bahar
10-04-03, 13:19
Voor je dit verhaal leest, moet je, je realiseren dat dit ook jou of je zusje of een ander dierbaar persoon kan overkomen… Als iemand je leven kapot maakt en wegneemt wat je ooit dierbaar is geweest…
Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde psychologie aan de universiteit. Ze had drie zussen die allemaal het voortgezet onderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar integriteit en haar goede moraal en goede gedrag. Niemand praatte over haar, als iemand over haar praatte, was dit positief. Niemand sprak ooit een kwaad woord over haar…
Toen ik op een dag onderweg was van de universiteit naar huis, kwam ik
een erg mooie, goed geklede jongen tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij kende en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen aandacht geven, ik had ook geen behoefte aan contact, ik was volledig op mijn studie gericht en had geen tijd en geen zin in een relatie. Hoe dan ook, deze man hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef elke keer dat hij mij achtervolgde, herhalen dat hij met mij wou trouwen en met niemand anders dan mij.Uit angst begon ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten toen hij mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets overkwam. Ik was gefrustreerd toen ik thuis aan kwam. Die middag had ik niks kunnen doen. Ik bleef maar denken, allerlei vragen spookten door mijn hoofd, ik was te bezorgd en kon die nacht niet slapen. De volgende dag na mijn colleges stond diezelfde jongen bij de uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de dag daarvoor volgde hij mij en probeerde mij tegen te houden. Wat hem niet lukte.
Een paar dagen later vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis aankwam bij mijn voordeur was neergelegd. Ik had sterk het gevoel dat deze envelop van die jongen afkomstig was. Ik wist niet wat ik met die envelop moest, omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met trillende handen de envelop op. Ik maakte hem open...
Het was een bericht met liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Ik wist eerst niet wat ik met die brief moest. Daarna dacht ik: WAAR HAALT HIJ IN GODSNAAM HET LEF VANDAAN OM MIJ ZOIETS TE STUREN?! Voor hetzelfde geldt was het mijn vader die de brief had gevonden, boos verscheurde ik de brief…
Een paar minuten later ging de telefoon af. Ik nam op en hoorde tot mijn grote schrik, diezelfde jongen praten... Hoe is hij nou weer aan mijn nummer gekomen? Hij maakte me bang want hij weet te veel over me zonder dat ik hem ken. Hij vroeg mij of ik zijn brief had gelezen. Ik wou niks met deze jongen te maken hebben en ik vertelde hem dat hij problemen zou krijgen met mijn familie als hij mij niet met rust zou laten. Ik hing op en schakelde mijn telefoon uit. Na een paar uur deed ik hem weer aan, twee minuten later ging mijn telefoon weer af. Het was dezelfde jongen weer. Hij smeekte mij om naar hem te luisteren en niet op te hangen.
Ik besloot even naar hem te luisteren…
Hij vertelde mij dat hij een goede intentie had en dat hij een gezin wilde stichten met mij. Hij liet mij ook weten dat hij rijk was en dat hij bereid was al mijn wensen te vervullen. Ook vertelde hij me dat bijna al zijn familieleden zijn overleden. Zijn ouders zijn omgekomen in een auto ongeluk. Ik begreep van hem dat toen zijn ouders waren overleden, niemand van zijn familie zich om hem bekommerde toen hij ze nodig had. Hij zorgde voor zijn 2 kleine broertjes en zusje, terwijl hij zelf nog een kind was. Ondanks alles bleef ik naar school gaan vertelde hij, dat is hoe vader het gewild zou hebben. Ik maakte mijn opleiding af en heb nu een eigen bedrijf en verdien goed. Nu komen al mijn familie leden stuk voor stuk aanbellen om te kijken hoe het met ons gaat. Maar ik heb ze niet meer nodig, toen ik ze nodig had, waren ze er niet voor me en ik heb het gemaakt zonder hun, dus waarom heb ik ze nog nodig? Ik moet toegeven dat ik begrip voor zijn situatie ging tonen. Ik dacht bij mezelf MESKIN, wat die arme jongen allemaal heeft moeten meemaken!
Na dat telefoongesprekje verwachtte ik elke dag een telefoontje van hem. Dat laatste telefoontje bracht hem dichterbij. Deze nacht kon ik wat beter slapen. De volgende dag, dacht ik de hele dag aan die jongen die nu best wel veel indruk had gemaakt op me. Na mijn colleges liep ik naar buiten en bleef kijken in de hoop dat hij buiten op me stond te wachten. Hij kwam dagen lang niet op dagen. Na een tijdje kwam ik hem opeens tegen buiten de universiteit.....
