Joesoef
09-04-03, 09:44
Oorlog in Bagdad / Het kanon richt op het hotel en vuurt
Asne Seierstad, Trouw
2003-04-09
Een Amerikaanse tank beschoot gisteren het Palestine-hotel, waar veel buitenlandse journalisten hun intrek hebben genomen. Een cameraploeg van France 3 volgde precies wat er gebeurde.
BAGDAD - Het is één minuut voor twaalf. Het Franse tv-kanaal France 3 heeft al tien minuten de camera gericht op de drie Abram-tanks op de al-Joemoerija-brug in Bagdad. France 3 -dat kantoren heeft op de veertiende etage van hotel Palestine- filmt de zware gevechten die zich in de nabijheid van de brug afspeelden; bij het Iraakse ministerie van informatie, de gebouwen van de Iraakse tv, de Arabische satellietzender Al-Jazeera, de ministeries van planning en van buitenlandse zaken. Een aantal van die gebouwen staat in brand, grote zwarte rookwolken stijgen op.
Het Franse tv-team heeft twee uur lang de veldtocht van de tanks door dit deel van Bagdad gevolgd. Nu de tanks bij een van de belangrijkste bruggen van Bagdad staan, wachten ze op wat er gaat komen. De cameraman registreert dat de middelste wagen plotseling het kanon op het hotel richt en afvuurt. Een seconde later is er een enorme klap te horen en het hotel staat te schudden.
De granaat heeft de etage boven France 3 geraakt, de kantoren van het persbureau Reuters. Daar staat de ervaren cameraman Taras Protsyok op het balkon. Hij wordt in zijn buik getroffen door betonbrokken en glassplinters en overlijdt later in het ziekenhuis. Hetzelfde gebeurt met de Spaanse cameraman Jose Couso van kanaal Telecinco. Drie medewerkers van Reuters die zich in het kantoor bevinden lopen verwondingen op aan hun gezicht, benen en nek.
Het hotel wordt geëvacueerd, de gewonden worden door hun collega's in tapijten naar beneden gebracht. Er zijn geen brancards of eerstehulpbenodigdheden in het hotel. Het duurt vijftien minuten voor de gewonden beneden zijn. Ze moeten in deze belangrijke minuten op de trage lift wachten en de gewonden verliezen veel bloed. Als ze de lobby bereiken zijn de tapijten al doorweekt met bloed. Ze worden in twee busjes gelegd en naar het ziekenhuis gereden.
Een dun wolkje rook komt uit de kamer op de vijftiende etage, de ramen van vijf verdiepingen zijn gesprongen. Veel mensen zijn in shock en de schuilkelder van het hotel loopt vol, uit angst dat het hotel zal instorten. Maar het gebouw heeft alleen oppervlakkige schade opgelopen en na korte tijd gaan de journalisten terug naar hun kamers.
Woordvoerders van het hoofdkwartier van de Amerikaanse troepen menen dat de tanks werden beschoten vanuit het hotel, maar journalisten zetten hier vraagtekens bij. Niemand heeft deze ochtend gewapende mannen gezien of schoten gehoord. Nu worden de beelden van France 3 belangrijk. ,,Als er geschoten was vanuit het hotel, had de camera het geluid moeten opvangen. De Amerikanen beweren dat er vanuit het hotel werd geschoten, maar dan zouden wij dat toch gehoord moeten hebben'', zegt de Franse cameraman.
Hotel Palestine is een oriëntatiepunt in Bagdad, het zeventien verdiepingen tellende gebouw ligt aan de Tigris, tegenover het presidentiële paleis, het eerste gebouw dat de Amerikanen innamen. Het hotel is omgeven door pleinen met palmen en in de tuin ligt een groot zwembad. Maar de pleinen zijn nu stoffig, er staan geen bloemen in de tuin en het zwembad is gevuld met algen en zand.
De gouden tijd van het hotel ligt in een ver verleden. Het verval van Irak de laatste twintig jaar heeft het hotel geen goed gedaan.
Voor de oorlog begon hadden de journalisten de keuze tussen drie hotels in Bagdad; Al-Rashid, Al-Mansoer en Palestine. Al Rashid, dat zich verkocht met de slogan 'more than a hotel', liep snel leeg na geruchten dat het werkelijk meer was dan een hotel. Onder het gebouw, dat recht tegenover het Iraakse volkscongres ligt, zouden tunnels en apparatuur van de inlichtingendienst liggen.
Al Mansoer, het andere hotel, ligt tussen het ministerie van informatie, de gebouwen van de Iraakse tv en de Joemoerija-brug, waar de de laatste dagen zware gevechten plaatsvonden. Ook dat liep snel leeg, geen van de journalisten wilde naast het ministerie van informatie wonen, dat inmiddels volledig is verwoest.
Hotel Palestine bleef als laatste over en nu zit dat stampvol. De journalisten wonen met meerdere personen op een kamer. Er is geen elektriciteit of warm water. Alleen een paar uur 's ochtends en een paar uur 's avonds is er water. Ook zijn er een aantal medewerkers van het ministerie van informatie ingetrokken met hun families. Met grote ogen volgen de kinderen de activiteiten van de grote tv-kanalen of ze spelen met de lift of rennen rond in de lobby. 's Nachts zit de schuilkelder vol met Iraakse families die menen dat het grote aantal journalisten hen zal beschermen tegen Amerikaanse bommen.
,,Ze zullen dit hotel nooit aanvallen, omdat hier Amerikanen wonen'', zei een Iraakse vrouw op een avond. Maar dat was precies wat de Amerikanen wel deden gisteren.
