bombardement zijn vader heeft verloren, dat hij vastbesloten is om weerstand te bieden tegen de Amerikanen. ,,Dank je'', zegt de presentator, waarna de tv een huppelende menigte laat zien en rauwe beelden van doden en gewonden.
,,Satan, luister!'', roept een Marokkaanse vrouw op Al-Jazeera Amerika toe. Betogers in de Pakistaanse stad Peshawar verbranden een Amerikaanse vlag, Israëlische Palestijnen doen hetzelfde met het dundoek van hun land. ,,Ons volk brengt overal offers'', zegt een oudere man huilend. ,,Hier, in Libanon, in Irak.'' Al-Jazeera meldt dat de pleger van de zelfmoordaanslag in Netanja het Iraakse volk een cadeau wilde geven. De Syrische tv noemt het een ,,boodschap in bloed''.
Op de Egyptische tv beantwoordt president Moebarak vragen van officieren. Ze salueren als ze hun vraag stellen en klappen met de hakken na het antwoord. Eentje vraagt of het geen tijd wordt om het Suezkanaal te sluiten. Moebarak antwoordt dat Egypte dat niet mag en dat afsluiting van de Straat van Tiran in 1967 de rampzalige zesdaagse oorlog met Israël uitlokte.
De internationale zender ANN zendt een ruzie uit tussen een bellende Iraakse balling en de presentator. De Irakees vraagt waarom demonstranten de straat opgaan voor Saddam. ,,Vanwege de bombardementen!'', snauwt de presentator. ,,En waarom betoogden ze niet toen Saddam ons vermoordde?'', vraagt de kijker. ,,Bedoel je Halabdja?'', bromt de presentator verveeld. ,,Nee!'' schreeuwt de Irakees. ,,Ik bedoel de opstand in 1991. Toen vermoordden ze 250000 mensen. Ben je dat vergeten?''