Ik was dolblij. Hij vroeg me of ik eventjes mee wou een rondje rijden. Ik weigerde eerst, zo goed kende ik die jongen ook weer niet. Hij zei dat ik hem moest vertrouwen en dat hij me met geen vinger aan zou raken. Ik stapte in zijn auto, ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem was. Ineens drukte hij op een knopje, voor me kwam een beeldscherm omhoog, heb je Rush hour 2 al gezien? Ik schudde mijn hoofd van nee. Hij zette de DVD aan. Ik keek, maar ik voelde me niet op mijn gemak. Na een paar minuten keek ik op mijn horloge en zei dat ik maar eens naar huis moest omdat al laat werd. Je hebt gelijk zei hij, straks worden je ouders ongerust. Ik breng je wel goed? Ik zet je wel twee straten verder af! Ik keek hem aan, hij was zo lief en had erg veel begrip voor me. De volgende dag, na college stond hij weer buiten op me te wachten. Weer twijfelde ik, hij zei ik eet je niet op hoor, gister was er toch ook niets gebeurd. Ik stapte weer in. Hij vertelde me dat hij echt van me hield en dat hij alles zou doen om mij gelukkig te maken…
Hij maakte me gelukkig, ik begon steeds meer om hem te geven. ’s Nachts hingen we urenlang aan de telefoon, hij haalde me elke dag op van school, we gingen samen winkelen. En ik hield van hem! Ik geloofde alles wat hij zei. Hij zei allemaal lieve woordjes en als hij zei ik hou van je werd ik helemaal warm van binnen. Hij vertelde me: we zullen voor altijd samen zijn, we zullen samen onder één dak als een gelukkig echtpaar leven. Het klonk zoo mooi allemaal. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn meisje was en dat niemand mijn plek ooit meer in kon nemen, begon ik te fantaseren en begon me een gelukkig leven voor te stellen. Ik was het gelukkigste meisje op de wereld, ik had geen ruzie met mijn ouders, op school ging het goed en ik had een jongen ontmoet waar ik erg veel om gaf…
Niet lang daarna begon de nachtmerrie!
We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden...alleen dit keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar zijn appartement. Ik durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen. Ten slotte kende ik hem nu al een tijdje dus dacht ik dat me niks kon gebeuren. Het appartement was goed ingericht....ik was wel zenuwachtig. We gingen samen in de woonkamer zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet Mohammed vrede zij met hem helemaal vergeten: ''Als een man en een vrouw zich in een (gesloten of afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de derde." Maar de shaitaan had mijn hart verdoofd met al die mooie woorden van deze jongen waarvan ik echt hield.
Hij kwam dichterbij en begon me te zoenen. Voor ik het wist, lagen mijn kleren op de grond en was ik alles kwijt. Ik stond op....ik realiseerde me, wat er was gebeurd en wat ik had gedaan, maar.....het was te laat. Ik was kwijt geraakt wat elk fatsoenlijke meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen hem: ''Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: ''Maak je nou geen zorgen, je bent mijn vrouw''. Ik antwoordde: ''Hoe kan ik in Allahs naam jou vrouw zijn als er nog geen huwelijkscontract is?''. Ik werd helemaal hysterisch. Hij beloofde dat alles goed zou komen en dat er zo snel mogelijk een huwelijkscontract gaat komen. Ik ging huilend naar huis. Hij vroeg nog: zal ik je brengen? Maar ik wou zo snel mogelijk weg. Ik had echt helmaal geen kracht meer in mijn benen....Ik kon amper lopen.....ik had het gevoel dat ik van binnen brandde. ''Oh mijn god wat heb ik gedaan? Wat ben ik stom geweest! De hele wereld werd duister voor mij......