Asne Seierstad, Trouw
2003-04-09
Een Amerikaanse tank beschoot gisteren het Palestine-hotel, waar veel buitenlandse journalisten hun intrek hebben genomen. Een cameraploeg van France 3 volgde precies wat er gebeurde.
BAGDAD - Het is één minuut voor twaalf. Het Franse tv-kanaal France 3 heeft al tien minuten de camera gericht op de drie Abram-tanks op de al-Joemoerija-brug in Bagdad. France 3 -dat kantoren heeft op de veertiende etage van hotel Palestine- filmt de zware gevechten die zich in de nabijheid van de brug afspeelden; bij het Iraakse ministerie van informatie, de gebouwen van de Iraakse tv, de Arabische satellietzender Al-Jazeera, de ministeries van planning en van buitenlandse zaken. Een aantal van die gebouwen staat in brand, grote zwarte rookwolken stijgen op.
Het Franse tv-team heeft twee uur lang de veldtocht van de tanks door dit deel van Bagdad gevolgd. Nu de tanks bij een van de belangrijkste bruggen van Bagdad staan, wachten ze op wat er gaat komen. De cameraman registreert dat de middelste wagen plotseling het kanon op het hotel richt en afvuurt. Een seconde later is er een enorme klap te horen en het hotel staat te schudden.
De granaat heeft de etage boven France 3 geraakt, de kantoren van het persbureau Reuters. Daar staat de ervaren cameraman Taras Protsyok op het balkon. Hij wordt in zijn buik getroffen door betonbrokken en glassplinters en overlijdt later in het ziekenhuis. Hetzelfde gebeurt met de Spaanse cameraman Jose Couso van kanaal Telecinco. Drie medewerkers van Reuters die zich in het kantoor bevinden lopen verwondingen op aan hun gezicht, benen en nek.
Het hotel wordt geëvacueerd, de gewonden worden door hun collega's in tapijten naar beneden gebracht. Er zijn geen brancards of eerstehulpbenodigdheden in het hotel. Het duurt vijftien minuten voor de gewonden beneden zijn. Ze moeten in deze belangrijke minuten op de trage lift wachten en de gewonden verliezen veel bloed. Als ze de lobby bereiken zijn de tapijten al doorweekt met bloed. Ze worden in twee busjes gelegd en naar het ziekenhuis gereden.
Een dun wolkje rook komt uit de kamer op de vijftiende etage, de ramen van vijf verdiepingen zijn gesprongen. Veel mensen zijn in shock en de schuilkelder van het hotel loopt vol, uit angst dat het hotel zal instorten. Maar het gebouw heeft alleen oppervlakkige schade opgelopen en na korte tijd gaan de journalisten terug naar hun kamers.
Woordvoerders van het hoofdkwartier van de Amerikaanse troepen menen dat de tanks werden beschoten vanuit het hotel, maar journalisten zetten hier vraagtekens bij. Niemand heeft deze ochtend gewapende mannen gezien of schoten gehoord. Nu worden de beelden van France 3 belangrijk. ,,Als er geschoten was vanuit het hotel, had de camera het geluid moeten opvangen. De Amerikanen beweren dat er vanuit het hotel werd geschoten, maar dan zouden wij dat toch gehoord moeten hebben'', zegt de Franse cameraman.
Hotel Palestine is een oriëntatiepunt in Bagdad, het zeventien verdiepingen tellende gebouw ligt aan de Tigris, tegenover het presidentiële paleis, het eerste gebouw dat de Amerikanen innamen. Het hotel is omgeven door pleinen met palmen en in de tuin ligt een groot zwembad. Maar de pleinen zijn nu stoffig, er staan geen bloemen in de tuin en het zwembad is gevuld met algen en zand.
De gouden tijd van het hotel ligt in een ver verleden. Het verval van Irak de laatste twintig jaar heeft het hotel geen goed gedaan.
Voor de oorlog begon hadden de journalisten de keuze tussen drie hotels in Bagdad; Al-Rashid, Al-Mansoer en Palestine. Al Rashid, dat zich verkocht met de slogan 'more than a hotel', liep snel leeg na geruchten dat het werkelijk meer was dan een hotel. Onder het gebouw, dat recht tegenover het Iraakse volkscongres ligt, zouden tunnels en apparatuur van de inlichtingendienst liggen.
Al Mansoer, het andere hotel, ligt tussen het ministerie van informatie, de gebouwen van de Iraakse tv en de Joemoerija-brug, waar de de laatste dagen zware gevechten plaatsvonden. Ook dat liep snel leeg, geen van de journalisten wilde naast het ministerie van informatie wonen, dat inmiddels volledig is verwoest.
Hotel Palestine bleef als laatste over en nu zit dat stampvol. De journalisten wonen met meerdere personen op een kamer. Er is geen elektriciteit of warm water. Alleen een paar uur 's ochtends en een paar uur 's avonds is er water. Ook zijn er een aantal medewerkers van het ministerie van informatie ingetrokken met hun families. Met grote ogen volgen de kinderen de activiteiten van de grote tv-kanalen of ze spelen met de lift of rennen rond in de lobby. 's Nachts zit de schuilkelder vol met Iraakse families die menen dat het grote aantal journalisten hen zal beschermen tegen Amerikaanse bommen.
,,Ze zullen dit hotel nooit aanvallen, omdat hier Amerikanen wonen'', zei een Iraakse vrouw op een avond. Maar dat was precies wat de Amerikanen wel deden gisteren.