Tomas
12-05-03, 09:00
Sterven was voor klimmer geen optie
Door een onzer redacteuren
ROTTERDAM, 10 MEI. De Amerikaanse bergbeklimmer die vorige week een deel van zijn eigen arm amputeerde, heeft gisteren verteld dat hij geen andere manier zag zichzelf te redden nadat hij klem raakte onder een rotsblok. ,,Ik deed wat ik moest doen'', zei Aron Ralston in een interview met de Rocky Mountain News in Grand Junction, Colorado, waar hij in een ziekenhuis ligt.
De 27-jarige technicus en ervaren klimmer wilde zaterdag 26 april een korte klim maken in een afgelegen berggebied op de grens van Utah. Hij wil dit jaar de 55 bergpieken in de Rocky Mountains beklimmen. Bij een steile rotswand zag hij een prachtige manier om naar boven te klimmen; naast een uitstekend rotsblok zaten twee natuurlijke houvasten. Terwijl Ralston aan twee handen hing, draaide het blok echter en kwam zijn rechterhand klem te zitten tussen het bijna honderd kilo wegende blok en de rotswand. ,,En de kei bewoog niet'', vertelde hij gisteren kalm.
De eerste uren van wat hij zijn ,,val'' noemt, wist hij een touw te zekeren aan 'iets' boven hem en maakte zo een zitje. Al hangend bedacht hij dat er maar vier opties waren: wachten op hulp, de kei wegbikken, zijn uitrusting tot een soort katrol verbouwen om de rots te verplaatsen of zijn arm afsnijden en naar de overleving abseilen. Sterven was geen optie.
De eerste drie werkten niet en zijn drie liter water en twee burritos raakten op. Bovendien bewoog het blok niet, ,,zelfs niet microscopisch''. Hij sliep nauwelijks, en had visioenen ,,van vrienden en familieleden''. Op dinsdag bedacht hij dat de laatste optie, hoe macaber ook, zijn enige hoop was op overleven. Hij kraste zijn naam in de rotswand, ,,voor het geval het niet zou lukken'' en bad ,,voor een juiste beslissing''. Met een touw bond hij vervolgens zijn arm af, en hield zijn korte broek klaar als verband.
Het mes bleek te bot. ,,Het was het soort mes dat je krijgt als je voor 15 dollar een zaklantaarn koopt.'' Hij sleep het aan de rotswand, maar bedacht dat het goedkope en stompe lemmet nooit zijn bot kon doorzagen. ,,Ik bedacht me dat ik de botten in mijn arm misschien kon breken. Al de vreugde en euforie dat ik een toekomstig leven kon hebben, schoten door me heen.''
Het kostte Ralston een uur, en vervolgens nog een uur om het vlees door te snijden. ,,Ik had pijn. Ik kon er tegen. Ik ging door.'' Hij denkt dat het feit dat hij iets kon ondernemen, de amputatie vergemakkelijkte. Artsen vertelden hem deze week in het ziekenhuis dat wanneer hij op dat punt was gered, zijn arm na vijf dagen beklemd te zijn geweest, hoe dan ook had moeten worden geamputeerd.
Vervolgens kon hij abseilen en liep hij zeker negen kilometer voor twee Nederlandse toeristen hem vonden. Zij gaven hem water en koekjes, en wisten reddingswerkers te alarmeren. Die zochten inmiddels al naar Ralston, die zijn eigen regel - nooit klimmen zonder dat iemand weet waar je bent - had overtreden. Vrienden waren zich pas dinsdag zorgen gaan maken toen hij niet kwam opdagen in de buitensportwinkel in het ski-oord Aspen waar hij werkt.
Ralston maakt het goed. Aan de Rocky Mountain News vertelde hij zo snel mogelijk weer het natuurgebied in te willen trekken.
De afgesneden hand werd afgelopen zondag gevonden. Er waren dertien mensen voor nodig het loodzware rotsblok in beweging te krijgen.