Toen ik thuis kwam, bleef ik oneindig huilend in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen colleges meer en uiteindelijk stopte ik met school. Ik, een meisje die nooit mijn studie voor wie of wat dan ook op zou geven, stopte met school. Mijn situatie werd alleen erger. Niemand thuis wist wat er met mij gebeurde. Ik bleef hopen dat die jongen uiteindelijk zijn beloftes na zou komen. Dagen gingen voorbij, maar voor mij leken het maanden te zijn. Ik had bijna de hoop opgegeven dat alles goed zou komen, toen uiteindelijk de telefoon afging terwijl ik in mijn kamer zat. Ik nam gelijk de telefoon op. Alle hoop kwam naar boven toen ik de stem van de jongen door de telefoon hoorde. Hij zei met een zachte stem: ''Ik wil een afspraak met je maken....het is erg belangrijk''.
Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets belangrijkers kon voorstellen dan het huwelijk. Maar schijn bedriegt.
We spraken af…
Hij stond al te wachten toen ik aan kwam bij de plaats waar we hadden afgesproken. Hij had een sacherijnig gezicht. Hij reed naar me toe en ik stapte in...Het eerste wat hij zei was HET HUWELIJK KAN JE VERGETEN. Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een klap in zijn gezicht...Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede". Ik huilde, HOE KAN JE ME DIT AANDOEN? ''Ik dacht dat je met mij had afgesproken om alles recht te zetten, maar blijkbaar ben jij iemand die nooit van waarden en normen heeft gehoord!''. Ik vertrouwde je… ik wilde uitstappen, hij pakte bij mijn arm en zei: ''Wacht even" hij liet mij een videoband zien. Hij zei met een bedreigende stem: ''Je moet vooral zoo doorgaan...met dit bandje zal ik jou leven kapot maken''. Ik vroeg hem wat er op die videoband stond. Hij zei spottend dat het een verassing was en dat hij het niet wou verklappen. Hij wilde dat ik zelf, de verassing zou ontdekken en dus zag wat er op die videobandje stond. We gingen naar datzelfde appartement....Ik moest wel mee...Ik moest weten wat er op die band stond. Wallah! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op stond.
Die jongen die me zo gelukkig had gemaakt, had alles opgenomen wat we die vorige keer hadden gedaan in dit appartement... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf daar zag staan op die band...
Alles werd stil om me heen...ik keek om naar die jongen en zei waarom wil je me dit aandoen? Waarom? Hij antwoorde heel koel: ''er is niks aan de hand, een paar verborgen cameras hebben dit werk gedaan, als je met me meewerkt, zal je echt niks overkomen, maar als je koppig, interessant en dapper gaat doen dan kan het fout gaan!
Ik stortte in elkaar......Niet alleen ik ging eraan, maar mijn familie ook. Ik kon niets doen. Om mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon meewerken.
Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als Hoer. Ik moest elke dag van de ene man naar de andere man om geld voor hem te verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd vertrouwden. Die jongen die mijn hele leven heeft kapot gemaakt, had kopietjes gemaakt van die band, waarvan 1 terrecht kwam bij mijn eigen neef. Kort nadat mijn neef deze videoband zag, kwam mijn familie erachter. Ook de mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis voorgoed. Later hoorde ik dat mijn vader en mijn zussen verhuisd waren. Ik kwam ook er ook later achter dat ik niet de enige slachtoffer was van deze jongen die je leven in het begin zoo mooi maakt en aan het eind alles kapot maakt wat je ooit dierbaar is geweest. Maar daar denk je dan niet verder over na op zo een moment het enige waar ik aan kon denken op was wraak. Ik ging op me zelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of andere manier mijn adres achterhaald en kwam me dus op een dag dronken naar mij toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en liet hem binnen. Ik liep naar de keuken en pakte een mes. Toen ik de woonkamer inliep stak hem dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in het gedaante van een mens is. Ik heb hiermee andere meisjes verlost van deze jongen, waarvan hij ook hun leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood had ik mij nooit beter gevoeld. Door de spijt die ik heb blijft mijn hart wel voor altijd branden. Maar aan die spijt heb ik niks.
Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes te waarschuwen , die liefdesbriefjes van jongens ontvangen of mooie beloftes van hen horen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil nadrukkelijk het volgende zeggen: Als een jongen naar je toe komt om je uit te vragen met wat voor smoesjes dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om je geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn vader op zijn sterfbed zei: ''Ik zal haar tot op de Dag Des Oordeels nooit vergeven''. Oorverdovend en hartverscheurend!
Dit verhaal is echt gebeurd, ik stuur het door namens het meisje die het is overkomen, om te laten weten dat je moet uitkijken. WEET WAAR JE GRENZEN LIGGEN! Want je zult spijt krijgen…
Het leven is een examen, maar er is wel 1 verschil, je hebt geen herexamen.
:romance:
Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde psychologie aan de universiteit. Ze had drie zussen die allemaal het voortgezet onderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar integriteit en haar goede moraal en goede gedrag. Niemand praatte over haar, als iemand over haar praatte, was dit positief. Niemand sprak ooit een kwaad woord over haar…
Toen ik op een dag onderweg was van de universiteit naar huis, kwam ik
een erg mooie, goed geklede jongen tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij kende en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen aandacht geven, ik had ook geen behoefte aan contact, ik was volledig op mijn studie gericht en had geen tijd en geen zin in een relatie. Hoe dan ook, deze man hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef elke keer dat hij mij achtervolgde, herhalen dat hij met mij wou trouwen en met niemand anders dan mij.Uit angst begon ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten toen hij mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets overkwam. Ik was gefrustreerd toen ik thuis aan kwam. Die middag had ik niks kunnen doen. Ik bleef maar denken, allerlei vragen spookten door mijn hoofd, ik was te bezorgd en kon die nacht niet slapen. De volgende dag na mijn colleges stond diezelfde jongen bij de uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de dag daarvoor volgde hij mij en probeerde mij tegen te houden. Wat hem niet lukte.
Een paar dagen later vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis aankwam bij mijn voordeur was neergelegd. Ik had sterk het gevoel dat deze envelop van die jongen afkomstig was. Ik wist niet wat ik met die envelop moest, omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met trillende handen de envelop op. Ik maakte hem open...
Het was een bericht met liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Ik wist eerst niet wat ik met die brief moest. Daarna dacht ik: WAAR HAALT HIJ IN GODSNAAM HET LEF VANDAAN OM MIJ ZOIETS TE STUREN?! Voor hetzelfde geldt was het mijn vader die de brief had gevonden, boos verscheurde ik de brief…
Een paar minuten later ging de telefoon af. Ik nam op en hoorde tot mijn grote schrik, diezelfde jongen praten... Hoe is hij nou weer aan mijn nummer gekomen? Hij maakte me bang want hij weet te veel over me zonder dat ik hem ken. Hij vroeg mij of ik zijn brief had gelezen. Ik wou niks met deze jongen te maken hebben en ik vertelde hem dat hij problemen zou krijgen met mijn familie als hij mij niet met rust zou laten. Ik hing op en schakelde mijn telefoon uit. Na een paar uur deed ik hem weer aan, twee minuten later ging mijn telefoon weer af. Het was dezelfde jongen weer. Hij smeekte mij om naar hem te luisteren en niet op te hangen.
Ik besloot even naar hem te luisteren…
Hij vertelde mij dat hij een goede intentie had en dat hij een gezin wilde stichten met mij. Hij liet mij ook weten dat hij rijk was en dat hij bereid was al mijn wensen te vervullen. Ook vertelde hij me dat bijna al zijn familieleden zijn overleden. Zijn ouders zijn omgekomen in een auto ongeluk. Ik begreep van hem dat toen zijn ouders waren overleden, niemand van zijn familie zich om hem bekommerde toen hij ze nodig had. Hij zorgde voor zijn 2 kleine broertjes en zusje, terwijl hij zelf nog een kind was. Ondanks alles bleef ik naar school gaan vertelde hij, dat is hoe vader het gewild zou hebben. Ik maakte mijn opleiding af en heb nu een eigen bedrijf en verdien goed. Nu komen al mijn familie leden stuk voor stuk aanbellen om te kijken hoe het met ons gaat. Maar ik heb ze niet meer nodig, toen ik ze nodig had, waren ze er niet voor me en ik heb het gemaakt zonder hun, dus waarom heb ik ze nog nodig? Ik moet toegeven dat ik begrip voor zijn situatie ging tonen. Ik dacht bij mezelf MESKIN, wat die arme jongen allemaal heeft moeten meemaken!
Na dat telefoongesprekje verwachtte ik elke dag een telefoontje van hem. Dat laatste telefoontje bracht hem dichterbij. Deze nacht kon ik wat beter slapen. De volgende dag, dacht ik de hele dag aan die jongen die nu best wel veel indruk had gemaakt op me. Na mijn colleges liep ik naar buiten en bleef kijken in de hoop dat hij buiten op me stond te wachten. Hij kwam dagen lang niet op dagen. Na een tijdje kwam ik hem opeens tegen buiten de universiteit.....