(c) www.nrc.nl
Door een onzer redacteuren
ROTTERDAM, 10 MEI. De Amerikaanse bergbeklimmer die vorige week een deel van zijn eigen arm amputeerde, heeft gisteren verteld dat hij geen andere manier zag zichzelf te redden nadat hij klem raakte onder een rotsblok. ,,Ik deed wat ik moest doen'', zei Aron Ralston in een interview met de Rocky Mountain News in Grand Junction, Colorado, waar hij in een ziekenhuis ligt.
De 27-jarige technicus en ervaren klimmer wilde zaterdag 26 april een korte klim maken in een afgelegen berggebied op de grens van Utah. Hij wil dit jaar de 55 bergpieken in de Rocky Mountains beklimmen. Bij een steile rotswand zag hij een prachtige manier om naar boven te klimmen; naast een uitstekend rotsblok zaten twee natuurlijke houvasten. Terwijl Ralston aan twee handen hing, draaide het blok echter en kwam zijn rechterhand klem te zitten tussen het bijna honderd kilo wegende blok en de rotswand. ,,En de kei bewoog niet'', vertelde hij gisteren kalm.
De eerste uren van wat hij zijn ,,val'' noemt, wist hij een touw te zekeren aan 'iets' boven hem en maakte zo een zitje. Al hangend bedacht hij dat er maar vier opties waren: wachten op hulp, de kei wegbikken, zijn uitrusting tot een soort katrol verbouwen om de rots te verplaatsen of zijn arm afsnijden en naar de overleving abseilen. Sterven was geen optie.
De eerste drie werkten niet en zijn drie liter water en twee burritos raakten op. Bovendien bewoog het blok niet, ,,zelfs niet microscopisch''. Hij sliep nauwelijks, en had visioenen ,,van vrienden en familieleden''. Op dinsdag bedacht hij dat de laatste optie, hoe macaber ook, zijn enige hoop was op overleven. Hij kraste zijn naam in de rotswand, ,,voor het geval het niet zou lukken'' en bad ,,voor een juiste beslissing''. Met een touw bond hij vervolgens zijn arm af, en hield zijn korte broek klaar als verband.
Het mes bleek te bot. ,,Het was het soort mes dat je krijgt als je voor 15 dollar een zaklantaarn koopt.'' Hij sleep het aan de rotswand, maar bedacht dat het goedkope en stompe lemmet nooit zijn bot kon doorzagen. ,,Ik bedacht me dat ik de botten in mijn arm misschien kon breken. Al de vreugde en euforie dat ik een toekomstig leven kon hebben, schoten door me heen.''
Het kostte Ralston een uur, en vervolgens nog een uur om het vlees door te snijden. ,,Ik had pijn. Ik kon er tegen. Ik ging door.'' Hij denkt dat het feit dat hij iets kon ondernemen, de amputatie vergemakkelijkte. Artsen vertelden hem deze week in het ziekenhuis dat wanneer hij op dat punt was gered, zijn arm na vijf dagen beklemd te zijn geweest, hoe dan ook had moeten worden geamputeerd.
Vervolgens kon hij abseilen en liep hij zeker negen kilometer voor twee Nederlandse toeristen hem vonden. Zij gaven hem water en koekjes, en wisten reddingswerkers te alarmeren. Die zochten inmiddels al naar Ralston, die zijn eigen regel - nooit klimmen zonder dat iemand weet waar je bent - had overtreden. Vrienden waren zich pas dinsdag zorgen gaan maken toen hij niet kwam opdagen in de buitensportwinkel in het ski-oord Aspen waar hij werkt.
Ralston maakt het goed. Aan de Rocky Mountain News vertelde hij zo snel mogelijk weer het natuurgebied in te willen trekken.
De afgesneden hand werd afgelopen zondag gevonden. Er waren dertien mensen voor nodig het loodzware rotsblok in beweging te krijgen.
(c) www.nrc.nl