Ik was dolblij. Hij vroeg me of ik eventjes mee wou een rondje rijden. Ik weigerde eerst, zo goed kende ik die jongen ook weer niet. Hij zei dat ik hem moest vertrouwen en dat hij me met geen vinger aan zou raken. Ik stapte in zijn auto, ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem was. Ineens drukte hij op een knopje, voor me kwam een beeldscherm omhoog, heb je Rush hour 2 al gezien? Ik schudde mijn hoofd van nee. Hij zette de DVD aan. Ik keek, maar ik voelde me niet op mijn gemak. Na een paar minuten keek ik op mijn horloge en zei dat ik maar eens naar huis moest omdat al laat werd. Je hebt gelijk zei hij, straks worden je ouders ongerust. Ik breng je wel goed? Ik zet je wel twee straten verder af! Ik keek hem aan, hij was zo lief en had erg veel begrip voor me. De volgende dag, na college stond hij weer buiten op me te wachten. Weer twijfelde ik, hij zei ik eet je niet op hoor, gister was er toch ook niets gebeurd. Ik stapte weer in. Hij vertelde me dat hij echt van me hield en dat hij alles zou doen om mij gelukkig te maken…
Hij maakte me gelukkig, ik begon steeds meer om hem te geven. ’s Nachts hingen we urenlang aan de telefoon, hij haalde me elke dag op van school, we gingen samen winkelen. En ik hield van hem! Ik geloofde alles wat hij zei. Hij zei allemaal lieve woordjes en als hij zei ik hou van je werd ik helemaal warm van binnen. Hij vertelde me: we zullen voor altijd samen zijn, we zullen samen onder één dak als een gelukkig echtpaar leven. Het klonk zoo mooi allemaal. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn meisje was en dat niemand mijn plek ooit meer in kon nemen, begon ik te fantaseren en begon me een gelukkig leven voor te stellen. Ik was het gelukkigste meisje op de wereld, ik had geen ruzie met mijn ouders, op school ging het goed en ik had een jongen ontmoet waar ik erg veel om gaf…
Niet lang daarna begon de nachtmerrie!
We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden...alleen dit keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar zijn appartement. Ik durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen. Ten slotte kende ik hem nu al een tijdje dus dacht ik dat me niks kon gebeuren. Het appartement was goed ingericht....ik was wel zenuwachtig. We gingen samen in de woonkamer zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet Mohammed vrede zij met hem helemaal vergeten: ''Als een man en een vrouw zich in een (gesloten of afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de derde." Maar de shaitaan had mijn hart verdoofd met al die mooie woorden van deze jongen waarvan ik echt hield.
Hij kwam dichterbij en begon me te zoenen. Voor ik het wist, lagen mijn kleren op de grond en was ik alles kwijt. Ik stond op....ik realiseerde me, wat er was gebeurd en wat ik had gedaan, maar.....het was te laat. Ik was kwijt geraakt wat elk fatsoenlijke meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen hem: ''Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: ''Maak je nou geen zorgen, je bent mijn vrouw''. Ik antwoordde: ''Hoe kan ik in Allahs naam jou vrouw zijn als er nog geen huwelijkscontract is?''. Ik werd helemaal hysterisch. Hij beloofde dat alles goed zou komen en dat er zo snel mogelijk een huwelijkscontract gaat komen. Ik ging huilend naar huis. Hij vroeg nog: zal ik je brengen? Maar ik wou zo snel mogelijk weg. Ik had echt helmaal geen kracht meer in mijn benen....Ik kon amper lopen.....ik had het gevoel dat ik van binnen brandde. ''Oh mijn god wat heb ik gedaan? Wat ben ik stom geweest! De hele wereld werd duister voor mij......
Toen ik thuis kwam, bleef ik oneindig huilend in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen colleges meer en uiteindelijk stopte ik met school. Ik, een meisje die nooit mijn studie voor wie of wat dan ook op zou geven, stopte met school. Mijn situatie werd alleen erger. Niemand thuis wist wat er met mij gebeurde. Ik bleef hopen dat die jongen uiteindelijk zijn beloftes na zou komen. Dagen gingen voorbij, maar voor mij leken het maanden te zijn. Ik had bijna de hoop opgegeven dat alles goed zou komen, toen uiteindelijk de telefoon afging terwijl ik in mijn kamer zat. Ik nam gelijk de telefoon op. Alle hoop kwam naar boven toen ik de stem van de jongen door de telefoon hoorde. Hij zei met een zachte stem: ''Ik wil een afspraak met je maken....het is erg belangrijk''.
Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets belangrijkers kon voorstellen dan het huwelijk. Maar schijn bedriegt.
We spraken af…
Hij stond al te wachten toen ik aan kwam bij de plaats waar we hadden afgesproken. Hij had een sacherijnig gezicht. Hij reed naar me toe en ik stapte in...Het eerste wat hij zei was HET HUWELIJK KAN JE VERGETEN. Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een klap in zijn gezicht...Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede". Ik huilde, HOE KAN JE ME DIT AANDOEN? ''Ik dacht dat je met mij had afgesproken om alles recht te zetten, maar blijkbaar ben jij iemand die nooit van waarden en normen heeft gehoord!''. Ik vertrouwde je… ik wilde uitstappen, hij pakte bij mijn arm en zei: ''Wacht even" hij liet mij een videoband zien. Hij zei met een bedreigende stem: ''Je moet vooral zoo doorgaan...met dit bandje zal ik jou leven kapot maken''. Ik vroeg hem wat er op die videoband stond. Hij zei spottend dat het een verassing was en dat hij het niet wou verklappen. Hij wilde dat ik zelf, de verassing zou ontdekken en dus zag wat er op die videobandje stond. We gingen naar datzelfde appartement....Ik moest wel mee...Ik moest weten wat er op die band stond. Wallah! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op stond.
Die jongen die me zo gelukkig had gemaakt, had alles opgenomen wat we die vorige keer hadden gedaan in dit appartement... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf daar zag staan op die band...
Alles werd stil om me heen...ik keek om naar die jongen en zei waarom wil je me dit aandoen? Waarom? Hij antwoorde heel koel: ''er is niks aan de hand, een paar verborgen cameras hebben dit werk gedaan, als je met me meewerkt, zal je echt niks overkomen, maar als je koppig, interessant en dapper gaat doen dan kan het fout gaan!
Ik stortte in elkaar......Niet alleen ik ging eraan, maar mijn familie ook. Ik kon niets doen. Om mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon meewerken.
Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als Hoer. Ik moest elke dag van de ene man naar de andere man om geld voor hem te verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd vertrouwden. Die jongen die mijn hele leven heeft kapot gemaakt, had kopietjes gemaakt van die band, waarvan 1 terrecht kwam bij mijn eigen neef. Kort nadat mijn neef deze videoband zag, kwam mijn familie erachter. Ook de mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis voorgoed. Later hoorde ik dat mijn vader en mijn zussen verhuisd waren. Ik kwam ook er ook later achter dat ik niet de enige slachtoffer was van deze jongen die je leven in het begin zoo mooi maakt en aan het eind alles kapot maakt wat je ooit dierbaar is geweest. Maar daar denk je dan niet verder over na op zo een moment het enige waar ik aan kon denken op was wraak. Ik ging op me zelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of andere manier mijn adres achterhaald en kwam me dus op een dag dronken naar mij toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en liet hem binnen. Ik liep naar de keuken en pakte een mes. Toen ik de woonkamer inliep stak hem dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in het gedaante van een mens is. Ik heb hiermee andere meisjes verlost van deze jongen, waarvan hij ook hun leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood had ik mij nooit beter gevoeld. Door de spijt die ik heb blijft mijn hart wel voor altijd branden. Maar aan die spijt heb ik niks.
Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes te waarschuwen , die liefdesbriefjes van jongens ontvangen of mooie beloftes van hen horen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil nadrukkelijk het volgende zeggen: Als een jongen naar je toe komt om je uit te vragen met wat voor smoesjes dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om je geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn vader op zijn sterfbed zei: ''Ik zal haar tot op de Dag Des Oordeels nooit vergeven''. Oorverdovend en hartverscheurend!
Dit verhaal is echt gebeurd, ik stuur het door namens het meisje die het is overkomen, om te laten weten dat je moet uitkijken. WEET WAAR JE GRENZEN LIGGEN! Want je zult spijt krijgen…
Het leven is een examen, maar er is wel 1 verschil, je hebt geen herexamen.
:romance: